is al een tijdje aan de gang maar het word steeds erger: hij is bang dat wij weg gaan. Voordat hij naar bed gaat heeft hij al tig keer gevragen of wij echt wel beneden blijven en als hij in bed ligt blijft hij lang roepen of wij nog beneden zijn. Ook word hij smachten huilend wakker en dan is hij bang dat we weg zijn of hij komt tig keer per nacht naar ons toe, niet alleen wij maar ook hijzelf is er moe van! Ik kan hem maar niet overtuigen dat wij echt niet zomaar weg gaan en er is ook echt niets gebeurd ofzo.' Ook is hij bang dat ik hem niet op kom halen op school, dat begon nu ook weer: tig keer de vraag of ik hem morgen wel op kom halen. Overdag gaat het niet anders: zijn mijn schoenen er nog?, waar zijn mijn spinners? Als we weg gaan of we de deur wel op slot hebben. Als ik naar de wc ben ( wat ik ook tegen hem zeg ) vraagt hij na 10 seconden al of ik daar nog ben. En alles vraagt hij niet 1 keer maar word de hele tijd gevraagd , ik ben er moe en weet niet meer wat ik hier mee aan moet, ook omdat ik merk dat het steeds erger word.
Ah lijkt me voor hemzelf ook zo vermoeiend. Maar dat geef je al aan ook. Misschien eens naar de dokter gaan. Misschien krijg je een doorverwijzing naar kinderpsycholoog. Lijkt inderdaad controle drang. Het kan bij de leeftijd horen, de een heeft het erger dan de ander. Maar als het teveel is kan hij wellicht therapie krijgen hiervoor. En kun je zo erger voorkomen.
Heb je hem al eens gevraagd hoe het komt dat hij bang is dat jullie weg zijn? Waarom hij denkt dat zijn schoenen, spinners enz weg zijn? Misschien heeft hij wel een verklaring hiervoor. Maar lijkt mij inderdaad erg lastig wanneer hij dit continu vraagt.