Hallo Allemaal, Ik heb van de week iets vreselijks meegemaakt en ik moet het echt even kwijt. Mijn kleine meid van bijna 2 jaar ( eind deze maand wordt ze 2 jaar) is keihard tegen de rand van ons bed aangekomen. Ik kwam net thuis van m'n werk en ze trok me mee naar de slaapkamer en klom op bed en ging er vervolgens op springen en liet zich toen vallen op bed. Ik heb haar de 1e keer er meteen van afgehaald en gezegd dat het dát niet mocht. Niet geluisterd en meteen weer op bed springen en zich laten vallen. Wéér eraf gehaald en gezegd dat het niet mocht, maar dit keer op een iets hardere toon. Toen zijn we naar de woonkamer gegaan. Na ong.1 min. is ze weer terug gegaan en terwijl ze op bed aan het springen was riep ze mij. Dus ik meteen ernaar toe en kijken wat ze doet gooit ze zich zelf op bed en raakt ze met haar hoofd de rand van het bed. Meteen in gillen en huilen uitgebarst. Wond was onwijs aan het bloeden. Ik heb haar in paniek meteen naar het EHBO gebracht. Eenmaal daar aangekomen zei de kinderarts dat het wel mee viel, ze hebben het toch wel dichtgelijmd en er een hechtpleister over heen gedaan. Ik was zo aan het huilen en trillen en m'n kleine schat die was weer vrolijk aan het spelen. Kwamen we thuis aan, wou ze wéér op bed gaan springen. Toen heb ik haar er weer vanaf gehaald en goed duidelijk gemaakt dat dát niet mag. Nu doet ze dat niet meer. Maar ik vind het zo erg dat dát dus is gebeurt. Ik neem het mezelf zo kwalijk, voel me ook zo slecht door, vind mezelf nu ook een slechte moeder. Ik weet niet wat ik nu wel of niet goed doe. Ben zo voorzichtig met haar geworden, was het al, nu alleen maar meer. Heeft iemand zoiets ook meegemaakt? Ik weet het echt even niet meer. Groeten.
Hallo lovebaby, Nee hoor je hoeft jezelf geen slechte moeder te voelen!! Kinderen van die leeftijd kunnen zo lekker dwars zijn en toch doen wat ze zelf willen! heb zelf een meisje van 2,5 jaar en ook al het nodige met haar meegemaakt . Maar ik denk dat je consequent moet blijven. Is erg moeilijk hoor! Elke keer als ze toch op het bed gaat springen, haar er gelijk vanaf halen en blijven zeggen dat dat niet mag. Heb je thuis een plekje waar ze even naar toe moet als ze 'stout' is geweest? Misschien kan je haar daar neerzetten? Maar wat is het schrikken he als je kleine zich pijn doet!
Meid, hoe zielig het is voor je meisje, die dingen gebeuren. Ieder kind valt, en dat maakt je echt geen slechte moeder. Hoe graag we ze ook in een bubbel zouden stoppen om ze te beschermen tegen alles, dit is gewoon niet mogelijk. Je hebt gedaan wat je kon doen, haar naar de EHBO gebracht en haar duidelijk gemaakt dat het niet mag. Kinderen groeien op met vallen en opstaan, meer dan dat kan je gewoon niet doen, je hebt geen ogen in je achterhoofd, je kan niet 24 uur per dag je kindje vasthouden, je bent echt geen slechte moeder!! Hoe gaat het nu met je meisje?
Dank je wel dames voor jullie lieve berichten. Met mijn kleine meissie gaat het goed. Die was dezelfde dag alweer bezig om lekker te spelen. Maar ze heeft nu dus een soort van een litteken op haar voorhoofd, je ziet het niet echt, maar toch. Voor mijn gevoel heeft mijn kind nu de rest van haar leven een litteken door mijn schuld. En dat gevoel is zo erg, zo verschrikkelijk gewoon. Ze heeft wel een plekje waar ze naartoe moet als ze "stout"is geweest en dat weet ze ook wel. Maar dat gevoel blijft aan me knagen. Kreeg ik ook nog de nodige preek van mijn moeder. "toen jij klein was toen lette ik extra goed op jou, jij hebt dit soort dingen nooit meegemaakt"...hoe bedoel je schuldgevoelens aanpraten. Wordt daar ook niet goed van. En mijn moeder let op mn kleine meid als ik ga werken. Maar goed, met de kleine gaat het goed, hoop ook echt dat het zo blijft. En dat ze zich nergens meer aanstoot, niet op die manier in ieder geval. Groetjes
Fijn dat het weer beter gaat met haar!! Je hoeft echt geen schuldgevoel te hebben hoor, al herken ik dat ook wel (mijn dochter is een tijd terug van de rugleuning van de bank af gevallen, ik stond zelf op 10cm afstand van haar. heb ook harder lopen huilen dan zij, die ging meteen weer spelen). Je kan ze gewoon echt niet altijd beschermen. Mijn meisje gaat sinds een half jaar naar de psz, nou je wilt niet weten hoeveel blauwe plekken die steeds heeft van al het geren, geklim en gedoe. Overigens was mijn eigen moeder echt extreem overbezorgd. en nog ben ik tegen de salontafel aangewaggelt en nu een flink litteken op mijn voorhoofd, mijn broertje is door een glazen deur heen gedonderd, en we hebben allebei een hele goede band met onze moeder en geen trauma's overgehouden hoor!
Emiel is eind vorig jaar met z'n hoofd op de tafel in de kamer gekomen. Zat op een stoeltje op de bank, wilde ervan af en het ging niet goed. Tja, ik had hem al tig keer gewaarschuwd. Net boven zijn wenkbrauw een snee van ca. 1,5 cm. Natuurlijk was ik alleen thuis met beide kinderen en moest ik naar de HAP 15 km verderop. Gelukkig kwam m'n man thuis en is ook meegegaan. Het overkomt iedereen. Emiel is een enorme wildebras, ik wacht nog een keer op het telefoontje van het KDV dat hij een arm of been heeft gebroken. En Ymke... die lijkt nog erger. Springt en rent over de bank en klimt er nu ook zelf op. Ogen voor en achter hebben dus. En anders ... Ymke gaat bij ons nog regelmatig in de box en Emiel doe het op de bank iets rustiger aan.
Thanx voor jullie berichtjes. Ik denk dat dit rot gevoel wat ik heb vanzelf wel weer overgaat (althans dat hoop ik maar). Vind het gewoon zo zielig voor haar. Moet er wel bijzeggen dat m'n kleine meid ook heel erg druk kan doen, dan klimt ze hier weer op, dan moet ze daar weer op. Maar dat hoort natuurlijk bij het uitproberen en ontdekken. Mijn moeder heeft het er niet meer over. Maar is nu nog voorzichtiger met haar geworden, ik trouwens ook. Ik denk dat ik me er gewoon bij moet neerleggen. En voortaan nog net iets beterder opletten. Dankje voor jullie berichten. Groetjes
hey meis. als je echt inzit over het litteken vraag bij je ha om dermatix dat zorg voor een betere vorming. en voel je niet schuldig! hier mijn kleine 2 jarige met 1 klein litteken bij zijn oor dat ik nu 5 maanden geleden en je ziet het steeds minder. in het begin lijkt het echt lelijk maar ze groeien er nog en dan zie je er weinig meer van
Ohw meis je echt niet schuldig voelen hoor, je meisje zit in de fase mama uit proberen, en ze zal nog wel verder gaan, hoe rot ook. Helaas is het wie niet horen wil, moet het voelen, en dan nog leren ze er soms niet van. Je kan met je beste wil haar veiligheid bieden, maar soms kan het gewoon niet. Quinn is toen hij bijna 2 was met zn neus op de zandbakrand gevallen, hij had een gebroken neus, bond en blauw was hij, en hij heeft nog nooit zo hard gehuild. Ik had het niet kunnen voorkomen, en hij rent nog steeds als een gek door de tuin, en ook bij de zandbak. Hij weet het al niet meer, maar ik nog wel. Meis nogmaals je niet schuldig voelen hoor, zodra de kindjes lopen, zijn ze gevaarlijk
Mijn zoontje is ook al een paar keer heel flink gevallen, en zelfs 1 keer heel hard toen ik er letterlijk naast zat! Met mijn neus er bovenop, dus!! Ik voelde me zo rot, maar het toont wel hoe ongelooflijk snel die kleintjes zijn en hoe moeilijk ongelukjes te voorkomen zijn. Ook mijn zoon is er echter geen spat voorzichtiger door geworden en ik heb me heilig voorgenomen niet overbezorgd te gaan worden. Vallen en opstaan horen erbij en daar leert hij uiteindelijk het meeste van (al probeer ik natuurlijk wel ernstige schade te voorkomen en mag hij niet rondlopen met dingen in zijn mond e.d.). Je meisje zal er heus niets aan overhouden, behalve misschien een mini-litteken waar je over een jaar nauwelijks meer wat van ziet. Ik zit zelf ook onder de littekens waarvan mijn moeder geen idee meer heeft hoe ik eraan gekomen ben (en die was pas echt overbezorgd!)
Dan wil je niet weten,wat mijn bijna 5 jARIGE dochter heeft uitgehaald.Terwijl we haar zoveel waarschuwen en weghalen/zetten? Met 1.5 jaar een tand door de lip met 3 jaar gat in haar hoofd en gevallen op het randje van het bad,naar waarschuwen en weghalen van papa(ze stond met hem te douchen) gevolg platzwond onder haar kin. Nu net paar weken geleden haar gewaarschuwd en weggehaald bij de deur.En Bingo,komt ze met haar vinger tussen de deur van de bieb.Het was gekneusd en gehecht. En het is een druktemaker,die helaas geen gevaar kent.
1x maar??? Mijn zoon is nu 17 mnd en die heeft al zeker 6 keer tanden door lippen gehad (1 keer zelfs 1 door zijn bovenlip en tegelijk 1 door zijn onderlip!). Ik ben benieuwd wanneer de teller gaat lopen voor gaten in zijn hoofd (als hij op mij lijkt duurt dat niet lang meer en zal het vaak gebeuren, haha)
Hier ook zo'n avontuurlijke ukkepuk. Toen ik je verhaal las dacht ik meteen aan ons dochtertje. Die is precies hetzelfde en tot nu toe is het gelukkig goed gegaan, maar ook hardleers. Wil niet aannemen dat iets niet mag tot het misgaat. Ze leren met vallen en opstaan. Je kan ze niet tot in den treure blijven waarschuwen, daar leren ze niks van. Misschien kan de deur van de slaapkamer dicht als je niet wil dat ze daar gaat springen. Ik vind je geen slechte moeder. Er is geen enkel kind dat nooit een bult, blauwe plek of snee heeft gehad.