Ik heb een tante die kan er ook wat van. Een tijd geleden zei ze 'Goh je bent toch best wel slank ondanks dat je zo'n dikke kop hebt'. Nu heb ik wel een rond hoofd en van die appelwangetjes, maar zo erg is het toch echt niet! Een andere opmerking van mijn tante tegen mijn oma (haar moeder dus) 'Wat zie je er toch onnatuurlijk uit met die watergolf in je haar'. En dat terwijl ze zich even daarvoor aan tafel in het restaurant opnieuw had opgemaakt met nachtblauwe oogschaduw en rode lippenstift.
Pfff wij hebben altijd gezeur over onze relatie! Wij laten elkaar heel vrij, ik ben altijd vroeg wakker, dus als het onnodig is maak ik hem niet wakker s'morgens, maar slaapt hij uit (de ene keer tot 9:00uur en de andere keer tot 14:00uur) boeit me niet, ik doe mijn ding wel. Maar ALTIJD opmerkingen daarover, dat hij geen flikker doet (nee als hun er zijn wil hij liever niet meer beneden zitten door alle nare opmerkingen dus ja dan doe ik de luiers) dat ik hem behandel als een koning (door het uitslapen, ze hebben liever dat we om 7:00uur hand in hand op de bank zitten?!), dat hij te weinig met de kids doet (hij past altijd op als ik werk, 40 uur per week, dus ja als ik er ben doe ik de kids).... Altijd die opmerkingen, ben het zo zat, dat ik denk dat ik mijn zoontjes 1e verjaardag maar met 'weinig' familie vier...
Hier lijkt het sport te zijn geworden ons lastig te vallen over de keuzes die we maken. Ik werk 'veeeeel te veel', 'ben ik daar nou moeder voor geworden?' en nog leuker 'straks herkent je kind je niet eens meer als je 'm ophaalt bij het KDV'.... *zucht* Ik werk nog 4 dagen, met veel plezier, en mijn man werkt om de week 1 dag minder. Wij vinden het prima geregeld zo en de kleine heeft het prima naar zijn zin op het KDV, maar natuuuurlijk doen we het helemaal verkeerd Dat iemand het niet eens is met onze keuze, prima, mag van mij best, maar dan hoef je nog niet van die k*t-opmerkingen te gaan maken! De lulligste opmerkingen krijgen we echter over onze keuzes qua 'opvoeding'. Ik laat mijn zoon niet huilen, dus als hij wakker wordt laat ik 'm ff piepen, maar als hij niet vanzelf weer in slaap valt binnen een paar minuten of als hij echt gaat huilen dan loop ik ff naar boven om z'n speen te geven. Echt, het commentaar dat iedereen daarop heeft!! Dat we hem verwennen, dat het straks een rotkind wordt dat niks gewend is, blablabla. Afschuwelijk. Maar ik ben niet op mijn bekkie gevallen, dus ik snoer mensen heel snel de mond. Mijn kind, mijn keuze. Maar ik heb inmiddels ook een hekel aan verjaardagen, ja. Bleeeeegh!
Das nou precies een van de de redenen waarom ik niet meer ga naar verjaardagen van ooms en tantes, want in mijn familie kunnen ze er ook wat van. En dan vooral de familie van mijn vader (helaas overleden 3 jaar geleden) tegen mijn moeder, omdat mijn moeder dus altijd huismoeder is geweest en nu dus ook niet werkt. Daar krijgt ze altijd wel een opmerking over. Maar ik denk ook altijd volgens mij zijn ze gewoon jaloers, omdat hun wel moeten werken ofzo, maar ben er echt klaar mee.
ik vier de verjaardagen niet meer met hun hoor, mijn eigen verjaardag vierde ik al nooit met hun en die van mijn man ook niet.. alleen mijn schoonouders komen langs en wat goede vrienden en de buren die even een bakkie komen doen... maar echt een verjaardag doen we niet... toen mijn dochter 1 werd heb ik dat wel gedaan en oh god wat baalde ik... allemaal familie die je normaal nooit ziet en dan ineens komen aanrukken met kadootjes en hun zogenaamde interesse en dan ook nog zeggen, goh loopt ze nog niet? en als ze moe is smiddags en een beetje dramt oh ze is niet echt blij wel? dan zeg ik nee logisch als er allemaal vreemden zitten die haar dag opeisen!!! dit jaar doen we het helemaal anders en gaan we een weekendje naar centerparks met ons gezin en zoonlief van mijn man en mssn zijn dochter nog... en dan vieren we daar lekker de 2e verjaardag van mn oudste dochter!! dan komen opa en oma wel even langs natuurlijk en de mensen die we wel leuk vinden en ook het hele jaar door interesse tonen in onze kinderen... en in augustus wordt onze jongste 1 en dan willen we ook zoiets gaan doen.. als we mazzel hebben zijn we dan op vakantie.... haha... ben er zat van om maar allelei mensen in huis te hebben zitten die je normaal ook niet ziet en die nieteens de moeite nemen om je te bellen of wat dan ook.... en dan wel met een groot kado komen opdagen alsof dat alles compenseert.... nou ik heb liever iemand die echt geeft om ons en alleen zichzelf meeneemt naar een verjaardag ipv een kado en dan aandacht schenkt aan de jarige job!!
bij mij gaat dit mijn hele leven al zo. nooit is het goed altijd wat aan te merken. ( en dan ben ik ook nog 12 jaar een allenstaande mama geweest dan zijn de opmerkingen helemaal niet van de lucht ) inmiddels ga ik erheen met de instelling ik blijf 2 uur en dan "mag" ik weer weg en kan ik er weer een paar maanden tegen. ik knoop een praatje aan met mensen die wela aardig zijn en de rest probeer ik te negeren en elke vervelende opmerking heb ik ff niet gehoord. en zo moet ik het letterlijk ook tegen mijn dochter verkopen want die wordt er inmiddels ook schijtziek van.zit 2 uur op een stoeltje wat te kijken ( ze is autistisch en amakt niet zo gemakkelijk contakt en al helemaal niet met huichelaars ) en wegblijven dat is mijn eer te na.
@Mora, ja heel herkenbaar. Of van die mensen die je eens in de zoveel maanden ziet en dan zeggen 'ze is altijd zo eenkennig/huilerig/vul maar in. Dan denk ik 'altijd'? Jij gaat vertellen hoe ons kind 'altijd' is, terwijl je haar maar eens in de zoveel tijd ziet. Als ze een keer huilen, dan is het 'ah gut, een huilbaby'...terwijl wij echt makkelijke kinderen hebben hoor. Als we rond een bepaalde tijd weer weg willen, omdat ze gewoon op tijd in bed moeten liggen, dan is dat onzin, ze moeten zich maar aan ons aanpassen, niet andersom. Die verjaardagen, blèg, alleen de eerste verjaardag wil ik nog wel wat uitgebreider vieren, de rest niet. En dan die cadeaus, iedereen moet elkaar overtreffen. Als we om iets van Lego vragen, dan krijgen we niet zo'n klein setje, maar gelijk zo'n doos van 80 Euro. Klinkt misschien als een luxeprobleem, maar ik vind het gewoon overdreven. Staat ook niet leuk voor mensen die een cadeautje voor een paar Euro hebben gekocht. Oh ja, vorige keer had mijn SM een of andere gabber Nikes gekocht (met keiharde zolen, voor een baby). Zegt ze 'als jullie het niets vinden, eerlijk zeggen hoor, geen probleem, dan geef ik ze wel aan ....(die ook een baby heeft). Dus mijn man zegt, nee, het is aardig bedoeld, maar ik vind het niets, dus geef dan maar aan ... die is er vast blij mee. Gaat ze vervolgens aan iedereen die schoentjes laten zien en er bij zeggen 'kijk eens, vind je ze niet leuk? Natuurlijk zeggen mensen 'ja, leuk hoor' en toen zei ze gelijk 'ja, nou, ZIJ willen ze niet hebben'. Kennelijk toch wel een probleem. Gezeur, daarom vier ik mijn verjaardag zelden tot nooit en ik loop ook geen verjaardagen meer af, tenzij ik zelf zin heb. Dat vinden ze maar raar, maar ach, hebben ze tenminste weer iets om over te roddelen. Gezellig.
Ohw, ja, das ook zo'n mooie!! Wij gaan dus 's avonds eigenlijk de deur niet uit, omdat ik gewoon zo blij ben dat Sil een ritme heeft, dat ik dat niet in de war ga gooien omdat ik zo nodig naar iemand toe moet. Iedereen is bij ons welkom, en overdag wil ik de hele wereld over; vind ik echt niet erg. Maar 's avonds wil ik de kleine man in zijn eigen bed hebben. Ik creeer blijkbaar een monster, volgens de mensen om ons heen, of we hebben een 'moeilijk kind' als ik zeg dat hij erg van slag is na een TE drukke dag Gezeur allemaal! We hebben een heel makkelijk kind, zolang we maar een klein beetje regelmaat aanhouden. Dat is toch niet zo raar?
Hier is het precies andersom, als we ergens zijn is Vince zo afgeleid dat hij heel lief is. Dus iedereen roept altijd: wat heb jij het makkelijk, daar heb je geen kind aan! Noujaaa, als ik thuis ben is het ene normaal kind als elk ander, wat ook wel eens zijn minderen en huilerige dagen heeft. maar als ik me dan een keer beklaag is er geen enkele begrip voor, want ik ik moet me ECHT niet aanstellen met zo'n rustig kind!
ja erg vervelend he die opmerkingen van mensen die je normaal nooit ziet en dan doen ze net alsof ze je kind goed kennen... en vinden ze het raar als ze bij hun op schoot zitten en gaan huilen... tja... en die kadootjes, het is leuk maar alleen als ze er echt wat van menen... als mijn dochters straks wat ouder zijn dan nodig ik alleen ouders met hun kinderen uit waar ze dus zelf plezier aan hebben.. vindt het altijd zo sneu om te zien dat als er een klein kindje jarig is dat het hele huis dan vol zit met volwassenen en je je benen uit je lijf moet lopen voor iedereen en de jarige zit ergens in een hoekje... niemand kijkt er naar om en ze proppen zich maar vol en hebben allemaal domme opmerkingen en verhalen... bleeegh vind er niks aan... ga zelf ook erg weinig naar verjaardagen... ik ga alleen naar de verjaardag van mijn nichtjes en dan ga ik samen met mijn oudste lekker met de kids spelen haha... het is immers hun feest!!! al die volwassen waar ik echt niks mee heb boeien me niet zo... en dan zeggen ze goh kom er eens bijzitten joh laat die kinderen lekker... nouja... en als je dan met 2 kleintje daar komt ben je als maar bezig met ze.. de een wil een flesje en de andere een schone luier... je moet opletten dat ze niet alles van de tafel laten vallen.. iedereen zet zn glas drinken lekker neer en moeders maar opletten.. en dan zeggen ze ook nog goh je hebt het wel druk he kan je het allemaal wel aan??? tjee daar zakt mn broek dan van af.... tja als jullie je glas ffe anders neerzetten en al die zooi op tafel eens anders neerzetten dan zou het al heel wat schelen met 10 kleine kinderen die eromheen banjeren.... daar wordt dan echt geen rekening mee gehouden bij onze familie verjaardagen... vreselijk vindt ik het... haha
Ja, ben net zo groot als dat jij breed bent... (Ben ong 10cm groter dan je, maar wel 1 van de kleinste in mn omgeving)