Hi dames... Ons eerste kindje wordt eind December 2 jaar oud. Eigenlijk zouden we al een tijdje voor een tweede kindje willen gaan. maar... M'n vriend heeft afgelopen jaar thuis gezeten, omdat het hem na een ontslag maar niet lukte om een baan te vinden. Nu heeft hij eindelijk werk gevonden en mag hij in Januari gaan beginnen. Zijn werkloosheid zorgde wel voor een hoop zorgen en natuurlijk zouden we dan niet voor een 2e kindje gaan. Nu is dat probleem "opgelost" en de eierstokken beginnen al aardig te klapperen merk ik Ik kan helemaal hyper worden bij de gedachten het weer te gaan proberen...heb er echt heel erg veel zin in. Daarbij komt dat ik er ook niet echt jonger op word (33) Toch weet ik niet zo goed of het wel verstandig is... De werkeloosheid van m'n vriend heeft er wel ingehakt. Op financieel gebied kan het beter en ik ben echt als de dood dat hij straks weer zonder werk zit....(puur gebaseerd op ervaring) Als er een tweede onderweg zou zijn, moeten we de ook de zolder gaan opknappen, wat ook weer geld kost. Ook is mn moeder erg ziek (kanker) en gaat haar gezondheid op dit moment hard achteruit.... Deze 2 redenen zijn misschien niet de meest optimale situaties om weer zwanger proberen te worden. Zwanger en dan misschien wel je moeder moeten begraven? Zwanger en vriend heeft (nog) geen contract voor onbepaalde tijd. Vriend zegt steeds dat je nooit zekerheid hebt in het leven en alles komt altijd op z,n pootjes terecht. Is ook wel zo,maar toch.... Weet niet zo goed wat ik wil bereiken met deze post. Uiteindelijk maken we zelf een keuze en zal die natuurlijk niet afhangen van reacties op een forum-topic Toch ben ik wel nieuwsgierig naar de mening van anderen... pfff... hormonen... T is gewoon lekker om even van je af te schrijven
Hey Sabrina, Wat vervelend dat jouw moeder zo ziek is, ik kan me voorstellen dat dat gedachten aan een tweede kindje een beetje raar maakt. Toch zou ik het hiervoor niet uitstellen. Ik weet natuurlijk niet precies hoe het met je moeder gaat maar er is wellicht een goede kans dat ze er nog wel is als haar kleinkind wordt geboren en dat dat haar wellicht veel vreugde geeft. Je schrijft niet of je zelf een (vaste) baan hebt maar als je moet gaan wachten tot je man een vaste baan heeft, kan het nog wel eens lang gaan duren. Binnen mijn bedrijf worden er iig geen vaste contracten meer gegeven dus ik heb iig die eis voor mezelf laten varen. Ik kan me voorstellen dat je iig iets van een inkomen wilt hebben, maar als je een garantie (voor je man) wilt, kan het er wel eens niet van komen in deze tijd (bij ons zijn de onzekere tijden nu pas echt aangebroken dus wellicht is dat anders voor zijn sector)
Je weet het inderdaad nooit, en het belangrijkste is je gevoel...je zegt heel graag te willen.... je vriend heeft een baan...financieel kan het beter , maar daar kunnen jullie aan werken.... Ik denk dat de grooste reden nog wel je moeder kan zijn, luister naar je gevoel... en denk eraan het hoeft allemaal niet snel, je kan wachten, je kan het op zijn beloop laten gaan.... Zoveel keus, eigenlijk help ik je totaal niet, ik kan alleen maar zeggen , luister naar je gevoel en als jullie samen hetzelfde gevoel hebben , dan zou ik ervoor gaan ! Sterkte verder met je moeder !
Hoewel wij helaas nog niet eens ons eerste kindje mogen verwachten begrijp ik je gedachten wel. Vooral wat je zieke moeder betreft. Mijn vader had ook kanker, eerder dit jaar geconstateerd maar na 2 operaties en chemo kuren is hij weer schoon verklaard. Toch heb ik getwijfeld of ik de medische molen in zou gaan in mei of dat ik toch nog even de situatie wilde afwachten. Ik was namelijk doodsbang dat mijn vader zou overlijden tijdens mijn zwangerschap en dat dit een erg grote stempel zou drukken op mijn gevoel en dat mijn vader extra verdrietig heen zou gaan omdat hij wist dat hij zijn kleinkind niet zou ontmoeten. Nu kun je slecht nieuws tijdens je zwangerschap natuurlijk nooit helemaal uit de weg gaan. Iemand van dit forum zei echter weer dat het hem juist extra vechtlust zou geven, dat hij juist er alles aan zou doen om zijn kleinkind te zien. Maar dat is een hele persoonlijke keus. Maar als je bijvoorbeeld (heel cru gezegd, ik hoop het allerbeste voor je) weet dat je moeder binnenkort zal overlijden en het kindje niet kan ontmoeten zou mijn persoonlijke keus zijn om te wachten. Maar dat hangt ook weer van je band af met je moeder en gewoon je gevoel. Sterkte met deze beslissing en sterkte met deze klote tijd!
De kans is helaas groot dat ze de geboorte van een tweede kleinkind niet mee mag maken.... Inderdaad kan het haar vechtlust en vreugde geven. Maar zou het zo zwaar vinden als ze het dan net niet zou redden Aan de andere kant zou het natuurlijk helemaal fantastisch zijn als ze nog wel langere tijd bij ons mag zijn. Hadden we maar een glazen bol wat dit betreft! Ikzelf heb wel een vast contract. Echter wel in de gehandicaptenzorg... Ook geen garanties dus op het moment haha...Maar om daar ook helemaal rekening mee te moeten houden en ergens denk ik niet dat ik zo 1 2 3 op straat sta.... Als mn vriend weer binnen het jaar zn baan zou kwijtraken,krijgt hij geen uitkering meer. Van alleen mijn salaris redden we het niet.. Allemaal "wat als"... Het hoeft niet te gebeuren natuurlijk. maar ben het vertrouwen in nieuwe werkgevers gewoon een beetje kwijt. (het is nl niet de eerste keer dat m'n vriend ontslagen is) Het geluk binnen m'n eigen gezin vind ik het belangrijkst en de wens om een tweede kindje te mogen krijgen is gewoon heel groot. Dus gevoelsmatig weet ik m'n antwoord al... maar toch, dan denk ik er goed over na en slaat de twijfel weer toe. @ Denise: Geeft niet dat je geen "oplossing" hebt hoor... Daar moet ik uiteindelijk zelf mee komen. @ Catmommy: Ik besef heel goed dat we al heel erg gezegend zijn met een kindje! Hoop ook zeker niet dat mijn post als "egoistisch" gezien wordt.. Hoop voor jullie natuurlijk dat het ook gaat lukken!! en dat je je vader straks een hele trotse opa maakt. Wat goed dat hij "schoon" is! Bedankt voor de reacties... Fijn om een ander z,n mening te lezen