Hallo dames, een aantal vragen voor de ervaringsdeskundigen onder ons. Ik word zo langzamerhand met de dat onzekerder ng nu ik heb nog wel even te gaan. Herkend iemand zich in onderstaande kwaaltjes, of kan iemand mij tips geven. Probleem is dat ik inmiddels de huisarts verscheidende keren gezien, elke keer overigens wel terecht maar ik voel mij toch bezwaard om er weeeeeer langs te gaan. De titel klinkt wat dramatischer dan het is, maar ik begin me nu redelijk onzeker te voelen met de dag meer. Met 23 weken kwam ik noodgedwongen thuis te zitten ivm bekkeninstabiliteit (dus danige ernstige vorm dat ik niet meer kon lopen). Na wekelijks fysio kan ik gelukkig weer kleine wandelingetjes te maken. Helaas blijft lang zitten, staan of liggen pijnlijk. Daarbovenop kwam een blaasontsteking al 2X, en heb ik een crème gehad tegen eventuele schimmelinfectie. Omdat ze mijn urine onrustig vonden, ook hebben ze suikers gevonden in mijn urine dus moet ik nu wekelijks een klein prikje in mijn vinger hebben om dat ook in de gaten te houden. Volgende week moet ik terug om 3x prikjes te halen: 9-12-14 uur. Deze week ook te horen gekregen dat ik met 30 weken prikje krijg omdat mijn kindje positief is en mama negatief is (vandaar al dat gemopper hier, is vastgelegd in mijn DNA dat ik negatief mag zijn) Inmiddels voel ik mij een redelijke zeur dat alles pijn doet en ik nergens energie voor heb. En als ik dan al de energie heb en ik wat ga doen kost mij dat zeer veel moeite en dan ben ik daarna helemaal uitgeteld inclusief alle pijntjes. Nu zitten hier heel veel ervaringsdeskundige en ik durf eigelijk niet wéér naar de huisarts of de VK dus hoop ik dat jullie hier wellicht mijn onzekerheid op onderstaande vragen wat weg kunnen nemen. Ik ben as maandag 29 wkn zwanger.... Ik moet er s'nachts 3-4X uit om te plassen, ook als ik net naar de wc ben geweest moet ik alweer plassen. Het is niet alleen het gevoel, ik plas ook elke keer lijk wel of ik leeg loop. Moet ik nu weer langs de HA voor urine onderzoek? Als ik nies, verlies ik stiekem ook een beetje urine, komt dit door de bekken S'nachts word ik wakker met soms ontzettende buikpijn en dorst dat ik een halve liter leeg drink, suikers zijn voor alsnog goed is dit normaal, hebben meer dorst in de nacht? Mijn armen werken ook niet meer goed, zowel links als rechts een slijmbeursontsteking. Ik heb koelkompressen bij de apotheek gehaald maar lijkt niet te werken. Voel mij nu erg immobiel is er (behalve dicoflenac wat je niet mag) nog een andere optie?! Ik vind het ook heel zielig voor manlief, want ja nu daar onder alles zo onzeker is en ik best veel pijn heb en ik mij zo niet über sexy voel zit er weinig Romantiek in op dit moment. Maar ja 100x naar de wc gaan is geen lolletje. Nu heb ik gelezen dat dromen heel normaal zijn op dit moment, ik droom dan ook erg onrustig en de meest vage dingen (over dood of over seks) Ik snaps er niks meer van. Wie kan mijn onzekerheid een beetje wegnemen, hebben meer hier last van gehad?!
Hoi. Vervelend al die kwaaltjes. Tja veel plassen lijkt me normaal als je veel drinkt. En we moeten er allemaal vaker uit s nachts. Heb zelf dan ook wel dorst vaak, maar drink bewust niet te veel omdat ik anders binnen het half uur weer moet, en dat is met bekkenpijn en het bed op klossen geen pretje. Met die ontsteking zou ik wel effe langs de huisarts. Die kan je precies uitleggen wat je wel of niet kunt nemen ervoor. Jammer dan als je daar vaker komt, maar daar zijn die mensen ook voor. En mijn vk heeft me ook al meerdere malen op het hart gedrukt om bij twijfel gewoon te bellen. Beter 1 keer te vaak dan 1 keer te weinig. En ok een kort gesprekje waarin jij alleen maar te horen krijgt dst er niks ergs is kan dan juist heel fijn zijn.
Ik denk dat de kwaaltjes die je beschrijft 'normaal' zijn, maar je de pech hebt dat je er meerdere hebt. Ik heb wel de bekkeninstabiliteit, veel plassen, veel wakker liggen 's nachts en die vreemde dromen. Wil je niet ontmoedigen, maar ik ervaar het naar het einde toe wel zwaarder dan met bijv 29 weken. Omdat je buik veel meer groeit en je bekken/rug belast. Maar bellen naar je vk of dokter is toch niet raar? Daar zijn ze immers voor In ieder geval sterkte!
Je hebt de pech dat je veel kwaaltjes hebt, maar alles wat ik lees is wel normaal van het plassen tot de dromen. Probeer je iets minder te focussen op alle nadelen en laat het over je heen komen. Voor de een is zwangerschap een roze wolk, voor de ander 9 maanden ziekig zijn helaas. Sterkte!
Ik voel me al gauw een "zeur" en durf daarom niet echt te bellen. Omdat alles nu zo bij elkaar komt, en zo vroeg al vroeg ik mij af of het normaal is. Pas 28 weken en al 9/10 dingen waar ik last van heb, ben bang dat het tussen mijn oren zit. Net zoals met mijn Bekken toen maar ja ik was zo eigenwijs om door te gaan totdat ik letterlijk door mijn benen zakte. Vind het soms nog moeilijk toe te geven dat ik beperkt ben in een aantal dingen. Wil namelijk absoluut niet afhankelijk zijn van iemand en alles graag nog zelf kunnen maar ik wordt erg lastig zo.
Ik vind titel ronduit belachelijk, sorry hoor je verwacht een verhaal van een moeder wiens kindje het slecht doet en dan lees je een verhaal over zwangerschapskwaaltjes
Kan gebeuren toch? Zo'n felle reactie is niet nodig lijkt me. Als je leest, merk je al snel dat ts d'r kindje ok is. Maar heel veel kwaaltjes van deze orde zelf hebben, is ook best heftig hoor. Lichaamsfuncties vallen misschien niet uit, maar ts voelt zich zwaar kl*te.
Ik sluit me hier wel echt bij aan. Jeetje ik dacht een verhaal aan te treffen zoals laatst een topic waarbij bij de moeder daadwerkelijk de nieren niet meer functioneerde. Vind het echt een TE dramatische titel. Ik heb ook, zowel deze als vorige zwangerschap, echt geen leuke zwangerschap door alle kwaaltjes, maar tja het zijn ff 9 (in mijn geval 18) maanden doorbijten voor het meest prachtige cadeau dat je kunt krijgen. Ik heb last van bekkeninstabiliteit, misselijkheid, duizelig, benauwdheid (zelfs zo erg dat mijn medicijnen niet werken en ik al diverse prednison-kuren heb gehad) en heb nog een kleine rondlopen. En ja je moet nu eenmaal vaak naar de wc ... Hoort er allemaal bij. Kom op, je moet nog 11 weken, je zult echt nog ff door moeten zetten. Als je het nu al zwaar vind, vraag ik me af hoe je ooit aan een tweede wilt beginnen...
+ 1 Misschien moet je de titel even aanpassen. Klinkt allemaal zwangerschapsgerelateerd jouw klachten afgezien van je schouders. Gewoon de huisarts bellen daarvoor. Begrijp nooit zo goed dat mensen zich een zeur voelen als het over je eigen lijf gaat. Niemand anders neemt de verantwoordelijkheid voor jouw lijf dus zul je dat zelf moeten doen...
Eerlijk? Ik denk dat dit soort klachten vrijwel normaal zijn. Hoort er een beetje bij, titel vond ik idd ook wel lichtelijk dramatisch.
Inderdaad dingen die mij stuk voor stuk bekend voorkomen (al heb ik nog 2 weken aan een sonde gelegen, nierstenen gehad waar ze niks aan konden doen auw auw en werd ik de laatste 6 weken incontinent zodat ik een luier aanmoest). Hoort er allemaal bij meis, het is ook niet niks he. Je lijf wordt zowat uit elkaar getrokken.
Haha herkenbaar! Hier een niersteenaanval en meteen ook nog weeën er bij met 31 weken. Ik dacht dat ik erin bleef En ja helaas wordt het alleen maar zwaarder. Ben nu 37 weken en ik kan ook echt bijna niks meer hoor. Ik geef me er gewoon aan over. Het lopen gaat niet lekker door bekken instabiliteit, ik heb een peesontsteking aan mijn voet en ook ik moet om de haverklap plassen. Ik kan me er heel druk om maken, maar heb besloten om gewoon iedere dag te nemen zoals die is. Als ik twijfel bel ik gewoon de arts, al moet ik die 10 keer bellen. Dus als je denkt aan een blaasontsteking gewoon bellen, een blaasontsteking kan namelijk weeën opwekken. En verder geniet ik nog even van de rust
Titel was niet de bedoelingen boze reacties op te roepen of om mensen te irriteren. Sorry hoor maar daar open ik dit topic niet voor. Na de zoveelste slechte nacht zat ik er even doorheen. Ik slaap nu al een paar weken niet en hou sinds week 23 al rust. Ergens is mijn verwachting dat het beter gaat alleen komen er steeds meer kwaaltjes bij. Normaal ga ik door met alles alleen nu vraag ik mij af nu mijn lichaam niet wil of dat normaal is, krijg ik er namelijk alleen maar meer klachten bij. Echter na plaatsen van topic toch temp gemeten omdat ik me niet lekker voelde. Niet echt verhoging 37.8 maar erge pijn onder in buik en kindje ook al twee dagen niet echt gevoeld (ik vraag mij af of dat kindje is of steken in buik). In ieder geval niet zoals in dagen daarvoor maar VK zei dat dit kan omdat placenta aan de voorkant ligt. Omdat alles wat ik dronk er meteen weer uit kwam toch even HAP gebeld. Die adviseerde mij om langs te komen ook gezien de lichte verhoging. Nu paar uurtjes verder weer aan een nieuwe 3e antibiotica kuur omdat er weer bloed in urine is gevonden ens toch weer suikers, ondanks ik aan alle hygiene voorschriften voldoe. Ik moet nu tempartuur in de gaten houden en de steken (anders denken ze eventueel aan mijn nieren). Gaat temp omhoog 39 graden moet ik meteen bellen. As maandag moet ik weer urine bij eigen huisarts afgeven, gaat dan op kweek. En moet volgende week terug komen, dan gaan ze bloed prikken op suikers (miet 3X om de twee uur terug komen). Het is mijn eerste zwangerschap dus uw heel veel is voor mij bekend. Ik heb mij ook om eerlijk te zijn niet verdiept in zwanger worden en had nooit van deze klachten gehoord of verwacht hiermee te maken krijgen. Nogmaals sorry als ik sommige formuleren tegen het zere been schop want dat is niet de bedoeling van topic. Ga nu verder bank liggen....
Overigens word ik na mijn zwangerschap getest op eventueel een vorm van reuma. Omdat mijn beide ouders nu reuma klachten hebben en ik zowel nu mijn bekken heb en mijn beide armen ontstoken zijn willen ze toch kijken of het geen vorm van reuma is of fibromylogie?! Dit is pas echter noodzakelijk na de zwangerschap. Ik heb niet veel vrienden in mijn omgeving die zwanger zijn waar ik dit mee kan bespreken of vergelijken vandaar de onzekerheid. Ik dacht dat ik op een forum zat om deze onzekerheid te kunnen bespreken. Jammer dat er dan ook zulke felle reacties op mij af komen, op het moment als je het voor jezelf even niet zeker weet. Zo een opmerking helpt toch niet?! Tuurlijk volgende keer zal ik nadenken over wat voor topic titel ik zal kiezen maar dat kan ook op een andere manier geformuleerd worden. Ik ben hier niet om lekker digitaal tegen aan te schoppen.... Andere dames, dank voor jullie reacties het stelt mij gerust om te horen dat het erbij hoort. Bij zo iets nieuws en onbekends is het altijd spannend dus vind het fijn om te horen dat dit bekende klachten zijn en helaas dat het kan dat je meerdere tegelijk hebt dat wist ik dus ook niet. Noem mij naïef, optimistisch, maar nee ik weet heel veel dingen nog niet en een daarvan is mama worden.
Veel narigheid meis, helaas hoort het er allemaal bij.. Wel naar dat je ook nog eens aan de antibiotica zit! Voordat ik zwanger was heb ik me ook nooit echt verdiept in klachten e.d. We zouden eigenlijk deze maand beginnen en ik ging er volledig vanuit dat het minstens een jaar zou duren, dus dat ik nog alle tijd had.. Tsja, liep iets anders dan gepland. Moet ook bekennen dat ik daar veel te naief over heb gedacht, ik dacht serieus 'Mwoah, paar weekjes beetje spugen en aan het einde zit je buik in de weg, kan je je niet zoveel meer inspannen en je moet veel plassen', nou toen ben ik mezelf toch wel even tegengekomen hoor, toen de klachten begonnen binnen te stromen.. Wat naar dat er een vermoeden naar reuma/fibromyalgie is! Mijn vader heeft fibro, mijn moeder reuma en is afgelopen week ook fibro geconstateerd, m'n tante reuma, oma reuma, zus volgens mij ook.. En nou zeggen ze wel zo mooi dat het niet bewezen is dat het erfelijk is, maar dat er zoveel gevallen van zijn binnen de familie en ik ook al jaren klachten heb die niet bij een meid van onder de twintig passen, ben ik er ook enorm bang voor.. Ben heel benieuwd wat daar uitkomt, balen dat ze dat pas na de zwangerschap kunnen onderzoeken, al snap ik het natuurlijk wel Veel sterkte met alles meis, knuf!
Poeh je verwacht toch iets anders met zo'n titel... Wat je beschrijft is idd de zwangerschap. Ik bekeek het altijd zo...er zijn nog veel meer kwaaltjes die je kan krijgen waar je nu geen last van hebt. Hier ook BI gehad, kon vaak niet zelfstandig opstaan. Ik dronk me het gompes, hield enorm veel vocht vast. Moest ook steeds naar de toilet...met hulp van man. En nog wel veel meer kwaaltjes. Geen teken dat je lichaam er mee ophoud hooor...je lichaam is juist nieuw leven aan het bouwen! Ik had uiteindelijk nog veel meer klachten en een helse bevalling...maar uiteindelijk komt het goed. Het is tijdelijk ongemak voor het grootste wonder van je leven.
Dat de titel ongelukkig geformuleerd is, is nu wel duidelijk denk ik.. Het kan ook zwaar zijn en dat ondervindt je nu aan den lijve. En ja, als je pech hebt hoort het erbij Wel naar de arts gaan als je twijfelt, wie kan er anders voor (het huisje van) je kindje zorgen? Hou je haaks meid, en na de bevalling is deze toestand doorgaans snel over
Sorry, sorry, sorry, titel was inderdaad zoals ik het er vanmorgen in mijn diepe dalen eruit floepte ronduit crap. I know.... Laat ik voorop stellen dat ik superduper blij ben met de zwangerschap, na onze bruiloft zwanger worden en zijn is het mooiste cadeautje wat er is. En dat ik met deze kwaaltjes het goed getroffen heb als ik soms berichtjes van andere forumleden lees. @ Micchan: super fijn berichtje. Heel erg bedankt, dan weet ik dat ik niet de enige ben die opeens onverwacht de wereld der wonderen betreed. En geloof me ik heb hier heel wat boekjes liggen (Help ik word mamma, het grote babyboek, het grote zwangerboek) maar ook daar staan niet alle antwoorden in, dat hoop(te) ik hier op het forum te vinden! Ik weet nu wel beter en zal het moeten doen met de feiten en de gegevens die ik heb. Accepteren dat het zo is, en dat er ook gewoon echt niets aan te doen is. Mentaal best lastig maar niet overbodig. Ik moet me er aan overgeven. De reumatoloog heeft aangegeven omdat het in de familie zit reuma wel degelijk wellicht een verhoogd risico op erfelijk kan hebben. Fybronogwat is moeilijker vast te stellen. Nu is het zo dat ik wel al bekend ben bij het ziekenhuis. Ik heb een jaar terug in het ziekenhuis gelegen omdat ik niks meer kon, mijn gewrichten wilde niet meer en kon niet meer lopen niks. Met spoed opgenomen en kreeg daarboven op 40c+ koorts. Zowel interne geneeskunde als reumatoloog hebben naast mijn bed gestaan met handen in hun haren want zij wisten ook niet wat ik had. Uiteindelijk besloten ze me aan antibiotica breedspectrum te hangen. Na een weekje werd ik ontslagen en gelukkig deed alles het weer, ontlasting, bloed alles op kweek gezet allen konden ze de oorzaak (helaas niet vinden). Op mijn 16e ook ziekte van Lyme gehad, maar helaas nooit verdere onderzoeken gehad of dat wel uit mijn systeem is (heb maar 1 week pillen gehad terwijl daar minstens in Duitsland 4 weken voor staat). In NL lopen ze nogal achter op het gebied van Lyme. Al met al, ben ik blij met bovenstaande exc.test. En niet om te lezen dat sommige het slechter hebben (gehad) absoluut niet! Maar ik voel mij nu toch minder bezwaard om langs de HA te gaan of de VK te bellen... En dat is precies wat ik vanmorgen gedaan had, en resultaat mag weer fijn aan de antibiotica voor de 3e keer nu. Hopen dat het deze keer wel aanslaat en de kort uitblijft en geen suikers te vinden zijn! thx dames!