Hoi lieve meiden, Ik moet mijn verhaal kwijt. Ik ben nu 6,2 weken zwanger van mijn 2e en ik voel me echt zo KLOTE!! Ben moe, misselijk, sjagrijnig en heb het gevoel nergens zin in te hebben. Ik herken dit helemaal niet van de eerste... Ik heb dus nog een dochtertje van 4 rondlopen en een man die in 5-ploegen werkt. Hetzelfde als bij de eerste begrijpt hij totaal niet wat er met mij is en hoe ik me voel. Hij denkt dat alles hetzelfde blijft en ik dus alles blijf doen naast mijn 4-5 daagse werkweek. Nu komen de kerstdagen eraan en dat betekend voor mijn 6 daagse werkweken en z'n 50 uur.... Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik het allemaal voor elkaar moet krijgen.... Sorry voor mijn geklaag maar ik moest even mijn verhaal kwijt.
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat ontzettend balen dat je je zo rot voelt! Probeer zowel bij je werk als bij je man aan te geven wat gaat en wat niet. En als je man dan nog niet luistert merkt hij het vanzelf (even heel hard hoor) als je dingen niet kunt. Geef jezelf wat rust als dat lukt en geef je even over aan je gevoelens. Hoewel dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Er tegen 'vechten' kost vaak nog meer energie. Hou vol en denk goed aan jezelf en je kleintje.
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Niet iets waar je wat aan hebt! Ik heb het mijn hele zwangerschap gehad bij de eerste. En bij deze de eerste 14 weken daarna ging het goed tot 20 weken. Nu weer ellendig. Mijn man kan zich gelukkig iets beter inleven als ik het zo lees. Sterkte hopelijk is het gewoon met 12 weken over
Ja het is zo shit(sorry voor het taalgebruik) Ik ben normaal echt een bezig bijtje en niet snel moe te krijgen. Nu continu moe en ook veel last van mijn buik of misselijk gevoel. Ik wordt er gewoon bijna depressief van. Ik moet veel huilen omdat ik me gewoon machteloos voel! Ik wil zo graag mezelf zijn maar voel me net een toeschouwer aan de zijlijn. Huilbuien en nergens zin in hebben... Het ergste vind ik nog dat mijn man mijn echt TOTAAL niet begrijpt. Hij denkt dat alles maar zo doorgaat zoals voor de zwangerschap. En dat geeft mij het gevoel er alleen voor te staan... Ook mijn dochtertje lijd hieronder ze wil zo graag de aandacht van haar mama maar ik kan het soms gewoonweg niet opbrengen! En dan ben ik nu pas zo kort onderweg hoe houd ik dit vol al die maanden! Ik heb deze gevoelens en klachten bij mijn dochter nooit zo erg gehad! Waar komt het vandaan? Ouders schoonouders blij met het nieuws! Ik??? Ik weet het gewoon niet ik voel me gewoon niet goed! Sorry voor het geklaag.... Maar van jullie kan ik nog enigszins steun verwachten.
@Smokey11 heel erg herkenbaar! Mocht het niet beter worden ga dan met iemand praten. Ik heb er namelijk een echte depressie aan over gehouden en dat is iets wat je er echt niet bovenop wilt hebben. Maar onthou dat je nog een kans hebt dat het gewoon weg trekt straks he. Je bent pas 7 weken onderweg en dan is het redelijk normaal om je gewoon kut te voelen. Hoe kut dat ook is! En probeer met die man van je te praten zodat hij zich misschien meer kan inleven. Al is en blijft dat moeilijk! Die komen van een andere planeet. Ik duim voor je dat je je over een paar weekjes gewoon weer goed voelt
Hè wat naar! Blijkbaar is voor je man "zwanger is niet ziek" de leus. De eerste zwangerschap heb je je blijkbaar ook stuk beter gevoeld. Helaas nu niet zo. Als je man t niet wil snappen moet hij t misschien maar ervaren doordat je ook letterlijk een aantal dingen niet doet? Je energie gaat nu ff naar overleven van deze periode, wat kun je daarin laten vallen/uit besteden? Mijn man is betrokken maar ziet niet snel hoe ik me voel. Oplossing is hier gewoon meer de opdracht variant: dit lukt me nu niet dus moet jij doen. Ik vind dat lastig, voelt als rond commanderen, maar hij vind t vooral duidelijk. Heb je anders meer netwerk dat kan helpen....is vaak ook duidelijk signaal: zij doen dit, wat kan jij doen. T gevoel naar je dochtertje is herkenbaar. Ik ben nu 33 weken en mag een stuk minder terwijl mijn zoontje van 3 het liefst de hele dag met mama speelt en doet. Leggen t goed uit, spelen meer op bank en bed zodat ik niet over de vloer hoef te kruipen haha, lezen en puzzelen meer en we zetten de tv toch keertje vaker aan. Ik vond de 2e zwangerschap ook pittiger, meer moe en misselijk en je hebt gewoon minder rust. Vanaf week 14 gaat t stukken beter. Bespreek t desnoods eerder op je werk, mogelijk kan er daar ook iets....ze zijn ook niet gebaat bij voortijdige uitval van jou. Sterkte en t wordt echt beter hoor!!!
Maar je man denkt dat Alles doorgaat zoals normaal... Hoe kan hij dT denken dan als jij zegt? Dit of dat lukt mij niet kan jij dat doen, of een, je moet meer helpen want het lukt niet. Of heb je dat niet duidelijk gezegd?
Gefeliciteerd en o zo herkenbaar! Ik heb totaal geen energie, misselijk, geen enkel eten smaakt lekker en heb constant honger. Lekker tegenstrijdig Gelukkig heb ik wel begrip van mijn vriend. Waarom gelooft hij jou niet? Er gebeurt zoveel in jouw lichaam nu, er wordt een klein mensje gecreëerd!
Mijn vriend zei ook vaak ja maar zoveel vrouwen hebben dit en doen alles etc. Dus mannen snappen dat soms minder idd. Vind ook een naar trekje. Maar bij mij is het na de 16 weken weg getrokken. Voel me goed! Was ook extreem moe. Elke avond om 8 uur lag ik al te slapen. Nu niet meer. Het is zwaar. Maar komt meestal wel goed!