Hoi allemaal, Ik wil even van me afschrijven omdat ik het even niet meer weet. Ik heb altijd 2 kinderen gewild toen mijn relatie stuk ging spatte mijn familie sprookje uit een. Helemaal omdat ik altijd de droom had 2 kindjes snel na elkaar hoopte te krijgen. Sneller dan verwacht kreeg ik een nieuwe relatie en ik stortte mijn kinderwens bij hem uit omdat ik weer super verliefd was en hoopte om zo toch het complete gezinnetje te zijn. Mijn vriend was daar nog niet zo snel aan toe en vond het in het begin ook erg wennen toen onze relatie serieuzer werd om veel ook voor mijn dochtertje te zorgen. Nu is hij helemaal gewend en is mijn dochtertje onlangs 3 jaar geworden. Nu het probleem de ene kant zouden we wel een kindje willen en zijn we er beide ook wat meer aan toe. Maar aan de andere kant zijn er ook twijfels en dan nu vooral bij mij. Ik dacht echt dat ik en ex nooit uit elkaar zouden gaan en al helemaal niet toen we een kindje kregen en het vlak na de geboorte was. Maar door alle stress heb ik geen fijne zwangerschap gehad en was het 1e jaar na de geboorte zo ontzettend zwaar er kwam ontzettend veel bij kijken en het was ook nog eens een vechtscheiding. Ik heb een flinke klap te verwerken gehad en loop nu nog steeds bij een psycholoog al is het wel in afbouwende fase omdat het al een stuk beter gaat. -Nu zit er toch diep van binnen een angst om evt na een 2e kindje er weer alleen voor komen te staan en dan heb ik 2 kinderen bij 2 verschillende vaders. het gaat goed tussen ons maar het is toch een gevoel wat weer om hoog komt kijken waarschijnlijk door mijn eerdere ervaring. -Verder ook bang zal ik wel van een 2e kindje net zoveel kunnen houden als de 1e? -Denkend aan mijn dochtertje, hoe zal het voor haar zijn als zij naar haar vader gaat en kindje nummer 2 blijft hier achter. voelt ze zich dan niet achtergesteld. -Ik weet dat mijn vriend nu ontzettend gek en close met mijn dochtertje is maar wat als hij als hij een eigen kindje zou hebben dat de band met mijn dochtertje toch afzwakt? -weer de baby tijd.. ik vind het nu zo fijn dat mijn dochtertje wat zelfstandiger is en niet meer uren huilt (misschien kwam dat ook door de spanning in huis met de scheiding) maar ik ben zo blij dat die tijd voor bij is. - toch een stukje vrijheid wanneer dochter om het weekend bij haar vader is om met vriend samen dingen te ondernemen, tijd voor elkaar en dingen te doen die net wat makkelijker gaan zonder haar aanwezigheid. Maar aan de andere kant zou het zo mooi zijn een 2e kindje van ons samen, mijn dochtertje die onzettend gek is op baby's een grote zus te laten zijn ook voor de toekomst en als ik realistisch kijk (de baby tijd duurt maar even) daarna lijkt het me juist super leuk en gezellig 2 kindjes om ons heen. Ze maakt nu alles bewust mee dus wat dat aan gaat ben ik misschien zelfs blij dat het toch niet snel achter elkaar was zoals ik ooit hoopte. Maar nu ik wil ook niet nog jaren wachten voor een te groot leeftijds verschil dus dan zouden we evt dit jaar of volgend jaar het willen proberen. Maar waar bij ik bij de 1e zo zeker was ben ik nu zo onzeker kan ik dit wel nog een keer en is het echt wat we willen en is het fair tegen over mijn dochtertje. Ik hoop dat jullie misschien tips hebben of advies of wat dan ook zo dat ik er hopelijk achter kom hoe nu verder.