Hallo allemaal, ik ben nieuw op deze website, maar ik lees al een aantal maanden mee.. Ik ben in oktober 2007 gestopt met de pil, omdat mijn vriend en ik graag een kindje willen. Inmiddels ben ik gisteren na de 5e ronde weer ongesteld geworden, dus ik was en ben best wel teleurgesteld... Maar als ik het zo lees op deze website, mag ik me niet aanstellen, want we zijn in principe nog maar net bezig. Toch ben ik zo bang dat wij geen kinderen kunnen krijgen.. Dit komt denk ik ook door onze voorgeschiedenis. Toen ik 15 jaar was ben ik geopereerd aan mijn maagdenvlies, omdat het dichtzat (heel zeldzaam) en de menstruatie er niet uitkon. De gynaecoloog had dit nog nooit eerder gezien en ik werd natuurlijk meteen geopereerd. Vanwege een onsteking moest ik na een week nog een keer geopereerd worden, maar daarna was alles in orde. Toch zei ze wel dat het zou kunnen dat doordat het bloed van een aantal menstruaties er al een tijdje zat, misschien de eileiders e.d. waren beschadigd en dat kinderen krijgen dan op een kunstmatige manier zou moeten. Op dat moment vond ik dat niet zo belangrijk, maar dat komt natuurlijk nu allemaal weer terug. In ieder geval daarna werkte alles prima, normaal ongesteld enz. en na een paar jaar ben ik aan de pil gegaan. Inmiddels ben ik dus vijf maanden van de pil af. Ik heb nu pas het gevoel dat ik pas 2 x (deze keer meegerekend) echt ongesteld ben geworden en de pil is uitgewerkt. Ik heb de laatste twee keer ook mijn eisprong heb gevoeld: buikpijn zoals bij ongesteld worden rond de 14e dag in mijn buik, en een paar uur later was het weer weg. Ik heb het gevoel dat ik 3 maanden nodig had om te ontpillen van de driefasepil Trigynonn en dat alles weer werkt zoals het hoort. En hier probeer ik ook vertrouwen in te hebben... Toch vind ik dit heel moeilijk, want ik ben echt een tobber, dus het feit dat ik heb gehoord dat de ouders van mijn vriend er een hele tijd over hebben gedaan om hem te krijgen en dat ze op een gegeven moment dachten zelfs onvruchtbaar te zijn... helpt niet echt mee om vertrouwen te hebben dat het wel gaat lukken. Misschien is het wel erfelijk.. Als ik realistisch ben denk ik gewoon dat ik spoken zie en dat ik meteen van het ergste uitga... Ik moet wel realistisch blijven: de eerste maanden deden we het na de menstruatie elke dag tot de 14e dag en daarna hadden we er een beetje genoeg van... en de vorige keer hebben we het niet in de meest vruchtbare periode gedaan, omdat we door andere bezigheden moe waren... dus ja dan is het denk ik ook niet zo gek dat het nog niet gelukt is. Ik probeer het nu dus positief te bekijken en er niet meer zo mee bezig te zijn, maar dat is toch verschrikkelijk moeilijk. Het lucht in ieder geval op om hier mijn verhaal te vertellen aan anderen.....
Hoi Kimmie, Ik denk dat iedereen hier wel onzeker is of het gaat lukken. Gezien je voorgeschiedenis is het ook wel te begrijpen maar het is niet raar dat je je onzeker voelt. Misschien toch een keer met je huisarts overleggen? Misschien dat ze jou eerder helpen ivm de operaties die je hebt gehad? Ikzelf heb op 13 jarige leeftijd een zwaar auto ongeval gehad en mijn buik heeft een behoorlijke tik gehad. Ook ik ben erg onzeker of er toen niks beschadigd is geraakt terwijl ik ook een normale cyclus heb. Ik ben wat gerust gesteld toen ik ovulatietesten ben gaan gebruiken en ik netjes elke maand een LH piek heb. Dat geeft me net iets meer het gevoel dat het wel goed zal komen. Ik zit nu in ronde 6 en dat is inderdaad nog erg kort. Alhoewel je het natuurlijk zo snel mogelijk voor mekaar wil krijgen. Succes en ik hoop dat je snel zwanger mag raken!
Hoi, Erfelijkheid gaat alleen van geslacht naar geslacht over. Dus als jouw moeder verminderd vruchtbaar was, kan jij dit ook hebben. En als zijn vader slechte zemmers had, kan je partner hier last van hebben. Nu zijn 5 maanden inderdaad niet lang, want 90% van de stellen raakt binnen een jaar zwanger, dus er kan nog van alles gebeuren. Nu is het wel zo dat je vanwege je voorgeschiedenis misschien eerder ondrezocht kan worden in het ziekenhuis. Gewoon even naar de huisarts om een verwijzing? Of even tempen of ovulatietesten gebruiken, dan kun je zien of je gewoon een eisprong hebt. Groetjes Saskia
hey, Wat toevallig...ik ben op mijn 13 geopereerd omdat er bij mij geconstateerd was dat ik 2 baarmoeders heb...daardoor zat er van 1 baarmoeder ook het bloed achter een "maagdevlies" bij mij hebben ze niets gezegt over een eventuele eierstok beschadeging....maar weet wel dat het zelzaam is...ik hoop voor je dat je snel zwanger mag worden...probeer het een beetje van je af tezetten....is moeilijk ik weet het maar je moet echt positief blijven denk hoor...... liefs van mij
ik heb ook gestest met ovulatie testen en heb gewoon een ei...ook ben ik eerst naar de gyn gegaan voor informatie over mijn afwijking.....
Mijn zus heeft het zelfde gehad met haar maagdenvlies, volgens het ziekenhuis toen was ze 1 op de miljoen die dit had. Ze heeft inmiddels twee gezonde zonen van 15 en 14 dus is uiteindelijk gewoon zwanger geworden, dus hopenlijk gaat het bij jou ook zo. Het schijnt dat het werkt als je er niet zo bij stil staat bij het zwanger worden dat dat wel werkt volgende vraag is hoe doe je dat Maar in iedergeval wat ik heb gedaan is er voor proberen te zorgen dat het "klussen" geen moeten wordt, geniet gewoon van jullie samen en probeer er een beetje de tijd voor te nemen, ik wilde mijzelf (omdat ik al ouder ben) eerst een half jaar de tijd te geven zonder poespas, en pas daarna te gaan tempen en de huisarts in te schakelen, en toen was het niet meer nodig liefs bambie
toch knap 1op de miljoen..mijn gyn zei ook dat het zeldzaam was....maar dat er nu al zoveel meiden zijn die dit hadden.....raar he...
er zijn ook miljoenen meiden snap ook nooit hoe ze dat soort dingen tellen... ieder meisje wat het heeft gehad gedeelte het aantal vrouwen in de wereld of zo?
Bambie, dat is toevallig dat je zus het ook had. Ik herinner me nu ineens dat de gynaecoloog dat ook tegen mij zei dat 1 op de miljoen deze aandoening heeft. Maar goed, ik ben blij te horen dat je zus gewoon twee kinderen heeft kunnen krijgen. Dat geeft toch een beetje een goed gevoel... het is namelijk niet niks op dat moment voor een 15-jarige. Ik dacht dat ik het inmiddels wel verwerkt had, ik ben nu 26, maar nu we aan een kindje denken, komt het toch allemaal weer terug. ik heb vandaag via internet ovulatietesten gekocht, dus we zullen het zien. Zoals ik schreef, ik heb de laatste twee maanden echt het gevoel dat er wel een eisprong komt.. dit terwijl ik trigynon gebruikte en volgens de bijsluiter ik na het stoppen meteen vruchtbaar zou moeten zijn..... maar ja anticonceptie is toch anticonceptie en het lijkt mij dat het moet uitwerken, plus het feit dat iedereen er anders op reageert..... Ik heb in ieder geval met mijn partner afgesproken, lukt het volgende maand nog niet, dan gaan we naar de dokter voor een verwijzing, zodat de gynaecoloog naar ons kan kijken. Mocht er dan toch niets aan de hand zijn, en werkt alles, dus kan ik het tenminste van me af zetten..... en wachten we rustig af... wat betreft de onvruchtbaarheid, de broer van mijn partners moeder heeft geen goede zaadcellen of lui zaad en heeft nu net een kindje gekregen via ivf. Maar als ik het zo lees, dan is de kans klein dat dat dus iets met elkaar te maken heeft. Mijn partners moeder heeft overigens na mijn vriend nog een dochter gekregen, en dat is volgens mij redelijk snel gegaan en zonder problemen. Maar ja, we gaan er nu maar niet naar vragen, want dan weten ze meteen waar we mee bezig zijn Liefs mij
Nee ik kan me voorstellen dat je daar niet om gaat vragen, zou ik ook niet doen. Het geeft dan alleen maar extra druk omdat ze dan elke keer gaan vragen of het al "raak" is. Ik denk zowiezo dat het goed is als je bij de gynacoloog langs gaat, je kan de huisarts uitleggen wat je geschiedenis en je onzekerheid is, en dat je die graag wilt laten wegnemen. Moet zeggen dat ik gelukkig een huisarts heb die dat ook serieus neemt en me dan wel doorstuurd. Ik heb namelijk zelf ook gehad dat door alles wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt ik het idee had, dat het wel eens heel lang kon duren of dat het misschien helemaal niet kon. Gelukkig heb ik toen een afspraak gehad met de gynacoloog in nov vorig jaar en toen ik daar de echo had, zag ze dat er een 3 tal eicellen aan het rijpen waren en dat er niets een zwangerschap in de weg zou moeten staan. Ik ging helemaal blij daar weg, niet dat je onzekerheid helemaal weg is dan hoor, maar je kan af en toe even denken, kom op niet aanstellen het was toen toch allemaal goed en dat helpt. succes!
in ieder geval heel veel suc6 en sterkte meid, maar zoals bambie al zei hoef jij je volgens mij geen zorgen te maken. Dikke kus
Hoi allemaal, even hier niet meer geweest, maar ik zit inmiddels op de 21e dag van mijn cyclus, voor en tijdens de eisprong goed bezig geweest. Ik heb nu last van allerlei kwaaltjes, zoals: af en toe soort van spierpijn in mijn liezen, dan weer steken rechts/links van mijn baarmoeder, slijm begint doorzichtig te worden, sinds vandaag veel plassen, af en toe last van maagzuur, pijnlijke borsten, steek iets onder mijn navel, en moe. Ik heb de laatste 3 dagen 's avonds op de bank liggen slapen, en 's ochtends nog niet uit bed kunnen komen... Dus lekker verwarrend allemaal.... nu maar hopen dat het deze maand wat wordt! Maar goed wat ik wilde melden is: ik heb 24 april een afspraak met de gynaecoloog. Mijn vriend heeft de dokter gebeld om te kijken of zijn medicijnen voor reuma kwaad kunnen en toen heeft hij meteen een verwijskaart geregeld. We hebben lichtelijk overdreven hoe lang we al bezig waren, maar geen probleem aangezien ik ook al een voorgeschiedenis heb, dus ik kon zo de verwijskaart ophalen.
kimmie.....jij had toch het vraahl over die maagden vlies lees ik her weer...waarom mag je niet meteen naar de gyn dan....ik mocht meteen ook al waren wij nog niet bezig met kinderen maken...en ik hoefde ook niet te overdrijven met hoellang we bezig zijn....je hebt toch een voorgeschiedenis...das vaak genoeg hoor
Hoi Lynn, ik zag het net ook pas dat jij ook bij mijn andere topic had geantwoord. Maar toen ik stopte met de pil heb ik niet aan de dokter gevraagd of ik naar de gynaecoloog mocht.... Pas na een maand of 3/4 kwam alles weer naar boven.... en begon ik me echt zorgen te maken. Ik had toen ook met mijn vriend afgesproken na 6 maanden naar de dokter te gaan, maar toen hij de dokter heeft gebeld over zijn medicijnen en of dat zijn vruchtbaarheid kon beinvloeden heeft hij meteen een verwijskaart gevraagd en een beetje overdreven.... Als de gynaecoloog zegt dat alles in orde is, ben ik blij en kan ik rustig wachten tot het wel raak is, zo niet dan weten we meteen wat er mogelijk is....
ik ben bij die van mij geweest en die zegt dat het verder niet uit moet maken dus ik w8 rustig af....ik weet dat ik een ei heb...heb getest met ovutesten en als ik in augustus nog niet zw ben..dan ga ik ff op zijn deurtje kloppen...