keel en neus amandelen verwijderen....

Mijn dochter is zo'n maand of 2/3 ook geholpen aan d'r neus keel amandelen. Was ze ook 2.
Ze kwam wel erg huilend uit de narcose, lekker bij mama op schoot toen viel ze in slaap. Na ongeveer 30 minuten mochten we uit de uitslaapzaal naar de afdeling toe, waar ook papa was. Ik denk dat we na ok nog 4 uur moesten blijven. Veel geslapen en huilerig. Ze snapte ook nog niet dat drinken/ijsjes eten juist goed was. Een zuster heeft op een gegeven moment echt met een spuitje onder dwang drinken erin gespoten.
Thuis was drinken ook drama, kreeg de tip om een ijsje in een bekertje te doen, beetje laten smelten en met een lepeltje stukjes ijs te geven. Dit was een super tip, want alleen op die manier kreeg ik er iets in. Toen was het ook nog is zo verschrikkelijk heet, dus toen ik me zorgen begon te maken omdat d'r luiers veel te droog bleven ging het inneens beter dit was 4de dag na ok. Toen ging het in een stijgende lijn en na dag of 6/7 was ze weer de oude.
Ik vond het achteraf gezien best heftig, vooral omdat ze nog zo klein zijn en er nog niks van snappen. Maar het is niet voor niks geweest, want d'r klachten zijn verdwenen.
Sterkte

 

Bij onze dochter zijn alleen de neusamandelen er uit gehaald. Maar narcose ging best lomp, niet eerst even rustig wennen ofzo maar direct t kapje op haar neus. Ze ging dus flink overstuur de narcose in, werd al op de operatiekamer wakker en bleef best even overstuur. Na een waterijsje was het verdriet al snel vergeten en had ze alweer volop praatjes. Het was een paar maanden voordat ze 2 werd.

 

Bij ons zoontje zijn inmiddels al weer anderhalf jaar geleden de keel en neusamandelebn weggehaald. De dag van de operatie viel me niet mee. Eerst lekker gespeeld tot hij aan de beurt was. Ik mocht bij hem blijven tot hij in slaap viel daarna moest ik weg. Dan wachten , wachten. Dan na de operatie er naar toe . Ook niet leuk , door het bloed en dat kleine jongetje in bed. Naar gerochel echt sneu. Dan weer naar de zaal, hij was lekker afgeleid door de TV en viel steeds bij me in slaap. En ondertussenaan het drinken krijgen. Met neus en keel amandelen moesten we iets langer blijven dan de kinderen met alleen neus of keel of buisjes. Ik denk dat we om half een naar huis mochten ( om zeven uur miesten we ons melden) .
De nazorg viel wel mee, vond ik, maar wel heel goed aan het pijnstiller schema houden. En lekker ijsjes eten.

 

1 keer met 20 maanden neusamandelen en buisjes. Onder narcose gaan was een drama, eruit komen was ook een drama en dat drama heeft zeker een uur of twee geduurd. Daarna viel hij in slaap en om 12.00 mochten we weer naar huis. Mijn zoontje heeft daarna nog twee weken onrustig geslapen. Huilend wakker worden 's nachts. Daarna ging het beter. Ik heb hem toen niet voorbereid op wat er ging komen.

Met 25 maanden keelamandelen verwijderd. Week vantevoren begonnen met uitleggen wat er ging gebeuren, boekje van nijntje gelezen en een filmpje gekeken. Onder narcose gaan was wederom drama, eruit komen ook, maar na 20 minuten was dit voorbij. Ik had zijn favoriete boekje meegenomen en daarvan hield hij op met huilen. Na vijf minuten lezen viel hij in slaap bij pappa op schoot. Ongeveer half uur geslapen en daarna de hele middag vrolijk gespeeld in het ziekenhuis. Alsof er niets gebeurd was. Rond 16.00 mochten we naar huis.

Eten/drinken geen enkel probleem. Diezelfde avond zat hij alweer aan de macaroni. Wel deze week wat last gehad van zijn keel, zeker na het slapen. Maar verder is het zo meegevallen, terwijl ik erger had verwacht van die keelamandelen.

Bij beide keren niet overgegeven.

 

Het belangrijkste is dat je alles vooraf helemaal uitlegt. Hier kregen we een boekje mee van het ziekenhuis. Daar stond alles stap voor stap uitgelegd. Bij de anesthesist hebben ze het plastic kapje aan haar gegeven en hebben ze voorgedaan hoe het gaat. Met een plastic bekertje hebben we thuis geoefend als zijnde het kapje op de neus. Toen we in het ziekenhuis kwamen ging alles gesmeerd omdat ze precies wist wat er ging gebeuren. Zelfs op de OK ging ze zelf liggen op de tafel en ze zou de dokters wel even vertellen wat er ging gebeuren. Dat hadden ze niet eerder meegemaakt .

Eenmaal wakker was het brullen. Dit duurde een kwartier. Toen viel ze in slaap. Niet schrikken van al het bloed. Tip: trek een oud shirt aan. We hebben haar ieder half uur wakker gemaakt om te laten drinken en 's middags kreeg ze een ijsje. Ging prima. Eenmaal thuis kwam de ontlading met een driftbui. Gewoon laten gebeuren en haar getroost. 's Nachts wel nachtmerries gehad de eerste week. Toen was het over. Het verwerken duurde nog lang. We zijn allemaal wel honderd keer door haar geopereerd. Ze wilde ook perse zo'n groen een operatiepakje hebben. En we worden nu nog regelmatig behandeld . Spelenderwijs komt alles op zijn pootjes terecht.

Toen ik klein was werd ik gebracht. Mijn moeder ging naar huis en de volgende dag mocht je opgehaald worden. Nu niet meer te bevatten dat het toen zo ging. Gelukkig geen trauma van overgehouden

 

Niet om bang te maken ofzo, maar dat wil niet altijd helpen, aan Quincy werd het van te voren ook heel duidelijk uitgelegd, van te voren was ze ook nog aan het vertellen wat er ging gebeuren. Maar op de operatiekamer was het echt lopende band werk, ze was nog aan het vertellen dat de lamp boven haar hing (op het plankje waar ze op moest komen te liggen) of er kwamen al 3 mannen legde haar heel lomp plat en meteen het kapje op haar neus. Ze namen dus echt geen tijd om rustig te doen. Blijkbaar kan het heel erg verschillend zijn per ziekenhuis. Later bij controle bij de kinderarts bleek dat hij dit al erg vaak had teruggehoord...

 

Nou wat belachelijk! Zou er achteraf echt mijn beklag over gedaan hebben. Dit vind ik nou echt beroepsdeformatie. Hebben geen oog meer voor het menselijk aspect. Gelukkig ging het bij mijn dochter wel wat rustiger. Jammer dat het bij jou zo niet gegaan is.

 

Quinten heeft op 4 april 2012 zijn amandelen (keel en neus) laten verwijderen en heeft toen ook buisjes gekregen.
De narcose ging rustig maar ook hij werd onrustig en rochelend wakker. Flink huilen en hij had steeds jeuk aan zijn neus.
Ook wel aardig wat bloed.
Hij moest direct water met daarin ijsblokjes drinken. Echt om de paar minuten een slokje. Beter paar kleine slokjes dan 1 grote.
Hij heeft echt een hele poos lekker bij mij op schoot gelegen.
Hij vond het infuusje dat in zijn arm zat erg. Hij bewoog zijn arm amper.
Quinten bleef heel bleek en de zusters. waren bang dat hij misselijk was en dus zou spugen. Maar dat is niet gebeurt. We moesten daardoor wel wat langer blijven dan normaal.

Weet je, op zich is het spugen niet zo heel erg.
Men wil alleen de kleur van de spuug zien (sorry,lekker verhaaal!).
Als dat helder rood is kan dat wijzen op een nabloeding. Als je kindje een nabloeding heeft, gaat het weer onder narcose en wordt het bloeden gestopt.
Als de spuug bruin/zwart is, is het oud bloed wat uit de buik komt en kan het geen kwaad.

Ik zou zeggen , veel succes en sterkte en neem de tijd voor je kindje.
Die dag in het ziekenhuis is misschien niet fijn, maar realiseer je dat dit voor 1 keer is en ze hebben er zoveel profijt van!
Quinten had altijd ontstoken amandelen en was om de 3 weken een goede week ziek. Nu, sinds die 4 april, is hij alleen nog maar 1 keertje verkouden geweest en verder niks aan de hand!

Zo blij dat we dit gedaan hebben!

 

Mijn oudste is 12 dagen geleden geopereerd. Neusamandelen zijn verwijderd en de keelamandelen zijn geknipt. Hier in Duitsland krijgen de kinderen voordat ze de ok ingaan een drankje waar ze suf van worden. Ongeveer een uur daarna werd hij opgehaald. Ik mocht niet verder dan de lift dus ik vond het een heel moeilijk moment.
Operatie zelf is goed verlopen.
Hij kwam helaas niet zo goed uit de narcose. Hij kreeg een ademapneu waardoor de internist moest ingrijpen.
Toen hij weer terugkwam op de zaal, is hij eerst zeker rond een kwartier hysterisch geweest. Huilen en gillen en maar huis toe willen. Ik mocht toen bij hem op bed gaan liggen en toen is hij weer gekalmeerd. Maar dit is heel normaal voor kindjes die uit de narcose komen zei de zuster. 's Middags mochten we weer naar huis. Hij heeft toen eigenlijk de volgende dagen heel veel geslapen. Bovendien waren de amandelen in zijn keel gaan ontsteken waardoor hij antibiotica kreeg.
Reken echt op een week herstel denk ik. Mijn zoontje is nu, na 10 dagen weer redelijk de oude. Hij is alleen wel een kg afgevallen en hij was al zo'n lichtgewicht. Eigenlijk wil hij sinds gisteren weer een normale hoeveelheid eten. Hij doet nu in de middag ook nog een slaapje omdat hij dan toch wel moe is.
Succes!

 

Ow dat geloof ik dat het verschikkelijk is. Ik herken het nog zo. Onze man wilde ook niet drinke. Duurde wel 3 dagen voordat hij wel goed dronk en ijsjes at.
Beter iedere keer 2 slokjes dan helemaal niet.
Geef hem gewoon wat hij lekker vindt om te drinken.
Wij gaven zelfs melk, al werd het geadviseerd niet te geven.
Maar beter dan helemaal niet drinken.
Verder lieten we vaak waterijsjes smelten en dat dronk hij dan wel op.
Hij ontbeet soms zelfs met een ijsje.

Veel sterkte