jaloers

Tja klinkt mij allemaal bekend ik heb het met mijn ouders meegemaakt.
Ze zijn nu een paar jaar uit elkaar en dat is veel beter zo(heeft ook veel meer redenen dat ze uit elkaar zijn)
Ik denk dat jij gewoon heel onzeker bent en je heel bang bent dat je man dat zou doen.

Ik wil je heel veel sterkte wensen.

 

ben wel heel erg jaloers aangelegd ( vrouwentrekje misschien? :-? ) maar niet zo erg dat mannetje wil scheiden.

Misschien is het een goed idee om er met iemand over te gaan praten, zo ziet je man ook gelijk dat je er serieus aan wil werken.

Succes.

 

Ik ben ook heel erg jaloers geweest . Mijn vriend was op behoorlijk hoog niveau wedstrijd ballroom danser en trainde daarvoor 3x in de week en dan nog de wedstrijden. Ik had altijd het gevoel dat hij vreemd ging met zijn danspartner en controleerde hem ook . Ik had echt nergens geen reden toe om hem te verdenken van vreemdgaan, maar ik denk dat het er inderdaad mee te maken had dat ik erg onzeker was/ben. Gelukkig heeft mijn vriend heel erg veel geduld gehad en hebben we er nu geen last meer van. Maar misschien is het verstandig om toch hulp in te schakelen. Heel veel sterkte.

 

Ik zou ook hulp inschakelen en dan ziet je man ook dat je er werkelijk vanalles aan doet om dat te veranderen.

 

Heb er in het verleden ook veel last van gehad, mede omdat ik erg onzeker was door een pestverleden op school. Terwijl ik er zelf ook niet slecht uitzie.

Voor die onzekerheid ben ik intherapie geweest en het gaat nu prima!

Sterkte......

 

Ja lastig wel he.. ik ben ook echt een jaloers kreng hoor!

Vroeger vaarde mijn man en ik ben best makkelijk op zich maar er was een meisje die hij kent in Finland, nou echt miss Finland gewoon. Blond, blauwe ogen en nou ja, Fins. Hij heeft daar contact mee gehouden, weet niet hoe lang en hij zal het ook niet snel vertellen (terwijl ik echt een open boek ben wat dat soort dingen betreft) Daar heb ik het lang moeilijk mee gehad hoor!

Op een gegeven moment was ik ook redelijk vervelend, maar hij kwam ook met zijn collega's in hoerententen en ik weet hoe hij is, maar weet ook hoe aantrekkelijk een zeeman uit Europa (= in Z. Amerika ofzo erg aantrekkelijk en vooral rijk) is voor allerlei kansarme dames daar.

Op een gegeven moment heb ik mezelf een ongelofelijke schop onder mijn kont gegeven, bedacht dat ik vast ongelofelijk veel leuker ben aangezien ie elke keer weer naar huis kwam en bedacht dat als ie dat niet zou vinden, hij gewoon een debiel zou wezen. Op een of andere manier heb ik er wel wat afstand van kunnen nemen.

Maar voelde me ook rot toen. Liep in november helemaal bleek en verrot hem te missen en hij zat op een schip waar hij het zo naar zijn zin had lekker in de carib...

Tja... hulp zoeken... Het lijkt me vooral iets waar je zelf achter moet komen, hij is niet voor niets bij je toch? En als hij dat niet wil, is hij een sukkel, niet jij...

 

ik he dat ook een tijdje gehad dat ik erg jaloers en achterdochtig was ....maar het was een periode bij mij ...heel soms heb ik nog wel eens een piek ...
ik denk dat het bij mij zelf meer met onzekerheid te maken heeft , ik vind mijzelf namelijk echt niet mooi ook niet een klein beetje en heb dan het gevoel dat het wel eens op zijn plaats zou zijn als mijn man buiten de deur zou eten ....
nu ben ik er redelijk rustig onder ......ik doe verder ook niks met deze onzekerheid omdat het me verder niet in de weg staat en mijn man weet hoe ik me voel

 

Ik ben eigenlijk nog nooit jaloers geweest, 1 keer een heel klein beetje.. maar dat was het dus ik heb er geen idee van hoe het moet zijn.
Ik denk echter wel dat het een diepliggender probleem is dat dit veroorzaakt, en dat je inderdaad hulp moet hebben om dit te verwerken. Zo laat je, zoals al eerder beschreven, je man ook zien dat je echt bereid bent er iets aan te doen.

Ik wens je heel veel sterkte. Zelf inzien wat er gaande is en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen fouten is al een hele grote stap in de goede richting. Ik heb er respect voor dat je zo zelfkritisch bent op die manier.

 

Ik vind dat je hier iets heel verkeerds ziet.
Hoezo moet hij samen met jou hulp zoeken?
JIJ moet iets aan je onzekerheid doen, eraan werken, hij niet.
Aan jezelf werken zul je altijd alleen moeten doen.

Je zegt ook dat je t overdreven vindt dat hij direct wil scheiden.
Hoezo direct? Ik maak uit je verhaal op dat dit een probleem is wat al veel langer speelt, hij is ook al eens eerder vertrokken, dus zo direct is het niet.

Ook zeg je dat je t vermoeden hebt dat t komt omdat je 8 jaar ouder bent, kijk eens heel eerlijk naar jezelf, is dat echt zo. Zou je echt geen last hebben van jaloezie als jullie even oud waren?
Jaloezie zit dieper, vaak n gebrek aan zelfvertrouwen, en niet in leeftijdsverschil. Ben je op andere gebieden ook onzeker/gebrek aan zelfvertrouwen?

 

Vroeg of laat sloopt wantrouwen een relatie. Het is voor jouw man ook niet vol te houden om dag in, dag uit op het beklaagdenbankje te moeten zitten, terwijl hij niets fout doet. Plus dat het moeilijk is om van iemand te houden, die overduidelijk niet van zichzelf houdt.

Zoals iemand al eerder zei, je man is bij jou, omdat hij van je houdt... een andere reden heeft hij niet. En ik denk wel dat hij gelijk heeft, als hij onder deze omstandigheden geen kind op de wereld wil zetten.

Ik denk dat je inderdaad het beste naar je huisarts kunt stappen en hem de situatie uit kunt leggen. Hij/zij is echt wel het een en ander gewend op dat gebied, dus je hoeft je nergens voor te schamen. Want als jouw onzekerheid dermate diep geworteld is, dat het leidt tot een dusdanig erge jaloezie, dat je man wil scheiden, denk ik echt dat je hulp nodig hebt.

Ook jij verdient het om van gehouden te worden, alleen daar moet je wel zelf echt in geloven.

Ik wens jou en je man veel sterkte de komende tijd!

 

Ben zelf niet jaloers, maar mijn vent wel en zonder enige reden!
Is echt vreselijk! Voelt verstikkend!

 

Ik ben zelf absoluut niet jaloers. Ik heb van mijn vader het volgende motto meegekregen: Kun je iets beters krijgen, moet je vooral gaan !

Ik denk dat cognitieve vaardigheidstraining jou erg goed zal doen. Dit kun je volgen bij o.a. PsyQ.

Sterkte.

 

Ja, als je t zo zwart op wit leest komt t hard over, maar dat is niet zo bedoelt, maar dat begrijp je gelukkig wel.

Ik lees nu dat je in een vorige relatie geen last ervan had, omdat jij de jongere was.
Tis inmiddels een ex waaruit je dus de conclusie kunt trekken dat leeftijd in een relatie geen garantie geeft over t wel/niet slagen ervan.
Het gaat erom dat je genoeg van elkaar houdt en iemand die veel jonger is kan prima van een ouder iemand houden. Daar moet jij in gaan geloven.
Hij kiest voor jou omdat jij jij bent.
En schaam je vooral niet om hulp te gaan zoeken, je zou je eerder moeten gaan schamen dat je je relatie kapot laat lopen omdat je niks aan je jaloezie durft te doen.

 

Ik begrijp wel dat je wel wat aan je jaloezie wilt doen en zo je huwelijk redden, maar je schrijft ook dat je je schaamt om hulp te zoeken, en dat laatste is waar ik op doel.

Tja, sommige mensen geloven niet zo in therapie, tot ze het zelf eens hard nodig hebben. Wellicht speelt t ook mee bij je man dat hij er gewoon geen vertrouwen meer in heeft.
Ik ken iemand (andere situatie, maar principe blijft tzelfde) die verslaafd was aan drugs en ook tig keer aan haar man had beloofd dat ze ermee zou stoppen e.d. Maar zoals bekend bij verslaafde beloven die gouden bergen maar lukt niks. Huwelijk stond ook op springen, toen had ze door dat t niet op eigen kracht ging lukken en dat ze hulp moest zoeken.
Haar man geloofde er niet in dat t zou lukken, ze had t immers al zo vaak beloofd.
Tis haar toch gelukt en ze heeft al vele jaren niks meer gebruikt en het huwelijk is weer goed en ze leefde nog lang en gelukkig.

En of t te maken kan hebben met zijn cultuur kan ik niks over zeggen, weet vrijwel niks van de turkse cultuur.

 

Nee, dat begrijp ik ook niet dat hij zoiets zegt en dan s'avonds wil scheiden, dat je dat in in n ruzie roept, alee, maar daar kom je dan op terug als iedereen weer nuchter is.
Het is wel zo dat veel mensen, als ze gedronken hebben ze makkelijker zeggen hoe ze over dingen denken, dat schijnt heel moeilijk te zijn als je nuchter bent, zo tussen de soep en aardappelen door.
Maar soms zijn mensen ook niet te begrijpen, ik bedoel maar, hoeveel mensen zeggen niet tegen hun partner dat ze van hem/haar houden en ondertussen vreemd gaan.