Er zijn inderdaad echt momenten dat ik denk wat doe ik hier nog. Maar op de rustige momenten voel ik dat ik heel veel van hem hou. Ik kan alleen niet omgaan met de gedachte dat dit is wat het altijd zal zijn. Want hij zuigt energie en er blijft nog maar weinig energie voor mij en de kids over. Hoe graag ik dan zou willen dat gast gewoon niet. Hij is heel lief, een super papa en heeft alles voor ons over maar man...... Ik zou zo graag eens een gewoon een gelijkwaardige relatie willen. Zolang hij vindt dat er met hem niks mis is als hij de medicijnen slikt en het dan verder echt aan mij moet liggen. Ik dan maar meer moet accepteren denk ik niet dat het gaat veranderen en dat vind ik zo jammer!
Wow wat kun je dat mooi verwoorden krijg er toch wel een traan van in mijn ogen. Mijn man zegt op een kwade manier ik ben zo, kan niet anders en daarvan raak ik zwaar in de weerstand. Je zegt dat je er echt niks aan kan doen maar dat ben ik voor nu nog niet helemaal met je eens, wie weet komt dat nog hahaha. Mijn man slikt medicatie en dat doet hem best goed. We hebben speciaal gekozen voor medicatie zonder al te veel bijwerkingen die we idd..... Niet vergoed kregen. Dit maakte me echter niet uit. De 1 rookt en hij heeft baat bij de medicijnen en ik ook. Dit jaar is hij overgestapt van verzekering en krijgt een deel terug.
We zijn inmiddels 14 jaar bij elkaar maar dit is nooit zo heftig geweest sinds de afgelopen paar jaar vandaar dat ik denk dat er meer uit te halen valt dan dit. Het ergste is zijn nare houding en reaktie naar mij. Niet eens zijn ADHD zelf (al hoewel het er natuurlijk wel een onderdeel van is). Hij heeft nu een bui om op te schieten. Heel de dag op zijn werk geweest en gaat nu "los", zucht.....
@babybergen ja voor de mensen met adhd is het natuurlijk ook heel lastig. De confrontatie is hard.Ik denk dat het ook zeker in een relatie is dat je samen een goede weg moet zoeken al is dat heel lastig. @twinklestar. Die dagen heb ik ook dan trek ikhet gewoon niet zeker nu metmijn zwangerschap hebik af en toe echt zo iets van gads waar ben ik aan begonnen. Maarmet een goede dag dan voel je ineens weer die liefde en weetje ineens weer waarvoor je het doet..Maar lastig ishet zeker. hopelijk gaat de bui snel over meis.
Nee echt, bepaalde dingen KAN je echt niks aan doen, want mijn moeder zei ook altijd, ja als je iets wil dan kan je het..... Daar wordt bij ons in therapie dus ook over gesproken. De misverstanden van de buitenwereld: het kunnen verhaal is er daar ook 1 van Dat ik bijv dingen vergeet, daar kan ik echt niks aan doen, ik slik visolie,volg therapieen, houd een complete agenda met alarmen bij op mijn mobiel en toch gebeurd het mij zo een 12 x per week dat ik alsnog iets vergeet ik ben alleen wel een stuk nuchterder dan de meeste van mijn groep heb ik al gemerkt, kan beter mij verschuilen achter mijn masker van "normaal" doen en ben iemand die ook zelf hard werkt naar verbetering helaas weer een eigenschap: perfectionisme.... ik heb dingen "verbeterd" alleen zijn ze bij mij omgeslagen in obsessief dwang gedrag ik werk dus hard aan om een tussenweg te vinden ik lees ook bepaalde dingen van jullie mannen dat ik denk, nee sorry nou verschuilen jullie mannen zich achter hun stempel,dat heeft niks te maken met adhd
een relatie als een adhd'er en/of met een adhd'er is ontzettend moeilijk , niet onmogelijk maar niet voor een ieder weggelegd..... ik heb daarom ook vele stuk gelopen relatie's acceptatie van de partner is 1 heel groot issue en van de adhd'er en de wil om therapie te volgen, medicatie te slikken en zijn partner absoluut bij te staan, en vooral fouten durven toe geven, ook al maken we ze telkens weer.....
Dat geloof ik gelijk dat de persoon met adhd iemand nodig heeft die het accepteerd. Ik denk ook dat de ander een bepaald soort rust moethebben of juist onrust maar dat dat weer verschilt per persoon..
Vind het prima dat je mee leest babybergen, fijn jou kant van het verhaal te kunnen horen en zo elkaar te kunnen helpen. Twinkle star: goeie 1e werkdag gehad? Wel wat gedoe op het werk las ik, vervelend... Als het sexuele gedrag zo uit de hand loopt is dat inderdaad niet fijn nee, gelukkig gaat dat nu beter. Hier is het vandaag flink uit de hand gelopen, mijn man heeft de verhalen gelezen die ik hier schreef omdat ik het blijkbaar vergeten was af te sluiten (niet dat ik iets te verbergen heb vind ik, maar goed) Hij is hier erg boos over en vind dat "onze problemen" binnenshuis moeten blijven, maar ik ben er zo klaar mee om alles alleen te doen, ik trek dit niet meer!
Nou jaa Dt slaat ook weer nergens op Iedereen hier weet wat we met elkaar meemaken.. hopelijk gaat hij dat beseffen meis. Dikke knuffel!
dat is eerste woede ---> impulsief laat het ff bekoelen.......het zakt in zijn hoofd,echt waar... (ik probeer dus hiermee mijn eigen situatie een beetje te betrekken,zoals ik dus ook kan zijn)
Thanks spikkel... babybergen: ben der bang voor, mijn man is erg koppig en kan ergens heel lang in blijven hangen en vandaag was zijn "humor" ver te zoeken. Hij heeft wel de hele tuin aangepakt omdat hij zo boos was. Dat is net als dat hij weet dat hij adhd heeft, maar hij wil het niet toegeven en helemaal niet dat het veel problemen geeft binnen ons gezin, hij vind mij maar een zeur en zo voel ik me op het moment ook. Nu krijg ik elke keer steken onder water zoals nou wat schrijf je nu weer op, wat ik je aangedaan heb... Hij snapt niet dat het voor mij een gigantische uitlaatklep is, heerlijk herkenning te vinden en eventuele tips. Op dit moment ben ik weer begonnen met zwijgen omdat niets helpt, serieus en volwassen met elkaar praten zit er niet in, boos/ verdrietig worden helpt niet, dit zijn van die momenten waardoor je voelt dat het over is!
och meis anders duik je zo lekker je bed inen laat hemin zn sop gaar koken. Morgen kan het weer heel anders zijn. En zo niet ga jemorgen lekker opstap.. Dikke knuffel!
klopt ik ben ook koppig en kan iemand dagenlang al dan niet wekenlang negeren als ik boos ben maar precies wat spikkel zegt, laat maar ff in zijn eigen sop gaar koken want besef na impulsieve woede komt echt wel je hoeft ook niet alles te pikken
thanks spikkel, morgen zou ik al naar een vriendin gaan, neem de jongste lekker mee en ga lopen denk ik. Kan ik gelijk mijn hoofd effe helemaal leeg maken...
Maar toch.... Het ene moment gaat het goed en het andere moment vreselijk mis. Waarbij de omstandigheden hetzelfde zijn. Meestal gaat het mis als ik net denk van lekker...gaat eindelijk beter. Het ene moment geeft hij aan zijn best te doen en het andere moment laat ie het "los". Het hoeft ook niet te stoppen. Dat zou niet eens kunnen maar toch weet ik zeker dat met de juiste therapie/medicatie het wel leefbaar zou moeten kunnen zijn. Als je iets 12 jaar kan gaat het er bij mij absoluut niet in dat je het nu ineens al 2 jaar met vlagen niet kan. Dus 100% veranderen nee, maar met een beetje inzet moet dat toch minimaal op 50% kunnen komen! Ik heb het geaccepteerd, mijn man niet. Zolang hij dit niet doet zal het ook niet veranderen. Maar hoe zie jij het dan? Jij geeft hetzelfde aan als mijn man. Ik weet niet of jij dingen herkend van onze mannen bij jezelf? Wat verwacht jij dan van je partner? Dat hij dit accepteerd? Mama Roos dat is balen!! Mijn man zei laatst ook iets dat ik dacht volgens mij heb je mijn iPad te pakken gehad. Ik wis nu mijn geschiedenis steeds maar als hij me er op aan spreekt heb ik me al bedacht wat ik ga zeggen. Jij kan niks doen aan je gedrag dat moet ik accepteren. Om het voor mij leefbaar te houden klets ik hier en dat zul jij moeten accepteren. Dus schat..... Als je dit leest.... En Tsja mijn werk.... Wij werken met z'n vieren. 1 van deze collega's is overgeplaatst vanaf een andere locatie omdat ze daar nogal niet zo vriendelijk was en daar 2 mensen zijn weg gegaan. Dit zou haar laatste kans zijn. Inmiddels zijn 2 van haar naaste collega's al weggepest. Nu heeft mijn naaste collega besloten ontslag te nemen omdat ze het niet meer aan kon met haar te werken. Voor onze afdeling zit ik nu dus alleen. Ze heeft nig steeds haar buien, negeren, zwart maken gewoon vreselijk naar doen. Maar ik kan niet stoppen, kan echt niet hele dagen thuis zitten. Maar dit is vreselijk! Er loopt wel een traject maar ik zie geen verbetering. Ze wilde mijn werk absoluut niet overnemen in mijn vakantie dus was bang dat als het 3 weken stil zou liggen ik terug zou komen in een puinhoop. Gelukkig heeft een collega van een andere locatie alles overgenomen zodat de schade beperkt is gebleven. Maar de sfeer is niks, gelukkig begint over 2 weken mijn nieuwe collega! Ik ervaar alleen van mijn man 0,0 steun. Een andere baan zoeken is lastig. Weinig parttime werk beschikbaar of op woensdag werken en dat kan gewoon niet ivm vrije middag en sporten kids. Daarnaast werk ik nu onder schooltijden omdat ik er al een tijd werk en dat krijg je niet zo snel terug. Ik heb steeds mijn baan op het gezin aangepast. Mijn man werkte 4 dagen maar is 5 dagen gaan werken. Hij vraagt als hij het al vraagt hoe wS het op je werk? Maar dat gaat dan in dr hectiek en zelf luistert ie niet naar het antwoord. Hij vraagt dus omdat hij vindt dat hij het moet vragen. Mij Man denkt niet mee over oplossingen. Heb aangegeven dat als hij een dag minder gaat werken of ook een dag eerder stopt en de kids ophaald dat ik meer ruimte heb om verder te zoeken maar dit kan niet, wil ie niet, gast ie niet doen enz. Heb hem al aantal keer aangegeven dat er een oplossing moet komen. Dat het te veel wordt, onrust op het werk en thuis en dan niet de steun te voelen die ik zo graag zou willen hebben. Ik voel me in zulke gevallen heel alleen terwijl ik juist vind dat je in een relatie er voor elkaar moet zijn, elkaar moet aanvullen maar op dit moment vul ik hem alleen aan en niet andersom. Ik mis gewoon mijn mannetje van een paar jaar terug.
Zit mijn man echt niet bij jou?? Hier dezelfde situatie! Vanavond een woordenwisseling gehad en gezegd dat als de kids op bed liggen hier even over gesproken moet worden. Dus hij zat boos naast me op de bank maar weigerde er over te beginnen. Een uur later is er niks meer aan de hand. Ja dag!!!! Ik ben dus ook maar in de negeer modus met als gevolg dat hij vreemde vragen stelt en stomme dingen zegt. Hier ligt een foto die ik nog in moetijsten, had ik hem gezegd maar nu vraagt ie hoe vaak hij hem moet Inscannen. Nu zegt ie ik heb de kleine laten plassen. Dus ik oh bedankt! Zegt ie waarom zeg je bedankt? Ik: ik dacht dat je een reaktie wilde want ik vraag me af waarom je me nu zegt dat je haar hebt laten plassen. Zucht.....
Besef komt wel, sorry soms en vervolgens gebeurd het morgen weer..... Tenminste hier hahaha Mijn man en jij zullen vast denken ik heb toch sorry gezegd, dan is het toch goed terwijl de niet ADHDer de volgende keer dat het weer gebeurd schrik NEE niet weer!!
Alles went...behalve een vent. Mijn mannetje heeft weer sinds lange tijd gestofzuigd. Ik trek dat ding altijd uit de kast en stofzuigen maar. Maar hij zette hem meteen weer uit en ging op onderzoek uit vanwege de herrie van dat ding. Hij haalt het filter eruit en zegt;' die heb je ook al lang niet schoongemaakt zeker??' Ik: 'ehhhh.' Ik had hem namelijk nog nooit schoongemaakt. Ik wist niet eens dat er een filter inzat. Hebben jullie mannen dat ook dat ze over alles nadenken? Bijv: ' stel dat er geen plastic zou zijn dan....' Of: 'hoe kom het dat Jezus over water kon lopen?' Echt hij denkt overal over na. En zo heb je weer een discussie.