Misschien een gekke vraag. Nu ik echt het derder trimester in ben gegaan heb ik het gevoel zachter qua huid te zijn geworden. Ook slaap ik minder en heb ik dus aan minder slaap genoeg. Ik vind andere mensen wel leuk maar alles tutten voor de kleine vind ik nog leuker. Mijn gespreksstof is minder geworden alsof ik niet echt sociaal wil zijn. Mijn haar is anders en mijn hoofdhuid voelt ook anders aan. Mijn tast is anders. Lijkt wel alsof dus alles om me heen zachter is geworden. Ik ben kalmer geworden en bv me werk intresseert me niet echt meer. Ik kijk me man aan en ben verliefder dan ooit tevoren. Koop spullen uit naam van de beeb voor hem zoals bloemen. Naast de normale klachten zoals minder slapen door pijn in me bekken en trappelen van de beeb kon ik deze dingen nergens vinden. Zijn dit voortekenen op de komende bevalling over hopelijk 10 weken? MIsschien dat iemand dit herkent. Zeker dat zachter voelen...vind dat vreemd. Alvast bedankt
oja ook zware nesteldrang natuurlijk. Mega warm. Zijn dit dan ook de hormomen waar iedereen overspreekt?
je vind het vreemd zeg je. ik vind het onwijs lief je wordt mama en dat overweldigd je een beetje denk ik. geniet er maar lekker van.
Dat zachter qua huid herken ik niet echt, maar onderstaande dingen juist heel erg! : - Mijn gespreksstof is minder geworden alsof ik niet echt sociaal wil zijn. - bv me werk intresseert me niet echt meer. Ik ben normaal wel van de social talks, maar de laatste tijd echt niet meer. Ik word er gewoon moe van dat iedereen tegen me aan loopt te ouwehoeren . En ook op mn werk heb ik zoiets van 'het zal allemaal wel', gelukkig is morgen mijn laatste werkdag en heb ik daarna verlof! .
hahaha vond dat zacht worden ook bizar. Verandering van me huid. Ik heb geen behoefte meer aan de creme's op me buik van de zwitsal enzo. Douchen deed ik met dove die al heel zacht is maar ik heb t gevoel alleen maar glibberig te worden. BIzarrrrr
Die zachtere huid herken ik niet echt (of je moet zachte enkels bedoelen door al het vocht dat erin zit ), maar die andere dingen wel. Vooral dat autistische gedrag en in mezelf gekeerd zijn...ik heb niet zoveel zin meer om met anderen te praten, en ik doe ook geen moeite meer om gezellig over te komen. Liever zit ik in het babykamertje rond te kijken, of deel ik de laatjes van de commode voor de duizendste keer opnieuw in Het is bij mij erger geworden toen ik eenmaal verlof had, en niet meer mijn gezellige pet voor het werk op hoefde te zetten. Je keert gewoon steeds meer in je eigen wereldje, maar dat schijnt allemaal ergens goed voor te zijn! O ja, ik ben ook vreselijk verliefd op mijn mannetje, en kan echt in huilen uitbarsten als hij een hele dag weg is voor zijn werk. En ik stuur hem sms'jes uit naam van 'ons' (ik en onze baby)
Mijn haptonoom noemt het heel mooi 'trechteren'. Dus dat je wereld steeds kleiner wordt en alles, behalve dat wat met de baby te maken heeft, zo onbelangrijk. Ik vind het wel prettig eigenlijk. En geloof mij; het wordt alleen maar erger