Zijn jullie ook van die emo's dat als er wat zieligs is op tv of je komt een mooie tekst tegen de tranen over je wangen rollen?? Ik heb dat altijd al gehad, kan echt om de domste dingen al janken
Ja ik ben ook zo, eigenlijk alleen sinds mijn zoontje is geboren, en nu nog erger geworden door dat ik zwanger ben
Jup gisteren nog zitten huilen bij CSI toen dan jochie bij zijn vader in de armen sprong en vervolgens ook nog bij Bones de vader van Booth was dood.... Ik huil ook om GTST en om stomme dingen
Haha ik zat net mn leven in puin te kijken op rtl 4, die oude man in zn rommel en dochters zo huilen. Nou dan huil ik gewoon ffies mee
Ik kan bikkelhard ( of eigenlijk te nuchter... ) zijn, maar soms ook tranen met tuiten huilen. Maar heel vaak dan toch als ik alleen ben... . Ik schaam me niet voor mijn tranen, maar ze komen gewoon makkelijker als ik alleen ben. Kan heerlijk zitten grienen bij zielige fims!
Ja hier *zwaai* Kan al janken om een reclame. Altijd gehad, vreselijk vervelend en geen biet aan te doen. Als ik het verbijt dan heb ik 10 minuten later kop pijn.
Hier ook, echt erg. Als iemand slecht nieuws verteld, gaat mijn lip al trillen, brok in de keel. Pfff, soms zo vervelend.
Check, check, dubbelcheck! Had ik dus nooit.. maar sinds de eerste zwangerschap jank ik al om een lief fluffig konijntje op tv.. vond t vreselijk maar heb t maar geaccepteerd.. word het een stuk makkelijker van
Ik was ook altijd erg bestand tegen jankfilms en huilde nooit voor iets op tv, zelfs bij de Titanic heb ik het droog gehouden. Maar jeetje sinds ik zwanger ben geweest sinds de oudste is er een kraan opengedraaid die niet meer dicht wil of ik nu een vrouwenfilm zie, hello goedbye zit te kijken of KRO kindertijd echt er iets altijd iets te huilen en raak ik geëmotioneerd door iets. Het boeit me niks, maar vind het wel een vreemde gewaarwording dat je hormonen zo veel met je kunnen doen
Had het nooit... toen eerste keer ongi... toen had ik het vaker (zielig stukje film) toen werd ik zwanger... nog erger.. moet er niet aan denken dat het na de geboorte nog weer erger wordt.. want dan loop ik gewoon de hele dag te snikken...
Ik ben ook 'n emotionele doos. Altijd al geweest ook. Mijn hele familie bestaat uit emotionele dozen; mannen, vrouwen, allemaal jankerds. Heerlijk!
JAAAAAAAAAAAAAAAAA, IK OOK!!!!!!! Zoooooooooo mooi!!!! En verder ben ik ook een verschrikkelijke jankerd! Heb voor een poosje terug een stuk gezien op National Geographic over een potvis die aangespoeld was...en op dat moment was hij nog in leven, maar ging wel steeds slechter en uiteindelijk overleed hij ook...nou echt, heb de ogen uit mijn kop gejankt! Vond het zo zielig voor dat beest dat ie daar lag dood te gaan! Bambi, ook TE erg! En ik kan ook erg huilen als ik zielige verhalen hoor! Mijn zussen en kids waren naar een concert geweest van K3 en ik had mijn moeder aan de telefoon. Toen vertelde mijn moeder dat mijn zussen nog wel gehuild hadden, omdat ze het liedje 'wanneer zie ik jou terug' hadden gezongen voor de slachtoffertjes van dat busongeluk in Zwitserland. Toen mijn moeder het vertelde, begon zij alweer zowat te huilen (heb het dus van mijn moeder) en bij kwamen de tranen ook alweer!!!! Dus...ja, heeeeeeeeeeeel herkenbaar!!!!
Eerder nooit last van gehad, kon altijd alles hebben zonder een traantje te laten. Totdat ik een paar maanden zwanger was en sinds ik bevallen ben al helemaal. Ik moest laatst zelfs een traantje onderdrukken omdat er iemand weg moest bij masterchef. (ik volg dat niet eens helemaal, is toch herhaling, maar diegene was er zo verdrietig om dat ik er niet meer tegen kon )