Leven met een fobie!

Ik heb denk ik ook een fobie en daar heb ik echt heel erg veel last van.
Ik kan dus absoluut niet tegen smekken/smakken. Ik word helemaal gek! Best lastig met een dochter van twee en een broertje van 8 die allebij smekken.
Ik hoor het ook niet als gewoon smekken maar in mijn hoofd galmt het echt helemaal door, en dan ga ik trillen en word ik heel erg onrustig in heel mijn lijf. Tegenover mijn broertje is het gewoon niet eerlijk want hij snapt het gewoon niet en al helemaal niet als ik weer eens weg loop van hem. Bij mijn dochtertje heb ik het nog redelijk onder controle maar het wordt wel steeds erger. Als mijn vriend een ijsje ofzo haalt dan ben ik weg! Ik kan gewoon niet tegen dat gesmek wat die doet, en die vieze geluiden allemaal, ik kan hem dan wel zo voor zen kop slaan! Stom he?

 

Ik heb een vreselijk vervelende en levensbeheersende angst, en dat is de angst voor een sociaal contact waar ik dan alleen mee ben en verplicht een x aantal uur aan tijd mee moet doorbrengen. Maar dan vooral in de context van een werkrelatie.... heb dus in de afgelopen 2 jaar 15x gesolliciteertd maar op de ochtend van beginnen sla ik helemaal dicht en janken en dolle paniek en durf ik niet meer.

2 weken geleden ben ik (alweer) met een nieuwe baan begonnen, en heb me weken van te voren opgepept, en ben gegaan JEAH wat een overwinning, tot die week erna ik weer moest was het weer helemaal mis, en ben dus niet gegaan en kan ddie baan dus weer op me buik schrijven... HEEL lastig, maar ben er na 2 jaar stressen en janken en pushen er wel beetje klaar mee, alleen helaas verdient me vent niet zoveel en is t financieel erg moeilijk

Oh en de welbekende spinnne. PANISCH

 

Channie, helemaal niet stom vind ik.
Ik heb dat ook, gelukkig kan ik t van Eva wel hebben.
Maar als er iemand ander smekt...aaaaaahhhhhh.....
Dan krijg ik accuut zweethanden.
Weet bij mij wel hoe t komt hoor, vroeger was mijn vader er erg streng mee.
Als ik dan niet met mijn mond dicht at, tikte die met de vork op mijn hand.
Dus t is gewoon zijn schul haha

 

Hier 1 met een stik/slikfobie (eten is een ramp) en angorafobie (straatvrees), alweer 10 jaar lang

 

Ik heb/had een fobie voor spinnen... Ik zeg wel had maar dat moet eigenlijk tussen haakjes... Het is meer dat ik me er nu probeer overheen te zetten omdat ik kinderen heb. Vroeger kwam ik echt niet bij zo'n beest in de buurt (buiten in de tuin zitten?? Echt niet! Vooral als er struiken en bomen zijn in de directe omgeving) maar nu heb ik zoiets van, ik moet wel, ik kan en mag mijn angsten niet overdragen op mijn kinderen.

Niet dat ik ze niet vreselijk eng vind en ik krijg nog steeds kippenvel als ik er 1 zie, maar ik durf er nu wel een glas overheen te zetten zodat mijn man ze dood kan maken als hij thuis komt. (ik heb daar nu ook aparte glazen voor waar ik zelf dus pertinent niet uit drink) We wonen in een oud huis en in de lente en de herfst stikt het hier van die grote grondspinnen... Vorige week 3 ochtenden op een rij 1 in de gootsteen en eergisteren 1 op het aanrecht en 2 in de gang... Brrr... En op stofzuigen durf ik echt niet. Het idee alleen al dat er tussen mijn hand en die spin alleen maar die buis zit (net of dat beest door een ijzeren buis kan vreten) Ik moet er niet aan denken.

Het maakt bij mij trouwens niet uit wat voor spin het is... Ik vind hooiwagens eng omdat ze zo wiebelen, grondspinnen omdat ze zo hard kunnen lopen en kruisspinnen zien er gewoon eng uit...

En waar die angst dan vandaan komt... Mijn ouders waren geen van beide bang van spinnen maar ik kan me nog wel herinneren dat mijn tante ooit een hooiwagen weg wilde halen die boven mijn bed zat. Ze wilde hem buiten zetten maar ipv daarvan viel hij op mijn bed en had zij nog een pootje in haar hand... De haren in mijn nek zijn te lang om overeind te gaan staan maar ze doen dapper hun best, zelfs nu nog...

Maar wat ik ook niet kan begrijpen zijn die tv programma's. Dan hebben mensen een fobie voor het een of ander maar zogauw er een behoorlijk bedrag op het spel staat durven ze ineens wel die spin op hun hand te zetten of op die hoge toren te klimmen... Dat kan ik echt niet begrijpen... Nog voor geen miljoen zet ik een vogelspin op mijn hand.... Brrrrrrrrr!

 

ik heb ook zoiets. ik vind 1 op 1 contact soms erg eng omdat iemand dan erg op mij let.. heb erg een angst voor blozen het beinvloed mijn leven heel erg maar gelukkig laat ik het niet al te veel toe.. ik werk bijv wel maar de pauzes zijn soms heel moeilijk. heel gek want ben van mijzelf een echte kletskous en in donkere situaties (bios/uitgaan/avond) ben ik ook pas echt mezelf. ook bij vertrouwde mensen gaat het ook stuk beter maar lastig is het zeker!

 

O o o wat herkenbaar die spinnenfobie brrrrrrrrrr, die verhalen lees ik dus met kippenvel!
Gekke is ook dat beide ouders niet bang zijn voor spinnen en ik dus wel, misschien ook omdat ze me vroeger op school ermee gepest hebben, in me laadje gestopt etc etc.
Die poten, echt verschrikkelijk!!!
Mijn vader vind mij dus ook achterlijk, wie is er nou bang voor een spinnetje???
Nou dan moet hij dit stuk maar eens goed lezen.
Alhoewel ik niet bang ben voor een kruisspin raar maar waar maar hooiwagens en die rioolspinnen waar we er dus vorig jaar 3 van hadden, echt te erg voor woorden!
Ik check iedere morgen eerst mijn huis op spinnen voordat mijn man de deur uitgaat.
Ik heb dus een hond die alarm gaat slaan als hij zo'n reusachtig monster ziet kruipen en de vorige keer was het zo erg dat mijn man niet eens dat beest wilde pakken en ik dus me schoonmoeder in moest schakelen.....hoe erg is het........
Maar dan ben ik dus ook echt uit huis want ik wil dan niet zien dat ze dat beest gaat pakken echt ik kan er niet tegen!!!
Ik krijg al de rillingen van die Spa reclame op tv van die vrouw die die spin wil dood trappen haha
Maar hooiwagens durf ik nu met een glas en een kaart te pakken en buiten ergens ver van me huis vandaan uit te zetten.
Maar dat is al een hele overwinning.

Fobie tegen alles wat met de dood te maken heeft heb ik ook, hypogondrie of weet ik het hoe je het spelt, bang voor ziektes in ieder geval.
Daardoor vaak paniekaanvallen, heleboel therapien gehad maar echt helpen doet het niet.
Vaak als je een fobie hebt, kan je snel meerdere creeeren althans ik want een slik/stikfobie heb ik dus ook alhoewel dat minder is geworden.
Zomers is het een ramp dan durf ik niet buiten te eten vanwege de wespen, ik ben daar dus doodsbang voor, dat ik ze dus inslik en dat ze me steken....
Heb ooit me vader gered van zoiets toen er een wesp in z'n bierfles zat en ik dat zag en hij wilde net drinken en toen heb ik hem dus gewaarschuwd en dat is me dus altijd bijgebleven.
Ik vind het lastig nu met Amy omdat ik niet wil dat zij door mij ook daar last van krijgt, mijn moeder heeft mij altijd een beetje betutteld en daarom denk ik heb ik nu overal last van helaas.....

 

Hier ook een emetofoob! Er is wel een forum voor op het internet maar daar voel ik me totaal niet thuis eigenlijk.
Ik zal jullie mijn hele lange fobie-verhaal besparen haha. Kort samengevat, zelf kotsen, anderen die kotsen, paniekaanvallen, ontwijken van situaties en plaatsen waar anderen misschien wel ziek worden. Tis gewoon vermoeiend. Als je ergens bijv zou willen weten wie wat doet en wie eruit ziet of zich beweegt alsof hij MISSCHIEN misselijk zou kunnen zijn: I'm your girl! Als ik al in een kroeg kom dan ben ik alleen heel de avond alles en iedereen aan het inspecteren haha.

Maar ook hier was er de angst voor ochtendmisselijkheid (gelukkig niet gehad) en straks met bevalling en daarna met een ziek kind dat moet overgeven. Maar goed, gelukkig was de kinderwens sterker. En dat heeft me ook wel goed gedaan moet ik zeggen. Dat het 1 vd eerste keren in mijn leven was dat ik mijn fobie een klein beetje opzij heb gezet en een risico heb genomen hiermee.

Ben benieuwd naar de verhalen hier!

 

Ik ben ook echt als de dood voor spinnen..
Sinds ik die beruchte film "arechnophobia" heb gezien is het er niet beter op geworden en ben ik zo niet nog panischer voor die beesten.
Als ik alleen thuis ben(mijn vriend zit doordeweeks op de kazerne), en ik zie zo'n vies eng gevaarte lopen bel ik gelijk mijn vader die dan vervolgens MOET komen om dat beest dood te maken. Als ik naar bed ga kijk ik ook eerst goed om mij heen of alles (voor het zicht) "spinvrij" is.

 

toch maar even reageren.

ik heb meerdere fobieen. maar gelukkig geen levens beheersende


Fobie voor wespen: als ik lekker ergens zit en er komt er een dan zit ik binnen. krijg kippevel over me hele lichaam en zweethandjes. alleen het gezoem al brrrrr

fobie voor paarden: als ik met me man ergens loop en ik zie ze aan de andere kant van de weg duik ik achter hem. en ik houd ze de hele tijd in de gaten. vind ze zo eng..

fobie voor geesten: ik durf echt niet in me eentje te slapen. dan krijg ik hier last van. dan hoor ik stemmen. en voel ik ze. brrrrrrr... dan gaat dus mooi de hele nacht het licht aan. of de tv.



was het wel zo' n beetje

 

@ellen27: ik heb ook een emetofobie yeah eindelijk een naam ervoor! En met je zwangerschap helpt dat helemaaaaaal niet mee! Als ik maagzuur heb en daar misselijk van word dan schiet ik in de paniek, ik heb zelfs een periode gehad dat ik de deur niet meer uit kwam want zodra ik over die drempel stapte werd ik al misselijk, bang dat ik in het openbaar ziek zou worden, naar in mijn hoofd, flauwvallen en/of overgeven. Ik heb dit overigens in combinatie met heel erg veel lichamelijke klachten hoor (oa burnout, ondergewicht, cmv etc). Dus allemaal oorzaak->gevolg. Nu heb ik nog steeds last van paniekaanvallen, en momenteel zelfs heftiger omdat ik vaker misselijk ben vanwege dat vreselijke maagzuur! Rennies kan ik er maar 1 van nemen, neem ik er meer word ik duizelig en naar gevolgd door een paniekaanval!
Ik heb mezelf wel trucjes aangeleerd, bijvoorbeeld tóch boodschappen doen ondanks dat ik me niet 100% voel, gewoon een plastic zakje/tasje meenemen voor het geval dát je moet spugen, dan heb je wat bij de hand, ik gebruik rescue druppels en dat helpt redelijk, 's avonds en in erge gevallen van paniek gebruik ik nu valeriaan tabletjes (haalt het randje eraf) omdat ik nu natuurlijk geen oxazepam mag. De zwangerschap heeft me wel geleerd en ook gedeeltelijk vooruit geholpen met de omgang met de fobie, maar juist de paniekaanvallen wel weer erger gemaakt, heel dubbel dus!
zo heel verhaal he? Wat doe jij er tegen?

 

@cjpt: je omschrijft het zo moi: voor je zwangerschap je fobie opzij zetten en een keer het risico nemen. Zo zie ik dat ook wel ja. Gelukkig is mijn kinderwens zo ongeveer allesoverheersend!

@onsfrumpie: ik heb nooit echt een periode gehad dat ik de deur niet uitkwam, maar ik vermijd wel bepaalde situaties: carnaval, de kroeg in het algemeen, achtbanen, ziekenbezoek... Ik doe een hoop dingen om te voorkomen dat ik misselijk word of in situaties met zieke mensen kom, maar dat is natuurlijk geen oplossing. Zakjes in mijn tas is een bekend fenomeen hier, voorheen slikte ik pilletjes voordat ik een lange autorit/busreis of vliegreis ging maken, ik let extreem goed op data en verpakkingen van eten. Verder probeer ik nu ook echt serieus van de fobie af te komen door, zoals ik al eerder schreef, de rotzooi op te ruimen als mijn hond ziek is. We hebben een Berner Sennenhond, dus als zij haar maag leegt, ligt er ook behoorlijk wat op de grond. Ik vind het zelf erg knap dat ik die zooi opruim en zo hoop ik te voorkomen dat ik straks mijn kindje in de kots laat liggen als ze ziek is. Maar goed, dat lost de angst van het zelf overgeven natuurlijk niet op en ik ben bang dat de enige manier om daar overheen te komen, een keertje goed ziek zijn is. Maar ja, ik heb al 16 jaar niet meer overgegeven, dus mijn angst wordt eigenlijk alleen maar groter in plaats van kleiner...

 

Tja dan meld ik me ook maar aan als een panisch persoon voor spinnen.
Ik vind ze niet alleen eng, ik ben er gewoon echt panisch voor! Mensen verklaren me wel eens voor gek. Dan voel je je echt in een hoekje gedrukt.
Heb als kind wel eens s'nachts tot 15.00 uur opgezeten om te wachten tot mijn ouders thuiskwamen omdat er een spin op mijn slaapkamer zat. Als er iets niet in me opkomt op dat moment dan is het om hem wel te halen en te gaan slapen. NEVER! En nog steeds niet.
Was laatst alleen thuis en d'r liep zo'n enorme dikke vette engerd langs mijn schoenen op...AAAARCH nou dan zit ik boven op de bank hoor! Dus ik de buurman opgebeld of hij hem weg wou halen. Wel natuurlijk in de gaten houden waar die heen loopt want als ik hem dan niet meer weer kan vinden wordt ik helemaal gek.
Laatst op het werk zat er één in een volle bananendoos, die was fijn meegereisd....Ik greep er vol met mijn hand in! Het heeft heel lang geduurd voordat ik weer eens een bananendoos durfde uit te pakken! BAH

 

Wel grappig om te zien dat welke fobie je ook hebt, spinnen, dode mensen, overgeven etc+ we voelen ons allemaal hetzelfde. Het belemmert je op een bepaalde manier en mensen van buitenaf begrijpen het soms niet.

Als ik al eens eerlijk vertel over mijn overgeeffobie dan krijg ik soms echt domme reacties. MAAR ik dwing mezelf wel er zo eerlijk mogelijk over te zijn. Als we er allemaal ons mond over houden en dan blijft het een onbegrijpelijk iets voor mensen. Dus neem ik vaak maar de tijd het uit te leggen. Moet zeggen dat dat vaak wel werkt. Bijna iedereen blijkt toch ergens bang voor te zijn en na een tijdje zien ze vaak wel in dat het niet anders is dan hun eigen angst/fobie. En voor mezelf is er ook een voordeel, het geeft me rust dat ik het niet hoef te verbergen. Als ik INEENS weg wil ergens dan weten ze waarom en kunnen ze simpelweg kiezen, ze gaan mee of blijven. Voor mij maakt het op zo´n moment geen bal uit, als IK maar weg kan haha.

Soms twijfel ik wel eens om in therapie te gaan om eraf te komen. Maar dan realiseer ik me weer dat ergens in die therapie het punt gaat komen dat je de confrontatie aan moet gaan. En dan wil ik niet meer. Zelfs iemand zonder overgeeffobie zou niet graag plaatjes of filmpjes kijken van kots. Toch? Tis zowiezo goor, fobie of niet. Of praat ik mijn angst dan gewoon goed? Haha, ach ik weet het ook niet.

Nouja, ik ga lekker naar bed. Ben vanavond super geirriteerd, lekker die hormonen, en zit mezelf in de weg. Lekker slapen dan maar!

Truste!

 

Mijn grootste fobie is de dood! En dan niet zoals de TO, maar ik ben gewoon altijd bang om dood te gaan.
Angst is moeilijk te omschijven en alleen te snappen door iemand die angst in grote mate heeft meegemaakt!
Zweten, paniek, hartkloppingen etc.
Sinds ik hier last van heb zal ik ook nooit meer lachen om de angst van iemand, ook al is het iets heel simpels, voor een ander kan zoiets simpels een heel naar gevoel geven!

Zoals ik altijd zeg:
Probeer mij niet te begrijpen, houd gewoon van mij!

kus miek

 

ppff..herkenbaar!
Heb dit dus al sinds kind zijnde, dan moest mijn moeder savonds naar boven komen omdat ik helemaal in paniek was.
Heb t vooral savonds als ik in bed lig....als ik bijv ligt te zappen en komt iets op t.v wat me ineens doet beseffen dat t leven niet oneindig is.
En dan heb ik t dus niet over een programma wat letterlijk over doodgaan gaat, maar laatst was er iets op discovery wat ging over het feit dat de zon niet eeuwig het bestaan heeft....
Nou dan voelt t alsof mijn keel wordt dichtgeknepen!
Krijgt t benauwd, begin te zweten, mijn hart slaat op hol!
Voel me zo stom als ik dit heb....Mijn man weet er wel vanaf overigens, heb t er weleens met hem overgehad. Maar begrijpen doet ie t toch niet.
Gewoon het idee dat je er niet meer bent en alles en iedereen doorgaat en jij dat allemaal niet meer meemaakt; VRESELIJK!!!

 

goh van een kant blij dat ik iemand vind die hetzelfde probleem als mij heeft.
Ik heb ook als kind heel veel pijnlijke spuiten gehad.
Met hele pijnlijke vloeistoffen voor mijn hartafwijking.
ik was blij dat ik van 12 tot 21 eindelijk geen spuiten meer hoefde.
Maar toen gingen mijn man en ik trouwen( in turkije) waar je dus verplicht bent je te laten onderzoeken op ziektes.
NOu mijn man wist niet dat ik zo'n angst had maar heb daar dus echt zitten huilen maar durfde niet zo paniekvol te doen als dat ik gewoon in nl deed.
gelukkig toen dat achter de rug was dacht ik toen.
maar toen we zwanger wilden worden en dat ook maar niet lukte moest ik weer heel vaak bloedprikken.
Ik werd wel wat rustiger maar eroverheen NEE!!!
En nu zal ik weer voor bloedprikken moeten gaan als we aan behandelingen zouden kunnen beginnen, maar kijk er wel tegen op!


Ook vind ik zoals meerderen alles wat met de dood te maken heeft>
Waarom weet ik niet maar .
ook alles wat met geesten te maken heeft.
films daarover zijn dus ook niks voor mij slaap ik weken niet meer

 

Ik heb een vreselijke angst voor natuurwater/ diep water/ de zee
Daaraan gekoppeld ben ik vreselijk bang voor iets wat ineens vanuit het niks mn voeten aanraakt.
Ik probeer het zó vaak te overwinnen en ga toch weer richting de zee/ een meer maar die angst is gewoon echt groter dan mn verstand.
Ik durf en kan wel bij de zee lopen trouwens hoor. Vind t wel een onprettig gevoel omdat het zó overweldigend groot en bedreigend is, maar ik kan prima op het strand met mn kind spelen ofzo..
Maar er in gaan? NO WAY! Ik ben er echt als de dood voor..Het moment dat ik mn tenen niet meer kan zien en er ineens iets langs mn voeten kan schieten!~
Ik zal dus ook nooit gaan varen, mijn grootste angst is dat zo'n schip dan crashed en je in open zee tussen de haaien, met die oneindige diepte onder je, hulpeloos te liggen spartelen..
Deze angst snappen mensen ook nooit...ben wel benieuwd of er een naam voor is!
Leuk topic dit..