autismespectrum

hoi lees je berichtje en je zou het zo over mijn zoon kunnen hebben. Ook wij hebben te horen gekregen dat hij autisme heeft. Autisme is er in veel maten en vormen. IK vond het vreselijk toen ze het ons vertelde alleen het woord al. autisme nee dat heeft die van ons niet. maar indd te enthousiat ongeremd bij vreemden eigenlijk alles wat jij net ook opnoemde.

Hij is 3 jaar en 9 maanden en zit nu op een medisch kdv sinds een paar maanden en dat gaat veel beter dan op het gewone kdv hoewel het hier ook wel aardig ging hoor !Maar nu is hij thuis veel rustiger en daar leren ze hem structuur aan en handvaten om het makkelijker te maken.

HOop dat je er wat aan hebt.

 

Er zijn inderdaad veel soorten autisme. Zoek eens op ass of autismespectrum om meer informatie te vinden van de verschillende vormen.

 

Een stoornis in het autismespectrum betekent boven alles dat er iets in het contact met anderen niet goed gaat. Dat kan zich dus uiten door terugtrekking uit sociale contacten, maar dat hoeft dus niet. Er zijn ook veel autisten die sociaal contact juist wel opzoeken, maar tegelijk niet goed te pakken krijgen hoe het nu werkt in contact en de plank dus mis slaan.

 

Autisme heb je in een heleboel vormen. Ik heb zelf ook een stoornis in het autismespectrum.
Werk nu ruim 3 jaar als taxichauffeur bij een medisch kdv en veel kinderen hebben daar iets in het autisme spectrum maar zijn toch heel verschillend.
Soms zijn er kinderen die juist geen of heel weinig contact maken tot kinderen die gerust een half uur als een soort van stuiterbal in de bus zitten. Dit uit zich dan in geluiden of wiebelen op de stoel tot soms zowat op z'n kop in de stoel hangen en dan alleen net zo veel geluid produceren als de andere 7 bij mekaar.

Er is dus geen echt plaatje wat bij autisme hoort.

 

Ja, ik heb PDD-NOS. Herken deels dingen. Ik heb zelf best wel moeite met contact maken, contact toelaten doe ik dan wel weer makkelijker. Lichaamscontact vind ik niet superlastig, wel als het onverwacht is. Een vriendin van mij heeft 't syndroom van Asperger en die is echt hééél anders dan ik; zo heeft zij behoefte aan veel sociale contacten terwijl ik bij wijze van spreken wel 2 weken lang opgesloten thuis kan zitten zonder dat het me iets doet.

 

Mijn zoon van 3 heeft klassiek autisme, maar is gelukkig geen Rainman. Elke autist is weer anders. Ik snap dat je geschrokken bent, maar het komt goed . Wij hebben informatiebijeenkomsten vanuit het ziekenhuis gevolgd om meer info te krijgen over wat autisme nu eigenlijk is. Ook kregen wij thuisbegeleiding aangeboden.

Het boek 'geef me de 5' van Colette de Bruin is overigens een aanrader. In begrijpelijke taal wordt uitgelegd wat autisme is, hoe autisten de wereld ervaren en hoe je daar mee om moet gaan.

Ik heb zelf geen autisme, dus kan je niet vertellen hoe het is om autistisch te zijn.

 

Zoek maar eens op het syndroom van Asperger want je komt aardig in de buurt met je beschrijvingen bij mijn zoon.

Hij zoekt ook contact juist op maar slaat de plank totaal mis. Zoals gisteren, een klasgenootje valt achterover over iets heen, hij gaat er belangstellend bijstaan en zegt vervolgens Mafkees. En dan is hij ook nog verbaast als hij een duw krijgt.

 

Ik weet pas sinds kort dat ik een autisme stoornis heb. Het is nog niet precies bekend welke vorm. Er wordt nu voornamelijk gedacht aan PDD-NOS maar dit staat nog niet vast.
Ik heb jaren geworsteld met allerlei dingen waar ik tegen aan liep in mijn dagelijkse leven. Vooral op het gebied van contact met andere en regelmaat en orde in mijn leven. Na tegen een overspannenheid aan te hebben gezeten ben ik naar het maatschappelijk werk gegaan en via daar is de weg naar een onderzoek ingezet.

Het was voor mijn ouders niet een hele grote verrassing dat er wat naar voren kwam. Je hebben wel heel lang wat vermoed maar omdat ik redelijk normaal mee draaide op school enzo is er nooit wat gedaan.

Zelf had ik het wel fijn gevonden als ik eerder had geweten wat er met me aan de hand was. Ik heb jarenlang tegen depressie/ overspannenheid aangezeten omdat ik niet goed in me vel zat maar niet wist hoe of wat.

 

Voor een heel groot deel. Ik ben sowieso lang gepest op school, wat natuurlijk niet voor al te leuke herinneringen zorgt en had altijd het idee 'anders' te zijn, ook toen ik niet gepest meer werd. Maar pas op mijn 17e, bijna 18e, ben ik er achter gekomen wát er nou zo anders aan mij was. Beetje mosterd na de maaltijd dus. Mijn moeder kon en kan er nog steeds niet mee omgaan. Dat is ook omdat ze in veel van mijn autitrekken mijn vader (waarvan ze is gescheiden na een moeizaam huwelijk) herkent.
En misschien klinkt het gek maar ik zie er ook voordelen in. Ik heb als puber bv. nooit wild geleefd (geen alcohol gedronken, geen vriendjes, niet gerookt, dat soort dingen), ik herinner veel details waarvoor de politie me tijdens een bepaald verhoor me eens héél dankbaar was, mensen gebruiken mij als 'detail-herinneraar' zowat, haha. Autisten hebben ook vaak een erg groot gevoel voor rechtvaardigheid, dus ze zullen je niet snel oplichten o.i.d. (meesten kunnen sowieso niet liegen : )). Volgens mij heb ik bepaalde gevoelens als jaloezie ook niet echt, althans, niet dat ik me er van bewust ben.

Wat ik wel fijn vond aan een diagnose hebben is dat ik er eindelijk een verklaring voor heb, ik hóef niet meer dingen tegen mijn wil in te doen omdat het zo 'hoort', ik weet dat ik gewoon zo ben en dat ik het niet expres doe.

 

Hier verleden week de ''molen'' ingegaan met mijn zoontje van net 4. Ik voelde altijd al dat hij anders was maar kon er mijn vinger niet opleggen. Hij was als baby extreem rustig en observeerde alles nu is hij juist erg druk. Nu hij op school zit wordt zijn gedrag ineens heel veel duidelijker en valt op meer dan op het kdv. Nu is hij onhandig in sociale contacten maar wel heel enthousiast. Hij staat vaak in een andere kindjes zijn/haar persoonlijke ruimte en heeft niet door dat ze dat soms niet prettig vinden. Geeft ook aan dat andere kinderen niet luisteren en raakt dan gefrustreerd en gaat dan slaan. Hierdoor komt hij weer in de ''problemen''. Ook heeft hij nooit echt gespeeld met speelgoed. Wel is hij gek op spelletjes. Zijn concentratie is ook erg slecht op school. Hij is verder wel erg slim, kan tellen en lezen tot 25, kijkt al goed klok en is een kei in wegenkennis (tomtom is er niets bij) en heeft een geheugen als een olifant alleen komt het er op school niet uit.

De eerste vragenlijsten zijn gemaakt en er komt in ieder geval hyperactiviteit uit. Dus nu maar verder onderzoeken.
Het maakt me best verdrietig, het is nogal wat maar ik wil hem vooral de hulp bieden die hij nodig heeft om zich sociaal goed te kunnen ontwikkelen. Dus ik ben blij er nu al zo op tijd bij te zijn

 

Hier hebben we de diagnose vorig jaar november gehad en ondanks dat we wisten dat er wat aan de hand was heeft het me toch wel 3 maanden gekost om het een plaatsje te geven.

Voor Kylian biedt het op dit moment heel veel voordelen om de diagnose te hebben. Hij heeft een rugzakje gekregen zodat hij extra sociale trainingen krijgt op school. Maar ook een erg meedenkende juf.

Zo blijkt het werken uit een boek te overweldigend, weet je wat juf doet.
Ze copieerd het te maken blad uit het boek en knipt het in stukken. Kylian maakt het stukje en als het af is plakt hij dit in zijn schrift (ipv erin te schrijven) en dan haalt hij het volgende stukje op. Op die manier maakt hij precies hetzelfde als zijn klasgenoten alleen op een andere manier.