Hoi meiden, Veel gelezen op deze site maar voor het eerst dat ik zelf wat plaats. De moed begint me echt in de schoenen te zakken. Sinds augustus proberen wij een kindje te krijgen. Probleem is niet zwanger worden maar zwanger blijven. Ben sinds augustus elke cyclus zwanger geraakt maar ook elke (4) keer het vruchtje weer verloren. De eerste keer met 6 weken (goede oploop testen, op echo was te zien dat het vruchtje rond 4.5 week was gestopt met groeien), tweede keer met 5 weken (testen stopten op een gegeven moment met oploop en had van begin af aan veel buikkrampen dus zag het aankomen, geen echo gehad), derde keer heel pril (maar twee keer tuurstreepjes op de test en daarna weer negatief, met 4 dagen en een beetje begonnen met bloeden (geen echo gehad), en nu met 6 weken en een paar dagen is het bloeden begonnen (hele mooie en duidelijke oploop in testen wel). Afgelopen vrijdag hadden we een afspraak met de gynaecoloog voor herhaalde miskramen. In de tussentijd dus weer zwanger geraakt en de afspraak gebruikt voor een vroege echo. Was toen 5 weken en een paar dagen en zo zag het er op de echo ook uit. Vruchtzakje met een frummeltje er in, ín de baarmoeder (had veel steken links in mn lies dus was bang voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, dacht dat kan er ook wel bij, maar schijnt bandenpijn te zijn en normaal te zijn bij 5-6 weken werd mij verteld). Gisteren dus begonnen met roze afscheiding, vannacht hele nacht rommelende buik, vanochtend krampen en bruinverlies, met daarna rood bloed met “stukjes” en “klontjes”. Ik voel hem aankomen, weer een miskraam dus.. pijnlijke borsten zijn ook weg, pijn in mn lies houdt nog wel aan en vermoeidheid en hoofdpijn ook. Ik heb komende vrijdag weer een afspraak staan bij de gyn voor echo om de groei in de gaten te houden gezien mijn geschiedenis, ik verwacht dat op de echo te zien gaat zijn dat het vruchtje er niet meer zit. Nu is mijn vraag: is er nog hoop? We hebben nog geen onderzoeken gehad, omdat we steeds zwanger raakten. Maar dat trek ik zowel mentaal als lichamelijk niet (al een half jaar weefsel en hormonen aan het opbouwen en afbreken, mennnn ik ben gesloopt), maar dus we gaan maar een pauze inlassen en de mallemolen in (inmiddels asocieer ik bevrucht worden ook met een miskraam dus durf ik niet meer bevrucht te worden maar zonder bevruchting al helemaal geen baby dus ja jullie snappen het wel). Iemand hier die ook keer op keer snel zwanger raakte, meerdere miskramen heeft gehad en toch een gezond kind op de wereld heeft gezet? Tips voor gynaecologen, ziekenhuizen, onderzoeken etc.? Lees veel dat er in NL geen oorzaak wordt gevonden en je naar huis wordt gestuurd met “domme pech” (alsof dat hetzelfde is…) en ze in Belgie wel wat vinden. Iemand die daar ervaring mee heeft? UZ Gent? Ik hoor het graag!!
Jemig meid, wat heftig. Ik was aan het rondneuzen op het forum met een soortgelijke vraag... Hier enkel de eerste zwangerschap die goed is gegaan (zoontje is nu 7 jaar). We zijn sinds 2010 bezig met onze kinderwens, deze is in 2015 uitgekomen. De zwangerschappen erna zijn steeds uitgelopen op een missed abortion of een miskraam, variërend van 6-7 weken t/m 13+ weken. Uit onderzoeken is niks naar voren gekomen. Gewoon 'domme' pech steeds. Via het RKZ naar het LUMC gegaan en wat heb ik vanwege mijn leeftijd spijt dat ik niet voor Duitsland of België heb gekozen. Helaas houdt een vergoeding voor een traject voor ons op. Afgelopen november ben ik begonnen met Utrogestan oa. En de tweede ronde was het raak. Helaas vanmorgen te horen gekregen dat ik weer een missed abortion heb (8+3). Ik word dus wel zwanger, maar blijf het niet. Hoop voor je dat je een ziekenhuis buiten NL kan kiezen. Eentje die bijvoorbeeld op NK (natural killercellen) checkt. Mocht dit misschien van toepassing zijn. Nederland loopt zó achter op dit gebied. Als je op de natuurlijke manier wel zwanger kan worden, dan ben je helaas uitbehandeld in NL. Vanwege mijn leeftijd kreeg ik IVF/ICSI aangeboden, maar mijn man heeft hier andere ideeën over. Helaas. Heel veel sterke ♥️
Toen wij voor de vierde gingen, heb ik 3 vroege miskramen gehad. 2 keer achter elkaar. En 1 met 3 maanden ertussen. Half jaar later was ik (blijvend) zwanger van de vierde. Hij is ondertussen 8 weken oud. Onderzoeken hebben wij ook laten doen, maar kwam niks uit. Voor de andere 3 kids nooit een miskraam gehad, maar op de weg naar de vierde dus wel tot 3 keer toe. Verlies de moed niet! Wij hadden de hoop opgegeven, en toen bleek ik zwanger.
Een kennis van mij heeft dit ook, zwanger worden lukt. Maar zwanger blijven niet. Uit onderzoek is gebleken dat haar bloed te snel stolt. En zodra ze zwanger is moet ze bloedverdunners gebruiken. Hoe het op de detail zit weet ik niet.. Maar weet wel dat het telkens rond de 6 weken mis ging. Misschien is het zo iets. Sterkte in ieder geval!
Ik word niet makkelijk zwanger maar wel veel (vroege) miskramen/buitenbaarmoederlijke zwangerschappen. Ik heb onderzoeken laten doen in het LUMC en UZ Gent. Er is niks uit deze onderzoeken gekomen. Meestal komt er niks uit de onderzoeken maar voor je eigen gemoedsrust is het wel fijn om te weten of er wel of niet iets aan de hand is. Inmiddels ben ik nu toch ruim 14 weken zwanger. Ook hier associeer ik een positieve test met bloed, miskramen en ellende. Nu ziet alles er goed uit. Ik heb vaak getwijfeld of we überhaupt wel door moesten gaan, ik vond het heel zwaar. Zeker de buitenbaarmoederlijke zwangerschappen hebben er enorm ingehakt. Het idee dat je leven in gevaar is door een zwangerschap is angstaanjagend. Uiteindelijk hier dus een hele lange adem nodig gehad (2 keer ruim 3 jaar). Ik wens je veel sterkte en succes.
In Duitsland doen ze onderzoeken naar herhaalde miskramen. Zoals NK en plasmacellen onderzoek en de receptivitytest. Ik zou in jullie geval dit soort onderzoeken laten doen want vaak komt er bij de Nederlandse onderzoeken niets uit.
Ik zou ook meteen naar België/Duitsland gaan. Ze zijn daar gewoon veel verder dan hier. Wat je zelf / in NL nog zou kunnen proberen is Utrogestan. Sterkte ermee, heftig om dit mee te maken!
een vriendin van mij kreeg om een jaar 7x zwanger geraakt en steeds weer een miskraam. Ook vroege miskramen. Zij is bij het LUMC geweest bij de herhaalde miskramen poli. uiteindelijk blijvend zwanger met injecties fraxiparine. Misschien toch iets met de bloedstolling. zelf onderweg naar een 3e en 3 miskramen gehad. Ook allemaal voor de 6 weken. Niks uit de onderzoeken gekomen. Slik nu uit mezelf Aspirine en gebruik ook 2x daags Utrogestan vanaf de eisprong. Helaas nog niet zwanger geraakt. Dus effect nog niet duidelijk.
Wat naar zeg! Zo’n rollecoaster. Toen wij voor een derde kindje wilden gaan, kreeg ik 3 vroege miskramen achter elkaar, in 5 maanden tijd. Na onderzoek bleek dat ik een bloedstollingsziekte (APS) had ontwikkeld. Toen ik daarna zwanger werd en een bloedverdunner gebruikte ging het goed en is onze derde gezond geboren. Vaak komt er niks uit onderzoeken, maar in mijn geval wel. Ik heb herhaalde miskramen onderzoek laten doen, gewoon regulier ziekenhuis in NL. Bij het testen op de stolling was het dus afwijkend en tijdje later nog eens bevestigd.
Wat onwijs naar voor je, maar je verhaal is ook heel herkenbaar! Hier ook snel zwanger maar steeds miskramen (ook 4). Tussen de 4,5 en 8 weken elke keer. Uit de onderzoeken kwam niks dus idd "pech". Mocht van de gynaecoloog Utrogestan proberen vanaf de positieve test bij zwangerschap 5 en nu heb ik gezonde zoon van 1,5 jaar. ik had gewoon een gynaecoloog in Nederland, maar heb het wel een beetje zelf geopperd destijds! Veel succes en sterkte in ieder geval
Zo herkenbaar wat je schrijft. Angst voor zwanger worden omdat dat toch garant staat voor 'ellende'.. Wij hebben er ruim 10 maanden over gedaan voordat ik eindelijk zwanger was en dat werd een missed abortion. Binnen 3 maanden volgende de tweede missed abortion. In het ziekenhuis wordt dan gezegd 'je hebt al meerdere keren bewezen dat je zwanger kan worden' en ik besef me nu dat ik dat eigenlijk een hele pijnlijke uitspraak vind omdat je aan 'alleen zwanger worden' helemaal niks hebt. Wij gaan binnenkort wel door voor onderzoek, maar er wordt ons nu al op het hart gedrukt dat de kans dat daar iets uitkomt echt minimaal is en dat er maar weinig mogelijk is. Dat geeft niet heel erg veel vertrouwen eigenlijk. Ik begrijp je gevoelens van angst dus echt helemaal, alle lol is ervan af en alle voorpret heeft plaatsgemaakt voor teleurstelling eigenlijk. Ik beschrijf het aan anderen nu vaak alsof ik in een zwembad moet duiken. Ik ben er al twee keer ingedoken en het bleek te ondiep en ik stootte al die keren mijn hoofd. Nu is zwanger worden de enige optie om een kindje te krijgen dus spring je maar weer.. ook al weet je dat het zwembad misschien weer te ondiep gaat zijn en je je hoofd voor de zoveelste keer zult stoten. Eigenlijk durf ik nog niet eens te springen..