Ik schrijf dit bericht om te kijken of ik me dan iets beter kan voelen! Ik heb erg last van stemmingswisselingen en zie het soms echt even niet meer zitten. Het moederschap drukt op me en beklemd me soms echt, alsof ik geen lucht meer krijg! Vooral aan het einde van de dag ben ik op, overdag gaat het wel en kan ik ook echt wel genieten. Maar soms komen de muren op me af... Mijn dochtertje is nu bijna 8 weken en doet het prima. Ze krijgt nog borstvoeding en dat gaat op zich wel. Alleen 's avonds is ze erg jengelig en wakker en gaan de voedingen in elkaar over; ben dan veel aan het voeden. Rond een uur of tien valt ze om voor de nacht en kunnen wij gaan slapen. De nachten gaan goed, soms wordt ze wakker rond vijven, dan weer rond 6.30. Ben ook al bij de huisarts geweest voor slaappillen. Ik had een paar nachten dat ik me echt niet meer kon ontspannen en te alert was en bewust was van het feit dat zij over een paar uur wel weer zou willen eten en dat ik dus vooral NU moest slapen. En dan lukt het natuurlijk niet. Ik zweette ook erg veel 's nachts en dacht dat het misschien ook nog met mijn hormonen te maken kon hebben. De arts van het consultatiebureau dacht ook nog aan een anders werkende schildklier, wie weet, morgen laat ik bloed prikken in het ziekenhuis. En misschien ga ik wel over op flesvoeding, zodat ik me weer wat vrijer kan voelen en ik haar eens een dagje kan uitbesteden. Het drukt allemaal te erg op me. Ik ben benieuwd hoe anderen zichzelf voelen in de tijd na de bevalling en of iemand goeie tips voor me heeft of waar ik me aan vast kan houden! Wil me zo graag weer helemaal goed voelen en lekker vrij en kunnen genieten van mijn dochtertje!
hey meid ik snap erg goed wat je bedoelt bij mij was t ook geen roze wolk de bevalling ging gewedig goed maar daarna toen de placenta is geboren ging mijn baarmoeder zich binnenste buiten keren en voeloor ik meer dan 3l bloed dat was voor mjn lijf een aardige klap ik ben veel te vroeg uit t ziekenhuis ontslagen en er werdt grof weg tegen me verteld dat t maar goed was dat ik in t zh was bevallen anders was ik er waarschijnlijk niet meer geweest toen ik thuis was begon t ik gaf ook bv maar al snel trok ik t niet meer ik had niet meer t gevoel dat ik leefde in die tijd zat ik op de baby kamer en de hulp deed haar in bad omdat ik t gewoon nog niet kon lichaamelijk ik keek buiten en zag auto's rijden mensen lopen en dacht oja dat is er ook allemaal nog ppppfff ik fokte me zo op sávonds dat ik de hele nacht aan de diare stond vreeselijk ik gaf bv + vingervoeding +kolven een half uur aan n stuk zodra ik klaar was kon ik onderhand opnieuw beginnen het was slopend ik zei nog op vrijdag avond tegen mn man ik zou noooooit meer voor bv kiezen als ik dit wist de fles kan ik ook s aan jou geven of zo ja zei die daar zit wat in als je niet meer wil moet je stoppen maar ja toen voelde ik me weer schuldig en tegelijk vond ik t bv geven toch wel erg mooi de andere dag storte ik helemaal in tranen met tuiten toen ik zat te kolven mn man naar boven en die kwam terug met de kraamverpleegkundige en die zei ach meid als t zo is stop er dan mee dit gaat niet zo wat een opluchting ik kolfde nog wel maar bv niet meer toen had ik voor mezelf de rust gevonden maar daarna ging het beter en met ons meisje ook ze kreeg meer voeding binnen groeide binnen een mum van tijd als kool ook omdat ik na een aantal dagen gestopt was met kolven omdat ik geen druppel meer eruit kreeg gaat t niet meer met de bv dan gaat t niet meer en heb je voor jezelf t gevoel dat je meer rust voor jezelf maakt als je de fles gaat geven doen das beter dan zelf helemaal murm worden want daar heeft je kindje echt niets aan je hebt dan gedaan wat betreft bv wat je kon en ga lekker over op de fles als je er achter staat ik hoop dat je er wat aan hebt en sorry voor t lange verhaal veel liefs mieke
Hallo meiden, jammer dat jullie je zo voelen (voelde). Zelf geef ik bv maar vind echt dat als het niet gaat dat kv echt ook prima is hoor! Dat je jezelf lekker voelt is veeeeel belangrijker want daar heeft het hele gezin meer aan. Danni mischien is het inderdaad goed er even zelf uit te gaan. Kun je niet kolfen? Ik geef trouwens soms best kv tussendoor. Dit doe ik incidenteel als er visite is of als ik weg wil en geen afgekolfte melk heb. Volgens het cb kon dat prima. Zo zou je toch even een middag weg kunnen en je man/vriend een flesje laten geven. Als je kv en bv combineert is hypoallergeen wel de beste melk omdat die vrij licht verteerbaar is.
Zo herkenbaar meid! Ook ik heb de eerste 10 weken geen roze wolk kunnen ontdekken. Ik heb zelfs nog gedacht als iemand me dit had verteld over het moederschap, was ik er nooit aan begonnen. Ook ik kon me niet ontspannen, ging steeds bij haar kijken, liep op mijn tenen om haar maar niet wakker te maken. Douchte me snel, at snel, want zij kon gaan huilen en dan had ze me weer nodig. Bij iedere kik stond ik naast haar....Ook ik gaf bv en dat heeft mij ook heeeelemaal gesloopt in het begin. Later ging het beter, maar ik was steeds bezig met tussen de voedingen ergens naar toe te gaan. Ik ben op een gegeven moment naar de ha gegaan, omdat ik op instorten stond, zo vermoeid was ik. Er is bloed geprikt, maar er bleek niets aan de hand te zijn. Mijn probleem was dat ik Noa niet kon loslaten en te weinig rust nam voor mezelf. Als ik zo doorging, dan was ik in een depressie geraakt volgens de ha. Ik heb huiswerk megekregen, de opdracht was om iemand te vinden die tussen de middag even op Noa deed passen, zodat ik kon rusten. Ook moest ik 1 keer in de week er even op uit en dan bleef mijn vriend bij Noa. Ook om aan mezelf toe te komen. Het heeft wel geholpen om Noa wat losser te kunnen laten. Ik kon Noa nog niet eens afstaan aan mijn vriend. Ik moest alles doen, want ik kon haar het beste. Ze had immers 9 maanden in mijn buik gezeten en ik kon haar het best. Bij mij was het overbescherming en dat sloopt je ook. het heeft ook veel te maken met onzekerheid en het vinden van een ritme ben ik achter gekomen. Nu kennen we ons meisje en merk ik dat ik rustiger ben geworden. Ook hebben we met z'n drieen een ritme gevonden waar we ons lekker bij voelen. Al met al zijn we dus wel drie maanden verder, voordat ik dat kon zeggen. Moe ben ik nog steeds heel erg, maar zo opgefokt absoluut niet meer. Die vermoeidheid zal op een gegeven moment ook wel overgaan. Mijn advies is om ook eens tijd voor jezelf vrij te maken. Plan ook eens een middag voor jezelf. Laat je partner eens bij je kleine blijven en ga een paar uurtjes weg. Probeer wat meer te ontspannen, en vertrouw op jezelf. Succes met het vinden van een ritme en het vinden van ontspanning. je mag me altijd pb-en als je wilt. Het lucht wel op he! effe lekker van je afschrijven?
Beste zonnestraal, Het is precies zoals je schrijft! Vannacht heb ik helaas weer geen oog dichtgedaan....ik kan me gewoon niet ontspannen. Maar wat kan ik dan boos op mezelf zijn, mijn dochtertje heeft vannacht gewoon geslapen van 10-6.30....die uren had ik dus ook kunnen maken. Ik hou het zo niet meer vol...ga vandaag vragen om slaappillen om even uit die vicieuze cirkel te komen.....
Hallo daar Danni, Ik vond de eerste paar weken ook niet heel erg leuk. Ik heb hierover een dagboekje bijgehouden in Word, dat luchtte erg op moet ik zeggen. Heb het net terug zitten lezen en was alweer veel vergeten omdat het nu zo'n stuk beter gaat. Je mag het wel lezen maar het is nogal persoonlijk dus als je me je emailadres pbt zal ik het naar je doormailen als je wilt.. Groetjes en succes Lisette
Lisette, dat is fijn te horen. Ik zou je dagboek graag lezen...Ben ook in word begonnen gisteravond toevallig, dus denk dat ik hetzelfde ga doen!
Hallo, Ook ik zit nog niet op een roze wolk. Onze dochter is 12 juni geboren. Dus is alles ook nog heel erg pril natuurlijk. En ik ben iemand die alles gelijk goed wil doen. Maar ja dat kan natuurlijk niet want je moet wel aan elkaar wennen, dat weet ik ook wel. Onze dochter is na een moeizame bevalling met de vacuumpomp gehaald en hierbij heb ik doordat de placenta niet los kwam (is operatief verwijderd) 2 liter bloed verloren en heb dus nu ook een laag Hb (4,5). Verder huilt de kleine veel ik geef flesvoeding maar zelfs dan kan het zijn dat ik van voeding naar huilen naar voeding ga. We zijn al bij de osteopaat geweest want ze heeft ook de neiging om zich te overstrekken. Die zei ook wel dat ze nekklachten heeft door de vacuum, volgende week moeten we weer bij hem komen. Ze wil ook niet altijd in het ledikantje slapen (door de nekklachten), maar volgens de osteopaat is het wel goed om haar in de maxicosi in slaap te laten vallen. Maar dan krijst ze eerst alles bij elkaar omdat ze wil overstrekken! Moeilijk vind ik het ook om de verschillende huiltjes te herkennen, heeft ze krampjes, is ze gewoon jengelig en moet ik haar wel ff laten huilen of juist niet........ pfff. Het zal elke dag wel wat beter gaan maar vind het wel prettig om het nu even van me af te schrijven.
Hoi Chanti, Wat vervelend dat je dochtertje last heeft van die vacuumpomp, dat zou natuurlijk goed kunnen! Het is heel vermoeiend kan ik me voorstellen, je moet zelf nog helemaal herstellen van de bevalling. Blijf maar rustig en ga maar van dag tot dag, het wordt heus beter! Hopelijk kan die osteopaat goed helpen. En zo'n kleintje heeft ook gewoon tijd nodig om te wennen aan dit nieuwe bestaan...
Veel sterkte meid! Ik moet zeggen dat het bij mij ook even heeft geduurd voor ik echt kon genieten van deze periode. Tussendoor ook jaloers op mijn man, omdat zijn leven gewoon door lijkt te gaan en mijn wereld wel erg klein geworden was. Ik moest ook erg wennen aan de borstvoeding; en dat terwijl het bij mij eigenlijk direct heel goed ging. Ik heb meer dan genoeg voeding en ze drinkt altijd gretig en gulzig. Het viel mij in begin tegen dat bv toch meer pijn doet dan overal verkondigd wordt. Je tepels moeten echt wennen aan al dat heftige gezuig de hele dag! Naast dat het voor haar natuurlijk een goede start is, was het voor mij zelf ook een prettig idee dat ik met bv de zwangerschapskilo's makkelijker kwijt zou raken. Was toch een extra stokje achter de deur voor mij om ermee door te gaan en ik moet zeggen dat ik daar nu erg blij van ben. De pijnlijke tepels zijn voorbij en ik kan nu echt genieten van de tijd met haar, al ben ik me er ook erg van bewust dat ik de enige ben die voor de voeding kan zorgen. Ik kolf wel af en toe en probeer zo een voorraadje op te bouwen (o.a. omdat ik ook wel eens een wijntje lust...). Ondanks dat ik nog wel eens mijn mindere dagen heb, begin ik nu wel echt te genieten van deze tijd en realiseer ik me nu ook dat deze tijd heel bijzonder is. Ik kan nu langzaamaan zelfs opzien tegen het gaan werken, terwijl ik daar een maand geleden heel anders over dacht. Wat ik maar probeer te zeggen: kop op! Probeer het zonnige ervan in te zien. Een keer goed slapen kan denk ik inderdaad wonderen verrichten. Dus misschien handig om dan wat af te kolven zodat iemand anders een eventuele voeding(en) kan verzorgen? Je geeft aan dat ze meestal niet komt 's nachts, dus dit is dan eigenlijk een voorzorgsmaatregel. En misschien geeft dat je dan net even de rust om ook echt te gaan slapen? Sterkte!