Wij zijn ouders die vaak rustig tegen ons dochter praten, rustig dingen uitleggen als ze iets fout heb gedaan. Maar b.v. een vrienden van mij praat vaak en een driftig toontje tegen haar zoon, zet een harde stem op, gestresst. Nu is mij opgevallen dat hun zoon ook vaak boos praat tegen andere kinderen en ook volwassenen+tegen de ouders zelf. Ligt het eraan hoe de ouders tegen hun kinderen praten, nemen ze het gedrag over???
Ja, ik denk zeker wel dat ze het overnemen. Je ziet dat toch ook met zinnetjes die ze zeggen, uitdrukkingen... dat is precies de manier waarop kinderen leren. Zelf merk ik dat ik ook vaak de neiging heb boos en hard te praten tegen Jelle, en dat hoor je dan zelf ook wel terug ja. Het zal natuurlijk ook wel een beetje aan het karakter van het kind liggen, maar verder zijn de ouders toch het grote voorbeeld.
ja denk ik ook wel, ik probeer altijd rustig te blijven, maar soms heel soms schiet ik wel eens uit me vel, en ik zie het altijd wel eenkeer terug en dan denk ik, oeps ik hoor mijzelf praten uit een kind van 2 1/2 jaar. Maar hoe rustioger ik praat, hoe sneller Quinn rustiger is, dus het werkt echt wel
Ja . Opvoeden is voorleven, zeggen ze niet voor niks. Kinderen doen niet wat je zegt, kinderen doen wat je dóet
Ik heb de nare gewoonte dat als ik boos ben dat ik ga schreeuwen. En dat probeer ik te vermijden maar lang niet altijd (lees; meer niet dan wel) lukt me dat. Gevolg; als Kyan boos is of geirriteerd gaat hij schreeuwen.
Ik merk in de klas wel dat ik met mijn stemgebruik veel invloed heb op de sfeer. Door wat harder en sneller te praten, kan ik de klas lekker op z'n kop zetten en de kinderen druk maken. Zodra ik het tempo, volume en de toon wat lager maak, keert de rust weer terug. Dus je stemgebruik heeft zeker invloed op het gedrag van je kind. (Ook op volwassenen, trouwens.) Maar het ligt deels ook aan het feit dat kinderen vaak op hun ouders lijken. Dus als je zelf een wat meer temperamentvol karakter hebt, dan zit de kans er best in dat jouw kind dat ook heeft. Dan kun je wel heel rustig gaan praten en dat zal het wel wat 'afzwakken', maar een heel rustig kind krijg je er niet van, denk ik.
Ik blijf eigenlijk altijd rustig en mijn man ook. Laatst hoorde ik mijn dochter op een zeer nijdig toontje (lees: schreeuwen) tegen haar pop praten. het gaat dus niet altijd op.. ik vraag me echt af hoe ze daar bij komt??
Kdv of psz misschien? Of toch een deel karakter. Ja, ik denk wel dat het invloed heeft, maar zeker een combinatie van 'nadoen' en 'karakter' is. En ook nog hoe de ouders vervolgens op dat geschreeuw reageren, want ik merk dat sommige ouders, die zelf helemaal niet schreeuwen, het van hun kinderen gewoon vinden. Die kinderen worden daar ook niet op aangesproken en weten op een gegeven moment niet beter dan hard en schreeuwend te praten.
Oh ja zeker! Als de kleine iets doet wat niet mag dan zeggen wij dat ook op een bepaalde toon (niet schreeuwend maar streng zeg maar) en steken wij de wijsvinger op (je kent het wel : pas op hè). Na een tijdje begon ze dat zelf te doen naar ons als ze iets deed wat niet mocht Erg grappig, probeer dan maar eens een strak gezicht te houden. We hebben al een paar keer samen zitten giebelen
Als ik mijn dochter rustig iets uitleg dat ze het niet mag, dan snapt ze dat echt nog niet. Dus soms is het echt nodig om mijn stem even te verheffen.
Nature? Nurture? Ik probeer ook Noah altijd rustig dingen uit te leggen. Maar als madam hysterisch loopt te doen dan kan ik lullen als Brugman, dan moet ik met stemverheffing sommeren dat ze op de gang moet gaan staan om af te koelen.. Anders blijft zo'n bui maar doorgaan. Mijn dochter heeft mij ook wel eens op de gang willen zetten toen ze een keer boos op me was.. ("Mamma, ga maar op de gang even afkoelen! Zo kan ik niet met jou praten.")
ik denk dat het én én is. er wordt vaak ( en vooral de negatieve dingen ) als schuld bij de ouders in de schoenen geschoven. maar een kind is ook een inividu. ze copieren wel dingen maar om nu te zeggen dat als je altijd maar zachtjes praat je heel lieve rustige kindertjes krijgt dat denk ik niet. het is ook een stukje karakter. dat ga je ook zien als er 2 of meer kindjes uit dezelfde fam geboren worden. die verschillen onderling ook sterk. natuurlijk is altijd schreeuwen en negatief doen niet goed voor een kind en zullen ze er heus wel iets van overnemen. maar hoe ouder ze worden komen er ook steeds meer dingen van buitenaf bij. wat ik persoonlijk altijd zal koesteren zijn de momenten dat mijn dochter pas op bed lag. ze ging dan altijd terug rechtop zitten als ik weg was en zette alle poppen en beestjes op een rij en ging dan de juf nadoen.eerst wist ik niet wat ze deed en hoorde haar wel praten maar dacht wat doe ze nou toch??? als ik dan ging kijken dan hield ze op. als ik een cassette wou op laten nemen ook. dus ging ik naar beneden stampte wat op de laatste treden en sloop halverwege de trap terug. daar ging ik zitten wachten en dan begon ze met zo'n speciaal stemmetje. ik wist dan nadien precies hoe de schooldag was verlopen, wie er lief geweest was wie niet en wat ze gedaan hadden.
als mijn dochter echt stout is zet ik wel een stemmetje op of kijk even erg boos. leg haar daarna wel uit waarom iets niet mag maar ze weet dan wel meteen dat ze fout is geweest. als ik niet naar haar luister krijg ik ook straf en ben ook wel is op de gang gezet door mijn eigen dochter (wat k dan ook braaf doe) als mijn dochter gilt of schreeuwt negeer ik haar tot ze rustig is en vraag dan wat er is. dit komt gelukkig niet veel voor. ze weet dat gewoon vragen of praten een stuk makkelijker is . als ik lief tegen mijn dochter zeg dat ze ergens mee moet ophouden wordt ik eerst uitgelachen en dan moet ik vaak zelf ook lachen. even steng zijn werkt hier perfect en houdt der dan ook echt wel mee op. tijdelijk want ze zijn het zo weer vergeten
ik reageer meestal wel anders als manlief... manlief zegt gelijk : Esmee, dat mag niet !!! ik : Nee Esmee , dat mag niet , straks gaat het stuk ?! ik leg Esmee wel vaak dingen uit.. merk wel als ik rustig en een beetje uitleg dat het ze sneller iets doet dan als ik tegen haar schreeuw ! maar kan me niet altijd inhouden hoor ! Esmee kan soms nog al de bloed onder je nagels weghalen...een echte dame,zeggen we dan !
Ik denk ook dat het èn èn is. Onzo zoon wordt altijd op normaal volume aangesproken en schrikt nu van kinderen die schreeuwen, al is het kind een jaar jonger dan hij. Dat is dan weer het omgekeerde nadeel, dus denk dat ik ook maar eens ga schreeuwen.
Ja hier ook zo... Zowel ik als m'n vriend waren als kind redelijk braaf en rustig, dus m'n ouders willen maar niet snappen waarom Alyna soms zo nijdig is. Tja mam...ben nu niet meer zo stilletjes.
hier een tweeling, waarvan de een behoorlijk kan schreeuwen en de ander een stuk minder.. die wordt eerder koppig als ze boos is.. dus ja ik geloof er sterk in dat elk kind een individu is, waarvan wij de karakters kunnen aanscherpen en polijsten..