Meiden, hebben jullie misschien advies voor mij? Ik merk dat ik onwijs loop te obsessen over alles. Ik heb heel erg het idee dat ik ultra gezond moet doen en perfecte keuzes moet maken wat betreft mijn levensstijl nu ik zwanger wil worden. En dat terwijl ik gewoon heel normaal leef; ik drink niet, rook niet, eet redelijk normaal (moet wel iets minder mayonaise overal overheen gooien ). Maar ik beperk mijzelf bijvoorbeeld nu al met genieten van koffie, van snacks (waar ik echt van houd), ik stress over stress (ik mag van mezelf niet stressen omdat dat slecht zou zijn voor het proces). Ik wilde al heeeeel lang twee piercings in kraakbeen van mijn oor. Nu vond ik vorige week dat ik moest kappen met dat obsessieve gedrag en besloot ik dat ik de piercings gewoon moest laten zetten. En dat dat soort van symbool kon staan van 'loslaten en leven'. Dat heb ik dan ook gedaan. Nu een aantal dagen later schiet ik weer helemaal in de stress: straks infecteert het, straks ben ik besmet met hepatitis B, straks dit, straks dat. En dus bang dat dit ofwel effect heeft op het zwanger worden ofwel op de zwangerschap/vrucht. Herkend iemand dit? Ben ik geestelijk niet helemaal in orde?
Ik herken t zo! Al was het bij mij alleen maar dat ik weinig tot geen cola meer dronk na inseminatie of terugplaatsing, en dus ook amper koffie.. 2 op een dag, hielt ik me strikt aan, de verse terugplaatsing mislukte, en heb ZO hard gehuild, want ik dacht immers dat ivf WEL zou gaan werken voor ons.. de moed zonk me zo diep in de schoenen (we waren toen een weekje in slagharen ook nog) dus gaf overal de brui aan, hoefde voor mij niet meer.. toen kwam cryo terugplaatsing 1, was een matige embryo, dus ik stond huilend buiten, en weer dat zelfde gevoel van laat maar gaan.. word toch niets, ik lette nog wel op mn caffeine inname (ben al bijna 2 jaar gestopt met roken) ondertussen waren we exact 4 jaar bezig, op t moment dat we de 2e cryo terugplaatsing kregen, de gyn was ZO enthousiast, en t enige wat ik zei; ik zie u volgende maand wel weer voor cryo nummer 3, mijn man verzocht mij vriendelijk om dat negatieve los te laten, en iets van hoop te houden, ik gaf aan bij hem er helemaal klaar mee te zijn, heb zelfs gezegt na deze cryo stoppen we, ik kan niet meer.. 4 jaar tussen hoop en vrees leven, joh echt, het was GENOEG! Ik hield me ook niet meer aan de 2 kopjes koffie per dag, dronk wel wat vaker cola, nog steeds niet overmatig (ik was cola verslaafd) en toen zei ik op 9 dpo tegen mn man dat ik morgen ging testen, maar dat t toch wel weer niks werd, nou ik viel die volgende ochtend zowat van de wc van verbazing.. de test was na 4 jaar positief, ik kon t niet geloven! Enige wat ik gedaan heb is huilend mn vent wakker gemaakt met t nieuws, en samen verder in ongeloof de dag doorgekomen.. nu ben ik 12 weken zwanger, en is t besef er pas echt dat t toch mocht zijn.. Ik zeg echt niet dat je t los moet laten, ben de laatste die dat zou zeggen, maar ik wil je wel meegeven, probeer hoop te houden als t wat langer gaat duren, ik hoop dat t gauw raak is voor je! Oh Ja ik heb altijd een tong en navelpiercing gehad, met 7 weken zwangerschap heb ik mn navelpiercing eruit gehaald want dat begon te knellen, en een dag later slikte ik 1 van mn balletjes door van mn tongpiercing, die heb ik toen ook maar uitgelaten, bij de zwangerschap van mn dochter heb ik mn piercings gewoon gedragen heel de zwangerschap behalve de navel.. die moest eruit op een gegeven moment later na de bevalling weer doorgeprikt zelf (Sorry voor t lange verhaal)
Je bent zeker wel in orde Wat goed dat je zo om je gezondheid probeert te denken voor jullie toekomstige kindje. Tot aan de positieve test zou ik gewoon lekker leven zoals je nu doet (zonder de obsessie haha). Weet je. Misschien duurt het wel een tijdje voor je zwanger bent. Ga je dan al die tijd jezelf dingen ontzeggen? Niet doen hoor, dat is zonde. Succes, ga zo door. Liefs xx
Jeetje wat een bijzonder verhaal heb jij!!! Enorm gefeliciteerd met je zwangerschap <3. En ook frappant dat je het losliet, weer koffie ging drinken en toen zwanger werd hihi!
Wat een lieve reactie, dankjewel! Zo positief En niet veroordelend. Al doe ik dat zelf des te harder. Ik twijfel gewoon heel erg nu of die piercing wel verstandig is geweest. Eigenlijk totaal niet natuurlijk.
Jawel hoor, maak je maar niet druk. Het heeft geen enkele invloed op een toekomstige zwangerschap. Er zijn 1000den dames met piercings en oorbellen (heb er 6) en tatoeages. Anders kun je niets meer. Denk wel dat als de baby er straks is (ff positief gedacht) dat ze eruit moeten, want als ze eraan trekken doet het vreselijk pijn
Toch hoor je wel vaker als mensen het loslaten dat het dan ineens lukt... Dus misschien heeft het toch met elkaar te maken. Maar dat loslaten... hoe doe je dat he?
Ik zie dat jij ook voor eerste kindje gaat. Klopt het nog dat je in tweede ronde zit? Ik zit op wachtbankje in derde ronde.
Hi Robin, Het zit een beetje apart in elkaar. De 1e ronde dat we probeerden was het niet raak, toen werd ik ineens zenuwachtig van het idee zwanger worden dus de maand erna beschermd gedaan. De maand daarna er weer voor gegaan en ik zit nu nog in diezelfde cyclus (morgen dag 60). Dat maakt me best onzeker. Ik zou het dit keer niet erg vinden om ongesteld te worden, gewoon als signaal dat alles nog werkt ..... Hoe lang moet jij nog wachten? Hoe oud ben je?
Hahahaha, sorry je klinkt als mij in t begin. We zijn dik twee jaar bezig geweest voor een kindje. We wilden geen hulp van buitenaf, dat stond al vast dus hier ging er een heel gezondheids beleid aan te pas. Na 2 jaar gaf ik de moed op, geen spoor te ontdekken van ook maar enige bevruchting, nooit geen positieve test gehad, niks noppes nada. We hadden zoiets van "we zien t wel" gingen weer normaal ons ding doen en verrek...zwanger. Laat t los, geniet van je leven, doe je ding, die vrijheid heb je nu nog. Denk ook maar zo, wanneer je een kleintje hebt komt er een nieuwe definitie van je leven en die staat in teken van de kleine en dan moet je al heel erg aanpassen. Dat doe je met liefde, eerlijk waar, maar anders wordt t zeker. Als je je nu al tot waanzin drijft met jezelf beperkingen opleggen wordt t een hele lange rit, voor jezelf maar ook voor je partner. Dus geniet lekker van die bak koffie, neem op zn tijd een wijntje, houd t NORMAAL dan is er niks aan de hand. Een keertje een wijntje te gezellig kan ook echt wel als dat met mate gebeurd. Je zit niet in een traject voor een "geholpen" zwangerschap, je leeft op zichzelf al prima gezond, waarom jezelf dan zo beperken? (mij werd die vraag ook gesteld hoor ) Dingen die je consumeert zou ik niet direct aan banden gaan leggen. Er van uitgaande dat je kip enzo wel goed heet maakt bijv. Oke, misschien die sushi bar wel overslaan en een lekker ander restaurantje pakken. Enige waar ik wel op voor zou passen is: evt. kattenbak verschonen (laat dat je partner doen), zware chemicalien (tapijtlijm of lijmoplosser bijv) gebruik zelf preventief gewoon schoonmaakhandschoenen als je met schoonmaakmiddelen aan de gang gaat. Parvovirus (5e kinderziekte) als je die zelf niet hebt doorgemaakt is er ook eentje. Even informeren kan nooit geen kwaad. Die dingen zijn op zichzelf niet heel bijzonder, ook niet ingrijpend. Maar zeker die kattenbak is een risico (toxiplasmose) vooral, maar niet uitsluitend, in t begin van je zwangerschap. Die parvo ken ik ook pas net overigens hoor, komt omdat de kleine die nu onderweg is wat complicaties heeft en dat dat MOGELIJK een van de oorzaken kan wezen (kan ook kopieerfoutje van chromosomen wezen en tig andere dingen o.a. toxiplasmose).