Ik wil gewoon even van me afschrijven, wie weet herkent iemand zich hierin. Ik ben vaak onrustig, dat uit zich vaak dat ik bijvoorbeeld niet lang thuis kan zitten. Heb het gevoel ook gewoon geen rust in mijn hoofd te hebben. Ik vraag me continue af en wat nu? Ik word er soms gek van. Ik ben vaak alleen met mijn 2 kinderen en onderneem ook vaak dingen met ze. Mijn man werkt veel en die zien we dus niet zo heel vaak. Hoe krijg ik toch de rust in mijn hoofd en gewoon alles op mijn gemak kan doen, zoals het huishouden. En hoe komt het toch dat ik soms gewoon weg moet.. Geen idee wat ik hiermee wil, maar het is toch altijd fijn om je gevoelens eens op te schrijven.
Ik herken wel dat, toen mijn dochter nog niet naar school ging, ik ook iedere dag wel even eruit ging/moest, iets doen met haar (of naar de winkels en zij mee). Tja, werd anders gewoon gek van de hele dag binnen zitten en een kind vermaken. Ze eisen toch continu je aandacht op. En liefst in het weekend even alleen eruit, even niet steeds dat geclaim! Ik denk dat dat redelijk normaal is Nu ze naar school gaat, werk ik ook weer. Nu heb ik dat veel minder, omdat er thuis doordeweeks gewoon rust is, als ze op school zit. En dan speelt ze vaak of bij een vriendinnetje of bij ons, en vermaken ze vnl elkaar. Het is maar een paar uurtjes en ze kan zich sowieso beter vermaken. Op zaterdag ga ik nog steeds graag even de stad in (en kan papa even alleen met haar zijn, goed excuus dus )
Ik herken het helemaal maar wat je er aan doet? Een paar keer per dag moet ik van mezelf gaan zitten met een boek/breiwerk want zoonlief reageert erg op mijn onrust, hij vraagt dan veel aandacht en drentelt maar rond waardoor ik nog onrustiger wordt. Verder geef ik duidelijker mijn grenzen aan en vertel ik mijn zoon dat ik graag even zelf rustig wil afwassen en hij dus even alleen moet spelen. Zorgen voor mezelf en voor mijn eigen rustmomenten helpt wat om minder druk te voelen en minder druk te zijn. Daarnaast vlucht ik af en toe in het weekend en ga wat voor mezelf doen. Mij zoon vraagt veel aandacht en kan erg slecht rustig spelen, ik vermoed dat dat door mij komt en na een gesprek met mijn partner heb ik echt geprobeerd dingen anders aan te pakken.
Beide kinderen zitten op school en nu is het natuurlijk vakantie en dan heb ik het sowieso vaker. Ik werk niet, wil wel graag iets doen voor wat uurtjes in de week. Keek al naar vrijwilligers werk bij een bejaardentehuis, dat lijkt me op zich best leuk. Ik ga komende week een mail sturen en wie weet kan ik wat voor ze betekenen.
ja dat raadde mijn vriendin mij aan maaaar wat moet ik me er bij voorstellen TS ik herken je gevoel helemaal
Door yoga leer je rust in je hoofd en lijf te brengen. En het is nog eens goed voor je lichaam ook nog. Ik zou zeker eens een proeflesje proberen.
Ik herken dat onrustige gevoel ook! maar wel net even iets anders. Ik heb bijv. dat ik de hele dag door denk 'wat zal ik nu gaan doen? laat ik maar de badkamer gaan schoonmaken' of de ramen lappen of de vloer boenen. Ook moet ik er iedere dag idd een paar keer uit met ons dochtertje. Anders voel ik me zo'n niksnut. Ben blij dat ik straks weer wat meer werk zodat ik misschien een iets meer voldaan gevoel krijg en ik wat meer orde in mijn hoofd krijg. (hoop ik)
Yoga.. Ik denk dan aan een klasje met vrouwen die allemaal tegelijk onwijs moeilijke posities aannemen en zitten te "hmmmmmm-en". Geen idee hoor, wie weet is t wel helemaal goed voor mijn probleem. Vaak heb ik dit vervelende gevoel al als ik wakker word. Ik ga dan al gelijk bedenken wat ik zal gaan doen met de kinderen, en als ik dan gewoon echt niks kan bedenken, wordt ik heel chagrijnig van mezelf.. Snap niet dat dit soms zo heftig is dit gevoel dat ik de neiging heb om heel hard weg te rennen en heel hard te gaan schreeuwen op het strand zodat het wat leger wordt in m'n hersenpan..
Nou dan zou ik eens gaan kijken. Yoga wordt sowieso opgebouwd in moeilijkheidsgraad en het hmmmm-en komt er niet eens bij kijken hihihi... Het is veel meer down to earth dan de vooroordelen doen vermoeden hoor.