hallo, ik heb een zus die al 4 jaar bezig is om zwanger te worden, ik vind het verschrikkelijk voor haar omdat ze zo graag een kindje wilt. Ik ben gemakkelijk zwanger geworden en toen ik het aan familie vertelde was ik ook heel bang om het te vertellen dus had mijn vriend het tegen haar gezegd haar eerste reactie was super ze klonk heel blij voor dus ik was opgelucht. Alleen begon ze al heel snel over haar zelf ze vroeg zich af waarom zij maar niet zwanger wordt. De weken die volgde, vroeg ze me nooit hoe ik me voelde tijdense mijn zwangerschap. Wat mij het meeste pijn deed was afgelopen week. Ik ging bij haar op bezoek en ze keek me met een chagerijnig gezicht aan en vroeg ben je nog steeds zwanger?! Ik schrok me dood en wist niet hoe ik moest reageren later vroeg ik haar waarom ze me zo een vraag stelde maar er kwam niet echt een zinnig antwoord uit ze zei gewoon omdat je niet bent aangekomen. Ik voel me niet op me gemak bij haar ik voel me schuldig en merk gewoon dat mijn kindje bij haar niet gewenst is. Heeft iemand misschien tips voor me wat ik kan doen of hoe ik hiermee om kan gaan?
Ik zou er eens serieus met haar over praten.. Tis onwijs klote voor haar dat ze zelf moeite heeft met zwanger worden, maar daar kan jij niets aan doen en t is nogal rottig van haar als zij jou je zwangerschap niet zou gunnen en van die gekke opmerkingen gaat maken. Gelukkig weet je dat het jaloezie is, dus ik zou haar daar mee confronteren, gewoon een gesprek aan gaan met haar. Lastig hoor!
Kan je haar niet net heel erg betrekken bij je zwangerschap? Als ze dat zelf tenminste wil. Lijkt mij inderdaad dat ze het moeilijk heeft, want haar zusje heeft haar "voorbijgestoken" in iets wat zij zo graag wil en al jaren voor probeert. Probeer haar in ieder geval duidelijk te maken dat je haar er echt wel bij wil als trotse tante. Succes overigens. Beste vriendin is zo haar schoonzus kwijtgespeeld. Die kon er ook niet mee leven dat vriendin wel zwanger was en dat zijzelf een miskraam had gehad en daarna niet meer zwanger raakte. En uiteindelijk heeft die schoonzus zelf gewoon alle contact verbroken.
Hoi Saraa... Ik snap jouw zus heel erg goed, ik heb het gehad met mijn beste vriendin die afgelopen zomer voor de 3e x in 1x zwanger werd. Zij had mij van te voren ingelicht dat ze het weer gingen proberen, dat was voor mij al een flinke klap (omdat ik wist dat het heus weer in 1x raak zou zijn) maar ik was blij dta ze het had verteld want inderdaad een paar weken later een positieve test. Ik kon eerst echt niet blij voor haar zijn, reacties waren gespeeld/fake etc. Ik heb er super veel moeite mee gehad en heb uiteindelijk de stap naar een psycholoog gezet die mij de boel heeft helpen relativeren. Jouw zus misgunt het jou niet, maar het doet gewoon erg veel pijn. je gunt het anderen maar je gunt het jezelf zo veel meer na zo lang proberen... Geef haar de tijd en laat haar weten dat je er voor haar bent. Deel je geluk maar met mate praat ook over andere zaken, toon begrip voor haar verdriet maar geniet van je eigen geluk... En wacht vooral met haar betrekken bij de zwangerschap totdat zij aangeeft dat ze hieraan toe is, anders doe je haar er alleen maar meer pijn mee. Ennuh gefeliciteerd!
Is haar pijn, haar verdriet: steun haar, wees niet boos op haar: het heeft niks met jou te maken, echt niet. Gefeliciteerd meis!
bedankt iedereen jullie reacties zijn super! Ik heb hier zeker wel wat aan Het is inderdaad het beste om een gesprek met haar hierover te beginnen hoe eng ik het ook vind. Ik zal ook proberen haar te steunen maar het probleem is dat ze niet echt op details in gaat het gaat echt zo van ja ik word alleen maar tante niet moeder en dan is ze chagrijnig en loopt gewoon weg. Het lijkt erop dat ze er niet over wilt praten maar goed ik denk dat ik het gewoon ga proberen maar niet teveel zal gaan pushen Nogmaals bedankt voor jullie reacties!
Sluit me hier helemaal bij aan Onthoud dit als je met haar in gesprek gaat. Als je merkt dat ze er niet aan toe is, ophouden. Kinderloos blijven is zo'n intens verdriet, zo allesoverweldigend. Maar gefeliciteerd! Hopelijk heb je een mooi zwangerschap
Ik en mijn zus waren tegelijkertijd zwanger, ik liep 8 weken voor. Inmiddels ben ik bevallen met 20+6 omdat mijn dochter meerdere hartafwijkingen had. En bij mijn zus is alles ok. De pijn die het doet om geen kind te hebben en dat het bij andere goed gaat is ongeloofelijk. Gaat door merg en been... Ik ben heel blij voor mijn zus, maar altijd als ik haar zie denk ik waarom mijn dochter? Zij krijgt ook een dochter. Deed mij ook veel pijn dat zij niet begreep dat alles wat ze al zei pijn doet. Haar zien doet al zeer. Dus ik snap jouw zus wel een beetje... Inmiddels loop ik ook bij een psycholoog, om mijzelf met de situatie om te leren gaan. Maar de wanhoop die jouw zus waarschijnlijk voelt, want ze is bang om misschien wel kinderloos te blijven is zwaar. Niet dat het leuk is voor jouw hierdoor... Dat maakt de situatie lastig. Ik vond het ook raar dat mijn zus met taart naar mijn ouders was gegaan na een goede 20 weken echo. Hun 1e kleinkind was amper 6 weken overleden... Maar ja, logisch gezien is zij en haar vriend door het dolle heen. Praten werkt het beste in deze situaties. Succes!
Heeeel moeilijk maar "schuif" jezelf even aan de kant en ga met haar in gesprek. Geef haar een knuffel, laat haar haar verhaal doen, laat haar boos zijn enz enz En dan trek je het gesprek naar jou toe, dat je het allemaal begrijpt maar dat jij e niks aan kan doen en dat ze misschien hier hulp voor moet zoeken. Dat het je pijn doet enz enz. Houdt ze daarna nog niet op laat het rusten en geef haar ook de rust. Ik zou dus absoluut niet haar heeeeel erg met de zwangerschap betrekken. Niet alleen daar over praten, niet te "koop" lopen zal maar zeggen. Maar dan natuurlijk jezelf niet weg cijferen en ook echt wel genieten. Hoop dat je snapt wat ik bedoel. Snap haar maar jou ook. Er moet een goede middenweg komen en "afspraken". Wat wil zei en wat wil jij. Succes en gefeliciteerd! PS...ik zou het zelf echt niet fijn vinden als mijn schoonbroer dat nieuws komt zeggen. Ik vind dat je tegenover je zus goed moet verantwoorden waarom je dat zelf niet hebt gedurfd op dat moment.
Beste Sara, Een kinderwens van ruim vier jaar is niet mis. De pijn en verdriet die zij voelt kunnen alleen en ook echt alleen degene begrijpen die ook al minimaal jaren ongewenst kinderloos zijn. Jij leeft in een wolk en zij staat misschien met een been in een rouwproces. Je zwangerschap aan haar via je vriend of man aankongen vind ik ook wel denigrerend en tekst en uitleg waard. Ik sluit me daarbij aan bij de reactie van birds. Probeer je zus wel bij je zwangerschap te betrekken maar wel bescheiden en zeg er bij dat je het haar ook zo gunt en hoopt dat het snel lukt. Klaag vooral niet over je kwaaltjes, want zij zou zo graag met je willen ruilen. Luister ook vooral naar haar verdriet zodat haar verdriet erkent wordt. Ik had ook een zus die zwanger was terwijl ik vier jaar ongewenst kinderloos, ernstig ziek en ook voor de kinderwens intensieve behandelingen moest ondergaan. Het is confronterend als in je naaste omgeving zwanger zijn. Niet uit jaloezie, maar omdat je geconfronteerd wordt net je eigen verdriet. Zo werd ik overal buiten gehouden, buitengesloten. Alleen als ik iets vroeg kreeg ik kort antwoord. Nu ben ik zelf dankbaar zwanger, maar er is wel een breuk ontstaan tussen mij en mijn zus. Ik hoop dat je je zus beter probeert te begrijpen en zorgvuldig omgaat. Ik zou haar vooral niet adviseren naar een psycholoog te gaab, want dat vind ik heel bot.
Ik begrijp absoluut dat zij verdriet heeft en het moeilijk vindt dat ik zwanger ben.. ik zelf praat er ook eigenlijk bijna niet over mijn zwangerschap. Ik was erbij toen mijn vriend het had gezegd en ik wilde er gewoon even meewachten om het te vertellen alleen hij begreep dat niet en had zoiets van ik gooi het gewoon in de groep. uiteraard was ik later wel kwaad op me vriend ook omdat me zwangerschap nog pril was maar hij was zo trots dat hij zijn mond niet kon houden. Ik heb ook ook altijd gesteund tijdens haar kinderwens en nog steeds ik kom heel vaak met tips of iets dergelijks en daar is ze ook blij mee alleen ik voel me gewoon klote omdat ik nu zwanger ben vind ik het wel fijn om eens een telefoontje te krijgen van hoe gaat het en met de zwangerschap en niet steeds een afgunstig blik in haar ogen soms heb ik echt het gevoel dat ze hoopt dat ik een miskraam ofzo krijg wat mij verschrikkelijk veel pijn doet. Nogmaals ik begrijp haar verdriet maar het geeft haar niet het recht om zich zo tegenover mij te gedragen het lijkt ook alsof ze geen contact meer met me wilt sinds ik zwanger ben ik ben nu bijna 4 maanden zwanger en heb haar maar 2 keertjes gezien terwijl dat voor mijn zwangerschap wel veel vaker was
Ik begrijp heel goed dat dit super kl*te voor jou is, maar de kans zit er best in dat zij negatieve gevoelens heeft over jouw zwangerschap. Ook kan het best zijn dat zij jou ontloopt... Over beide zaken kan ik helaas meepraten. Maar ik vrees dat je niet veel van haar hoeft te verwachten qua interesse, ze zal eerst haar eigen verdriet een plekje moeten geven voor ze dat kan. Ik snap dat je niet tegen haar kan zeggen dat ze naar en psycholoog moet, maar je kan haar wel adviseren om met iemand te praten over haar pijn. Iemand die haar kan helpen de boel te relativeren, kan bijvoorbeeld ook een goede vriendin of bekende zijn. En als ik het een klein beetje kan inschatten vanuit m'n eigen situatie, voelt ze zich heel schuldig over de gevoelens die ze heeft. Ze bedoeld het echt niet slecht maar ze heeft gewoon pijn. Ze is bezig met haar eigen pijn en daar kan zij waarschijnlijk niet jouw kwaadheid bij gebruiken. Probeer rustig met haar te praten, geef haar de kans om het voor zichzelf een plekje te geven, vertel haar dat het jou pijn doet om haar met zoveel verdriet te zien. En vraag haar of er iets is wat je voor haar kunt doen om het makkelijker te maken.
ik ben 36 weken zwanger en mijn zus heeft ook moeite om zwanger te worden. Ze gaat nu voor IVF. Desondanks is ze enorm blij voor mij en ik hoop zo dat het voor haar gaat gebeuren. Ik heb last van een jaloerse schoonzus. De broer van mijn vriend en zijn vriendin negeren de zwangerschap om het zo maar te zeggen. Ze waren hier onlangs op bezoek. 3 uur gebleven. Niet 1 keer gevraagd hoe het ging, de box staat in de woonkamer met woezel en pip mobiel en ze liep lang het kamertje waar de deur open stond. Geen woord maar ach dit is al de hele zwangerschap. Vanaf het moment dat we het vertelde is er niets gevraagd of gezegd. En zij kunnen gewoon kinderen krijgen
Je zegt dat je haar begrijpt maar dat kun je niet. Je kunt je niet voorstellen hoe vreselijk het is om jaren rond te lopen met het idee dat je misschien nooit moeder zult worden. Dat weet je pas als je het meemaakt.
Ik ben het met Aishlyn eens. Jij kunt, omdat je het niet hebt meegemaakt, niet begrijpen wat jouw zus meemaakt!! Je was kwaad dat je vriend het haar verteld heeft omdat je zwangerschap zo pril was. Dus niet omdat het anders gebracht hadden moeten worden met meer begrip voor haar gevoelens. Hij was blij en kon zich niet inhouden. Jouw zus voelde precies het tegenover gestelde. Zij heeft enorm veel verdriet. Hoezo geeft het haar niet het recht zo tegen je te doen. Zij kan het toch moeilijk vinden nu intensief contact met je te hebben. Dat mag toch? misschien voelt ze zich niet erkent in haar verdriet?? Misschien reageer je te rationeel. Je hebt het over tips. Mensen in zo'n traject en proces zitten niet altijd te wachten op tips, adviezen en vragen van mensen die het niet meegemaakt hebben maar op empathie en medeleven. Dus ik zou zeggen verwacht geen telefoontje van haar, maar pak zelf de telefoon. Toon interesse in haar verdriet en vraag of je wat voor haar kunt doen? Geef aan dat ze altijd bij je terrecht kan. Dat ze je een miskraamt zou gunnen, is een interpretatie van je zelf, Dat is gevaarlijk. De kans bestaat dat je haar vals beschuldigt.
Emma, hoe weet jij dat zo zeker dat je schoonbroer en z'n vriendin kinderen kunnen krijgen? Je zus gaat voor ivf. Ze heeft nog geen ivf gehad. Dat kan ook nog een verschil zijn. Hoe langer het proces duurt, hoe zwaarder het wordt. Je weet toch niet of je zus elke keer dat ze van jullei thuiskomt moet huilen?
Hoezo geeft haar verdriet haar het recht om een uitspraak als " ben je nog steeds zwanger? " te doen? Dat ze het er moeilijk mee heeft ok, maar om zoiets tegen je eigen zus te zeggen? Het lijkt wel alsof zei overal mee weg kan/mag komen, omdat het niet lukt om zwanger te worden. Zo werkt het niet, moet van beide kanten komen. Niet alleen Ts MOET maar rekening met haar zus houden, andersom mag ook wel.
Woow, de zin: Jij bent zeker snel en spontaan zwanger geworden. Woow! Dat komt ... over! kan niet eens het juiste woord ervoor vinden! jaloers, negatief, boos, vul zelf maar in. Alsof je het een ander niet gunt om snel zwanger te worden.. misschien bedoel je het niet zo... maar zo komt voor mij die zin over.