Als ze Sam geslagen heeft zou ik er wel een punt van maken. Als het een tikje was niet. Ik was er niet bij, maar ik vind er nogal een verschil tussen zitten. Ik zou wel aangeven naar die vriendin dat dat niet de manier is waarop je een kind corrigeert. Maar als ze geen kinderen heeft, heeft ze er waarschijnlijk helemaal niet over nagedacht hoe dat soort dingen in z'n werk gaan. Ik zou gewoon een gesprek met haar aangaan, want om hierop nou een vriendschap te later stranden lijkt me nogal zonde.
het gaat niet alleen om dat tikje! ik ben van mening dat hoe hard of zacht het ook is dat zij dit niet hoort te doen. ik moet sam opvoeden zij niet.
Al begrijpt hij het wel, ze heeft met haar handen van je kind af te blijven! Jij als moeder moet je kind corrigeren als hij ergens aan komt wat niet mag, maar dat geeft haar in mijn ogen niet het recht om het op z'n vingers te tikken. Ze had hem ook kunnen corrigeren door hem weg te halen daar of te zeggen dat het niet mag. Mijn vriendin corrigeert mijn dochter ook als ze ergens aankomt wat niet mag en dat mag ook best, maar ze geeft haar echt geen tikken!
Gewoon kenbaar maken dat ze er best iets van mag zeggen, neem aan dat dat wel goed is, maar dat als er een tik uitgedeeld wordt dat jij dat doet. Ik heb jaaaaren geleden bij m'n zus ingewoond en die had toen twee kleine kinderen, ze heeft ons verteld dat ik als tante zijnde ook een corrigerend tikje mocht geven. Is nooit nodig geweest maar zou zoiets ook nooit uit mezelf doen, heeft dus weer niks met het niet hebben van kinderen te maken...blijf dat zo'n jeukopmerking vinden, sorry. Zou overigens ook niet m'n hele huis verbouwen maar spullen als een telefoon of bril (ervaring mee) of iets zou ik gewoon in m'n tas houden als ik ergens op visite ga, tuurlijk moet een kind het leren maar je hoeft 'm niet uit te dagen zeg maar.
wat er van zeggen ok. maar een tik geven ook al is t maar zacht en klein, een tik zomaar geven aan kind van een ander doe je niet. als iemand dat zal moeten doen dan is in dit geval de enige die dit mag doen jij. nee ik zal t ook niet pikken. niemand komt aan mn kind. vind t ook niet kunnen met dieren. totaal iets anders hoor. maar hier was vorige keer een goede vriend die mn kat een klap gaf. nou dan is t nog mn kat. als t mn kindje is dan zal ik echt zoooo boos zijn.
helemaal mee eens. Een ander mag mijn kind zeker wel corrigeren als ze wat doet wat niet mag. Maar een tik geven? nee zeker niet.
alsof kinderen van die leeftijd altijd na de eerste x Nee super goed luisteren... moet je nagaan...iemand anders zn kind al een tik geven.....gelijkkig ben ik haar kind niet.. sorry nog een mail sturen naar jou dat jij overdreven reageert...ach ach wat verwaand zeg...vind dit ehct niet kunnen.... en als zij nog steeds beledigt blijft, zegt dat iets over haar karakter....je hoort je te beseffen dat je niet aan andermans kinderen zit....en als dit een grote ruzie veroorzaakt...is het naar mijn idee geen goede vriendschap....ze moet op zn minste spijt hebben...dat ze een kind bewust pijn heeft gedaan...of het in onze ogen nou pijn doet of niet....pfff...kan me hier zo kwaad om maken
ze voelde zich idd belegdigd door mij. die mail ging natuurlijk niet alleen daarover, ook vind zij mij veranderd, tuurlijk verander je door het krijgen van een kind en een pnd.
ach een mens veranderd met elke fase in zn leven....de vriendschaps band moet maar sterk genoeg zijn om dat van elkaar te accepteren en zo groeit en veranderd je vriendschap ook....en dat is normaal...er moet ook nromaal over gepraat kunnen worden...kan dat niet....dan is dat ehct heel jammer... je ozu maar rekening moeten houden met elke vriend/in in je leven omdat er dignen in jouw leven veranderen....ben je lang bezig....
Ik weet niet hoe de situatie op dat moment was maar van jou verhaal uitgaande zou ik dit ook niet leuk vinden en er ook wat van zeggen... maar ik vind mailtjes sturen altijd zo onpersoonlijk, zulke dingen praat je dan toch gewoon uit en dan erbij getypte brieven komen soms zo fout over.
Dat had zij nooit mogen doen. Mijn vriendin hoeft dat ook niet te doen. Je kan best zeggen tegen een kindje van 'mooi he maar daar mag jij niet aan komen'. Dat is al heel anders. Ik geef mijn kinderen een standje als ze fout zijn niet iemand anders
Allereerst: zij hoort jouw kind geen tik op de vinger of wat dan ook te geven. Dat vind ik ontzettend fout en ik kan me voorstellen dat je er boos om bent. Maar wat ik mij wel afvraag: toen je zoontje aan haar mobiel zat, ben jij er wel snel bij geweest door hem te waarschuwen om hem daar even vandaan te halen? Ik heb namelijk een vriendin die vindt dat haar kinderen overal aan mogen zitten. Of ze verzuimt om ze op tijd te waarschuwen als ze weer eens met hun vieze vingers in salades etc zitten tijdens een bbq of overal aankomen waar gewoon niet mag in ons huis. Ik kan daar persoonlijk erg slecht tegen. Ik let er altijd op dat mijn kinderen niet zomaar aan de spullen, anders dan speelgoed, in andermans huis komen. Ik ben er dan ook altijd snel bij en ik erger me wel mateloos dat anderen in mijn huis daar lak aan hebben. Ik kan me dus wel goed voorstellen dat het haar niet aanstond dat je kindje aan haar mobiel zat en daarom vroeg ik mij af of jij je kindje zelf hebt gewaarschuwd om er vanaf te blijven?
En haar mobiel wegleggen zodat hij er niet bij kon, kwam bij niemand op?? Dat zou ik tenminste doen als ik jou vriendin was. En tik op de vingers bij een kind van een ander vind ik persoonlijk echt niet kunnen! Als ik zie dat iemand dat bij mijn kinderen doet, al is het opa of oma, dan hebben ze toch echt wel een probleem!
wat Kiwi zegt ben ik het wel mee eens..ik heb ook een vriendin...die kijkt er na en laat het gebeuren en zegt dan pas wat... zodra ik ergens ben met mn zoontje..bekijk ik gelijk of alles babyproof is....alles wat gevaarlijk is of waardevol leg ik weg/hoog...of vraag het... op zn minste had ze gelijk haar mob weg moeten leggen...je gaat niet wachten tot de moede rhet met pijn en moeite kan oplossen...en als het haar niet lukt, het kind een tik geven...ehct belachelijk!
zij zei eerst dat hij er niet aan mocht zitten en toen deed ie het dus weer en zei ik ook tegen hem nee sam en naja hij ging door dus ik steeds waarschuwen en had hem al een keer weg gehaald maarja zo lekker ondernemend als ie is gaat hij er weer op af omdat ie nog in het zicht lag, dus weer waarschuwen en toen dus ineens die tik!
ik ben tegen slaan, en daarom zou ik het zeker niet accepteren! doet me denken aan de verjaardag tijdje geleden, muziek stond op. ik was nog zwanger en niet echt mobiel. Mijn zoontje deed een ander kindje pijn, en wij zetten hem dan op zijn billen. Schoonzus keek mij vragend aan, wat zal ik doen? ik riep door de muziek heen dat ze hem op zijn kont moest zetten. Ze verstond dat ze hem op zijn kont moet slaan. Dus kreeg hij zijn eerste pak voor de broek. ze deed het niet hard, maar ik vond het niet leuk. Toch moest ik wel lachen omdat ze me gewoon verkeerd had verstaan. (natuurlijk uitgelegd dat wij hem niet slaan, ook geen pedagogische tik, die overigens bij wet verboden is!)
de eerste de beste die mijn kids een tik geven (hard of niet hard) is bij mij nooit meer welkom!! jij bent de moeder, jij bepaald de opvoed manier! ze had jou moeten aanspreken en niet je zoontje! je hebt echt groot gelijk dat je boos gereageerd hebt!