Ik ben 6 weken geleden bevallen van ons zoontje en ik voel mij best vaak totaal niet happy en kan dan alleen maar huilen. Ik zoek lotgenoten want ik ben vast niet de enige die zich soms erg rot voelt als nieuwe moeder. R. huilt best veel en heeft veel last van krampjes, sinds vorige week lijkt het wat beter te gaan na een andere voeding en na een bezoekje aan de osteopaat. Gister had R. zijn dag niet en dat kan natuurlijk eens voorkomen maar ik zit er dan emotioneel meteen volledig doorheen en voel mij dan echt ontzettend rot, ook voel ik mij dan meteen weer schuldig naar hem toe. Laat ik ook meteen duidelijk maken dat ik ook veel goede dagen heb en echt wel geniet van hem, maar niet altijd dus. Wie ervaart dit ook?
Ik heb bij mijn eerste ook geen roze wolk gezien hoor. Moeder worden vond ik heel heftig. Je leven verandert compleet van de ene op de andere dag. Daar had ik best moeite mee, zeker ook omdat ik net als jij een baby had die erg veel huilde door de krampjes. Ik heb wat uren met hem rondgelopen en niets hielp. Hier duurde het 3 maanden voordat de ergste krampen weg waren. Nu kan ik gelukkig zeggen dat moeder zijn het mooiste is wat er bestaat. Ik ben dolgelukkig met mijn 2 kids. Ik weet wel zeker dat jij dit over een tijdje ook zult ervaren.
Ik heb verlate roze wolken gehad. Ik weet niet precies meer vanaf wanneer bij de oudste. . Rust en regelmaat is voor mij heel belangrijk. En ik vond zwanger zijn en bevallen heftig. Ik heb niet veel gehuilt, maar ik was vooral druk ipv genieten. Nu met de jongste begon de roze wolk pas echt rond de zes maanden. En nog steeds voel ik het regelmatig. Ik kan steeds meer genieten.
Ik voel met je mee... Hier ook geen roze wolken maar zwarte donderwolken, 6 weken geleden bevallen van mijn tweeling eerste natuurlijk de tweede een keizersnede...die is gaan infecteren de pus zat acter mijn baarmoeder, lever en longen toen met spoed opgenomen geweest voor vier weken in het OLVG Anna paveljoen, lag ik daar te vechten voor mijn leven was zo ziek dat een fles geven al to mutch was, alsof het niet erg genoeg was kreeg ik ook nog eens sepsis.... Ben nu weer thuis gelukkig maar genieten kan ik niet, mijn dochters zijn nu bijna 7weken oud en het is alleen maar janken en huilen, en geen moment alleen willen liggen, ze hebben darmkrampen en verborgen reflux moet mij woensdag bij de kinderarts melden, het is niet genieten maar overleven ben al blij als ik 1 uurtje slaap heb gehad... Toch zou ik mijn dochters nooit willen missen vind het zo triest dat ontroostbare, het gaat door merg en been dat gehuil, ik hou mij maar vast aan het feit dat het ooit wel weer ophoud... Maar had mijn kraamtijd ook heel anders voorgesteld
Ook ik ben 6 weken geleden bevallen van een zoontje en ik herken veel in je verhaal. Ik geniet volop van hem, maar wij hebben nu al een aantal dagen dat hij in de ochtend na een halfuur slapen wakker wordt, niet doorslaapt. Dit herhaalt zich dan nog 2x op een dag. Terwijl ik toch echt het welbekende verschonen-voeden-knuffelen-spelen aanhoud met hem en Let op vermoeidheiddsignalen en hem wakker in bed leg. Voorheen kon ik hem neerleggen en dan sliep hij zo een paar uurtjes door. Daar komt bij dat hij ineens ook niet lang meer in de box wilt momenteel. (Hooguit 5 minuten) en dan gaat huilen. Kortom, ik heb letterlijk mn handen vol. En daar komt discussie / soms zelfs wat ruzie met mijn Partner bij (wil hij hem al snel lang laten huilen, moeilijk doen om het geven van de laatste fles, terwijl ik de nacht en grotendeels de dag op me neem. Ik vind het dan fijn om iets eerder naar bed te gaan ivm de nachtvoeding). Wat mij erg helpt is inderdaad met anderen praten die in dezelfde fase zitten nu (ik zat op zwangerschapsyoga en we hebben nu een WhatsApp groep. We delen de leuke en grappige dingen, maar ook dingen waar we tegen aanlopen en dan zie je dat je niet de enige bent die het niet alleen maar rooskleurig heeft). Dus je verhaal hier delen kan zeker helpen! Wat mij ook helpt is om te denken: ik heb er geen gebruiksaanwijzing bij gekregen, ik doe dit voor het eerst. En verder dat alles een fase is (dus nu ook dat Finn ineens minder slaapt/meer huilt). Verder om hulp vragen en probeer te vermijden dat je oververmoeid raakt. Ik heb namelijk al een paar keer gehad dat ik voor pampus lag en inderaad alleen nog maar kon huilen op zo'n moment. Bijvoorbeeld overdag als je kleintje even slaapt (gaat voor mij dus nu niet echt op, zie bovenstaande verhaal)of als je flesvoeding geeft of wellicht afkolfd je partner ook laten geven. Bijvoobreed de laatste zodat je wat eerder naar bed kunt en de volgende dag er weer vol tegenaan kunt. En volg je moedergevoel. Waarschijnlijk komt iedereen met 100.000 adviezen en wat je moet doen,maar jij bent 24/7 bij je zoontje en kent hem het beste!
Wij hebben geconstateerd dat de roze wolk eigenlijk niet bestaat. Bij ons waren het meer roze flardjes en komt de wolk nu meer. De eerste 8 weken vond ik echt overleven. Je wereld staat op z'n kop, je moet jezelf wegcijferen, krijgt allerlei tegenstrijdige adviezen en het slaaptekort maakt het er ook niet beter op. Onze dochter wilde overdag nauwelijks slapen dus we hadden haar de hele dag in de draagdoek. Je hebt je handen vrij maar een moment voor jezelf heb je niet. Wat ik hiermee wil zeggen; je bent echt niet de enige en het gaat echt vanzelf weer beter. En dat zal je nu misschien niet kunnen geloven, dat kon ik ook niet. Maar het is dus echt zo En daarmee bedoel ik niet dat je het nu dus niet moeilijk mag vinden. Moeder worden is een van de heftigste dingen die er is en iemand die zegt dat dat bij haar zo fantastisch ging zonder een enkele hindernis geloof ik gewoon niet.
Semmie, rot dat je je zo voelt, maar vreemd is het echt niet. Het is nogal wat hoor. Ik ben bijna 5 maanden geleden bevallen en kan ook niet zeggen dat ik het nou zo makkelijk vind. Zoontje heeft de eerst 3/4 maanden erg last van krampjes/verborgen reflux gehad. Sliep daardoor onwijs slecht. Werd steeds wakker en viel na een voeding niet goed in slaap want dan speelde de klachten weer op. Resultaat, bijzonder weinig slaap voor mama. Ook spanningen met mijn man, mede door de vermoeidheid. Daarnaast het huishouden wat doorgaat en destijds het vooruitzicht dat ook het werk straks weer begint. Ik kon me daardoor best somber voelen af en toe, terwijl ik zo graag echt wil genieten en het is ook zo'n heerlijk ventje! Dus ik baal dan dat ik vaak TE moe ben om te genieten zoals ik dat graag wil. Probeer het ook maar een beetje los te laten en het te nemen zoals het komt. Kan iemand soms even oppassen, zodat jij kan bijtanken? Dat helpt bij mij goed. Dan krijg ik even wat lucht. Het is heftig allemaal en helemaal niet raar dat het je soms teveel wordt. Er is absoluut geen reden om je schuldig te voelen naar je zoontje toe. Het heeft namelijk niets met je kindje of je gevoel voor hem te maken, maar dat neemt gewoon niet weg dat het af en toe best zwaar is. Het is allemaal een fase!
Oja, dat iedereen steeds roept 'geniet ervan' vond ik ook niet meehelpen Dat 'moeten' genieten is nog niet zo makkelijk.
Hier ook meer grijzige wolken gehad met een flardje roze af en toe.. Vooral bij de eerste omdat ik me juist zo had ingesteld op een roze wolk.. Heel normaal, je leven staat compleet op zijn kop. En als ze dan veel huilen (ook heel herkenbaar) dan is het ook gewoon heel zwaar.. Geef eraan toe. Neem af en toe ff een momentje voor jezelf. Slaap als je kindje slaapt zodat je in ieder geval wat energie hebt, dan kan je alles ook wat beter handelen.
Echt die roze wolk is een mythe. Een verzinsel om je over de streep te trekken als je kinderen wilt. Je geeft aan dat je best vaak niet happy bent, maar wat is best vaak voor jou? Elk uur? Elke dag? Om de dag ? Als het elk uur is dan zeg ik zoek hulp. Als het elke dag 1 of 2 momenten is zeg ik compleet normaal. Tot 6 weken na je bevalling zit je overigens nog volop in de kraamtijd en alle bijbehorende hormonen shit. Je bent moe, het is allemaal nieuw en je lichaam is ook nog niet de oude. Geef het tijd, het wordt beter echt waar. Ik heb nu 9 weken na de bevalling soms nog van die momenten dat ik het even niet meer zie zitten en de onzekerheid toeslaat. Wees niet bang om hulp te vragen, vraag iemand om naar je toe te komen of even op te passen terwijl jij boodschappen gaat doen. ( ik heb de eerste keer echt heel relaxt allerlei schappen bekeken, had niets nodig maar het feit dat ik dat even kon doen voelde als een soort mini vakantie ) Je kindje moet ook wennen en kan extra aandacht willen en huilen als die in een sprongetje zit. (kan je alles over lezen in de oei ik groei app )
Ook hier geen roze wolk gezien bij de eerste. Een longembolie en 6 weken niet kunnen plassen gooiden behoorlijk wat roet in het eten, plus mijn vader die toen op sterven lag. Tja.. probeer te genieten van de positieve dingen, de kleine die het goed doet, de liefde die je krijgt van familie en vrienden, dat soort dingen. En verder, 6 weken is vaak het hoogtepunt van huilen voor de kleintjes, daar moet je even doorheen. Ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen!
Ik liep bij de eerste tegen een pnd aan, heb hier ook hulp voor gehad. Pas toen hij een beetje door ging slapen werd het beter. Bij de 2e heb ik die roze (of in mijn geval blauwe) wolk wel gehad! Tuurlijk was/ben ik moe, maar door de goede bevalling kon ik er beter van genieten. Huilen deed hij wel meer dan m'n eerste maar dat ging nog wel. Ik heb enkel erg veel moeite met de nachtvoedingen en ga dan ook wel eens vloekend m'n bed voor de zoveelste keer uit. Tja ik ben ook maar een mens 😅😂😏 als ik de nachtvoedingen doe komt de kleine man steevast rond 0:00&04:00&08:00u. Doet m'n man het slaat hij de voeding van 0:00u over. Zo oneerlijk😂 Maar mensen die zeggen dat het ALLEEN MAAR genieten is die liegen 😆😏
Bij mij kwam het pas na bijna twee jaar. Ik liep door met een pnd. Zoek hulp als je het niet redt! Voor de tweelingmama van blz 1: zoek alsjeblieft hulp, de klap kan zich anders over een tijdje nogmaals aandienen. Knuf!