Dames, Een kleine situatie en ik vraag me af wat jullie zouden doen. Mijn broer en ik zijn niet heel close. dit komt mede omdat mijn broer mentaal niet helemaal lekker in orde is Hij is 4 jaar ouder als mij en heeft nog geen vriendin. ik daarentegen woon al 3 jaar samen en heb samen met mijn vriend dit jaar onze uk mogen krijgen Nu is het zo dat mijn broer iedereen de schuld ervan geeft dat hij alleen is en niet werkt enz. enz. Het is nooit zijn schuld.... Nou belt hij me dus op vandaag en zegt het volgende: Ja ik heb deze week iets meegemaakt en dat heeft veel in perspectief gezet voor mij. (hij heeft een meisje uitgevraagd en zijn uitgeweest. meisje blijkt 19 en hij is 28. Ze gedroeg zich als 17 volgens hem, dus dat werd niks....) En ik vind dat ik jullie kleine weinig zie en ik wil toch wat meer betrokken worden, dus ik wil vaker langskomen en helpen met voedingen enz. En hij wil ook wel oppassen. (Hij heeft totaal geen ervaring met kinderen trouwens.) Dus ik zei nou vriend zijn zus komt ook bijna niet langs (omdat we met haar niet goed op kunnen schieten), zegt hij ja maar dat maakt me niks uit.. Ik heb dus gezegd dat ik niet wil dat hij meehelpt met voeding enz.. als hij langskomt en de kleine slaapt niet mag hij hem best vasthouden. O ja zei hij en zegt dan bel ik ook nog wel even met mam. later bel ik mijn moeder op en heeft hij gezegd dat hij op de woensdag (dan past mijn moeder op. langs wil komen en dan wil helpen met voeding enz. terwijl ik heb gezegd dat ik dat niet wil. (hij gaat gewoon om mijn rug om dus). Gelukkig weet mams dat ik dat niet wil. Ik heb me er zo lang druk over gemaakt over dit soort dingen. Hij die bij ons langskomt en zegt dat hij heel jaloers is op mij en mijn leven en dan denk ik je moet er echt zelf wat van maken hoor. En net doet of alles mijn schuld is. Wat denken jullie hiervan? En wat zouden jullie verder doen?\ Hoop dat het een beetje duidelijk is, want de hele geschiedenis kan ik niet opschrijven, dan ben ik morgen nog niet klaar Groetjes hugbear
hey, erg vervelend allemaal, ik kan je natuurlijk niet echt advies geven. maar zou zeker geen dingen doen of laten doen die je zelf niet wilt. misschien dat je wel samen iets kunt doen met de kleine zoals wandelen of naar de kinderboerderij ofzo. kan wel begrijpen dat hij jullie kindje ook graag wil zien. maar ik breng mijn kind ook niet naar iemand die geen ervaring heeft hoor in geen 1000 jaar. maar misschien denk ik daar over een tijdje weer wel anders over, hier kwamen nl ook altijd kinderen van mijn broer en zussen toen wij nog geen kindje hadden en het is altijd heel goed gegaan. maar zoals ik begrijp is jullie kindje maar 1 dag in de week bij je moeder en zij denk er net zo over als jij, dus zou me niet zo'n zorgen maken. mocht je broer dan komen bij je moeder houd ze echt wel een oogje in het zeil. maar zou zeker je broer erop aanspreken dat hij dat achter je rug om regelt,want dat kan natuurlijk echt niet. succes, en het komt vast goed
Op zich lijkt het me niet verkeerd als je broer iets meer betrokken wil raken, maar waarom dan die voedingen? Misschien kan je iets anders bedenken voor hem om te doen, een boekje voorlezen ofzo? En als jij of je moeder erbij is kan er toch niks verkeerd gaan?
misschien dat hij juist omdat hij geen ervaring met kinderen heeft denkt dat voedinge het enige is wat hij kan doen ( luiers verschonen is meestal iets minder populair hahah) misschien is er inderdaad wel iets anders dat hij kan doen. wij weten het hele verhaal natuurlijk niet en dat hij achter jouw rug om dingen probeerd voor elkaar te krijgen waarvan jij aangeeft dat je het niet wil is natuurlijk niet goed. ik ben zelf een echt familiemens en onze familie bestaat maar uit 4 personen ,met mijn mans familie erbij uit 7... dat is erg weinig en daarom vind ik een hechte band juist zo belangrijk... het lijkt mij fijn als hij meer betrokken wil zijn maar het is dan wel jullie keus op de manier waarop... het is jullie kind en niet van hem. en ja het is pijnlijk als jullie alles hebben wat hij ook zo graag wil.. misschien is het een goede motivatie voor hem om ervoor te gaan dat ook voor zichzelf te krijgen als hij een beetje bij jullie af kan kijken??? ik weet het natuurlijk ook niet... misschien dek jij daar heel anders over. groetjes Jose
tja ik ken dat wel ...praat we uit ervaring.Als je zo lang thuis zit(je broer dan) wat absoluut niet gezond is voor zo´n jong iemand dat gaat ie zich als een oud mens gedragen. Dus denkt hij veel na en probeerd een antwoord te geven op de dingen die hem mislukt zijn.Ook gaat hij kijken wat anderen allemaal mankeren.Het zou goed zijn voor hem als ie werk vind dan voeld hij zich meer gewaardeerd! maar goed nu even over het probleem van de fles geven. Ik denk dat hij inderdaad denkt dat dat het enigste is dat hij kan doen en dat het enigste is wat baby´s nodig hebben. Ik zou heel voorzichtig zijn met het antwoorden van zijn vragen want hij denkt nou eenmaal zo ....hij heeft volgens mij meer ideeen nodig en die kan jij hem geven! Ook kan je vertellen hoe jij je voelt om nu moeder te zijn zo kan hij eens kijkenof hij misschien wat voor jouw kan betekenen in plaats van je kindje. Misschien is het een idee om eens gewoon samen met je broer boodschappen te doen.Ik weet van mijn broer dat hij dat heel erg leuk vond en hij kreeg ook veel reacties toen hij achter de kinderwagen liep ze dachten namelijk dat het zijn zoontje was.Hij heeft toen niet gezegt dat dat niet zo was en ik moet zeggen dat maakt mij echt niet zo veel uit.Ik vind het geweldig als mijn broer zit te pronken alsof het zijn eigen kind is!
hey hugbear, ik weet niet hoe oud je kindje is? ikzelf ben ook niet zo heel close met mijn oudste broer.. hij lijd gewoon een heel ander leven. gaat heel veel uit en hecht zich niet zo aan gezellig thuis zitten en genieten van de kleine dingen. hij heeft ook al wel 5 jaar een relatie maar is nog niet echt aan kinderen toe.. zelfs een hond opvoeden lukt hem niet.. nu heb ik hem wel als peter gevraagd, dit deed ik in de hoop dat het onze band zou verbeteren. ik heb ook 3 broers en vond het sneu om hem over te slaan. vond dat hij die kans als eerste verdiende. nu is hij mentaal wel in orde. de voedingen is van mij het enigste waar ik hem wel in vertrouwde... flesje geven kan iedereen doen toch? als jij de fles klaar maakt en warm maakt hoeft hij hem alleen maar te geven... dat kan mijn neefje van 3 nog wel! ik snap wel dat hij er mee bij betrokken wil zijn. het is natuurlijk ook zijn neefje... ik zou hem gewoon 1x ofzo in de week langs laten komen en hem beetje met de kleine laten spelen, flesje geven eventueel laat je hem "kijken" als je de kleine in bad doet zodat hij toch het gevoel heeft dat je hem erbij betrekt... mss vind hij het wel saai en komt hij na 2x niet meer nouja, je kan het volgens mij beter zelf voorstellen dan dat hij komt wanneer je moeder er is... dan ben je er zelf nog bij en kan je het zelf in de gaten houden... ik zou er mij meer op mijn gemak bij voelen dan dat ik op het werk zou zijn en de gedachte zou hebben hij is nu alleen met de kleine... suc6!
ik zou mijn broer dan terugbellen en hem hiermee confronteren. Ik zou dit absoluut niet accepteren, zo achter mijn rug om mijn moeder bellen en haar leugens vertellen, omdat hij zo graag voedingen wil geven. Als hij zo graag betrokken wil zijn dan moet hij dit verdienen door een leuke oom te zijn voor je kindje, en je vertrouwen te winnen, niet door dit ineens te gaan eisen! Halloooo..! Als mijn broer zich zo zou opstellen als jouw broer dan zou ik bijna in staat zijn te zeggen dat hij mijn kindje een tijdje niet mocht zien!
tjah, hij moet natuurlijk ook wel de kans krijgen om een goede oom te zijn. door een kindje even 5 minuten vast te houden ben je nog geen goede oom natuurlijk... mijn broer is hardstikke lief voor jamie, speelt met hem. geeft hem wel eens zijn prakkie gaat samen met mij mee wandelen als hij moe is en niet wil slapen... die kansen moet je hem gewoon geven. ook al kom je niet zo goed overeen. tis niet omdat je niet met elkaar overweg kan dat hij niets om dat kindje geeft.
je zegt zelf dat hij mentaal wat achter loopt dus mischien ligt daar het probleem van zowel zijn sociaal leven als zijn houding naar jou toe. zulke mensen hebben nu eenmaal een andere denkwijze en veel minder realiteitsvermogen. dit wil natuurlijk niet zegge dat je hem dingen laat doen die je niet wilt maar mischien is het een optie om hem te laten helpen met de voeding, dat hij een flesje geeft terwijl je ernaast zit? zoiets kan je een kind van 5 zelfs laten doen dus je broer zou het op deze manier ook wel kunnen, als je je der goed bij voelt hé natuurlijk. oppassen is natuurlijk uit den boze
Dat is waar, ik ging even uit van mijn eigen situatie. Ik zie mijn broer elke week wel een keer. Maar TS schrijft dat ze niet zo close zijn met elkaar en dat haar broer mentaal niet helemaal in orde is. Dat hij vaak klaagt over zijn mislukte leven en dat hij jaloers is op zus zijn haar leven. Dat altijd een ander problemen in zijn leven veroorzaakt. Dat lijkt me ook niet een leuke broer, waar je wekelijks bij op bezoek gaat bijvoorbeeld. Misschien is het goed voor hem om eerst het contact met zijn zus te verbeteren. Ik zou niet graag mijn kind laten voeden door iemand waar ik niet zo`n goed contact mee heb, ook al zou het dan familie zijn. Succes TS, groetjes
Bedankt voor alle reacties meiden. Bovenstaande is echt een beetje de situatie en ik heb zelf ook al veel problemen ermee gehad. Ik maakte mezelf altijd veel te druk als hij weer wat tegen me zei, bijv. dat hij jaloers is en nog vele andere dingen (maar die ga ik niet allemaal vertellen). Het is gewoon zo frustrerend allemaal. Ik wou echt dat ik goed met hem overweg kon, maar er is zoveel gebeurd tussen ons. Beeld je maar eens in dat je elke week wel een nieuwe beschuldiging naar je hoofd krijgt geslingerd (en niet alleen bij mij, maar ook bij mijn ouders, wat ik nog het ergste vindt, want ze doen echt alles voor hem). En dan moet hij de volwassen broer zijn.... Ik mis het af en toe wel, een grote broer voor advies. En ook probeer ik hem altijd wel te stimuleren maar ik ben echt op.... Als hij hier is en de kleine is wakker dan mag hij hem ook wel vasthouden, dat vind ik ook niet erg. Maar onze zoon is nu bijna 5 maand en raakt heel snel overstuur. maar hij vond het dus niet leuk dat hij hem op de verjaardag niet vast mocht houden met 13 andere mensen in de kamer (niemand heeft hem vastgehad) De kleine begon al te huilen toen die al die mensen zag Maar daarom zou ik hem ook geen fles laten geven. Groetjes hugbear
zo op een na de andere dag kan je niet hechten aan een kind misschien moet hij eens wat vaker op visite komen .eerst paar keer gewoon eens per week gezellig paar uurtje ,misschien samen eten , zo langzaam hecht kind aan iemand , mij vriendin komt een in week en mij kinderen zijn gek op haar nu ,ook de kleine van andere half jaar wordt helemaal blij als haar ziet ,maar dat is ook langzaam opgebouwd zo opeens hele dag oppassen of meteen fles geven ,in bad zou ik niet doen , tenzij je zelf erbij bent , hij moet eerst weten dat mama hem vertrouwt dan pas kan hij dan ook doen. een vriendin van mij super lieve vrouw maar mij zoontje moet niks van haar hebben zodra haar ziet begint hij te huilen en vind hij haar engmaar we gaan nu dus niet pushen ,hij moet zelf langzaam aan haar wennen en dat gaat steeds beter ,wanneer zij hem steeds aandacht wilt geven of knuffelen gaat juist helemaal overstuur raken dus we doen gewoon rustig aan , ze negeert hem en blijft met mij praten dan komt hij ineens dichterbij haar maar alle eerste moet contact tussen jullie goed zijn ,geen jaloezie en beschuldiging want kleintjes voelen alles aan .vind zowizo vreemd dat hij tegen jullie moeder liegt erover en zich opdringt zou me niet lekker bij voelen ,dat moet eerst uitgesproken worden want zo begin je geen hechte band met iemand succec meid
persoonlijk snap ik niet wat je "eng" vind aan voeden.. het is toch maar het flesje vasthouden?? :S in bad doen zou ik veel enger vinden hoor (kan koppie onder). of pamper verschonen (kan van commode rollen). of mee wandelen (kan ineens een brommer of auto aankomen zonder dat hij hem ziet (aangezien hij mentaal niet helemaal in orde is, is zijn consentratie mss ook niet optimaal) voeden is het engiste wat ik wel zou doen. en ik zou gewoon duidelijk maken: Nu wil ik niets meer horen over jou problemen. daarvoor maak je maar een afspraak met een psycholoog. als je langskomt hebben we het over de toekomst en over de kleine en that's it! laat hem eventueel langskomen als je moeder er is of je vriend ofzo... dan ben je tenminste niet alleen met hem en dan voel je je mss een stuk gemakkelijker.. ps. denk eraan. voordat wij zelf ons eerste kindje kregen waren we ook allen onervaren. als je nooit iets mag doen dan kan je het niet leren ook niet... er zijn meerdere mensen (ook die mentaal niet helemaal goed zijn) die wel een kindje kunnen opvoeden (onder begeleiding weliswaar)
En precies om zo'n verhaal ben ik zo blij dat ik borstvoeding gaf, m'n schoonouders hadden anders elk flesje uit m'n handen gerust en dat kon nu gewoon niet. Klaar. Einde duscussie. Moeilijk voor jullie hoor!
Met voeden kan een kindje zich verslikken, en wat dan te doen? Ik heb een zwager met het Syndroom van Down, onze kleine is zelfs naar hem vernoemd. Hij vind het juist eng om KJ te voeden, bad enz. Ik begeleid hem hierin en mijn zwager vind het allemaal geweldig. Natuurlijk is de situatie van TS heel anders. Mijn zwager vraagt er niet om, ik wil hem zo stimuleren om eens iets te doen (alleen als hij het wil natuurlijk)
oke, een kind kan zich verslikken maar dat kan bij jou toch ook? je zit er toch naast, als het kind zich verslikt dan neem je het snel over... tis niet dat het alleen bij een ander zich kan verslikken toch? zelfs ik verslik me nog wel eens... ik bedoel het niet slecht hoor. als iemand er zo over denkt en zijn kind niet door iemand anders wil laten voeden moeten ze dat natuurlijk zelf weten, maar als je wil dat je broer toch een band opbouwd met je kindje dan moet je hem wel de kans geven om net dat ietsje meer te doen dan vasthouden...