Mijn tweede mannetje is een doorsnee peuter. Hij heeft een buitje op zijn tijd, kan heel goed nee zeggen en gaat dan demonstratief met zijn armen over elkaar staan, hij's een stuiterballetje maar het wordt al beter, hij pakt je aan de hand mee als hij wat wil, hij roept je als hij ergens verbaasd over is of onder de indruk is van iets. Mama, kom eens hier. Mama, kom eens kijken. Mama, moet je zien. Nee, hoef niet slapen, nee, hoef niet gool (school). Mag ik mee? Oh, zo kan ik nog wel even door gaan. Bijzonder? Nee, niet echt. Maar voor mij wel heel speciaal. Zijn grote broer heeft dat allemaal niet. Door zijn ASS ontwikkelt hij zich anders, maak ik op een andere manier deel uit van zijn wereld. Nu maak ik mee waar andere moeders het altijd over hadden. Ik vind het heerlijk! Ik mag meedoen in zijn spel. Hij wil dat ik erbij ben als hij kleurt, kleit, verft, tv-kijkt of wat dan ook. Hij is eigenwijs, vind dat hij dingen heus wel zelf kan en is ontzettend vatbaar voor: jeetje, wat ben jij een knappe jongen dat jij dat al kan! (of probeert of vul maar in) Het verschil tussen beide jongens wordt steeds groter, maar de combinatie is fantastisch. Hij neemt zijn grote broer mee op sleeptouw. In de speeltuin, bij ballorig. Superduo. Binnenkort zal nummer drie ook mee gaan op safari met haar broers. Dat wordt nog wat. Ben gewoon even trots en blij.
Mooi dat je het zo voelt en ziet. Kinderen blijven uniek en bijzonder. Het lijkt me moeilijk en hard om een moeder van een kindje met ass te zijn. Daar waar het voor veel moeders zo 'normaal' is dat je kindje je een knuffeltje geeft of graag bij je is. Zo weinig effectie en genegenheid kun je ervaren als moeder met met een kindje met ass. Je moet leren omgaan met en jou kindje leert jou hoe je het beste van hem kunt houden. Ik heb heel veel respect voor die moeders. Je moet de liefde uit andere dingen halen. En wat ontzettend fijn dat jou jongste zoontje jou ook de andere kant laat zien en voelen. Mooi de combi van twee grote stoere broers en een klein zusje. Dan heb je echt van alles wat in huis van ontdekker tot stille genieter tot kwebbeltante Mijn man en ik zijn beide pedagoog dus ook gewend om met kindjes met ass om te gaan. Maar toch, als je het bij je eigen kind ervaart, is dat toch heel anders. Ik ben iig super trots op jou, blijkbaar hebben ze jou niet voor niks uitgekozen als moeder genieten dus!