Ik moet het gewoon even kwijt... Afgelopen oktober bevallen van ons meisje na een zwangerschapsduus van 19w3d. Mijn vliezen waren met 18w gebroken. Ik ben nu zo ontzettend bang en ik wil zo graag genieten maar het lukt me maar niet. Elke keer denk ik; wat als me hetzelfde overkomt, of in een later stadium. Ik weet dat je nooit geen garantie krijgt tijdens je zwangerschap en je bevalling maar de angst om dit weer mee te maken overheerst alles. Daarbij ben ik ook echt niet te genieten. Ben enorm geprikkeld omdat ik de hele dag gespannen ben.. Daardoor maak ik mezelf weer bang omdat ik weet dat stress helemaal niet goed is voor de kleine en vind ik me nu al geen goede moeder. Mijn vriend probeert me wel te begrijpen maar eens is het kannetje ook bij hem leeg.. Hij is natuurlijk ook bang alleen hij voelt niet wat ik voel. Soms lijkt het ook gewoon dat hij het niet begrijpt. Hij hoeft ook niet alles te slikken maar hij vindt dat ik heel erg met mezelf bezig ben en dat er meer is dan de zwangerschap. Ik krijg het hem niet aan zijn verstand dat ik dat ook wel wil en probeer maar dat dat moeilijk is.. En heb echt het idee dat mijn hormonen door mijn lichaam gieren.. Ik heb op het werk al een stap terug gedaan door 50% in de ziektewet te zitten. Werk in de zorg met mensen met een verstandelijke beperking en psychische problematieken en dat is me voor nu op de een of andere manier allemaal te veel. Ook heb ik al sinds week 9 last van mijn bekken (staan scheef) en loop ik bij de fysio. ik weet het; een zwangerschapskwaal maar komt er ook maar extra bij.. Op het zkh zijn ze wel heel schappelijk. Tot 12 weken een echo gehad en nu gewoon om de 4 weken controle bij de gyn en elke week het hartje luisteren bij de vp.. Ik wil niet zeuren (wat ik nu dus wel doe) maar mijn eigen gevoel, gedachte, doen etc staat mezelf in de weg. Dit ben ik niet! Pff.. En moet nog heel wat weekjes!! Sorry voor mijn klaagzang maar dit moest er even uit!!
Meid ik kan me heel goed indenken dat jij het heel erg moeilijk heb nu. Garantie krijg je nooit ondanks dat je iedere week het hartje hoord. Denk dat je man een echte man reactie heeft hahaha. Mannen zijn daar gewoon anders in dan wij vrouwen en tja de hormonen helpen ook niet. Succes meid
Dank je voor je reactie!! Hartstikke fijn! Ja mijn man is een echte man! Hij probeert echt zijn best te doen maar het komt er niet altijd zo grappig uit!
Hee meisje, Wat ontzettend erg voor jullie dat jullie meisje zo vroeg geboren is.. Ik kan het me helemaal voorstellen (ons kindje is ook te vroeg geboren, maar leeft gelukkig wel) dat je enorm bang bent. Hebben ze een reden gevonden voor de vroeggeboorte? Het volledige vertrouwen zal er pas zijn als je wat verder bent, maar hopelijk vindt je de kracht om er nu de komende weken doorheen te komen (geestelijk en lichamelijk!). Knuffel.
Lieverd, Je zeurt absoluut niet en het is niet niks wat jij hebt meegemaakt. Ik heb 2 keer eerder een mk gehad, maar wel voor de 12 weken en zelfs ik ben de hele zw schap al bang. (heb ook veel bloedingen al gehad deze zw schap). Dus bij jou is dat nog veel begrijpelijker. Misschien kun je met iemand erover praten die je daarin kan begeleiden. Of is het idd al fijn om hier je hart te luchten. Niemand heeft garanties op e.e.a helaas. Ik hoop van harte dat je je een beetje kunt ontspannen en heus je zal een hele goede moeder zijn. Het is meer dan logisch dat je zo gespannen en gestrest bent, alleen de kunst is om hier wat balans in te gaan vinden. En ik weet dat dit zeer moeilijk is. Sterkte meis. Ik hoop dat je straks een prachtig gezond kindje in je armen mag houden.
misschien kan je toch je angst uiten bij de gyn. Vaak zijn ze heel schappelijk en laten ze je dan wat vaker komen. Ook zou je daar wat extra ondersteuning kunnen krijgen. Het is echt niet niks wat je hebt meegemaakt en ik kan begrijpen dat je daardoor ontzettend bang bent. Dus als je belt en daarover spreekt is dat echt geen zeuren en ze zullen jou dat echt niet kwalijk nemen.
Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties; dit doet me echt goed!!!! Ik had in mijn vorige zwangerschap een hematoom waardoor ik tot 14 weken heel veel bloed verloor en uiteindelijk ook de hematoom zelf.. Het was eigenlijk een tweeling en met 9 weken heeft 1 zich afgestoten en ze denken dat die onder in mijn vliezen is blijven liggen en dan gecombineerd met de bloedingen een broze plek in mijn vliezen heeft veroorzaakt. Verder zijn er onderzoeken gedaan (biopsie Merel (zo heet ons kindje), moederkoek etc) maar er is niets afwijkends gevonden. Opzich was dat wel een soort van geruststelling.. De gyn zei met 9 weken (deze zwangerschap) dat ze met 18 weken mijn baarmoedermond zouden controleren (dat kan dan pas zei ze omdat de kindje dan zwaar genoeg is om hem evt. in te korten) en als hij te kort zou zijn dan zou ik een bandje krijgen. Alleen met 16 weken had ik harde buiken (achteraf van een blaasontsteking) en toen hebben ze toen al mijn baarmoedermond gecontroleerd. Dit was bij een arts assistente. Alleen nu ben ik de hele tijd bang dat het te vroeg was om te controleren. Vanmiddag ga ik weer naar de vp. Zou ik bovenstaande dan ook aangeven?? 21 sep heb ik intake op de POP poli. Dit is een poli voor zwangeren die eerder iets met zwangerschap of bevalling hebben mee gemaakt wat niet prettig was. Aan de hand daarvan gaan ze kijken wat het beste aan begeleiding bij me past. Dat vind ik al wel erg prettig maar er stond een wachtlijst van 5 weken. Dus duurde dat even.
Hoi Mayke, ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. Ook ik ben erg bang deze zwangerschap, mijn dochter* is met 23 weken geboren, dan al wel doordat zij niet levensvatbaar was. De angst blijft er bewust en onbewust toch zitten ook al is dit kindje helemaal gezond (voor zover te zien) en ben ik de 23 weken nu al lang en breed gepasseerd. Deze zwangerschap heb ik ook een groot haematoom gehad. Met 10 weken, en heb 5 weken lang gebloed. Eng! Gelukkig was mijn kleintje sterk genoeg en liep de haematoom op een positieve manier naar beneden. Deze zwangerschap heb jij geen bloedingen gehad? Normaal gesproken doen ze een bandje om de baarmoedermond tot 14 weken zwangerschap als er sprake kan zijn van baarmoederhalsinsufficiëntie. Bij jou waren ze daar kennelijk niet zeker van. Hoe dan ook is het erg fijn dat ze je baarmoedermond controleren. Hier hebben ze dat ook gedaan, alles zat mooi dicht gelukkig. Vraag gewoon even of ze nu ook weer je baarmoedermond checken. Voor jouw gemoedsrust willen ze die kleine handeling toch wel doen. Anders zeg je maar, dat die extra stress ook niet bevorderlijk is. Pop Poli in Amsterdam is toch voor mensen die medicatie gebruiken, dan wordt gekeken of dat kwaad kan tijdens de zwangerschap? En begeleiding bij psychische problematiek? Misschien wel fijn ja als de angst je blijft overheersen. Genieten zal er niet meer in zitten, maar zolang je maar op een redelijk normale manier de zwangerschap door kan komen. Sterke meid!
He.. Jij hebt het ook mee gemaakt. Echt heel erg he! Jij ook alsnog gecondoleerd.. En ik zie de datum van jullie dochter en laat dat nu ook de precieze datum van onze dochter zijn!!!! Wat toevallig! Is de hematoom nu bij je weg? Ik heb nu ook al 3 bloedingen gehad. Schijnbaar groeit nu de binnenkant van mijn baarmoeder naar de buitenkant toe. De binnenkant is gevoeliger en kan voor bloedingen zorgen. Nog meer extra zorgen dus.. Er is hier in Tilburg een POP poli. Het is voor van alles.. Mensen die med. slikken of dus ernstige dingen hebben mee gemaakt tijdens de zwangerschap en/of bevalling. Ik ga het vanmiddag zeker even aan geven., Bedankt voor de tip! Jij ook heel veel sterkte nog met je zwangerschap!
Mayke, ik kwam je berichtje tegen bij de februari 2013 mama's waar ik ook schrijf. Je vertelde daar dat je jullie kindjes* verloren zijn en ben toen even gaan zoeken in je berichtjes waardoor ik hier uit kwam. Zelf heb ik vorig jaar oktober ook mijn dochtertje* verloren bij 23wkn. Zij had downsyndroom met daarbij onbekend welke lichamelijke beperkingen. Maar dat ze verstandelijk zeer ernstig gehandicapt zou zijn was zeker. Daarom hebben wij de 'keuze' gemaakt de zwangerschap af te breken. het woord keuze vind ik nog steeds een rotwoord want er waren weinig mogelijkheden. Nu ben ik weer zwanger en ook al is de kans op downsyndroom dit keer erg klein. Combinatietest wees uit 1:5000 toch is genieten moeilijk. Ik blijf bang, ik blijf onzeker en gestresst. Het idee dat er van alles anders nog mis kan gaan of het misschien toch nog wel zo is blijft sterk aanwezig. Ik denk dat die zorgen ook niet weg gaan voordat ik dit kindje levend in mijn armen mag hebben. Dus het is zo herkenbaar wat je schrijft! Balen dat je vriend het moeilijk snapt. Nu is het natuurlijk ook moeilijk te begrijpen, groeit het in jou en ben je er daardoor veel meer mee bezig dan je vriend. Jij voelt dingen in je lichaam en dat maakt ook dat gevoelens en herinneringen van vorige keer sterker meespelen. Dat is voor een man ook moeilijker te begrijpen. Mijn man is gelukkig hardstikke lief en zorgzaam voor me en extra bezorgd of het allemaal wel goed gaat met mij. Jammer dat jij die steun niet zo ervaart. Misschien is dit ook goed om aan te geven in het ziekenhuis zodat ze er de hulp of kunnen stemmen die jij nodig hebt. Vindt je dat je genoeg controles krijgt of zou je die vaker willen? Mijn gyn heeft gezegd dat wanneer ik meer controles wilde (heb nu iedere 4wkn een echo) dat ik dat altijd aan kan geven. Kijk dus goed naar wat jij nodig hebt om je gerust te stellen. Er is veel mogelijk in ziekenhuizen. En stress is inderdaad ook niet goed voor de kleine dus als ze je kunnen helpen doen ze dat vaak wel hoor. Sterkte en probeer van die hele kleine momentjes toch te genieten, hoe moeilijk ook.
Ik weet precies wat je bedoelt.. Heb net ontdekt dat ik zwanger ben 4 maanden na brett* nu ben ik echt blij maar ook zo onzeker en bang.. Ik zie zoveel vergelijking met ons ik had ook een hemathoom en heb tot 19 weken gevloeit met 23 weken zij mijn vliezen gebroken en is mijn zoontje brett geboren.. Veel sterkte meid.. Hoop dat je na die tijd een beetje kan genieten..
Het is echt heel goed te begrijpen dat je je nu zo voelt. Wie zou niet de hele zwschap vol stress zitten als de vorige zwschap zo is mis gelopen... Denk dat je gewoon zo moet denken dat het echt bijna onmogelijk is dat de bliksem 2 x op dezelfde plaats inslaat, maar is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan... Ik hoop dat deze zwschap goed mag blijven gaan en dat je toch nog een beetje kan genieten!
Kan me jou zo goed voorstellen! Wij zijn ons dochtertje na 19 wk zwangerschap verloren. Inmiddels ben ik al bijna weer 28 wk zwanger maar de periode waarbij het de vorige keer is mis gegaan was zo spannend en stressvol. Ik heb een tijdje psychomatische fysiotherapie gedaan, heeft mij erg geholpen om rustig te worden. Heel veel succes, ik hoop dat je gauw een stukje rust kunt vinden maar spannend blijft het.
Je omschrijft het zo precies! Ook wij zijn ons kindje verloren met 23 weken zwschap. Ik kreeg zware zwangerschapsvergiftiging en was doodziek. Nu ik weer zwanger ben is het zwaar, krijg veel flashbacks en bang op een miskraam. Ik leef van echo naar echo. Wat je schrijft over je man, is ook heel herkenbaar. Wij zitten ook even niet op hetzelfde level en dat frustreerd! Succes met je zwangerschap en voor alle, laten we maar proberen te genieten, het blijft wel iets moois en een wonder wat er in ons buikje zit. En zoals titara zegt, het zal onwaarschijnlijk zijn dat het allemaal nog een keer gebeurd!
Ja onwaarschijnlijk is het, maar geloven dat het goed is, dat is ten tweede. Vertrouwen moet groeien, net als die kleine in je buik. En stapje voor stapje lukt dat ook wel maar dat neemt niet weg dat het zwaar en moeilijk is. Wel jammer want zwanger zijn is eigenlijk zoiets bijzonders...
Ow meis, wat is jouw verhaal herkenbaar... Ik lees met tranen in mijn ogen jouw verhaal wat ik zelf had kunnen schrijven. Ik heb zelf 3 (v)mk's gehad en ook al ben ik de "kritieke" fase voor ons doen voorbij, ik heb het nog steeds moeilijk af en toe. En ook mijn man heeft naar mijn idee soms niet alle begrip. Niet dat hij niet lief is ofzo, maar hij vindt dat ik het los moet gaan laten. Deze keer moet het gewoon goed zijn. En zo voelt het ook hoor, maar die angst blijft ook mij bekruipen... Ook mijn hormonen gieren door mijn lijf en dat snapt hij soms niet. Ik kan hem niet uitleggen dat hij niet voelt wat ik voel. En dat frustreert mij soms zo erg!! Maar hoe moeilijk het af en toe het ook is, we moeten het los gaan laten, voor het wondertje dat nu in onze buik zit. Die verdient een ontspannen moeder (voor zover mogelijk) en een kans. Ook wij verdienen die kans op opnieuw te kunnen genieten. We zijn zwanger van een wonder en ieder wonder heeft zijn eigen leven. Een nieuw leven is een nieuwe start... Bovenstaande vertelde een goede vriendin tegen mij. Ze heeft gelijk, maar ow, het is zo moeilijk om dit te kunnen... En daarom, jouw verhaal over jouw emoties.... Zo vreselijk herkenbaar.... Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Ik weet zeker dat jullie kleine meid over jullie waakt en jullie zal steunen waar nodig. Deze keer komt het gewoon goed meid! Heb vertrouwen! Liefs Fem
@Jonneke83; Het is heftig he, om een "keuze" daarin te maken.. Tsjee.. Kwamen ze er bij jullie bij de 20 weken achter?? Wat fijn dat je vriend zo begripvol is en je snapt. De mijne wil wel maar op de een of andere manier lukt het hem niet helemaal.. Hij gaat wel mee naar de pop poli met de intake dus dat vind ik wel fijn.. Wij hebben uiteindelijk toen ook de keuze moeten maken; ik weet dat het de beste was maar het doet vaak nog pijn.... Ik denk ook dat ik (en jij) pas gelukkig bent wanneer de kleine levend op je armen ligt..... @Milan2009; jeej wat heftig ook zeg.. Alsnog gecondoleerd met Brett*! Sta jij ook onder extra controle? Een hematoom is verschrikkelijk.. Nooit meer voor mij.. Ik snap je angst heel goed... Hopelijk snapt het zkh je goed daarin en krijg je sowieso extra controle! @Titara; bedankt voor je lieve woorden.. Idd het is makkelijker gezegd dan gedaan maar het is wel fijn om over die woorden af en toe eens na te denken als je het weer wat moeilijker hebt.. @Deda; Ook voor jou gecondoleerd!! Ben je nu je het termijn over bent, minder angstig of blijft het? Ik heb nog nooit van die therapie gehoord. Zal het eens opzoeken! @Mamajens; Ook voor jou geondoleerd.. Wat heftig om zo vroeg al zwangerschapsvergitiging te hebben en je kleintje daardoor te verliezen.. Ik snap je angst.. Krijg je nu ook extra controle? Hoe groot zou de kans zijn op weer zwangerschapsvergitiging of is dat gewoon per zwangerschap verschillend?? @FbdB.. WOW wat een lieve en mooie woorden van je vriendin! Ze heeft er idd helemaal gelijk in maar zoals je zelf al schrijft is dit moeilijk.. Lijkt me verschrikkelijk om die 12 weken al door te moeten zijn gekomen idd.. Maar zie dat je dat grootste gedeelte iig al voorbij bent gelukkig.. Nu de rest nog! Ook jij succes in je zwangerschap...
Wat fijn dat je vriend mee gaat naar de pop poli. Alle manieren waarop je elkaar ondersteunen zijn fijn. Maar het is soms moeilijk elkaar daarin te vinden. Mijn vriend is er daarin meer voor mij als dat ik er voor hem ben denk ik soms wel. Ik vind het ook wel moeilijk om hem soms te volgen. We wisten bij de 12wkn al wel dat er een kans was op syndroom van down door de combinatietest maar ik wilde geen kansberekening horen omdat ik toen besefte dat ik toch geen vwp durfde. Daarom hebben we bij 18 en 20wkn echo's gehad en toen alsnog een vwp. Bij ruim 21 wkn wisten we toen dat ons meisje het syndroom van down had. De beslissing moeten maken om de zwangerschap af te breken zal altijd pijn blijven doen. Het gemis zal blijven ook al weten we dat het de beste keuze is. maar ze was zo gewenst en dat maakt deze zwangerschap denk ik ook wel moeilijker. Het had eigenlijk allemaal anders moeten zijn...
Ja het is idd fijn dat hij mee gaat. Hij stelde het zelf voor;'"misschien krijg ik dan wel wat handvaten om je beter te begrijpen" .. lief! Ik ben ook totaal niet met hem bezig merk ik maar ben meer met mezelf bezig.. Het is even niet anders.. Tsjee heftig zeg!! Het is idd oneerlijk en het had allemaal anders moeten zijn!! Helaas is dat neit zo maar het is zo oneerlijk! Ik had toen mijn vliezen gebroken waren een echo van een arts uit Utrecht, die had de baby nagekeken op evt afwijkingen maar die waren er niet.. Er was 80tot90%kans ofzo om spontaan te bevallen binnen een week. We moesten de keuze maken en dan de wettelijke bedenktijd van 5 dagen in.. Dat was zwaar. Zeker omdat ik in het zkh lag en hoopte dat het spontaan kwam, door de natuur! De overlevingskans van Merel* was 15% kans met daarbij bot contracturen, longrijping kon niet dus dan zou ze aan de beademing moeten en dan zou ze wss blind worden. Als ze al levend te wereld kwam dan zou ze lang in het zkh liggen en het 1e levens jaar miss niet halen. Dit wilde we haar ook niet aan doen om haar met veel pijn op de wereld te laten zijn om vervolgens na 1 jaar al afscheid te moeten nemen.. Helaas kwam de bevalling niet zelf op gang...
Ja als de natuur beslist is het makkelijker, dan heeft het zo moeten zijn. Maar om zelf die beslissing te maken is toch anders. Bij mij blijft soms wel die gedachten, ze had nog kunnen leven. Alleen wat voor leven dan? Dat is de vraag en daar zullen we nooit antwoord op krijgen. Bij jou zou je denken dat de kans dat ze spontaan geboren zou worden groot zou zijn gezien die percentages maar ja, het zijn maar getallen he! Zeggen ook niet zo veel eigenlijk. Heb jij ook dat je wel eens aan je dochter* denkt maar dat het dan een gezond kindje is? Ik heb dat wel. En dat is niet reeel dat weet ik ook wel. Toch is dat wel hoe ik haar zie als ik aan haar denk als ze iets ouder is. Zo gek. Lief hoor van je vriend dat hij het zelf voorstelde en ook met de reden dat hij je dan misschien beter kan begrijpen. Ze zullen zeker wel handvatten kunnen geven denk ik. En dan die bedenktijd. Ja heftige dagen zijn dat dan. Wachten tot het zo ver is. Pff, die dagen waren moeilijk.