De Monitor: De ADHD-epidemie? kijk je op npo.nl Vanavond op NPO2. ADHD-epidemie? - Zondag om 22:35 Scholen zetten ouders onder druk om hun kind ADHD-medicatie te geven. Volgens de Wet Passend Onderwijs moeten kinderen met gedragsproblemen zoveel mogelijk naar het reguliere onderwijs. Maar daar neemt de werkdruk toe door de komst van deze nieuwe groep kinderen. Gevolg is dat scholen ouders soms een ultimatum stellen: of medicatie, of uw kind gaat van school. Volgens vmbo-leraar Boudewijn de Jong is er een relatie met de hoge werkdruk in het onderwijs. Dit zou volgens hem leiden tot een verminderende tolerantie voor druk gedrag. Dat docenten ouders onder druk zetten om hun kinderen te laten diagnosticeren of zelfs te medicaliseren, ziet De Jong dan ook als een noodkreet van het onderwijs. En de zorgen van Boudewijn de Jong worden breed gedeeld. Uit recent onderzoek van Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO) blijkt dat een meerderheid van de leraren grote problemen ervaart bij de uitvoering van het passend onderwijs. Zo zegt 75% van de leerkrachten in het basisonderwijs en 62% van de docenten in het voortgezet onderwijs een hogere werkdruk te ervaren door de invoering van het passend onderwijs. Psychiaters en orthopedagogen bevestigen de door De Jong geschetste ontwikkeling. Zij voelen zich onder druk gezet door scholen om te diagnosticeren. In de uitzending reageert een van de scholen die een ouderpaar onder druk hebben gezet hun kind medicatie te geven. Twee moeders vertellen over het risico dat ze lopen dat hun kinderen van school worden gestuurd omdat zij hen weigeren medicatie te geven. Hoogleraar pedagogiek Micha de Winter roept op te stoppen met het 'drogeren' van onze kinderen en onderwijsjurist Katinka Slump spreekt over 'kindermishandeling' en 'intimidatie van ouders' en roept de Onderwijsinspectie op tot actie.
Dat is een herhaling denk ik? Ik heb deze in ieder geval al gezien. Het is heel dubbel. Ik werk zelf in het onderwijs en heb zelf aardig wat ervaring met ADHD-ers. En ben er zelf één . Er zijn kinderen die het onderwijsproces gewoon dusdanig verstoren dat de rest van de klas eronder lijdt. Als ouder heb je natuurlijk alleen naar je eigen kind te kijken. Als leerkracht moet je natuurlijk ook maar de individuele leerling kijken... Alleen kijken wij dus naar 30 individuën en zien dan soms dat 1 kind het die andere 29 erg moeilijk maakt om te leren. Ik heb een heel 'arsenaal' dat ik kan inzetten voor kinderen met druk en impulsief gedrag. Maar soms zijn de mogelijkheden gewoon op. Dan snap ik wel dat een school zegt: òf medicatie, òf een andere school zoeken. Ik snap ook dat ouders zich dan onder druk gezet voelen. Want dat is in feite ook zo. Wat me wel opviel aan deze uitzending, was dat er niet werd gewaarschuwd voor de gevolgen van een ADHD-diagnose. Ik heb dit gelukkig pas op volwassen leeftijd laten doen. Toen ik al een rijbewijs, hypotheek incl. arbeidsongeschiktheids en levensverzekering had. ADHD-erg worden enorm gediscrimineerd op die gebieden. Lang niet iedereen weet dit. Ik waarschuw collega's en ouders er altijd voor. Als een medicatie noodzakelijk is om in die periode van het leven van het kind verder te komen, dan is een diagnose ook noodzakelijk. Dan is het niet anders. Zo lang het zonder medicatie maar met goede begeleiding allemaal nog hanteerbaar is, zou ik zelf nooit mijn kind laten diagnosticeren. Het kan zoveel belemmeringen opleveren. Ik sta er dus niet achter als scholen elk kind dat maar een beetje uit de pas loopt, wil laten onderzoeken.
Dit is niet nieuw of zo. Mijn oudste zat op speciaal onderwijs in de kleuterklas (Hij is nu 19) en omdat de juf de groep niet aan kon en hij erg druk was kreeg ik dat ook te horen: of meedoen aan een medicijnproef, of hij werd geschorst of van school gestuurd..... De medicatie die toen werd aanbevolen was een die pas voorgeschreven mocht worden bij depressie vanaf een leeftijd van 16 jaar. Hij was toen net 4, dus geen haar op mijn hoofd die eraan dacht hem dat te laten slikken. Mijn antwoord hierop was dat zij óf een andere juf voor de groep zouden zetten die niet overspannen was, of ik zou bij een schorsing de schoolinspectie inschakelen. Zijn ze nou helemaal!! :x Paar mnd later ben ik verhuisd naar de andere kant van het land en heb op deze school (ook speciaal onderwijs) nooit problemen met hem gehad.
Tupp, ik ben het me je eens in je laatste alinea. Ik ervaar het meer als een schoolsysteem dat knelt. De oorzaak wordt echter bij kinderen gezocht. Lijkt mij een omgekeerde wereld. Vorig jaar in een tien-minutengesprek bij de juf: Heb je wel eens gedacht aan ADHD? Ik word er zo verdrietig van dat er met diagnoses wordt 'gesmeten'. Weet zo'n juf wel wat ze zegt, wat de gevolgen zijn van een diagnose bij een kind? Er is geen ruimte voor een diversiteit. Als het afwijkt van de norm, van het gemiddelde kind (bestaat deze?), dan word je al snel een richting in geduwd. Dit is mijn ervaring de afgelopen anderhalf jaar bij mijn dochter. Dus ja, ik herken het zeker. En nee, zolang het gedrag hanteerbaar is en ik haar kan coachen dan ga ik niet het pad inslaan naar een diagnose. Haar gedrag zal er niet door veranderen. En medicijnen om gedrag bij kinderen aan te passen is voor mij een no-go.
Zo lang het hanteerbaar is -ook voor je dochter zelf!- zou ik dat inderdaad niet doen. Maar elk verhaal heeft twee kanten. Er wordt soms te snel om gevraagd. Het wordt soms ook te laat gegeven. Ik ken ook kinderen / tieners voor wie het een verademing was toen ze medicatie kregen. Hun schoolresultaten gingen dusdanig vooruit dat het deuren voor ze opende die anders gesloten waren. Medicatie kan er ook voor zorgen dat begeleiding die anders niet binnenkomt bij het kind, wel mogelijk wordt. Ik vind het dus zeker niet altijd verkeerd. Maar het zou in mijn ogen een laatste redmiddel moeten zijn. Als ik bij de monitor hoor zeggen dat het geven van medicatie goedkoper is dan therapie, word ik daar erg verdrietig van. Punt 1 geloof ik niet dat het op de lange termijn waar is. Van medicayie blijf je lang afhankelijk, terwijl je coachimg of therapie op een gegeven moment kunt afbouwen. Verder zijn bij die 'berekening' vast niet de kosten meegenomen die het kind later als volwassene extra moet gaan maken om zich te kunnen verzekeren, een rijbewijs te kunnen halen e.d. Punt 2: als het gaat om de behandeling van kinderen, zou het prijskaartje niet leidend moeten zijn maar het belang van het kind!
Ik vond de maatstaaf of het alleen op school lastig is of ook thuis wel een goede. Als het namelijk thuis wel goed gaat zie ik het nog veel meer als probleem van het systeem en niet die van mijn kind. Ik ben een tbm, met straks 2 kinderen die elkaar niet veel in leeftijd ontlopen. Ik was het stuudje van de klas met adhd dat niet kon functioneren in de klas. Leren deed ik thuis (alleen). Voor de hoogste cijfers had ik geen docenten nodig. Mocht ik dit doorgegeven hebben dan ga ik thuisscholing overwegen.
Ik ken ook iemand die een andere school moest kiezen, omdat de school haar voor twee keuzes stelde: of aan de medicatie of een andere school kiezen. Volgens mij mocht (en mag) dat wettelijk helemaal niet, maar van de andere kant weet je dan gelukkig ook wel dat je kind beter af is op een andere, en betere, school.
Zou Montessori onderwijs er meer ruimte voor hebben? Ik heb best wat gelezen en aan documentaires gezien over hoe er omgegaan word met adhd en medicatie enzo. Maar ik heb nergens voorbij zien komen wat voor soort onderwijs er evt beter mee om zou kunnen gaan. Als je dan vanuit de genen weet dat de kans op adhd groter is dan kan je bij aanmelding er misschien rekening mee houden.
Thuisonderwijs is niet makkelijk, Rietje. Je moet aan allerlei voorwaarden voldoen. En als je kind maar één dag ingeschreven heeft gestaan op een school, is het vrijwel onmogelijk om nog in aanmerking te komen voor thuisonderwijs. Wat betreft je vraag over montessori: ik denk dat het meer afhankelijk is van de school en het team (leerkrachten) dan van het type onderwijs.
Wat jammer dat het bijna onmogelijk is als een kind ingeschreven heeft gestaan op een school. Want het mooiste is natuurlijk als regulier onderwijs prima gaat. Dat heeft zeker de voorkeur om eerst te proberen. Omdat er niet veel specifiek gesproken word over scholen in combinatie met ADHD word het dan lastig kiezen. Dus met een beetje pech kom je dan al snel uit op scholen springen. Maar alsnog zal ik er alles aan doen om mijn kinderen geen ritalin te hoeven geven.
Als jij en / of je partner ADHD (of aanverwante genetische cadeautjes) hebben, kun je daar natuurlijk wel een beetje rekening mee houden. Voordat je je kind inschrijft op een basisschool, ga je eerst kennismaken. Je kunt dan vragen hoe ze omgaan met kinderenmet ADHD: welke mogelijkheden voor begeleiding zijn er en hoe kijken ze tegen medicatie?
Ja dat is een goed idee. Ik heb de adhd diagnose en ik herken ook veel in mijn vriend die geen diagnose heeft. Daardoor voel ik de bui al een beetje hangen. Ik begreep dat veel kinderen rond 2,5 a 3 jaar worden aangemeld bij scholen. Zou het verstandig zijn om met een paar maanden al te gaan kijken waar ik de oudste in zal schrijven? Ik zou namelijk verwachten dat de 'betere' scholen sneller vol zitten. Of zouden ze het raar vinden als ik een kindje van 18 maanden in kom schrijven?
Niet alleen adhd hoor. Mijn zoon heeft klassieke autisme. Tijdens elk gesprek op school krijg ik te horen wanneer ik info ga inwinnen over medicatie. Want ja dat zou goed voor hem zijn. Hij heeft leer problemen etc. Ik heb zoiets liever uitstromen niveau groep 6 zonder medicatie dat niveau groep 8 met medicatie. Ben er gewoon niet voor. Hij heeft al melatonine voor de nacht, Puffens voor astma en dagelijks insuline voor diabetes. Vind het wel prima zo. Nee zegt de school, medicatie zou echt goed zijn. Ik denk alleen maar, niet beter voor hem maar makkelijker voor jullie. Ja hij kost wat meer tijd en aandacht dan andere kinderen maar de gemeentes moeten nu eenmaak bezuinigen van de overheidt en deze kinderen op regulier onderwijs hebben dat ze ook maar moeten investeren in goed passend onderwijs ipv kinderen vol proppen met medicatie terwijl met aanpassingen ze prima mee kunnen
@Rietje88: Het is echtheid erg afhankelijk van de stad waar je woont. Bij ons kun je bij wijze van spreken een dag voor de 4e verjaardag aanmelden. (Zijn we niet heel blij mee trouwens, haha) Bij andere steden moet je zo'n beetje tijdens de zwangerschap al aanmelden en dan ben je nog te laat. Vraag eens rond bij vrienden / collega's in jouw eigen omgeving die kinderen in de basisschool leeftijd hebben. Of bel even naar een school. Dan weet je hoe het bij jullie zit. Ik vind met 18 maanden aanmelden erg jong, als het niet nodig is vanwege wachtlijst. Als je wacht tot ze een jaar of drie zijn, kun je denk ik net iets beter inschatten waar je kind behoefte aan heeft.