https://www.ad.nl/ad-werkt/werknemers-in-gehandicaptenzorg-mogen-baas-officieel-negeren~aaf1976c/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=socialsharing_web Ok.. top. Superfijn. Maar toch vraag ik me af of het wel een positieve ontwikkeling is. Wb de appjes en belletjes die ook kunnen wachten, helemaal mee eens. Maar wat nou als er een ziekmelding is? Er zal dan toch rondgebeld moeten worden, wie de open dienst op kan lossen. Men doet een beroep op het Cao en hoeft dus niet meer bereikbaar te zijn. Behoorlijk lastig als je snel iemand nodig hebt om een dienst op te vullen.... Hoe is dat bij jullie? Wordt er vaak een beroep op je gedaan? Of je extra kan komen werken?
Wij hebben op het werk de afspraak dat we elkaar alleen 'lastig vallen' als het spoed is. Maar dan nog is de best vaak. Gelukkig word ik er niet van, maar begrijpelijk is het wel. Als de avonddienst zich in de ochtend ziek meld, zal er toch iemand moeten komen.. Ik vind het mooi op papier, maar het lijkt me toch lastig in de praktijk.
Nu werk ik op een dagbesteding, als er daar zieke zijn komt er een inval. We zijn met zijn 3en totaal en je kan inprinciepe wel in je eentje de groep draaien. We hebben een aantal vaste invalkrachten. Hiervoor op een Woonlocatie en daar had je veel meer diensten, daar werd ik wel regelmatig gebeld/geappt bij ziekte. Het is niet realistisch denk ik.
Nee, ik denk ook niet het realistisch is. Vind het ook eigenlijk helemaal niet passen bij de gehandicaptenzorg. Naar mijn idee is dat verantwoordelijkheids gevoel juist iets waarop goede zorg draait. Als er iets met een bewoner is, ben ik ten alle tijden bereikbaar. Ook als mn collega's een dienst op moeten lossen, zodat onze bewoners toch de juiste zorg krijgen die ze nodig hebben, dan ben ik ook bereikbaar. Niet omdat ik altijd maar terug kan komen maar ik kan wel meedenken. Beetje gekke ontwikkeling dat mensen voor dit soort dingen onbereikbaar mogen zijn.
Het lijkt mij wel lekker om op mijn vrije dagen geen mail meer binnen te krijgen. Maar ik zit nu te bedenken dat ik dat zelf ook deels al kan oplossen door de mail van school (ik ben juf) van mijn telefoon te gooien. Dat scheelt al een hoop. Als ik gebeld zou worden om een zieke collega te vervangen, vind ik dat niet erg. Dat is overmacht en het is urgent. Maar je krijgt gewoon ook veel binnen wat niet nodig is, maar soms wel stressverhogend werkt. Ik vind het goed dat het in de CAO staat, want het geeft je dat recht maar niet de plicht. Dit zorgt wel dat je afspraken kunt maken hierover. Bij ons is dat ook gebeurd: per schooljaar wordt gevraagd of je op vrije dagen gebeld mag worden om ziekte te vervangen. Je kunt dan nog doorgeven: alleen eigen klas, alleen eigen school of ook andere scholen. En buiten dat lijkt het me heerlijk als de directie, mijn collega en de ouders van mijn leerlingen op mijn vrije dagen even vergeten dat ik besta.
Zoals het ooit was en zoals het ook zou moeten zijn. 'Vroeger' toen we nog maar net aan de mobiel waren en er nog geen smartphones (en dus ook geen whatsapp en gmail op je telefoon bestond) kon je nog gewoon 'niet bereikbaar' zijn. Je gaf je mobiele nummer niet aan je collega's en je huistelefoon nam je soms op, of soms niet. Tegenwoordig hoor je altijd maar bereikbaar te zijn. Je werd er al langer op aangekeken als dat soms niet zo was. Doordat de zorg ook nog veel zwaarder en belastender is geworden zijn mensen ook vaker en langduriger ziek dan vroeger. En zorg is zo complex geworden dat je ook niet zomaar een onbekende inval kan neerzetten. De realiteit is veel (langdurig) zieken en vertrekkende mensen en veel openstaande diensten. En dat moet vooral in t eigen team opgelost worden. Zeker de ad hoc zieken, er zal iemand moeten komen, ook als er geen externe inval is. Dus fijn als we niet bereikbaar hoeven zijn, daar zal massaal gehoor aan gegeven worden. Maar cliënten zonder personeel is natuurlijk ook een onzinnige gedachte .
Ik heb sowieso geen mail van mijn werk op mijn telefoon. Daar zou ik knettergek van worden. Ik werkte eerst in t onderwijs, nu in de zorg. In het onderwijs kreeg ik wel 50 mailtjes per dag. Gelukkig is dat nu een stuk minder. Maar toch, als ik mijn mail wil lezen ga ik ervoor zitten achter de laptop. Of ik doe het op mijn werk. Ik zit met collega’s van onze woonvoorziening in een appgroep. Als ik behoefte heb, dan kijk en reageer ik. Anders niet. Als het erg nodig is bellen ze wel.