hey meiden, daar was ik weer. Heb wel snel steeds even meegelezen, maar had geen tijd om te reageren, vind het altijd zo hectish als ik nachtdienst heb, maar die is weer achter de rug. Spikkel: wat fijn dat jullie vriend terecht is, hoe gaat het nu, weten jullie al meer? En super dat jullie een goede echo hebben gehad, heerlijk is dat he als je ziet dat er een bewegend klein mensje in je buik rondzwemt... Welkom msroxy: leuk dat je met ons meeschrijft. de dingen die je schrijft zijn zo herkenbaar en ik merk net als twinkle dat het juist moeilijker en onrustiger word naarmate de kinderen ouder worden Hier ben ik de laatste dagen zo in de war, ondanks mijn nachtdienst hadden we maandag de 1e afspraak bij de gezins coach/ psycholoog. Voornamelijk was het gewoon kennis maken, aan het einde van het gesprek zei ze tegen mij dat het leek alsof ik de moed/ hoop al had opgegeven en dat heeft me zo geraakt. Want eerlijk gezegd is dit ook zo... Ik wil een volwaardige relatie, ik wil rust in mijn gezin en op dit moment ziet het er naar uit dat ik dat alleen krijg zonder hem. Volgens haar had verder gaan met relatie (therapie) weinig zin als ik niet kon zeggen er voor 100 % voor te gaan en dit kon ik niet! Nu heb ik als opdracht gekregen om uit vinden wat ik wil, wil ik er nog wel voor vechten? De laatste paar dagen is het hier ook een en al geruzie en gezeur om de stomste dingen. Afgelopen zondag is dat begonnen met een grote ruzie wat nu gewoon door blijft sudderen.
Jeetje meid wat heftig maar wat klinkt het als een spiegel. Ik heb mijn man een tijd terug aangegeven dat er wat moest gebeuren. Hij zei nou dan relatietherapie.....want ik doe het niet alleen! Ik heb hem toen aangegeven dat dat heel latig wordt omdat mijn gevoel nu deels weggestopt zit. Als ik er nu over zou praten zou een prof. Mij zeker vragen wat ik kom doen omdat ik eigenlijk al een beslissing gemaakt zou hebben en dat is deels ook zo. Voor een groot gedeelte heb ik zoiets, dit wil ik niet en beter wordt het niet dus klaar! Aan de andere kant ben ik bang het los te laten en wil ik dat diep van binnen niet. Dus laat ik dat stuk even rusten omdat ik denk dat dat voor mij het laatste zetje zou kunnen zijn te stoppen. Het is lastig om uit te vinden wat je wil. Je wil natuurlijk niks anders dan een gelukkig gezin en eigenlijk niet uit elkaar maar dat is zo moeilijk haalbaar. Ik denk dat je er zonder hulp ws niet uit komt. Als ik jou was zou ik, nu je toch de stap naar hulp genomen hebt (wat al een grote stap is) er echt voor gaan. Probeer het verleden achter je te laten en aan de therapie opnieuw op te bouwen. Meid je moet bedenken, als je stopt gaan jullie sowieso uit elkaar. As je er voor gaat heeft het kans van slagen. Werkt het niet dan kun je in ieder geval zeggen dat je er alles aan hebt gedaan! Dikke knuffel meid! Wanneer moeten jullie terug?
Met vriend gaat het redelijk hebben we nog niet veel gesproken, vandaag maar eens bellen. @MamaRoos, jeetje meis, wat heftig! WEl goed datje er over na gaat denken want als je niet wilt houd het op. als je op bent ben je op.. Dikke knuf meis @twinkle star, Ik heb gister precies dat gevoel wat jij hebt tegen mijnschoonmoeder gezegt datik het ook zo voel..ze schrok gigantischmaar kon het ook begrijpen... Die buien zijn gewoon het moeilijkst vind ik, dat ikoveral de schuld van krijg en niks gedaan heb.. Maarja ik hou wel heel veel van hem
Pfff, wel heel herkenbaar hoor. Zo dacht ik een tijdje geleden ook.. Maar wat twinkle star zegt is waar. Je KUNT ervoor kiezen om het 100% te geven. Denk aan alle fijne momenten samen en probeer een nieuwe start te maken. Voor jezelf en voor de kinderen is het belangrijk om te weten dat je er alles aan hebt gedaan. Als het niet beter wordt kun je altijd nog een andere keuze maken. Dat komt niet op een half jaar... Bovendien zal hij dan toch nog steeds ouder zijn van je kinderen en wat dat betreft blijf je dan tegen dezelfde problemen aanlopen. Denk dat de therapie je al een eind op weg kan helpen om de communicatie onder de loep te nemen. Eigenlijk vind ik het trouwens sowieso niet handig om zo'n grote beslissingen te nemen als je nog vol zit met hormonen. Nu bij mij de hormonen weg zijn kan ik alles alweer een stuk beter handelen..
Trouwens, niet al onze relaties zijn vergelijkbaar natuurlijk... ook al lijken onze mannen op elkaar. Je kunt nooit zoiets vergelijken. Ik vind het gelukkig nog steeds fijn als mijn man lekker thuis is. Vind het helemaal niet leuk als hij bijvoorbeeld 2 avonden achter elkaar weg is. Dus misschien is het gevoel bij jullie wel heel anders en de keuze daarom ook..
Klopt maar ik vind het welfijn dingen te lezen die dus niet alleen hier aan de orde zijn en hoe andere ermee om gaan, Ik hou ook zeker vanmijn vent, Maar als hij nu een avondje weg is vind ik het heerlijk! Aangezien we nu 24/7 bij elkaar zijn vind ik het heerlijk als hij weg is of ik.. Ieder gezin is een andere en iedere relatie is anders dat klopt helemaal
Dank je wel voor jullie reacties dames tuurlijk zegt mij verstand dat ik er nog 1 keer voor moet gaan, dat ik alles geprobeerd moet hebben en ik kan genoeg redenen bedenken om onze relatie weer nieuwe hoop in te blazen, maar is dat wat ik echt wil... Mijn hart zegt dat het op is en er al teveel kapot is gemaakt... Eigenlijk doe ik alles al alleen... de kinderen en om praktiche redenen vanwege mijn onregelmatige werk zijn de enige dingen die zorgen dat ik hier nog ben, maar ik zou het voor mezelf moeten willen... toch? Ik weet het echt effe niet meer... over 3 weken moeten we terug, 1 keer in de maand. Zou dat kunnen ja... dat ik door de hormonen het gewoon heel anders zie en misschien daarom ook minder aankan? We zijn inmiddels 8 jaar getrouwd en daarvoor kenden we elkaar al 6 jaar en nog nooit heb ik het zo heftig gevoeld dat ik dit niet meer wil en dat het gewoon klaar is nu.
@mama roos is het geen optie om eventjess lekker metde kinderen alleen weg te gaan ff een weekendje naar je ouders ofzo? of naar vrienden om jezelf even tot rust te laten komen? n het eens goed te overdenken? En ja ik denk wel dat het versterkt kan worden door hormonen, Vandaar dat ik zeg probeer even tot rust te komen.. Even tijd voor jezelf nemen.. Of is dat niks voor jou?
Tsja..... Door de hormonen. Ik denk dat het deels versterkt maar onze jongste is bijna 4 en ik beleef het ook regelmatig zo. Ik denk ook dat als de koek op is, het genoeg is. Ik merk alleen dat als manlief zich ook inzet en we een niet zo druk weekend hebben dat er een bepaald gevoel nog wel is. Ook merk ik dat ik me aan dingen erger waar ik me misschien niet aan moet ergeren maar dat moet je leren. Ik snap dat er een hoop kapot is maar besef wel dat een tweede kindje een grote impact heeft en dat hij daar ook aan moet wennen. Weet je wat het is jullie jongste is pas 5 maanden. 14 maanden geleden ging het ws nog zo goed dat jullie aan een tweede kindje dachten. Het zou zonde zijn om dat nu weg te gooien! Wellicht als jullie de juiste handvaten krijgen kunnen jullie een eind verder komen. Nogmaals ik herken je gevoel, loop er zelf ook regelmatig mee rond maar ik zou toch de stap wagen. Stoppen kan altijd nog. Dikke knuffel meid!
Hey dames, kan nu pas weer een stukje schrijven... Op de een of andere manier is mijn man weer in dit topic gekomen en totaal ontploft gisteravond! Oh ja jij bent er klaar mee en vertelt dit aan wildvreemden... Nou ik ben er ook helemaal klaar mee en hij vertrok... In het kort: hij verweet mij van achterbaksheid dat ik dit hier allemaal aan jullie vertel en hij van niks wist (lekker de slachtoffer spelen) Het idee dat hij van 'niks weet' Bevestigd mij alleen maar in het feit dat hij nooit naar mij luistert als ik hem probeer mijn diepste gevoelens uit te leggen. Maargoed tegen 20 uur komt hij terug (oudste was trouwens uit logeren dus heeft hier gelukkig niets van mee gekregen) gaat ie demonstratief achter de laptop naast mij zitten huizen te zoeken. Eerder zou ik hier gelijk op in gaan en er wat van zeggen, nu dacht ik laat hem maar. Als hij wat vind, vind ik het eigenlijk ook wel prima. Ik vroeg alleen aan het eind van de avond: 'nou is het gelukt heb je een huis gevonden'? Hij: 'meen je dat nu'? Ik: 'Jij was er toch ook helemaal klaar mee'? Daarna niets meer gezegd. Gek genoeg heb ik heerlijk geslapen vannacht... Kom ik s'ochtends beneden, hij heel vrolijk??? Ik heb een verrassing voor je zegt ie. Is die s'ochtends met de jongste naar de supermarkt geweest om verse broodjes te kopen, sap en een witte roos. Ineens ziet ie blijkbaar de ernst in van de situatie en wil hij helemaal niet uit elkaar en of we het dan a.u.b nog 1 keer kunnen proberen??? Toen zei die: 'Ik hoop dat we weer net zo worden als die witte roos' Ik weet niet precies wat mijn antwoord was, maar hij zei: 'oh dat is niet het antwoord wat ik wilde horen, dus je wilt nog steeds weg' Ik: 'vind het een heel lief gebaar van je en heb dit soort intimiteit echt gemist, maar hiermee zijn we er niet en ik kan nooit een goed antwoord geven die jij al in je hoofd bedacht hebt natuurlijk' Dat accepteerde hij en hebben lekker gegeten. Sorry voor mijn rommelige verhaal, maar moest het effe van me afschrijven en ik hoop echt dat dit een nieuwe start mag zijn, want op dit soort momenten merk ik dat er toch nog wel een sprankje liefde is... Toch merk ik wel dat ik erg sceptich ben zo van eerst zien dan geloven, maar vond het fijn te merken dat hij mij niet kwijt wil!
Thanks spikkel en twinkle voor jullie lieve reacties! Ergens logeren zou ik dolgraag willen om tot rust te komen, maar eigenlijk weten bijna niemand van onze problemen af, ja mijn ouders, maar die vinden het zwaar overdreven om uit huis te gaan daarvoor. En met 2 kids is dat ook niet zo snel geregeld zeg maar... En twinkle je hebt gelijk hoor, toen ging het beter, maar ook met ups en downs. Het ligt ook waarschiijnlijk helemaal niet dat zijn gedrag erger is geworden, ik kan er nu niet meer mee omgaan, ik heb rust nodig en daarom gaat het ws nu zo...
Heftig Mama Roos... Mijn man geeft er niks om dat ik hier schrijf gelukkig. Vrijdag zijn we allebei gestopt met roken en nu gaat het hier ook niet goed hoor. Het probleem is dat IK nooit eens een off-day kan hebben. Zodra IK een keer chagrijnig ben reageert hij daar meteen zo heftig op. Dan kan hij NOOIT iets goed doen en ben ik ook ALTIJD aan het zeiken en o o o wat is zijn leven toch kut.. Gisteren zou hij buiten iets maken onder werktijd. In het weekend werken we van 08.30u tot 12.30u en willen we daarna iets leuks met de kindjes doen altijd. Komt er een jongen die bij ons werkt even iets ophalen, staan ze vervolgens 3 uur te ouwehoeren. over niks! Dat kan ik sowieso al slecht velen, want die jongen mag al zijn ellende over mijn man heenstrooien (4 dagen per week) en daar wordt dan heen geluisterd urenlang, maar als ik me eens ellendig voel.... en vervolgens wil hij dus in de middag dat klusje gaan doen. Nou, dan wordt ik dus boos en door het stoppen met roken kan ik me nu even niet zo goed inhouden... Dat geouwehoer met andere mensen vind ik volgens mij nog het meest irritante aan zijn hele ADHD. Ik snap gewoon niet hoe je zoveel energie in mensen kunt steken die je maar amper kent en als de mensen die dicht bij je staan problemen hebben je nodig hebben ben je er niet. ik snap dat gewoon niet
hoi, ik ben er nog haha, tijdje heel druk geweest maar ben dr weer. Alles goedMama roos? hier gaat het wel goed, ben momenteel begonnen met een nieuwe verzameling haha sleutelhangers vindik wel leuk. :d heb dr al aardig wat en wil er meer :d
Ben dr ook nog. Maar op het moment stuitert het hier rustig door, zeg maar. Hij werkt veel, dus heb rust genoeg
zijn jullie mannetjes ook altijd extra vervelend als ze honger hebben? Niemand vind het leuk om honger te hebben natuurlijk, maar mijn man reageert er altijd wel heel kinderachtig op vind ik.
Wooooww! Ik zit hier even een beetje doorheen te lezen en wat een herkenbaarheid!! Vinden jullie het goed als ik af en toe ook mee kom schrijven over mijn stuiterbal?
hallo allemaal, welkom mama van Y tuurlijk schrijf maar mee! Ms roxy: niet zo zeer dat hij vervelend word als hij honger heeft, maar hij gaat wel vaak voor het eten snoepen en geeft zo een niet zo handig voorbeeld voor onze oudste wat ik super irritant vind.. Dat geklooi met anderen herken ik ook wel en denk dan vaak als je nou zoveel tijd in ons zou steken?? En dat ik nooit eens een off day kan hebben... zo herkenbaar! Dat vind ik ws het irritantste. Spikkel: sleutelhangers verzamelen jah, volgens mij heb ik er niet eens eentje... hahaha, maarre succes! Hier is de sfeer nog steeds erg gespannen, maar geen uitbarstingen meer gehad... Ook vind ik het heerlijk dat het ritme leven weer is begonnen, dat werkt hier toch het beste! Vakantie voorbij, weer werken, oudste naar school kortom het huis voor mezelf als ik vrij ben... Ik hou ervan!
Hoi! @honger nee valt hier mee, komt door zn medicatie heeft hij geen trek van.. @Mama van Y schrijf maar meehoor @Twinkle hoe is het bij jou meis? @Mama Roos wat fijn dat er geen uitbarstingen zijn.. Hopelijk gaat het snel weer wat berg opwaarts.. @hier gaat wel goed, woensdag termijn echo:d verder gaat het wel goed hier..Met af ent oe nukken maargoed dathoort erbij..
hoi hoi, Ik ben er ook nog maar heb het zo druk gehad. Ik kom vanavond weer even bij lezen en schrijven! Liefs