Hallo allemaal, Sinds een half jaar ( mijn zoontje werd in mei 6 jaar) herken ik mijn zoontje soms niet terug. Hij is ineens een stuk wijzer, bijdehanter en manser geworden. Allemaal prima, het hoort vast bij de leeftijd. In september begon hij in groep 3. In de zomervakantie merkte ik dat hij steeds vaker boze buien had. Zodra hij zijn zin niet kreeg of zijn kleine broertje (3 jaar) zit hem in de weg, kan hij enorm boos worden of gaan 'zuigen'. Bij het toespreken begint hij te grommen en raakt hij enorm boos. Hij gooit met spullen en heeft de drang om dingen stuk te maken. Soms schreeuwt hij heel hard uit boosheid. Ik vind het heel moeilijk om hem uit die boosheid te krijgen. Apart zetten werkt echt niet; het versterkt zijn boosheid en hij blijft maar terugkomen (uit de gang of zijn kamer). Hij blijft continu bij mij in de buurt en het lijkt wel alsof hij wil dat ik zie wat hij allemaal stuk maakt. Hij blijft ook maar tegen me praten, dus het is heel moeilijk om hem te negeren. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen in deze situatie. Geen enkele aanpak lijkt te werken; boos worden, rustig blijven, time-out, zelf laten bedenken wat hij kan doen met boosheid... Ik merk dat ik nu op mijn tenen loop en hem soms zijn zin maar geef omdat ik de energie niet heb om weer zo'n bui te krijgen... Iemand tips?
Mijn zoon heeft ook zulke woede uitbarstingen gehad. Hij loopt ook in therapie. Vreselijk frustrerend, dus allereerst sterkte. Volgens de therapeut van mijn zoon. Knuffel hem. Pak hem beet ook al zegt hij dan niet te willen , probeert hij je weg te duwen,knuffel hem. Ik vond dat een heel raar advies maar dat werkte hier en dat is waarom hij in jouw buurt blijft.
Heel herkenbaar! Ik heb toevallig vanochtend contact gehad met de GGD jeugdverpleegkundige voor advies. Vorige schooljaar was ze op school en toen ook al even met haar besproken, maar toen was dochter erbij. Nu een fijn gesprek gehad, ook soms confronterend, maar tips gehad en daar gaan we mee verder. Oa dat boos zijn mag, maar na de bui samen over hebben dat ze het ook op een andere manier kan uiten en op welke manier dan. De boosheid erkennen is blijkbaar erg belangrijk. Haar niet veroordelen omdat ze boos is en het nog niet goed kan uitten. Ik werd op een gegeven moment al bang om dr van school op te halen, omdat ze dan vaak boos is en me zelfs schopt op het schoolplein. Advies is om er zelf niet negatief in te staan, dat voelt ze aan. Verder vooral praktische tips gehad voor situaties waar wij tegen aanlopen tijdens bv speelafspraakjes. Heb je zelf contact met de jeugdverpleegkundige?
Dit is voor mij ook herkenbaar met mijn zoon, vanochtend weer een woede uitbarsting gehad in de winkel omdat hij zijn zin niet kreeg, en op dit moment ook..
Heel erg herkenbaar en dan vooral het grommen en van alles kapotmaken. Het was echt een drama, sinds dat hij nu naar Speciaal Basis Onderwijs gaat, gaat het een stuk beter. Hij voelt zich op zijn plek in de klas. Dat merken we thuis ook. Hij komt een stuk rustiger uit school. Op de vorige school zat hij de laatste maanden bij de directeur, lerarenkamer zijn werkje te maken of hij mocht bij de kleuters helpen. Hij kon met kinderen van zijn eigen leeftijd niet goed overweg. Dat was altijd strijd maar met de kleintjes kon hij heerlijk rustig spelen. Met de jongere buurtkinderen kan hij ook uren spelen. Dat is zo mooi om te zien. Het is nu gelukkig een heel stuk minder en ik kan hem nu wel deels sturen zodat hij niet al te boos reageert op de omgeving. Ze willen via school nu ook onderzoeken of hij misschien toch ADHD of ADD heeft.
Boosheid opzich vind ik een gezonde emotie, maar hoe je dit reguleert is de kunst. Dat weten kinderen niet automatisch, dat moeten we ze leren. Ik zou afspraken/een plan maken op een moment dat hij niet boos is. Wat mag wel en wat niet. Dan moet je op een boos moment consequent blijven. Rondje rennen, gooien met knuffels tegen een muur (ergens anders mee gooien mag niet), boksbal, alleen of juist samen zijn, stampen op de vloer... bedenk het maar. Hier gaat onze zoon stampen en mopperen als hij boos is,( als hij ergens mee wil gooien hebben we zo'n balletjes dartspel waar ik hem bij zet maar ik heb niet zo'n gooiend kind..) , als ik vind dat hij te erg moppert en bij mij loopt te klagen dan stuur ik hem naar zijn kamer. Elke 5 minuten (? Ik houd het niet precies op de klok bij..) vraag ik of hij nog boos is, probeer ik het te doorbreken en vraag ik of hij een knuffel wil. Daarna benoem ik altijd dat hij boos was, waarom en wat hij wel/niet kon doen.
Mijn dochter had en heeft dit ook wanneer de druk hoog wordt, er veel van haar wordt verwacht.. en als ik zelf ook nogal druk ben. Probeer verbinding te zoeken, contact te maken. Er zitten vast emoties onder waar je aan voorbij gaat. Sommige ochtenden bijv is mijn dochter heel dwars. Als ik daar dan geirriteerd op reageer wordt het gedrag alleen maar erger. Als ik juist contact maak en doorvraag merk ik dat er wat onder zit.. ze wil niet naar school omdat.. ze op ziet tegen een toets, of omdat een andere ll gemeen heeft gedaan of.. noem maar wat. Probeer niet teveel in te gaan op zijn gedrag, maar juist even iets samen te doen en onverdeelde aandacht te geven. Samen even een boek lezen savonds, een spelletje doen.. hem laten helpen met eten maken of na school even met een kopje thee ontladen en iets rustigs doen.