Geslacht, Ik wil het weten maar vriendlief niet......

ferdi wil het ook niet weten als ik zwanger raak .. maar ikke wel en ik ga het weten ook gheghe...

tja , weet ook nii wat je nu moet doen , is natuurlijk een gezamenlijke keuze maar ja ..

 

hier het zelfde verhaal, en heb zijn kant gekozen. maar is wel moeilijk om niet stiekum bij elke echo te vragen wat het is.
snap de keuze van de mannen wel, is de mooiste verrassing denk ik.
ik vind wel je beide de zelfde keuze moet maken, als 1 het wel weet kun je het toch niet geheim houden.
succes

 

wij weten het allebei en ik moet zeggen dat oom manlief in het begin niets wou weten. Ik kan je alleen zeggen wat mijn voordelen zijn en waarom ik zo blij ben dat we het alsnog gedaan hebben. Ik kan de kleine man al zo'n 18 weken bij de naam noemen als ie weer eens ligt te trappelen. Ook mannetje noemt de buik hahah bij naam. Ik heb qua kamer niets want die is neutraal omdat we dat wilden. Wel hebben we een echt jongesplakje gekocht voor na de bevalling. Ook de proefdruk van het geboortekaartje staat de echte volledige naam nu, erg leuk om te zien en om er aan te wennen. Maar het mooiste vond ik dat we samen uitkeken naar de echodatum. We leefden er naar toe naar de dag dat we het geslacht zouden weten. Ik heb in mijn omgeving verhalen gehoord dat de vrouw zo moe of stoned was dat ze pas na een tijdje het besef had wat voor geslacht er nou geboren was, erg jammer. Dit is mijn mening, misschien dat je vriend ze ook leuke redenen vind. Anders wordt het moeilijk denk ik om de een wel te weten en de ander niet. succes met je keuze.

 

Tsja moeilijk, wij weten het sinds de 20 weken echo. Het ging me niet zozeer om de praktische kant, maar meer om de persoonlijke kant. We praten nu echt tegen en over ons meisje, we fantaseren over hoe veel ze zal gaan kwebbelen (als ze op mij lijkt, dan heb ik medelijden met mijn vriend ) en we hebben al een naam en bijnaampjes. Verder kan ik mijn ogen niet afhouden van al die lieve jurkjes en roze gebreide mutsjes...

Ik begrijp jou dus heel goed...misschien kun je hem nog overtuigen? Anders moet je wachten ben ik bang. Ik heb me al heel vaak versproken, het is zo'n automatisme om het over "haar" en "ze" te hebben, je houdt het dus niet voor je vriend verborgen ben ik bang.

Succes, helemaal met het allerbelangrijkste bij de 20 weken echo: zijn/haar gezondheid

 

manlief wil het ook niet weten
en ik wil hij heeft gister gezegd als ik het wil weten dat het mijn keus is
dus ik ga bij de 20 weken echo vragen of ze het op een briefje wil schrijven zodat ze die aan mij kan geven en dat manlief het dan niet weet

 

Moeilijk ja. Wij wisten het bij alle 3 en ik heb nooit spijt gehad en mijn man ook niet.

Misschien kan je vragen of jij het wel mag weten dan en dat je niks zegt tegen hem?

Of dat je het op een briefje laat schrijven en dat jullie dan samen thuis beslissen of allebei wel of niet, of eentje maar.

Succes.

 

tja hier ook zo,
morgen hebben we de 20 weken echo.
en dan laat ik de keuze aan hem, als hij het morgen wilt weten leuk maar als hij het niet wilt weten ook goed.
ergens heeft hij wel gelijk, dat dan de "verrassing"wat het is er af is bij de bevalling... maar ben zoooooooooo nieuwsgierig hihiih..

 

Ik vind persoonlijk, dat als 1 van de 2 t echt niet wil weten, je dat moet respecteren.
Bij Eva wilde mijn man t ook echt weten, maar ik dus niet.
Besloten om t dus een verrassing te laten, manlief heeft zich er toen gewoon bij neergelegd en vond het op een gegeven moment ook wel leuk zo.

Dit keer wilde ik t ook heel graag weten en hebben we t dus te horen gekregen bij de 20 weken.

 

Moeilijk hoor, wij wilden het allebei wel weten, maar als ik het wel wilde weten en hij niet.. had ik het denk ik alsnog wel willen weten.
Nou vind ik zelf dat ik geen surprise-ei ben en onzin om het een verrassing te laten, maar dat is mijn mening.

 

Bij Eva wilde ik het wel weten, mijn vriend niet. En toen gekozen om het dus niet te weten. Wel met 28 weken het op een briefje laten zetten, voor het geval hij het toch wel wilde weten (met de 20 weken echo konden ze het sowieso niet zien).

Nu wil ik het weer weten, mijn vriend waarschijnlijk weer niet . Eva is er van overtuigd dat het een jongen is en ik ben zó benieuwd of ze gelijk heeft! Maar goed, ik kan heus nog wel een half jaartje wachten. Ik denk nu trouwens dat het inderdaad een jongen is, ik geloof Eva en mijn gevoel eigenlijk wel. Maar goed, toen ik zwanger was van Eva was ik er echt van overtuigd een jongen te krijgen, maar dat was dus niet zo

 

Mijn vriend wilde het eerst ook niet weten, ik wel... Nu inmiddels is hij bijgedraaid (zie banner) De babykamer is hier ook gewoon naturel maar het is wel makkelijk met kleertjes kopen enzo..

 

Een vriendin van me zat met hetzelfde. Zij weet het inmiddels wel (ze is nu denk ik 28 weken?), maar haar man niet. Niemand verder, trouwens. Ook haar moeder en zusje niet. Ik vind het wel heel knap dat ze het voor zich kan houden... Want dat is natuurlijk het belangrijkste: Als je het weet, moet je het echt aan niemand vertellen, want aan hoe meer mensen je het vertelt, hoe groter de kans dat de vader er achter komt!
Daarnaast ben je denk ik, als je het weet, toch geneigd om geslachtspecifieke dingen te kopen. Dus als je een keer thuis komt met een jurkje, dan weet ie precies hoe laat het is en dat zou hij denk ik niet leuk vinden...

 

Dat is moeilijk als 1 het wilt wilt weten en de ander niet. Gelukkig heb ik dat probleem niet. Zowel me man als ik wouden het beide keren weten.

Succes met de keuze iedereen!!!

 

Gelukkig zijn wij het vanaf het begin eens geweest dat we het niet wilden weten, maar als hij het niet had willen weten & ik wel, dan had ik er toch voor gekozen het ook niet te weten. De kans dat ik het voor me zou kunnen houden als ik het had geweten is zoooooo klein... Dat had echt niet gewerkt Ik ben echt slecht in verrassingen, haha!
Ik denk dat manlief zich ook aan mij zou hebben aangepast als hij het wel had willen weten en ik niet.

Het werkt gewoon niet als 1 van de twee het wel weet, tenzij degene die het weet het echt heeeeel goed voor zich kan houden. Alleen dan vraag ik me af wat je eraan hebt het te weten

 

bij mij was t andersom. vriend wou t weten, en ik niet perse.. maar nu de 20 weken echo eraan komt, kan ik me toch ineens niet meer beheersen

 

Wij hebben heel lang getwijfeld of we het wel of niet wilden weten. Zelfs tot een dag voor de 20 weken echo.

Mijn man wilde het eigenlijk wel weten, en ik niet en uiteindelijk heeft hij gezegd dat het hem niet uitmaakt en dat ik mocht beslissen. Zodoende weten we dus nog niet wat het is en eigenlijk vind ik eht wel prima zo.

Kamertje en kleertjes zijn neutraal, we hebben zowel een jongens- als een meisjesnaam paraat en het kaartje maken we zelf zodra het zover is.

Ik vind het wel spannend om het niet te weten, ik kan fantaseren over beide geslachten en heb geen voorkeur. Allebei leuk, we zien het wel! Genoeg lieve bijnaampjes voor mijn buik, dus da's ook geen reden

Ik denk persoonlijk alleen wel dat het niet werkt als 1 van ons het wel zou weten en de ander niet. Ik zou bang zijn dat ik me verspreek of dat mijn man zich zou verspreken of met iets thuiskomen wat het zou kunnen verraden. Dus wij hadden wel besloten dat we het soweiso of allebei zouden weten of allbei niet.

 

bij mijn vorige zwangerschap wou manlief het ook niet weten toen heb ik het zo gelaten
maar nu wil ik het echt weten en manlief vind het niet erg als ik het wel weet en hij niet