Ik ben het helemaal met je eens. Vooral dat laatste. Overigens denk ik niet dat jouw man een narcist is.
Het klinkt hard, maar zoals "fee90" op deze situatie kijkt is heel reëel. Helaas ben ik ook getuigen geweest van veel relatie problemen van anderen. Waarvan een huwelijk die al 15jaar aan de gang is, elke avond ruzie inc fysiek geweld, elke ochtend zitten ze lachend samen te ontbijten. Bijna elke dag spreken ze over haat naar elkaar toe, zulke erge haat dat ze haar man de dood wenst, maar enkele uren later zit ze (met een blauwe oog) gezellig samen met hem te kletsen alsof er niets is gebeurt. Als je ze niet zou kennen zou je bij dit zicht denken dat ze de gelukkigste op aarde zijn. Wat zeg je tegen zulke mensen wanneer ze komen klagen bij je? "Ga scheiden"? Ja dat hebben we al duizenden keren gezegd, ook in het begin van hun huwelijk 15jaar geleden, toen het precies hetzelfde was als nu, oké niet 'precies' hetzelfde; toen waren ze met ze tweeën, in de ellendige 15 jaren hebben ze er 3 kinderen bijgesleept. En nog blijft de situatie hetzelfde, zij is ontevreden, haat haar leven, wenst haar man de dood toe, en de volgende dag zitten ze gezellig te gieren... Wat doe je er aan? Zij veranderd zelf niet in gedrag of aanpak. Terwijl ze op momenten heel goed ziet dat dit geen gezonde leven is voor haarzelf en haar kinderen, maarja ze zal toch echt vrijwillig bij hem weg moeten gaan, niemand gaat haar weg halen bij die man zolang ze nog altijd lachend terug naast hem gaat zitten. Ik hoop dat dit ts niet gaat overkomen, ik lees dat ze al stappen heeft ondernomen en van plan is om bij hem weg te gaan. Ik hoop zo dat ze voet bij stuk houd, want geloof me HIJ gaat NIET veranderen, hij ziet zijn fout niet eens dus hoe moet hij ooit veranderen. (Een fout erkennen doen mensen met een geweten VOOR dat iemand anders ze op die fout wijst, hij erkend het nu omdat jij er wat van heb gezegt, had hij niet gedaan als je er nooit over was begonnen.) Dus wees jij aub de gene met verstand, jij ziet dat deze situatie niet kan, dus VERANDER HET.
Moeilijk om dit soort verhalen te beoordelen. Ik lees nu alleen de negatieve kant. Daar spreekt van beide kanten nauwelijks liefde uit. Ik vind dit gedrag niet heel zwaar gestoord maar hij doet zeker dingen die manipulatief zijn, dus bij (trekjes van) narcisme kunnen horen.
Ik ook! Na de scheiding wilde mijn vader mijn moeders spullen niet geven (en zij durfde dat vanwege z'n agressie ook niet af te dwingen, behalve via de rechter). Zelfs mijn zus moest haar fiets die in zijn garage stond onder politiebegeleiding ophalen... Mijn vader gaf ook altijd alles en iedereen de schuld en vond zichzelf helemaal geweldig. Toch heeft mijn moeder er járen over gedaan om uiteindelijk de stap te nemen om te scheiden, want iedere keer deed hij natuurlijk beloftes van verbetering, die natuurlijk niet waargemaakt werden, of misschien voor 2 weken en dan ging het weer fout.
Dan is de halve wereld een narcist. Ook mijn vader deed rare dingen voor en tijdens de scheiding is het nu een narcist ? Nee samen in een verkeerd huwelijk ja dat wel. Ze haalde het slechtste in elkaar naar boven. Sommige dingen die ik bij de andere lees denk ik check check dubbel check. Om iemand meteen narcist te noemen vind ik vrij ver gaan wat ik al zeg een slechte combinatie samen dat kan zeer zeker. Dat je weg wilt gaan bij je man t.s daar sta ik als buitenstaander echt wel achter. Dat hij geld achter overdrukt nu in eens sta er niet gek van te kijken zo beginnen vechtscheidingen. Het is manipulatie van beide kanten. Hij doet dit hij doet dat wat doe jij? En nee wil t.s niet aanvallen wel een beetje over de soort man waar over gesproken woord daar val ik over dan moeten er meer narcisten rond lopen. Is dat een natuurlijk beeld? Of is het deels een verrot karakter slecht met spanningen omgaan iemand kleineren terwijl je zelf zo onzeker ben als de pest. Dat soort dingen, Hopelijk door nu afstand van elkaar te nemen je geld wel even veilig stellen en een grote afstand van hem te nemen hopelijk komt het dan goed. Jij rustiger hij rustiger en dat jullie uit eindelijk op een normale manier van elkaar af kunt gaan. Jij zit hoog in je emoties hij zit nu hoog in zijn emoties. Hou afstand zoek het even niet op kijk over een week hopelijk kan ook hij met iemand praten die hem beter kan bereiken nu. Ik zeg niet dat ik je niet geloofd alleen dat woord narcist vind ik een uitspraak die op zich alleen een psychiater mag stellen. Wij zelf zijn leken. En dat met die was dat het hem stoort is dat deel dan net niet of wel terecht ik weet het niet, Moet wel een kleine voorbeeld geven wat betreft mijn ouders anders zal je denken waar klets je nu over. Mijn moeder vijf hoog moeten overstappen reling omdat hij met een mes achter haar aan kwam. Tijdens scheiding in het huis van mijn moeder inbreken en mijn spullen ook mee pakken ( favoriete lp) en dan nog beweren dat hij het niet is geweest ja ja ik geloof in Pasen en pinkster op een dag. Gijzelen van zijn kinderen met een zwaar beschonken hoofd. Zal ik even door gaan. Is hij een narcist nee dat net niet wel was het een vervelende etter en weetje waar ik later achter kwam ook mijn moeder was geen heilig boontje. Slechte combinatie samen ja zeker. Er waren er twee die er ondergeleden hebben ( mijn zusje en ik)
Mijn mening: Misschien hard maar weg ermee! Zal er niet aan moeten denken om zo te leven, angst voor je man...is hij aardig of word hij kwaad? Je voor schut zetten? Vreselijk! en zo laag! Je moet juist van je leven kunnen genieten en plezier samen hebben. Waardering voelen en geven. Moeilijk voor jou hoor en begrijp mij niet verkeerd,heb het serieus met je te doen. Ga praten en misschien met een vertrouwenspersoon? erbij. Wil je alleen meegeven: Leef je leven! Geniet ervan samen met je kids en laat je zeker niet kleineren, dat verdiend niemand!
Het is heel lastig om inderdaad vanaf een scherm te oordelen over de hele situatie, maar: De dingen die ts haar man tegen haar zegt zijn in geen enkele omstandigheid goed te praten. Al werkt hij hard en het huis is een zooi, is dat een legitieme reden om iemand te kleineren en te commanderen? Is er een geldige reden om uit het niets te zeggen dat je niet meer van iemand houdt? Dat er niks positiefs over diegene valt te zeggen? Om vervolgens weer te doen alsof er niks aan de hand is? Is er een reden om in bijzijn van anderen je vrouw naar beneden te halen? Dat dacht ik echt niet...je hebt, ongeacht de reden, normaal met elkaar te praten. Klaar. Het is toch te zot voor woorden dat je op je tenen moet gaan lopen, dingen voor probeert te zijn, uit angst dat hij zijn frustraties op je gaat botvieren? Wbt de meningen dat ts haar man zelf de ruimte heeft gegeven om zich zo te gedragen, slaan wat mij betreft kant noch wal. Zeg je dit ook tegen een kind dat gepest wordt? Je laat het zelf toe? Nee. Het kleineren sluipt er werkelijk in. Het ene moment ben je niks en word je verteld dat het aan jou ligt, het volgende moment maakt hij alles weer goed, en moet jij daarin meegaan. Doe je dat niet; heb jij het nog gedaan ook. Ik heb bij een vriendin gezien, die is voor zichzelf opgekomen tot ze erbij neerviel, winnen kon ze het niet hoor. Daarbij moet je niet vergeten dat er wellicht een bepaalde onzekerheid in ts zit, die er mede voor heeft gezorgd dat ze het niet eerder in heeft gezien. Misschien is dit ooit wel haar voorbeeld geweest? Je weet het niet.. Je wordt gewoon heen en weer geslingerd tussen goed en slecht, leuk en niet leuk. Dat ts gisterochtend 'even haar verhaal kwijt wilde' en 's middags al weg was, ja..misschien impulsief. Maar waarschijnlijk was dit het zetje dat haar over de rand hebt 'geholpen'. Het kan soms heel verhelderend zijn als je meningen van buitenaf hoort, of dat nu je vriendin is of een stel onbekenden maakt daarbij weinig uit. TS vertrekt echt niet zomaar als ze het diep van binnen niet zelf al wist. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte en wijsheid toewensen meis. Of je nu wilt scheiden of niet..therapie en (al dan niet tijdelijk) apart gaan wonen lijkt me zeer zeker verstandig. Om dingen voor jezelf op een rij te krijgen en er hopelijk sterker uit komen. En zo kom je er inderdaad ook achter of je man bereid is om zijn eigen gedrag onder ogen te komen. Is dat niet het geval; dan weet je ook wel wat je te doen staat. Sterkte!
Je zit al lang in deze lastige situatie. Het maakt eigenlijk niks uit wat voor label je op hem plakt, de vraag is: wil ik met mijn kinderen en deze kerel een gezin zijn? Het is jammer dat je je ouders nooit eerder hebt verteld hoe het zit. Je hebt, net als hem, 2 werelden gecreëerd waar veel mensen niks van afweten (dan is het ook lastig om je te helpen). Al vind ik de reactie van je ouders naïef. Als je bij hem weg wilt, ga dan alsjeblieft iets aan jezelf doen. Hij verandert niet. Het is een wisselwerking tussen jullie. Jij accepteert alle nare dingen die hij zegt. Er zijn vrouwen bij wie hij nooit deze ruimte had gekregen. Ik lees dan reacties van anderen: 'hij heeft mij geestelijk kapot gemaakt', maar het is eigenlijk: 'ik heb mij geestelijk kapot laten maken'. Het lijkt mij heel naar om in zo'n situatie te zitten, maar het zou uiteindelijk makkelijker zijn om je eigen verantwoordelijkheid te nemen. TS, heel veel sterkte en ik hoop dat je een keuze maakt waar je helemaal achter staat.
Ts, is je man vandaag aan het werk? Ik zou als de sodemieter jullie spullen daar weg halen, voor hij de sloten laat vervangen.
Ik denk dat inderdaad iedereen wel een beetje narcistisch is. En sommige, tsja, die zijn het wat meer dan anderen. Maar een echte hardcore narcist is ook lastig te herkennen voor een psychiater/ psycholoog. Ook omdat ze vaak meesters zijn in manipulatie en zelf niet eens door willen hebben dat ze iets fout doen. Er valt dus A. niet mee te werken en B. het is verdomd lastig om de diagnose te stellen bij iemand die precies weet wat hij, of zij moet zeggen en zelf geen idee heeft van wat het probleem dan wel niet is.
Ik kan het niet meer met je eens zijn! Zo gemakkelijk oordelen. Vooral "vriendinnen" die het van dichtbij meemaken. Dat ze al 1000 keer hebben gezegd dat ze bij de man weg moeten gaan, en vervolgens weer volop lol met diezelfde man hebben... Weleens gehoord over "gevangen in een huwelijk"? Die vrouwen hebben zelf ook al duizenden malen gedacht aan scheiden. Welke consequenties dat zal hebben. De keus niet kunnen maken tussen slecht en slecht. En dan heb ik het niet over geld hoor. Na de scheiding je kind (eren) mee moeten geven aan die man die je helemaal kapot heeft gemaakt. Angst voor wat hij hun evt aan zou kunnen doen. Z'n ex pakken op hetgene wat haar het meest lief is: de kinderen. Nee, dan maar liever blijven en de hele crisis maar een beetje in de hand kunnen blijven houden. Bang om niet geloofd te worden, want aan de buitenkant is hij de hardwerkende man, goedlachs en JIJZELF bent degene die gek is en moeilijk. Bang om alleen komen te staan omdat je zo geïsoleerd bent inmiddels na al die jaren van je "vriendinnen" en familie. Ik weet niet precies hoe erg de situatie bij ts is natuurlijk, maar ik zou zeggen; ren en niet meer omkijken. De kinderen zijn nu nog klein, en hoe langer je blijft, hoe moeilijker het wordt. Je grenzen worden telkens verlegd en je verliest jezelf in een huwelijk wat geen huwelijk is.
Denk je nu werkelijk dat dit oprecht gedrag is? Jezelf wel eens afgevraagd hoeveel verdriet er achter haar masker schuilt?
Dat iemand mij naar de keel zou grijpen zou voor mij al een grens zijn. Of iemand daarna nou spijt heeft of niet. Ik denk dat het voor mij makkelijk praten is langs de zijlijn. Ik hoop dat je er hoe dan ook uitkomt. Wat een heftige situatie. Heel veel sterkte.
Wat een vreselijke vent zeg, je mag jezelf echt niet zo laten kleineren en laten behandelen hoor!! Deze man houd echt niet van je, iemand die van je houd zou je nooit zoveel pijn doen door zulke dingen tegen je te zeggen en je bij je keel te grijpen!! Dat hij zelfs zulke dingen over jullie dochtertje zegt...walgelijk!! Of hij een narcist is zou ik niet weten en dat maakt ook helemaal niet uit, wat ik wel uit je verhaal kan opmaken is dat hij alles behalve goed voor je is en je op deze manier helemaal kapot gaat maken. Dit is ook echt heel slecht voor je dochtertje. Wat iemand anders ook al zei, je zou toch niet willen dat iemand zo met jou dochtertje om zou gaan? Je geeft haar nu het voorbeeld, dat het normaal is als een man zo met een vrouw omgaat!! Dit kan zeer nadelige gevolgen voor haar hebben in de toekomst. En je bent ook nog eens zwanger, al deze stress is ook niet goed voor je ongeboren kindje!! Ga bij hem weg, als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je kinderen. Dit is toch geen leven zo, je kinderen en jijzelf leven op deze manier bijna continu in angst!! Ik vind zelfs dat als jij niet bij hem weggaat, dit ook vanaf jou kant kindermishandeling is...jij staat het nu toe dat ze in zo`n situatie leven.Wat jij doet moet je eigenlijk zelf weten, hun hebben geen keus, die maak jij voor ze.
Vast heel veel verdriet en weggaan is echt niet makkelijk, maar ze is wel een moeder van 3 kinderen die ze ook in deze situatie laat leven!!
Ik ben nu thuis hij is werken tot laat vanavond. Als hij terug komt ligt mijn dochter al op bed, mijn ouders zijn hier dan ook ( heb ik gevraagd ) en dan gaan we het erover hebben hoe het verder gaat. Of we het huis gaan verkopen of dat hij erin blijft etc. Gister is echt de druppel geweest, ik word constant geappt dat het niet zo bedoeld was etc.. Het geld is nog steeds weg.. Ik ken het rekeningnummer niet eens en hij wilt niet zeggen van wie het is Maar er is ook geen nieuwe auto hier.
Goed dat je deze stap nu maakt en dat je inziet dat dit zo echt niet verder kan. Dit is veel beter voor jou en je kindjes, jullie komen er echt wel!! Heel veel succes met het gesprek vanavond.
Sorry, maar ik heb dit al zo vaak zien gebeuren. NU denk je: Ik ga bij hem weg. Maar het is niet alleen een fase voor hém steeds... het is óók steeds een fase voor jou. Een fase van ellende gevolgd door een fase van ... uhhh ja... wat eigenlijk? 'Betere' tijden. Jij houdt jezelf ook steeds voor, dat je wél met hem samen kunt leven, terwijl je wéét dat het elk moment weer om kan slaan. Of je jezelf nou voorhoudt, dat het steeds aan jou ligt, of dat het toch aan hem ligt en dat je, nu je dat weet, hem wel kunt veranderen. Of jezelf, door er rekening mee te houden. Ik heb het bij een voormalige vriendin ook vaak genoeg zien gebeuren. Die is ook 'echt' bij hem weg gegaan. Eerst een week. Een paar jaar later een maand. En elke keer dus weer terug. Want 'ze houdt van hem, hij kan ook heel lief zijn/we hebben ook leuke tijden samen' en natuurlijk de dooddoener 'ik zag het allemaal heel negatief, maar nu zie ik in, dat we hier samen uit moeten komen'. En maar niet luisteren naar haar vriendinnen, die het al vanaf het begin zagen... Niet alleen door haar verhalen, maar die hem ook daadwerkelijk bezig hebben gezien. Ik hoop het voor je, meid, maar ik denk dat je over een half jaar nog bij hem bent.