Ik heb een vraag over ons zoontje van 1,5 jaar. Al vanaf zijn geboorte was slapen een probleem; eerst was het de reflux die voor onrust zorgde, althans, dat denken we, maar toen we stopten met de medicatie omdat het niet meer leek te helpen veranderde er niks. Wij zijn er toen van uitgegaan dat hij over de reflux heen gegroeid was, maar het slechte slapen bleef en is er nog altijd. Op goede nachten wordt hij misschien vier keer wakker, op slechte nachten zo twintig keer. Hij heeft in 1,5 jaar max 1 week doorgeslapen (niet achter elkaar) waarbij doorslapen voor ons is tot 5 uur. Was hij eerst gewoon zijn speentje kwijt en sliep hij daarna weer door, nu lijkt angst toch de reden te zijn. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen maar hij schiet vaak omhoog, gillend en huilend, alsof hij ergens van schrikt. Hij lijkt echt bang. Daarnaast heeft hij ook met grote regelmaat last van nachtangsten, waarvan ik inmiddels weet dat daar niks aan te doen is. En tot slot is het soms ook nog gewoon "zeuren", speentje weg oid. Al met al zijn we alle nachten behoorlijk in de weer. Ik probeer overdag al zoveel als mogelijk prikkels te beperken, maar ik merk dat ik daardoor ook in een soort isolement raak. Ik ben inmiddels met zwangerschapsverlof, de tweede verwachten wij over vijf weken, en ik durf ons zoontje al bijna niet meer naar de oppas te brengen of mee te nemen naar de winkel omdat ik mijzelf wijs maak dat dat prikkels zijn. Wij denken namelijk ook dat hij hooggevoelig is. En probeer ik overdag voor hem zoveel mogelijk te mijden, doen wij savonds zelf niets meer omdat we bekaf zijn en alle avonden vroeg naar bed gaan. Inmiddels ligt een van ons standaard naast zijn bed, om onszelf de nachtelijke loopjes van de ene naar de andere kamer te besparen. Het voelt net iets minder frustrerend om hem te kalmeren als je er al naast ligt. Ik weet niet goed meer wat te doen anders dan hopen dat het ooit over gaat. Juist omdat ik denk dat het angst is, voel ik me niet goed bij laten huilen. Niets ergers als een kind dat echt bang is, alleen te laten. De ervaring is ook dat dat niet helpt, we hebben het uiteraard al wel eens geprobeerd. Ik weet dat er al veel topics over slapen zijn geopend, maar ik dacht wie weet is er iemand die zijn kind hierin herkent (slecht slapen, vermoeden van hooggevoelig etc) en heeft iemand een gouden tip. En zo niet, dan is gedeelde smart hopelijk wel halve smart.
heel herkenbaar. zoontje heeft dit gehad tot 3 jaar en 3 maanden nu 3 jaar en 6 maanden.. Het is een hel geweest nooit doorslapen elke nacht 20x wakker schreeuwen hij had ook nachtangsten kn hem niet bereiken. Ik lag steeds bij hem in bed of andersom tot ik bijna moest bevallen. We zijn streng geweest het duurde 10 hele lang nachten. steeds als hij wruit kwam of riep zeiden we dezelfde zin 3x.. daarna niks meer. ik dacht dit werkt nooit maar wonder boven wonder gaat het goed. Hij roept nog weleens maar ik geef geen antwoord tenzij ziek of echt iets aan de hand naturlijk. ook hebben we een slaaptrsiner van nijntje als hij zn oogjes open heeft mag hij van zn kamer af... vind jou kindje wel nog erg jong. Wil hij niet bij jou in bed slapen? Hier hielp zelfs dat niet eens hij bleef krijzen en wakker worden. Ik ben blij dat ik dit heb gedaan en doorgezet maar op zijn leeftijd zou ik dit nog niet kunnen omdat ze nog lang niet zoveel begrijpen en bang zijn is indd vreselijk.. we hadden echt tien dagen nodig om hem vertrouwen te geven dat we er gewoon waren. Met inslapen blijf ik wel bij hem.
Heb wel eens iets gelezen over het laten reinigen van de babykamer. Maar niet iedereen geloofd daar in.
Bij ons slapen heeft wel even geholpen maar nu wordt hij hysterisch als ik hem snachts meeneem naar onze kamer. Wat goed dat het bij jullie beter gaat! Heb mezelf ook wel voorgenomen dat als hij iets ouder is we wel strenger/harder mogen zijn. Kamer reinigen hebben we gedaan, maar eerlijk gezegd heb ik daar geen fijn gevoel aan overgehouden. De mevrouw dacht dat er idd negatieve energieen zijn en ook dat hij niet goed geaard is en nog tussen hemel en aarde zit. Ik vond het maar angstig en het heeft ook niet geholpen helaas!
Onze dochter was ook een slechte slaper. Had ook reflux....... Maar pas met 3 jr😡 werd er ontdekt dat ze oorontstekingen had! Als baby ooit bij audiologisch centrum geweest ivm met slecht horen. Was niks aan de hand, vocht trok al weg. Kno van ten en audiologisch centrum hebben nooit genoemd dat slecht slapen signaal kon zijn van oorproblemen! Huisarts zag en ziet de ontsteking nog steeds niet. Maar toen mijn dochter 3 was bij andere kno terecht gekomen en die zei dat slaapproblemen vaak veroorzaakt worden door oorproblemen bij kinderen. Na buisjes eerste buisjes nog 12 weken geduurd voor ontsteking weg was maar daarna sliep ze wel door.
Voor een deel is het herkenbaar. Onze uk had verborgen reflux en zat aan de medicatie en dit heeft ook even geduurd voor hij de juiste medicatie en dosis kreeg. Wij hebben ook een vermoeden van hooggevoelig en we merkten als baby al dat de bekende sprongen hier overduidelijk waren. Overdag meer jengelen en snachts uren huilen. Is hij snachts wel echt wakker? Misschien meer nightterror? Als hij vaak wakker is door het kwijtraken van zijn speen misschien afbouwen/stoppen zo dat hij 1 reden minder heeft om wakker te worden? Uk ging pas meer doorslapen toen hij 2 was. Ondertussen is hij bijna 3 en is toch vaak 1 keer kort wakker.
Zo herkenbaar. Al hebben we hier nooit reflux gehad. Inslapen was een probleem (om 19 uur naar boven en pas 21.30 was het huilen gestopt) en dan 's nachts nog een aantal keer. Wij weten niet precies wat het geweest is. Maar rond zijn derde verjaardag (sorry, dat is voor jullie nog heel ver weg) was het over. (dat zijn zusje er uberhaubt gekomen is..) Waarschijnlijk heeft het er bij hem mee te maken gehad dat hij in zijn hoofdje al verder was dan zijn lichaam. Hij kon de dag niet goed verwerken.