Sorry maar ik moet dit even kwijt. Ik vind het echt lood en loodzwaar om een kindje te hebben. Ik houd zielsveel van mijn kleine meid maar ik kan het gewoon, lijkt het, niet aan. Ik voel me zo machteloos. Soms gaat het een paar dagen goed en nu is het weer een aantal dagen volledig mispoes. Ik had me er helemaal op ingesteld dat het na 3 maand wel beter zou gaan, maar dat is dus niet zo. Sara huilt nu alweer dagen, wil nauwelijks slapen. Ze heeft ook diarree en wil nauwelijks drinken. Een buikgriepje volgens de dokter maar het duurt nu al 6 dagen en ik maak me vreselijk zorgen. Ik zit er weer zo doorheen en vraag me telkens af, wanneer houdt dit op? Wanneer wordt het nu eens echt leuk? Ze ligt nu ook weer te huilen maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ze heeft net 15 minuten geslapen en ze is echt doodmoe. Moet ik haar er nu weer uithalen, maar laten huilen of wat. Ik weet het echt allemaal niet meer. Ik vraag me vaak af waar ik in hemelsnaaam aan ben begonnen. Vind het heel erg om dit te moeten zeggen want ik ben echt wel blij hoor met mijn dochtertje. Kan me alleen niet voorstellen dat er ooit een dag komt dat ik een 2e wil. Ik zal zo blij zijn als het gehuil over is, als ze kan praten en kan vertellen wat er is, als ze goed doorslaapt en er eindelijk wat ritme is. Sorry voor deze klaagzang maar ik moet mijn hart luchten. Anne
Hoi Novanna, Ik begrijp hoe je je voelt. Het kan inderdaad loodzwaar zijn als je kindje altijd huilt. Bij ons is het beter gegaan door inbakeren en andere voeding omdat Merel koemelk allergie heeft. ook regelmaat en ritme hebben hier geholpen. Ik weet niet of je dat invoert al? Wat me heel erg heeft geholpen is hier schrijven en de adviezen die ik kreeg heb ik toen ter harte genomen. Neem even tijd voor jezelf. ff Fietsen, shoppen, wandelen of wat je ook maar leuk vind om te doen. Even weg bij je kindje, een ander voor haar laten zorgen om tot jezelf te kunnen komen. Echt even tijd voor jezelf, zodat je er dan weer tegen kunt als je kindje zo huilt. Verder kan ik je alleen maar succes wensen en heel veel kracht en sterkte! Je kan het! Het komt goed, het wachten is alleen nog wanneer voor jou.
Als ik je verhaal ees krijg ik kippenvel. Ik heb echt met je te doen. Je hebt waarschijnlijk alles al geprobeerd om haar stil te krijgen. Ik kan me zeker voorstellen dat je het gehad hebt. Ik heb helaas geen tips voor je. Het enige wat ik mee kan zeggen is regelmaat en voorspelbaarheid, want dat werkt bij ons heel goed. Misschien naar een osteopaat voor het vele huilen. Wie weet kan hij er iets tegen doen. Hopelijk dat je snel kan gaan genieten van een rustige baby. Veel succes en laat weten hoe het met je gaat. Groetjes Kirsten
Ach Anne, wat rot... Ik heb ook met je te doen. En ik herken een beetje je wanhoop, ik heb de eerste weken erg lopen tobben. ook bij ons werkt regelmaat en voorspelbaarheid goed. Het inbakeren heeft wonderen gedaan, mijn kindje veranderde van een oververmoeid kind dat hele dagen huilde en niet sliep in een tevreden rustig en uitgerust kindje. Overigens hadden wij voedingsproblemen en ook daarin heb ik veranderingen aangebracht. Ik weet hoe het voelt als je het echt even niet meer weet. Dat je alleen maar kunt huilen en denkt: verlos me! Je wilt ZO graag goed voor je kindje zorgen, maar wie zorgt er voor jou? Vraag hulp en steun (grijp alles aan wat aangeboden wordt), kijk of je even bij kunt tanken (goed slapen doet wonderen) en kijk of er nog iets is wat je kunt doen. Misschien is inbakeren een idee? sterkte, ik weet zeker dat het goed komt, maar ik snap je heel goed. Amber
Rust en regelmaat heb ik al ingevoerd met 4 weken. Wij zijn ook al vaak bij een osteopaat geweest ivm voorkeurshouding. Hierdoor ging het stukken beter. Er zijn ook veel dagen dat het heel goed gaat maar als het dan een mindere dag is, kan ik daar dus niet tegen. Heeft ook met mijn karakter te maken. Ik kan er niet tegen als er geen structuur of regelmaat is en iedere minuut huilen vind ik een verschrikking. Sara is geen huilbaby, hoewel ze altijd wel wat onrustig geweest. Verder is ze juist ook vaak heel vrolijk en tevreden. Het heeft dus ook meer met mijzelf te maken.En nu heeft ze dus een buikgriepje met veel diarree (waar ik me dus ook veel zorgen over maak) dus logisch dat ze weer helemaal uit haar doen is. Maar ik kan me daar dus niet bij neerleggen, het accepteren. Ik raak in paniek als het niet loopt zoals ik wil, als ze niet doorslaapt etc etc.
Wat ontzettend sneu voor jullie! Wat mij hielp was er af en toe even uit te gaan, dan paste mijn man op en ging ik lekker even de stad in, of met een vriendin uit eten o.i.d. Gewoon even weg.....bijtanken zeg maar. Vergeet niet dat je kleintje ook goed aanvoelt hoe jij je voelt en dat sommige kinderen daar sterk op reageren. Mijn dochter raakt helemaal van slag als ik soms verdrietig ben, is het bij mij over gaat ze ook weer lachen. Voor je het weet zit je in een viceuze cirkel. Succes, hopelijk gaat het snel beter en kan je echt gaan genieten. Ik blijf dit topic volgen!
hee meid, Ik weet heel goed hoe je je voelt. Ik kan er zelf ook niet tegen als ik dingen niet onder controle heb. Gister bijvoorbeeld stond de tv aan, het huis was een zootje en jesper begon te huilen, nou dan trek ik het niet meer hoor. Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar je moet met een kleintje dingen proberen los te laten. Maar blijf wel je gevoel volgen, voel jij je niet op je gemak doordat de buikgriep naar jouw idee te lang duurt, trek gewoon nog een keer aan de bel bij de huisarts. Al was het alleen maar zodat je gerustgesteld wordt. Sterkte!
Meid,misschien is het een keertje goed als jij met iemand gaat praten.Een goed gesprek met je huisarts of iemand die je vertrouwd,want het klinkt een beetje alsof je met jezelf in de knoop zit.en het kan goed zijn dat jou kindje daar op reageerd...... Dit bedoel ik overigens echt niet lullig of bot.
Wat komt mij jouw verhaal bekend voor, gister zat ik er ook helemaal doorheen. Ook femke was vaak onrustig en huilerig, gaan inbakeren en ging iets beter, maar nu is het hier weer hopeloos geweest een paar weken. Gister over de hele dag maar 1 uur geslapen en die nacht ervoor wel 2! Femke kreeg al vroeg last van een tandje, denk dat dat ook meespeelt! Meid ik weet hoe je je voelt, maar het gaat goed komen! Als ze alleen slaapt als ze bij je ligt, doen! Neem haar in een draagzak, femke wil als ze zo is ook alleen maar bij mij in mijn armen slapen. Gelukkig is femke vandaag weer goed tepas en ben je het weer snel vergeten. Knuf voor jou en praat er idd eens met iemand over je gevoelens en laat je tranen maar eens lopen, dat helpt!
Je hebt helemaal gelijk hoor. Alleen heb ik al wel wat gesprekken gehad met een psych, ook in het verleden, en heeft nooit zoveel uitgehaald. Ben en blijf een controlfreak met een "lage stressgrens". Maar ja genoeg daarover daar zijn weer andere sites voor, haha
Ik ga eerlijk met je zijn, het kan nog wel even duren. Het lijkt nu alsof alles zo lang duurt maar eens je kindje een jaar is vraag je je af hoe het kan dat de tijd zo snel voorbijgevlogen is. Mijn dochter huilde elke avond van de honger, omdat de borstvoeding helemaal niet vlotte. Nu is ze ondertussen al 3 jaar en ik vind haar echt helemaal niet moeilijk, de moeilijke dingen van het begin ben ik haast vergeten. Iedereen moet aanpassen als een baby geboren word, dus ook de baby zelf. Ze zijn zo gevoelig in het begin. Kop op, probeer de moed erin te houden door te denken dat dit niet blijft duren. Vraag gerust hulp en laat eens iemand anders haar een flesje geven (of afgekolfde moedermelk) of haar gewoon wat sussen terwijl jij bijslaapt. Groetjes en sterkte, je twijfels zijn normaal!
Herkenbaar, Nou ja, het controlfreak gedeelte. Dat ben ik ook. Ik heb de mazzel dat mijn meisje makkelijk is. ( ja nu even niet, 6 a 7 maanden sprong, ) Wat mij altijd is voorgehouden is hoe rotter jij je voelt, je kindje zich rotter voelt. Ze nemen je stemming over. Tip: Sta elke dag op met een lach voor je kindje. Alles wat je doet is leuk en gezellig. Lekker zingen, lachen en positief zijn. Ook al ben je het nog niet echt, het brengt een andere boodschap over op je kindje. Probeer het eens.
Ja, ik probeer altijd positief te zijn tegenover Sara. Lachen, veel zingen, met haar spelen. Maar zo'n 1x per week stort ik gewoon in, lijkt standaard te zijn. Dan kan ik het echt niet meer opbrengen en "krijs" ik nog harder dan Sara. Maak me nu ook vreselijk zorgen. Vandaag al 6x diarree en ze drinkt al dagen maar de helft van wat ze anders doet. En overdag bijna niet slapen. Morgen moet ze weer naar het kdv want ik moet werken. Weet niet of ik daar nu blij mee moet zijn of helemaal niet.