De eerste paar maanden zijn echt heel lastig, omdat er gewoon geen ritme is. Niets aan doen, neem elke dag, elk uur, gewoon zoals het komt. En geniet ervan, voel je niet schuldig als je lekker op de bank zit met je baby, terwijl de afwas van de hele dag er nog staat. Echt waar, deze tijd, dat je helemaal op kunt gaan in een baby komt nooit meer terug. Want als je ooit een tweede krijgt, heb je helemaal geen tijd meer voor jezelf. Als de baby dan eindelijk slaapt, wil je andere kind aandacht. Achteraf wou ik wel dat ik meer genoten had van de eerste maanden van mijn eerste kind, in plaats van me druk te maken over de was en het stofzuigen.
Ik herken dit helemaal niet eigenlijk. De baby's sliepen veel op die leeftijd maar ondernam bij de oudste al genoeg dingen als een wandelingetje, boodschapje doen. Bij de tweede sowieso geen keuze om maar wat rond te hangen want toen die 2 weken was is papa weer gaan werken en moesten we 4x op een dag heen en weer om de oudste naar school te brengen en te halen. Nog boodschappen, poetsen, koken. Oudste naar kinderfeestjes, speelafspraakjes brengen.