Hallo dames, We hebben een dochtertje van 4 en na een lange tijd (PCOS en mm) nu spontaan zwanger van ons tweede meisje... dolgelukkig en blij en vooral dankbaar. Alleen in onze vriendenclub zijn het afgelopen jaar twee kindjes stil geboren (32 wkn en 37 wkn). Vreselijk om het van dichtbij mee te maken. Beiden zonder een oorzaak, ineens geen beweging voelen. Nu heb ik sinds 2 weken vreselijke nachtmerries (had ik bij mijn dochter ook) maar telkens gaat het over hetzelfde... een stilgeboren meisje met 36 wkn. Vanmorgen werd ik helemaal in tranen wakker.... en il weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Jullie kunnen ook niet zo veel doen natuurlijk maar ik moest even mijn verhaal kwijt.... hopelijk trekt de angst weg en kan ik extra gaan genieten.
Sowieso hebben zwangeren meer dromen en vaak ook nare dromen en vooral als je zoiets al van dichtbij hebt meegemaakt! Logisch dat je zo droomt maaaaaar gelukkig zijn dromen geen toekomstvoorspellers (zullen vast mensen zijn die het niet met mij eens zijn) maar eerder een tool om je dag/angsten etc te verwerken.... gelukkig maar anders zouden de raarste dingen gebeuren Hihi Ik droom ook veel, raar en ook vaak naar! Vooral vaak over bloedingen (heb er nogal wat gehad in het begin van de zwangerschap) of dat mijn oudste gewond is ofzo. Vannacht nog gedroomd dat zijn handje helemaal kapot was en volgens man lief was ik behoorlijk aan het piepen in mijn slaap. Ik heb het helaas ook van dichtbij meegemaakt. Het kindje van een collega overleed in de buik met 39 weken en heb daar met de eerste zwangerschap ook veel over gedroom..... maar het is dus echt angst verwerken
Oh meid wat vreselijk die angst. Heel begrijpelijk omdat het zo dichtbij voorkomt in je vriendenkring. Ook door je hormonen kun je extra raar dromen en extra angstig zijn. Ik hoop dat je het los kunt laten, misschien eens bespreken met je VK? Zie het niet als voorgevoel hoor, heel anders maar ik was deze zwangerschap héél bang voor een missed abortion en door die extreme angst dacht ik dat ik dus een voorgevoel had. Maar de angst speelt je dan parten en je bent niet realistisch. De kans dat er iets fout gaat met jullie meisje is gewoon ongelofelijk klein. Dikke knuffel
Ik kan me je angst goed voorstellen, zeker als je het tot twee keer toe van dichtbij hebt meegemaakt. Geef het aan bij de verloskundige of gynaecoloog waar je onder controle staat. Misschien kunnen zij je enigszins geruststellen.
Bedankt voor jullie reacties... ik heb het besproken met mijn vk. Speciale situatie want mijn vk is mijn beste vriendin. Zij kent de situatie ook (van verhalen) en ze geeft aan dat ik de angsten moet los gaan laten maar als ik dan zo levensecht droom is dat erg moeilijk. En word ik bang! Gelukkig voelde ik een klein meisje schoppen en dat stemt me dan gerust
Heel herkenbaar, hoewel ik er gelukkig niet over droom. In onze omgeving zijn twee kindjes kort na geboorte overleden door omstandigheden tijdens de bevalling... Laat ik nu al vreselijke angst voor herhaling van mijn eerste bevalling hebben en dit er nog op boven op...
Ja het zo erg zulke dingen van dichtbij te maken... telkens spookt het door mijn hoofd... gek word ik ervan! Zo bang dat dit wonder ons ontnomen gaat worden. Al moet ik vertrouwen hebben in mijn lichaam en vooral dat meisje in mijn buik.