Voel je niet schuldig hoor, zodra jij je jongetje op je buik hebt, kun je je echt niet meer voorstellen dat je had gewild dat hij een meisje was geweest! Daar heb ik 100% vertrouwen in Voor jezelf is het heel vervelend dat je je zo voelt. Wel heel eerlijk dat je ervoor uitkomt en ik denk dat er meer meiden hetzelfde gevoel hebben. Natuurlijk weet je dat als je voor een kindje gaat, je 50% kans hebt op een meisje. Dan is het een grote gok om te nemen, als je echt geen jongetje zou willen. Bij de 2e was ik misschien heel even terleurgesteld, puur inderdaad het idee dat ik waarschijnlijk nooit een dochter zou hebben want waarschijnlijk hielden we het er ook bij 2. Nu is de derde dus onderweg en het is een meisje. Maar ik had zó getekend voor nog een knul! Ze zijn zooooo leuk!
Ik droomde ook altijd van een meisje. Maar vanaf dat ik zwanger ben wist ik dat het een jongen was en vond ik dat alleen maar geweldig! Mijn zoon krijgt straks wel eerst schattige baby kleertjes aan, lieve babypakjes en schattige rompers, gewoon met nijntje enzo. Het hoeft niet gelijk met stoere drukke kleuren en stoere plaatjes erop. Als hij een paar maanden is dan vind ik stoere kleertjes weer wel leuk voor hem. Voor het wiegje heb ik ook gewoon lieve schattige lakentjes en dekentjes. Ik kijk nu al uit naar het samen spelen met lego met hem! Lijkt me zo leuk! En wat meerdere keren gezegd is, jongens zijn veel meer mama kindjes dan meisjes. Jongens blijven ook langer kind, dus daar zul je echt niks aan missen. Maar meid, wel goed dat je het hier neer zet en het van je afschrijft. Gevoelens kunnen juist alleen maar zwaarder worden als je er met niemand over durft te praten. Mocht je er echt onder gaan lijden dan kun je dit ook tegen je vk zeggen, je hoeft je niet te schamen ervoor, hormonen kunnen namelijk hele rare dingen met je doen. succes
Ik begrijp je gevoelens goed. Ik heb altijd het idee gehad een zoon en een dochter te krijgen. De eerste was een zoon dus waren we in de wolken. Nu onverwachts al zwanger van het tweede en we gingen er eigenlijk onmiddellijk van uit dat het een meisje zou zijn! Ik durf heel eerlijk toegeven dat manlief en ik toch een aantal weken nodig gehad om te wennen dat het toch een tweede zoon is! Teleurgesteld ja. Durf ik ook eerlijk voor uit komen. We willen maar twee kindjes dus de kans op een dochter is weg. Dat vraagt toch even tijd om aan het idee te wennen als mama van twee zonen. Betekent dat dat ik mijn tweede zoontje minder graag zal zien? Absoluut niet. Zoals ze hier al zeiden, eens je je kindje vasthebt, dan doet het er niet meer toe wat het geslacht is hoor! Mijn zoontje is ook een megaknuffeltje en zijn nichtjes dan absoluut niet. Ligt ook aan karakter maar jongetjes hangen inderdaad wel goed aan de mama vast. Trek je niet aan wat sommigen hier zeggen. Ja iedereen mag zijn gedacht hebben maar help je TS daar nu iets mee met zo lompweg te gaan zeggen dat haar gevoelens erg zijn? Ze beseft het duidelijk zelf en wil dit gewoon uiten en ergens de bevestiging dat die gevoelens echt voor niets nodig zijn. Dus TS, die gevoelens zijn zeker niet zo raar hoor, je moet gewoon even wennen aan het idee en eens je kindje er is, komt dit allemaal goed. En ik vind het sterk van je dat je dit durft uiten. Is me al opgevallen dat telkens hier eens iemand een topic start dat wat als taboe wordt gezien, er direct overal moraalridders zijn die ipv helpende kritiek te uiten, alleen maar de TS gaan aanvallen omdat het topic not done is in hun ogen. Dat TS dit topic start omdat ze er met iemand over wil praten en er zelf mee in de knoop zit, dat doet er blijkbaar niet toe. Hoe gemakkelijk altijd kritiek te uiten.
Ik denk eigenlijk dat je nu je gevoel even moet leren omschakelen doordat je een ander beeld in je hoofd had. Dat lijkt me wel gewoon. Maar ik denk dat je het geslacht niks kan boeien straks. Wat zal je genieten van dat ventje op je buik. Twee stoere ventjes is hardstikke gaaf. Dus even wennen en je daarna lekker storten op stoere jongensspulletjes. En ik vind het juist eerlijk van je dat je je gevoelens uit.
Kom op meid. Zet je er overheen .. Het is JOU kind. Gezond en wel. Wat maakt het nog uit wat er tussen die beentjes zit? Hij word jou gegeven, jou wonder.. het had ook allemaal heel anders kunnen zijn. Draag hem met trots en laat hem weten dat hij welkom is in jou hart.
Ik snap het wel, je bent zelf ook een meisje dus dat is bekend. Plus dan het tegen je zus opkijken.. Ik dacht bij mijn oudste tot 30 weken dat het een meisje was, toen bij een echo bleek het een jongen. Daar moest ik aan wennen, ook omdat ik een voorkeur had. Toen hij was geboren verdween dat. Nu heb ik twee zoons en dat is heerlijk! Ik zou nog steeds wel graag een meisje willen, maar als ik al twee meiden had gehad had ik een jongen erbij gewild Soms als mijn man aan het klussen is en mijn zoons met hun plastic gereedschap ernaast gaan staan zou ik ook wel graag iemand willen in meiden dingen mee te doen, maar ook hiervoor geldt: dat zou andersom ook zijn geweest. Jongens zijn lief en heerlijk. Neem de tijd eraan te wennen en vergeet niet te genieten
Ik begrijp dit gewoon echt niet! Ik dacht ook bij de eerste dat het een meisje zou zijn (voorgevoel) maar toen het met de 20 weken echo een jongen bleek te zijn was ik meteen blij (wel verbaast over dat mijn gevoel me zo voor de gek had gehouden) Ik begrijp werkelijk niet hoe je teleurgesteld kan zijn, het is je KINDJE!!! JOUW kindje!!! Bij de tweede hier dacht ik meteen dat het weer een jongen zou worden en dat was ook zo, en meteen was ik weer super blij!!! Ik begrijp die voorkeur nooit zo eigenlijk...het belangrijkste is toch dat je kindje gezond en gelukkig is???!!!
Dit inderdaad. Snap er ook niks van. Wij verwachten een tweeling en we willen vantevoren de geslachten niet weten. Simpelweg omdat het me serieus niet boeit. Jongens,meisjes,van alles wat, als ze maar gezond zijn. Welkom zij. ze sowieso om wie ze zijn en niet om hun geslacht, dus nee sorry, ik kan me hier echt niet in vinden.
Hey meis, Toen ik zwanger was van mijn eerste zoontje en nog niet wist wat het geslacht was, dacht ik zelf ook dat meisjes misschien wel het leukste waren... (want: herkenbaar!!). Toch had ik al direct 't gevoel dat het een jongetje was en vond dat ook helemaal leuk. Bij de 20 weken echo bleek het ook een jongen te zijn. En vanaf de dag dat geboren is zit ik op die blauwe wolk... wat is het leuk om alles mee te maken van een jongetje! Hele andere dingen dan bij meisjes en daarom ook weer heel anders! Super vind ik het! Ben helemaal verliefd, en nu ook al op ons 2e jongetje dat onderweg is... kan niet wachten tot hij er is. Ik snap je gevoel, maar echt, het komt goed, ook jij zal straks helemaal verliefd zijn op je kleine mannetje!!! En dan wil je vast echt niet anders meer!!!
Ik begrijp het wel. Toen ik zwanger was van mijn dochter had ik een voorkeur voor een jongen. Ik was er ook echt van overtuigt dat het een jongen zou worden. Met een pretecho hoorde ik dat het een meisje werd en moest ik ook wel even een paar dagen aan het idee wennen. Toen ik eenmaal aan het idee gewend was was het ook goed. Alleen tijdens de bevalling had ik me nog even druk gemaakt van strax is het toch een jongen en heb ik nu alles roze. Maar ook al heb ik niiet mn voorkeur gekregen ik ben net zo blij met een dochter. Echt even wennen aan het idee en het komt wel goed met je gevoel. En de meesten hebben stiekum wel een voorkeur, alleen durfen het niet toe te geven ofzo.
Het gevoel is herkenbaar hoor, toen mijn vriend en ik in de lift stonden na de geslachtsbepaling zeiden we tegen elkaar dat een meisje ook erg leuk was geweest maar dat we echt niet minder blij waren met dit mannetje. Het is zo'n schatje, echt een knuffeltje en bij de geboorte zat ik (in tegenstelling bij mijn oudste zoon) echt op een grote roze(blauwe) wolk. Helemaal verliefd en nog steeds hoor en ook op mijn oudste zoon maar hadden een slechte start. Maar toch ken het gevoel en ik moet eerlijk zeggen dat als ik in mijn omgeving hoor dat er ergens een meisje wordt of is geboren, het ergens een klein beetje jammer vindt dat ik nooit een dochtertje zou hebben. Maar echt hoor, als je je kleine stoere mannetje straks in je handen hebt geloof ik voor 200% dat je helemaal verliefd bent en je gevoel heel anders is. En ga lekker shoppen voor de kleine man, je hebt zoveel leuke stoer en ook zeker schattige kleertjes. Komt goed.
Ik snap je heel goed!!! Ik heb ook altijd wel voorkeur gehad, voor een meid. Waarom? Omdat mijn ervaring is dat meiden betrokkener zijn later bij hun ouders dan jongens, en omdat mijn vriend asperger heeft, en dat het bij meisjes simpel weg minder vaak komt, had ik wel lichte voorkeur ja. Nu kwam Gijs onverwachts en was het echt een jongen. Helemaal verliefd bij de geboorte. Kan me ook niet anders voorstellen Nu weer zwanger... En als het weer een jongen was dan was het zo! Maar nu ik weet dat het een meid is, vind ik toch wel heel leuk. Kam het me ook niet goed voorstellen, weer totaal aanpassen haha. Maar snap je gevoel! Maar meid het komt echt goed!
ik denk dat iedereen het er over eens is dat gezondheid en geluk van je kindje het allerbelangrijkste zijn! dat wil nog niet zeggen dat je geen voorkeur kan hebben die soms zo sterk aanwezig is dat je een beetje "teleurgesteld" kan zijn. jij kunt dat misschien niet begrijpen, maar ik weet zeker dat er meer vrouwen zijn met dit gevoel en het niet durven uiten door reacties zoals deze. uiteindelijk is (meestal) elke moeder dolgelukkig met haar kindje, ongeacht het geslacht. al ken ik ook wel vrouwen die het als een gemis blijven ervaren om nooit een zoon/ dochter te hebben. dat hoeft nog niks te zeggen over de liefde die ze heeft voor haar kinderen, maar meer over het gemis van "iets".
Heb gisteren mijn topic gepost en ben dan een middagje op uitstap geweest met mijn man. Het was een tijdje rijden naar ons bestemming en had eigenlijk wel genoeg tijd om er met hem over te praten en erover na te denken. Het kan soms deugd doen om eens gewoon alles op een rijtje te zetten en mezelf te reflecteren. Mijn hormonen spelen alleszins al twee weken serieus met mijn voeten! Al de hele zwangerschap geen last van, maar vorige week was die 'nestdrang' daar plots en wou ik van alles gaan regelen soms met teleurstelling dat er iets niet geregeld geraakte Deze week heb ik dan twee babybezoeken gedaan... Het pasgeboren kerngezond meisje (zie topic) en ook een meisje van 1 jaar oud met heel veel gezondheidsproblemen en bezorgde ouders die er heel zwaar onder lijden. Dus, ik ben écht wel heel goed in staat om te beseffen dat ik ongelofelijk gelukkig ga zijn met een gezonde jongen! Ik gun niemand die problemen die ik hen zie doorstaan en wens niet liever dan dat iedereen de clichézin 'als het maar gezond is' kan zeggen. Nu, een nachtje slapen kan wonderen doen. Ik weet het al drie weken en heb absoluut geen drie weken liggen huilen in bed en gewenst om iets anders! Integendeel, eigenlijk was het vorige week maar één dag en na wat praten met een collega (mama van drie zonen) voelde ik me al veel beter... En deze week met dat babybezoek dacht ik er terug aan en heb ik het onmiddellijk erna gepost. Had ik het nu gepost, dan was het al totaal anders geweest...! Het is wel een feit dat je eigenlijk wel heel goed moet nadenken over je woorden, want iets neerpennen is toch nog steeds delicaat! Mensen die schrijven dat ze te doen hebben met mijn baby hebben het dan wel serieus mis geïnterpreteerd! Ik word er eigenlijk best wel kwaad van! Nee, ik geniet nu echt al van alle momenten. Sinds maandag voel ik hem nu ook bewegen, wat écht wel zalig is!! Ik besef gewoon nu al heel hard dat ik hem graag zie en hem absoluut niet meer kwijtwil. 't Is een samensmelting van mijn man en mezelf en we houden, na zovele jaren, nog ontzettend veel (als het niet meer is) van elkaar dus kan ik mij geen beter cadeau voorstellen van onze liefde! Mijn conclusie is, ik heb gewoon niemand in mijn dichte omgeving die bevallen is van een zoontje én waar ik het opgroeiproces heb meegemaakt. Van een meisje heb ik dat wel al zien gebeuren, voornamelijk dan mijn zus van haar twee meiden (van heel dichtbij zelfs want wij zijn wel 'close'). Ik geef toe dat ik persoonlijk wel wat rustiger en bijgevolg misschien ook wel wat gelukkiger ben als ik weet wat er komt. Daarom was de beslissing snel gemaakt van geslacht weten of niet. Van een meisje had ik toch wel al beter geweten wat er zou komen dan nu van een jongen en besef nu meer en meer dat het dat onbekende is dat mij soms wat onzeker maakt. Ik heb wel nooit getwijfeld aan het feit dat ik mijn baby'tje graag zou zien! Hoe een band moeder-zoon kan zijn was eerder mijn vraag? Wat ik allemaal mag verwachten... Conclusie, het wordt dus een duik in het onbekende, dat weet ik al met zekerheid en ik begin meer en meer te wennen aan die gedachte
Nou heerlijk voor je Snap je wel en nu kom je idd al heel anders over. Ik vond je eerste post gewoon zo negatief. En gaf daar mijn mening over....helemaal niet bedoeld om je de grond in te trappen. Maar goed dat heb ik eerder al duidelijk gemaakt. Smap je ook als je schrijft dat het soms erg moeilijk is om precies op te schrijven hoe je iets bedoelt. Zelf ook nog wel eens last van En je was idg eerlijk....dus dat waardeer ik wel weer. Ben dat zelf ook en vaak valt dat niet zo goed. Maar geniet verder van je zwschap hoor......en heel veel succes!
Heb niet alles gelezen maar ik herken het ook hoor! Toen de echoscopiste zei dat ze een piemeltje zag moest ik ook even slikken. Ik hoopte ook echt op een meisje en was zooo bang teleurgesteld te zijn als het een jongen bleek! En ja dat was ik ook wel... Even.. Ik weet niet hoe lang je zwanger bent? Het gevoel heeft bij mij namelijk niet zo lang geduurd. Vind het nu heerlijk om een jongen te krijgen. Zeker toen ik hem 'zag' in 3D was ik helemaal verliefd. Ik denk dat als het eenmaal geboren is helemaal niks meer uitmaakt. Ik kan in ieder geval niet wachten om ons ventje vast te mogen houden!
ik herken het ook hoor... ik heb 2 heerlijke jongens...en hoopte deze keer heel erg op een meisje toen bleek dat we weer een piemeltje eraan geknutseld hebben had ik ook een owjee moment.. incl de reis naar huis. jongens zijn heerlijk en na ons medische traject ben ik gelukkig met 3 gezonde kereltjes.. maar een meisje.... stiekem had ik dat wel heel graag gehad....
inderdaad, ik heb 3 broers en mensen vragen mij vaak of ik geen zus mis. Neehoor Met broers heb je geen last van jaloezie, kleding jatten, meidengezeik. Heerlijk
Gek eigenlijk dat men vooral moet wennen/teleurgesteld is dat het een jongetje is, andersom hoor je veel minder (althans bij 1e kindjes).