Hey weer een nieuw topic over leven met ADHD, leuk! Ik doe mee. Ook bij mijn man vorig jaar pas officieel de diagnose, maar al lang het vermoeden. En door dit jaar heen veel geleerd wat het nu precies inhoudt bij hem en voor ons. Hij gebruikt Dexafitamine als hij gaat werken of iets doen waarbij hij weet dat er veel indrukken zijn ed. (zoasl dagje uit ofzo) Ritalin had hij een nare rebound van en dex werkt voor hem beter. Wij hebben een ADHD coach die hem helpt onderscheiden wat door ADHD komt en wat eigen karakter is. Zij geeft hem en ons ook tips hoe we beter resultaat kunnen behalen in bep. situaties.
Ik kwam op dit topic, omdat ik hierover las in een ander topic.. Hier valt het nog mee, maar vind dat er vaak zo negatief over ADHD gepraat wordt, en dat er veel negatieve situaties (onterecht) aan gekoppeld worden. Ik heb zelf ADHD, was echt super erg.. Nu valt het reuze mee! Natuurlijk loop ik nog wel eens tegen wat aan, maar zie dat mijn vriend wel eens tegen hetzelfde aanloopt: hij heeft geen ADHD.. Ik merkte naarmate ik ouder werd dat mijn gedrag anderen stoorde, dit vind ik erg vervelend. Ik ben dus heel hard met mezelf aan de slag gegaan en me bewust gaan worden van mijn eigen gedrag. Medicatie en dat soort shit zijn niets voor mij! Maar zelf ben ik er prima doorheen gekomen! Ik ben vast nog wat drukker dan velen zijn, maar voor een ADHD´er zien ze me niet gauw meer aan..
Wij hebben samen relatietherapie gehad om op te kunnen lossen waar vooral ik tegenaanliep. Er werd ook geprobeerd onderscheid te maken tussen de adhd en hemzelf. Maar hij gooit zelf veel op adhd. Daar gestopt. Hi is toen naae ee psychiater geweest voor andere medicatie. Hij wilde eigenlijk niks gebruiken. Psych vond dat prima dus mocht hij zo helemaal stoppen. Gebruikt al vanaf zn 12de ritalin. Verdee geen begeleiding erbij gehad. Er waren nu geen pieken en dalen meer,maar verder vond ik t verschrikkelijk. Na een jaar heb ik hem een afspraak laten maken voor weer opnieuw ritalin,voordat ik gek werd. andere relatietherapie gehad. Allerlei handvaten gekregen wat goed zou kunnen werken. Smorgens gelijk medicatie innemen,zodat we dan die strijd niet heben. Heb een maandbord opgehangen zodat hij zelf alle afspraken kan onthouden. Maar hij doet t gewoon niet! Toen heb ik wat gevonden wat hem zou kunnen helpen. Psyq. Daar zouden ze echt naar hem kijken wat hoj nodig heeft met medicatie en gesprekken Intake was goed. Zelfs mn man had er een goed gevoel bij. Maar toen vertelde hij dat hij wel eens nachtmerries heeft. Dat was einde psyq. Hij moest eerst naar een slaapkliniek. Maar ja dat doet hij niet. En zo zijn we nog geen stap verder. Ik weet vaak niet hoe ik er mee om moet gaan. En dat wil ik ook niet,betekend het dan dat ik nog meer moet accepteren? Bijkomend probleem zijn de verslavingen. Hij rookt en drinkt veel. Zijn vaak momenten dat ik liever bij hem weg ga. Maar ja dat doe je ook niet zomaar met 2 kids. Ik wil dat hij volwassen wordt en inziet dat hij met adhd ook zijn verantwoordelijkheden voor zijn gezin heeft.
@ Schorpioentje, wat rot voor je zeg! Lijkt me erg vervelend zo te moeten leven.. Niet naar een slaapklinkiek willen snap ik overigens wel.. Hoe erg zijn zijn nachtmerries? Ik heb ook nachtmerries, maar zou echt niet naar zo'n kliniek gaan! Iedereen heeft dit toch wel eens..? Dus waarom dan ineens naar een kliniek?
Ik zie een slaapkliniek ook niet echt als noodzaak. Maar daar dachten ze er anders over. Hij heeft af en toe een nachtmerrie waarbij hij heel hard gaat schreeuwen en zn bed uitvliegt of mij aanvalt. Het is ook steeds hetzelfde. Gelukkig weet ik nu hoe ik ermee om moet gaan. In het begin schrok ik steeds. Mijn zoontje wordt er wel wakker van. Denk dat hij het nu 4x gehad heeft dit jaat.
Hmmm lastig ja! Ik ben ook wel eens wakker geworden en vloog ik de persoon aan die naast me lag. Ik zie alleen het verband niet met ADHD enzo.. Dus vandaar mijn mening niet naar zo'n kliniek te gaan.
Goeiemorgen dames, wat leuk al zoveel leden, de reden waarom is wat minder... wat een verhalen van sommige zeg... Maar ik hoop inderdaad dat we veel aan elkaar kunnen hebben, steunen of tips geven. Mijn dochters zijn 4,5 en bijna 5 maanden en inderdaad vind ik ook dat naarmate mijn oudste ouder word dat de situaties vaker uit de hand lopen. Heb ook het idee dat ze elkaar aansteken in hun gedrag. Twijfel ook sterk of mijn oudste adhd heeft, maar mijn man wil haar niet laten testen omdat ze dan mogelijk een stempel op gedrukt krijgt.
miss xx: die negatieve reacties ken ik hoor, of juist reacties van het valt toch eigenlijk wel mee dat ie zo druk is... Je zegt dat je hard aan het werk gegaan ben met je zelf, heb je dit alleen gedaan of heb je hulp gezocht? Mijn man is ook anti medicatie, maar vind de situatie nu toch zo verergerd dat er wel wat moet gebeuren. Gister een gesprek met hem gehad, maar hij ziet het probleem zelf niet zo geloof ik, we zijn in ieder geval niets verder gekomen. Vanochtend is het tot nog toe rustig verlopen, maar gister was echt een ramp!
Goede morgen!! Wat fijn dat er zo veel reakties zijn! Het voelt voor mij als zie je wel ik ben niet gek...hoe rot ook iedereen zit in dezelfde situatie! @mama Roos, hoe lang heeft jouw partner al ADHD, ws al zijn hele leven natuurlijk maar is het al lang geleden echt tot uiting gekomen. Het klinkt alsof jij al stukken verder bent an ik in ieder geval. Onze middelste heeft denk ik ook ADHD, nouja ik weet het zeker! Maar op school gaat het goed, dat vind ik het belangrijkste. Ze merken het wel, slordig, snel afgeleidt, taakjes onbewust overslaan. Maar haar schoolresultaten en Citouitslagen zijn goed dus tot die tijd doen we er niks mee. Thuis is het wel behelpen maar met duidelijkheid en heel heel geduldig helpen gaat het goed. @schorpioentje, jammer dat jouw man er "niks" aan wil doen. Hier ook een beetje zo. Hij slikt medicatie en dat gaat al wel iets beter. Maar meer dan dat wil hij niet of vindt dat we dat samen moeten doen. Hij zit denk ik ook nog in een verwerkingsproces zit. Het is voor hem ook niet niks. Maar in het boek dat ik lees staat ook echt dat het begin van de oplossing voor zo ver het opgelost kan worden natuurlijk, licht bij de acceptatie van het probleem. Hij kan absoluut niet tegen feedback wordt dan echt boos terwijl ik het helemaal niet op een nare manier breng. Ik blijf rustig en dicht bij mijn gevoel maar man....... @missxx, grappig om het van een andere kant te horen. Heb jij ook echt een diagnose ADHD? Want wat jij schrijft is niet echt de werkelijkheid. Iemand met ADHD is niet alleen druk er zijn nog veel meer "problemen" die daarbij kunnen horen. Ons is ook gezegd en ik spreek vanuit ervaring op mijn werk dat als je ADHD hebt je hier mee moet leren leven en hierbij handvaten aangeboden kunt krijgen hier op zo'n goed mogelijke manier mee om kunt gaan. ADHD wordt niet minder, door prikkels weg te halen en hulp zoals medicijnen en gesprekken kunnen minder naar buiten laten komen. Maar dat je jezelf gecorrigeerd hebt in je eigen gedrag is over het algemeen bij een echte ADHD'er onmogelijk zeker zonder medicatie. Daarom ben ik benieuwd of je echt een diagnose hebt gekregen en hoe jouw man er over denkt. Mijn man denkt nl dat er nu hij medicijnen slikt er nu nog weinig aan de hand is maar dat is niet zo.
Hier nog een vrouw van een stuiterbal Heb er best veel moeite mee gehad, maar gaat ook steeds beter. Mijn man is in de loop der jaren ook 'rustiger' geworden op momenten. soms zijn er nog steeds momenten dat ik het even niet kan uitstaan, maar dat hebben sommige vrouwen ook wel bij partners zonder adhd denk ik Ik las ergens iets over koffie, misschien cafeine vrij gaan drinken? Mijn man drinkt niet veel koffie, maar merk het gelijk als hij het wel een dagje veel drinkt.
Anoniempje, welkom bij de club Hier werkt minder koffie drinken ook goed. Hebben jullie al kinderen of is dit jullie eerste?
Hiereen dochter van 2.5 bijna en nu net pril zwanger van de 2e. Ik merk hier ookdat manlief als hij echt weer een adhd dag heeft zoals ik ze tegenwoordig noem dat niks goed is chagerijnig druk en vooral onrustig. om vervolgens s'avonds te zeggen goh ik ben zo onrustig vandaag. Ja johhh. hij heeft medicatie liggen maar wil het niet meer gebruiken,. Hij gebruikt liever valeriaan. Ik moet zeggen dit werkt ook best wel. Maar het blijft gewoon lastig. Soms liggenwe ook echt in de clinch omdat hij dan wat belooft heeft en het maar half doet. Net zoals als hij het in zn hoofd krijgt dan moet het NU gebeuren en niet straks. Maar andersom moet het wel rustig aan kunnen.. Dat levert hier nogal eens botsingen op. Maar het word steeds beter. Hioj heeft hier ook nog een depressie erbij dus dat is erg dubbelzinnig. Druk van zijn adhd maar niks willen doen vanwege zijn depressie. is erg lastig.
Spikkel gefeliciteerd!!! Zie ook dat jullie net getrouwd zijn leuk hoor! Grappig hier ook een man die zo kan opstaan van de bank en aan iets begint wat echt niet handig of de bedoeling is op dat moment om het vervolgens niet af te maken. Vanmorgen is de spanning ook al aardig aan het oplopen. Onze dichterbij gisteren heel hard gevallen en zijn met haar bij de EHBO geweest ivm een vreselijk bult. Ze zat heel de tijd op schoot bij hem en toen stuurde hij haar met een tube bultenzalf naar mij met de woorden vraag maar aan mama of ze het er op smeert. Dus ik vroeg waarom hij dat zelf niet even deed, of op zijn minst zelf even aan mij vraagt aangezien ze al de hele tijd bij hem op schoot zat waarop hij boos en geïrriteerd reageerde. Ik merk dat zijn reaktie dan voor mij al genoeg is om van binnen al boos te worden maar dacht niet reageren..... Dus ze zit bij mij op schoot, smeer haar bult in en kruipt tegen mij aan. Mijn man staat in de keuken en ze vraagt papa mag ik een koekje. Waarop hij zegt vraag maar aan je moeder ik ga naar boven om te verven. Hij was dus op weg naar boven maar en kan dat er dan niet bij hebben ineens een extra schakel. Dus ik zeg hem terwijl ik naar de keuken loop dat ik het heelvervelend vind dat het zo gaat en vraag wat het voor moeite kost om een koekje te pakken, waarop hij boos wordt. Ik leg hem uit dat ik het niet erg vind om op te staan maar dat het ook anders had gekunt, hij had ook gewoon tegen mij kunnen, joh ***** wil jij het even doen ik ben net op weg. Maargoed... Hij boven en ik hou angstvallig de kids beneden. Want ja, als die daar ook rond gaan lopen wordt het een drama. Roept hij van boven naar beneden naar nze zoon of hij zijn huisdier al eten gegeven heeft. Hij weet dat dat niet zo is want dat voer moet van beneden komen en hij is vanmorgen nog niet terug naar boven gegaan. (hij vraagt dus dingen op een compleet andere manier) mijn zoontje dus naar boven met het voer en ja die blijft kijken naar zijn vader die zijn kamer aan het verven is, logisch. Komt manlief boos naar beneden. Dus ik vraag wat er aan de hand is zegt ie, ja..... Zo kan ik niet werken hoor.... Dus weer leg ik rustig uit dat hij hem zelf naar boven roept en dat hij dan ook op een rustige manier kan zeggen. Weer "boos" en geïrriteerd natuurlijk. Ik ben met hem mee naar boven gelopen om het ng eens rustig uit te leggen en dan ziet hij in wat ik bedoel. Ik ben er voor mijzelf wel achter dat het voornamelijk zijn reakties zijn die mij pijn doen nog niet eens zo zeer de dingen die er gebeuren. Zo was hij 3 dagen geleden zijn overhemden aan het strijen. De strijkplank staat nog steeds midden in de huiskamer, zijn overhemden hangen over de stoelen en nu heeft hj gisteren zijn vest er ook bij gevangen. Normaal ruimde ik dat dan voor hem op. Ik stoor me daar vreselijk aan. Maar nu denk ik.... Kijken wanneer hij het zelf doet, waarschijnlijk niet voordat ik het gedaan heb hahaha
Daar zul je hem op moeten wijzen, anders wordt het neit opgeruimd, vrees ik. Zo gaat het hier althans. Als ik hem er op wijs doet hij het uiteindelijk wel. Anders niet, want hij ziet het gewoon niet liggen/hangen. Als mijn man in hypermodus is, zoals ik dat noem, blijf ik ook uit zijn buurt. Dat is dus als hij aan het klussen of prutsen is.
Het is echt zoo herkenbaar wat jullie schrijven. inderdaad gestoord worden als hij wat doet. Gerittiteerd doen als het klussen niet snel genoeg gaat. En vooral als er iets wijzigd in de planning dan is dat een behoorlijke omschakeling.
@ Mama Roos & Twinkle Star Ja, ik heb echt de diagnose ADHD gekregen, op mijn 21ste.. Eerst een gesprek alleen met zo'n hulpverlener, later een met mijn moeder erbij. Later moest deze in overleg met een psychiater voor een daadwerkelijke diagnose. Het was zo overduidelijk als wat! En alles viel meteen op zijn plaats! Natuurlijk weet ik dat ADHD niet alleen te maken heeft met druk gedrag, dit is een van de grote misvattingen! Ik had uiteraard ook veel andere problemen, te denken aan: school, werk, relaties, planningen, concentratie enzo.. Als kind zat ik op een medisch kinderdagverblijf, ADHD was toen niet (of nauwelijks) bekend. Ik heb wel hulp gekregen ja en medicatie voorgeschreven gekregen. Medicatie was een en al drama en daar ben ik mee gestopt. Ik heb wel een beetje begeleiding gekregen, maar het meeste toch echt zelf gedaan. Ik weet zo even niet precies uit te leggen hoe.. Zal er nog even over nadenken, moet namelijk weg, maar wilde nog wel even antwoord geven..
Haha dat vrees ik ook. Lastige is alleen dat ik het zat ben alles tegen hem te moeten zeggen. Ik heb 3 kids die zelfstandiger zijn lijkt wel. Op het moment kan ik niks meer tegen hem zeggen want dan wordt hij boos. Vrees dus dat het niet gaat werken hem op zijn overhemden te wijzen. Hebben jullie mannen ook geen hobby's? Die van mij computerd veel, dat is echt zijn verslaving (beter dat dan drinken of gokken oid) maar als ik hem vraag een hobby of sport buiten de deur te doen wil hij niet. Lijkt me zo heerlijk een avond in de week rust.
Opruimen kent de mijne ook niet. Zijn was ligt werkelijk door t hele huis heen. En het dan raar vinden dat hij geen schone kleren heeft. Ik kan niet tegen die zooi,dus vaak ruim ik t op. Maar dat wil ik niet. Soms maak ik een compromie. Als jij alle zooi opruimt strijk ik al je kleren. Daar was ik mee gestopt toen hij echt niks meer opruimde. Een hobby heeft hij wel. Hij vist graag. 3 avonden in de week heeft hij avonddienst en daarnaast gaat hij nog vaak vissen of langs zijn moeder. Hij is dus veel weg. Soms erg fijn,dan is er tenminste meer structuur voor de kids. Maar vind het ook niet altijd leuk zoveel alleen zijn.
Hier dus bijna altijd thuis. Eens in het jaar gaat hij een weekend weg voor zijn werk. De eerste keer vond ik het moeilijk voornamelijk omdatvje jongste nog zo klein was. Daarna wende het al snel. De laatste keer ging hij zelfs een week heerlijk! Lastige is wel datvhij mij continue "lastig viel" met sms'jes of whatsppjes. Ik ben nu hier, ik ga nu dit doen, ik heb dit eten besteld. Hij was in newyork dus genoeg te beleven en leuk tijdsverschil. Je kan je dus wel voorstellen hoe rustig het was. Op de vrag niet midden in de nacht te bellen en smssen omdat ik sliep en devolgende dag moest werken reageerde bij heel erg gepikeerd. Laat ik wat horen is het nog niet goed. In alle 7 de dagen, heeft hij heel vaak contact opgenomen, soms wel 50 berichten op een dag maar geen enkel moment heeft hij gevraagd hoe het thuis ging. Ik heb het hem wel gezegd, stuurde dan bijv een berichtje terug dat de kids lekker hadden geslapen enzo. Maar merk gewoon dat hij vol is van de dingen die hij dan meemaakt en dat dan "opdringt" bij mij. Hij ziet ons niet dus vergeet dan echt dat hij daar moet vragen. Een goed gesprek over gehad bij thuiskomst. In eerste instantie was hij het daar natuurlijk absoluut niet mee eens maar whatsapp liegt niet dus kon alles laten zien. Hij ziet het dan wel in, maar dan is het gebeurd en het kost zo veel energie om daarover in gesprek te gaan en het is zo verdrietig dat dat dan niet veranderd. Ik weet wel dat hij daar niks aan kan doen maar het is wel heel vervelend.
Hobby's nee niet echt die van mij gamed veel. Hij vind het heerlijk om buiten te zijn en toch verstopt hij zich achter de xbox 360. ik hoop dat hij binnekort weer werk heeft want man mn soms word ik het zo zat. GEwoon de structuur in huis is nu weg. De rust voor mn dochter is ff verdeeld over de dag. het is soms best lastig. Maar toch ben ik niet bij hem weg te slaan. ook al lijkt het voor sommige geen ideale relatie. ik vind het fijn om bij hhem te zijn ondanks zijn drukte en zijn slordigheid. hij is wie hij is en daar hou ik van. Maar soms moet ik ook zeggen dat het me ff me strot uit komt. hihi. Kun je zelf dan niet een avond Weg gaan. als de kinderen op bed liggen lekker gaan hardlopen ofzo?