Iedere moeder zal vast het gevoel hebben haar kind tekort te doen. Maar ik merk dat ik er steeds vaker last van heb. Mijn dochter is een behoorlijk aanhankelijk eenkennig kind. Ik werk niet dus we zijn erg veel samen. Er zijn momenten dat ik me enorm verbonden voel met haar en dan ben ik zo trots dat ze bij mij wil zijn, dat ik alles voor haar ben. Maar er zijn ook momenten dat het me verstikt, dan wil ik gewoon even 'vrij' zijn. Niet alleen van de lichamelijke zorg, maar ook van die schuldgevoelens als ik haar voor de tv zet zodat ik wat tijd voor mezelf kan hebben, of als ik naar de papjes in de winkel kijk en twijfel of ik het wel of niet zal doen, die beroemde papfles in de avond zodat ze hopelijk doorslaapt. Wanneer ik haar snachts toch maar in bed neem om wat te kunnen slapen, blijf ik me slecht voelen, ik blijf er maar aan denken dat ze met 2jr nog steeds bij ons in bed zal blijven slapen. Dit zijn wat kleine voorbeelden, maar ik zou wat meer willen genieten. In het hier en nu leven en niet denken aan het mogelijk verwende kind wat het zou kunnen worden haha. In mijn hoofd heb ik het beeld van de ideale ouder, maar stiekem wil ik af en toe geen idealele moeder zijn. Kom maar op met de suikerpapjes, de babytv, de loopstoel, het in slaap wiegen. Waarom zou ik het mezelf moeilijker maken dan nodig is? ( En natuurlijk vind ik ouders die bovenstaande dingen wel doen geen slechte ouders he...)
Wow het is net alsof ik dit zelf had kunnen tiepen. Ik weet zo goed hoe je je voelt! Maar dat je dochtertje zo graag bij je is, zegt al genoeg denk ik. En mij word steeds gezegd dat ik me helemaal niet schuldig moet voelen dat ik ook mijn 'alleen' tijd nodig heb. Heb nu met mijn man afspraken gemaakt zodat we allebei onze eigen tijd hebben, maar ook tijd met de kleine. Sterkte!
Ik heb een zoontje van pas 6maanden en hij is een erg actief en aanhankelijk kindje, ik kan hem zelfs nog niet zelf voor de tv zetten want hij wil bijna constant aandacht. Ik ken het gevoel zeer zeker dat je beschrijft hij slaapt nu al bijna 2 weken iedere nacht bij ons halverwege de nacht heeft hij zo'n last van nachtmerries lijkt het wel dat ik hem wel gewoon bij ons moet nemen om zelf nog rust te krijgen 's nachts. m'n schoonouders pasten een paar maanden geleden nog met gemak op maar hij accepteert niemand als ik er niet bij in de buurt ben dus het oppassen is even op pauze gezet tot het weer gaat. Wat ik gemerkt heb is dat ik ook erg veel dacht aan dingen als, straks slaapt hij helemaal niet meer in z'n eigen bedje, en verwen ik hem te veel. Ik heb geleert dat het een stuk makkelijker is voor jezelf om mee te leven is als je gewoon doet wat je gevoel je ingeeft, wil jij je kindje oppakken en in bed nemen? Dan doe je dat en laat je door niemand wijs maken dat het slecht is of dat je je er een slechte moeder door voelt! En tuurlijk heb je weleens tijd voor jezelf nodig maar probeer het af te wegen tegen de tijd die je met je kindje bezig bent en speelt. Kun je dan zeggen dat je merendeel met de juiste dingen bezig bent dan alleen met jezelf dan ben je een goede moeder! De wereld zit vol met mensen die denken het beter te weten dan wij (de moeder van ons kind), maar naar mijn idee gaat het vooral om dat het vanuit je gevoel komt want op die manier zul je geen spijt krijgen dat je naar een ander hebt geluisterd als het gaat om de opvoeding van je kind.
Joh, ze is nog maar 7 maanden! Over het verwennen hoef je je niet druk te maken. Ze wil bij jou zijn, dat is heel normaal en logisch. Voel je niet schuldig als je ook een moment voor jezelf pakt. Ieder mens heeft dit nodig. Iedere moeder heeft een oplaadmoment nodig. Ik voelde me ook altijd schuldig, ik ben ook altijd thuis, maar werk wel thuis. Mijn werk plan ik om mijn dochter heen. Maar omdat ze zo zoet was/is, kan ik zo een uur 'opgaan' in mijn werk en dan zie ik dat ze gewoon op haar speelmat ligt met een speeltje in haar hand. Dan voel ik me ook schuldig, denk ik meteen dat ik haar tekort doe. Terwijl als ze niet tevreden is, het echt wel laat horen! Ik compenseer dat gevoel door kleine speelkwartiertjes met mijn dochter in te lassen. Dan ga ik even bij haar zitten en spelen we samen of lees ik een aantal boekjes voor. Ook neem ik haar elke dag mee voor een flinke wandeling, en combineer ik dat met boodschappen doen. Zij eruit, ik eruit en ik voel me dan echt energieker. We hebben ook een lang avondritueel, dat helpt ook om mijn gevoel van tekortschieten gedurende de dag, te compenseren. En in het weekend doen we heel veel dingen samen als gezin. Bij vrienden op bezoek gaan, lekker gaan wandelen, etc. Voel je niet schuldig meid! Het is doodnormaal.
Ik herken dit ook wel. Mijn dochter is niet erg eenkennig maar kan niet goed alleen spelen, soms word ik daar helemaal niet goed van. Ik ben dan soms ook bang dat ik haar te snel pak etc. Weet je wat ik heel erg gemerkt heb. Toen mijn partner en ik nog geen kinderen hadden dachten we er zo makkelijk over. als ik dan bij iemand was met een kindje dacht ik ook wel eens van oh je verwend hem te veel etc. Maar achteraf gezien is dit veels te makkelijk gedacht. Je kindje is geen robot die jij precies zou willen sturen als jij zelf wilt. Je kijkt toch wel naar je kindje, hoe dat je kindje is. Ik merkte het nu ook aan een vriendin van mij die aan kinderen zit te denken, zij denkt er oh zo makkelijk over. Maar ja dat had ik ook en ook zij komt er straks op terug! Gewoon doen wat je zelf het beste vindt! Ook al neem je hem snachts bij je in bed. Als hij dan rustig wordt, ik zou het precies zo doen. En tijd voor jezelf is echt heel belangrijk! Ik zet mijn dochter wel eens voor de tv van nu even niet.. ja soms is het zo vermoeiend. misschien ben ik dan slecht ja dan maar even slecht. Net zoals met eten, mijn dochter was in het begin een slechte eter (toen we begonnen met bijvoeding) op een gegeven moment ging ik appelmoes door haar eten doen.. en oh wat zullen dat veel moeders op dit forum slecht vinden.. maar ja ze at dan wel.. ik denk pech dan, als ze straks ouder is krijg ze ook genoeg suiker binnen, daar kan je kind niet aan ontkomen en dat zou ik ook niet willen.. nu eet ze trouwens alles hoor zonder appelmoes
Wat is de definitie van 'slecht' in t moederschap Als je mij vraagt verwaarlozing en mishandeling Nouuuuu dat zie ik in jou rijtje niet hoor...! Relax.... (Al herken ik sommige dingen wel)
Na 3 kinderen is dit mijn motto Mijn oudste is bijna 5, de middelste 2 en de jongste is 1. Wanneer 1 van hun niet kan slapen of whatever, kom gezellig bij mama in bed dan doen we tenminste allemaal even een oog dicht. Hier hebben de oudste 2 best veel bij me geslapen, hadden ze behoefte aan en ik kon ook slapen.. why not. Ik ben vrij makkelijk geworden hoor. Op allerlei gebieden.
Ik herken het ook wel... Als ze moppert en niet direct weet wat de reden daartoe is, dan voelt het alsof ik achter de feiten aanloop en ik dus niet voor haar klaarsta met wat ze op dat moment nodig heeft. Dan voel ik me schuldig en daardoor dus een 'slechte moeder'. Onzin natuurlijk, maar toch... Af en toe knabbelt het aan me. Ook als ik mijn dochter stiekem vergelijk met andere kindjes... En dan vind dat andere te aller tijden zo braaf zijn, terwijl ' die van mij ' er na een uur visite volledige de brui aan geeft. Herkenbaar
Dat gevoel is herkenbaar, en ik denk dat dat gevoel juist een teken is van 'goed' moederschap. Je maakt je keuzes wel overwogen,en houd in je keuze rekening met de kindje en andere zaken die moeten in het leven. Voorbeeld: Er moet gezond gekookt worden, kleine even voor de tv omdat te kunnen doen vind ik dan echt geen slecht ouderschap hoor! Maak je niet te druk! Hoort er gewoon een beetje bij..
Ik herken het zeker, maar je moet niet vergeten dat je ook maar een mens bent. De perfecte moeder bestaan niet, maar je kan wel gewoon je best doen - meer wilt je kindje eigenlijk ook niet. Wat die papjes betreft, van Biobim kan je ook biopappen kopen en die zijn dan zonder toegevoegde suikers. Kan je misschien met een gerust hart een papfles geven
Ik herken het ook, nu gelukkig niet meer zo maar toen mijn oudste zo klein was voelde ik mij ook zo. Ik kan je vertellen dat wij 4 maanden lang, elke avond, een pyamapapje hebben gegeven, die van de ergste soort, de kant en klare En............... ze sliep er van door! Ze heeft dus ongeveer 120 pyamapapjes gehad en je merkt er helemaal niks van, ik heb wel altijd heeeel goed haar tanden gepoetst. Nu is ze 4, slaapt in haar eigen bed (heeft ook nooit bij mij gelegen omdat ik mijn bed voor mezelf wilde houden, ik kan niet slapen met een kind naast me), heeft geen gaten in haar tanden, praat goed en alles gaat eigenlijk wel goed, terwijl ze extreem eenkennig was. (nog wel tot 3,5 jaar, sinds ze op school zit is het helemaal over) Mijn jongste krijgt nu ook pyama papjes, sinds 2 maanden. We hebben er nu nog 8 in de kast staan, en als die op zijn is het klaar, geen flessen meer. Ze is nu 15 mnd, gecorrigeerd 13 mnd. En weet je wat ik ook doe, ik maak tovermelk, anders lust mijn jongste geen gewone melk. 2 theelepels ranja door 200 ml gewone melk en ze klokt zo haar beker leeg. Vreeeeeselijk volgens mijn vriendinnen, ik vind het wel meevallen. Ik doe niet meer zo moeilijk, zo lang mijn kinderen niet te zwaar zijn, en dat zijn ze nooit geweest, ik baar krielkipjes, gewoon brood, fruit en avondeten eten, en lekker in hun vel zitten maak ik het niet moeilijker dan het is. Pick your battles
Ik wist al wel dat veel ouders het zullen herkennen, maar altijd fijn om het ook te lezen! Sterrefeetje, ik moest echt lachen om de pyamapapjes, die van het ergste soort hahaha.
Sommige ideaalbeelden moet je loslaten, de perfecte moeder besraat namelijk niet... Valt niet mee maar geeft wel een hoop rust... Volg je eigen gevoel!
Je doet toch je best voor je kind? Volgens mij kun je het dan niet echt verkeerd doen. Alleen het tv kijken voor een kindje van 7 maanden zou ik zelf nooit doen. Als mijn zoontje tegen etenstijd vervelend is gaat hij gewoon nog even naar bed. Daarna is hij weer goed en slaapt ook 's nachts nog lekker. Als je behoefte hebt aan tijd voor jezelf (wat volkomen normaal is!) moet je gewoon je man/moeder/vriendin/oppas vragen om een paar uurtjes op te passen en dan ga je zelf lekker de stad in ofzo. Dan kun je er weer tegen!
Je bent een goede moeder!!! Ik lees echt niks slechts. Het is menselijk als je even tijd voor jezelf wilt. En al helemaal als je echt de hele dag bij haar bent. Full time moeder net zo zwaar dan een full time baan hoor! Hier ook soms wel het gevoel gehad. Jongste slaapt nu eindelijk door na ander half jaar, de laaste tijd werden de nachtelijke uurtjes voor hem steeds gezelliger en sliepen we op een gegeven moment van 3 tot 6. Dat sloopt je.... toen gezegd nu is het gebeurt en hij heeft 1 nacht een uur gekrijst, tweede nacht al minder lang, derde acht heel eventjes en de vierde nacht was het stil! Ik heb me toen echt een slechte moeder gevoeld, maar moet zeggen dat ik er een heel vrolijk jochie voor terug heb gekregen nu hij heel de nacht slaapt! En mams is ook vrolijker! Je kan niet altijd alles goed doen, als je maar zielsveel van je kind houdt dan zit het zeker goed hoor!!! Geniet van de kleine, voor je het weet zijn ze groot!