Kan natuurlijk zijn dat ik allemaal spoken zie hoor, maar moet het toch even kwijt. Had laatst een kleine ''aanvaring'' met de tante van mijn vriend. We waren op de verjaardag bij mijn schoonvader en ik gaf de kleine aan mijn schoonzusje. Uit het niets kwam de tante ergens vandaan (keek mij niet aan, had die dag bijna niks gezegd) en trekt de kleine uit de handen van mijn sz. Opzich vond ik dat dus al raar, maar nog vreemder vond ik dat ze zonder wat te zeggen met MIJN kind naar binnen liep en op het moment dat ik erachter aan kwam, liep ze weer naar buiten. Leek wel een beetje alsof ze me aan het ontlopen was. Toen ze toeliet dat mijn zoontje haar ketting met een parel eraan in zijn mond stak heb ik toch maar even vriendelijk verzocht of ik mijn kind terug mocht. Dat was dus dat.. Ik vond het niet zo netjes, want we zien hun misschien 2 keer per jaar en ze liep met hem weg alsof ze het volste recht had. (het is altijd een beetje een issue geweest, omdat ik best heel close ben met mijn tante's enzo en mijn vriend heeft dat nooit zo gehad en heeft er nu ook niet echt zo heel sterk behoefte aan), maar soms hoor ik hier en daar wel eens wat geklaag over het feit dat mijn familie zo overal bij betrokken wordt en hun zich buitengesloten voelen (schoonmoeder valt hier soms over). Nu heb ik het idee dat ze hier nogal beledigd over was dat dit dus haar reactie was...>>> Erna viel mij op dat zijn tante op FB vooral reacties geeft op foto's van ons zoontje bij mijn vriend en mijn sm. Zelfs op exact dezelfde foto's die ik dan al 3 weken daarvoor gepost had . Ik werd een beetje doodgezwegen had ik het idee. Mijn vriend heeft dit aan mijn sm verteld en een paar dagen daarna kreeg ik plots een reactie, in hoofdletters. CUTE, stond er haha. Nja best hoor. Maar nu was mijn mannetje gister jarig. We vieren het zaterdag met alle familie en vrienden, hartstikke gezellig en natuurlijk zijn hun ook uitgenodigd, maar nu viel mij gister dus weer op. Dat mijn vriend netjes een felicitatie kreeg en mijn schoonmoeder ook, die kreeg zelfs nog een berichtje met. Tot zaterdag gezellig! Maar ik weer NIKS... Nou kan ik daar best sacherijnig van worden, want ik ben wel verdorie de vrouw des huizes, maar ze doet alsof ik er niet ben ofzo. Pff, nja moet me er niet zoveel van aantrekken, maar ik kan het niet laten om me toch onwijs te ergeren.
Pfff wat een verhaal... ja weet niet zo goed wat ik ervan moet zeggen.. Ik heb zelf ook zo'n periode gehad.. nog steeds wel.. Mijn vriend was voor mij echt the single man.. had hooguit een relatie van een paar weken.. Dus toen hij net met mij ging dachten zij waarschijnlijk dat ik ook zo weer was verdwenen... maar goed na 2 jaar.. behandelde ze mij nog steeds of ik de volgende dag weg zou zijn.. mijn vriend is ook verder niet super close met zn familie.. en ik ben dat wel met de mijne.. dus ik stoorde mij eraan dat zij mij zo behandelden. Nu zijn wij ruim 4 jaar samen en verwachten een kindje.. Ze zien dus nu ook wel in dat dit voor het echie is... en komen ze iets losser op mij over... maar alsnog doen ze vaak of ik er niet ben.. Dan roepen ze mijn vriend en laten mij alleen in de woonkamer achter alsof ik er niet ben... Ik heb nu zoiets van.. laat maar lekker... maar leuk is het natuurlijk niet.. zeker omdat ik zulk gedrag van mijn eigen familie niet ken.
Zit je tussen twee culturen in. Weet het niet zeker hoor. Maar ergens vermoed ik dat dit het zou kunnen zijn. Zo ja is het lastig. Maar zeker weten doe ik het nog niet dus kan nog geen advies geven.
Nee haha, we zijn allemaal harstikke NL, enige verschil is dat mijn familie groot en close is, en hun familie niet zo als bij mij zeg maar.
Wat een mafkees joh dat ze je kindje zomaar afpakt en er vervolgens ook nog eens mee aan de wandel gaat!
Gaat het er nu om (naast het kindje vasthouden) dat zij op Facebook jou niet feliciteert of op foto's reageert? Als dat zo is zou ik me niet zo druk maken. Ik reageer op FB ook op de foto's van kinderen maar dan alleen bij mijn vriendinnen en niet bij hun man. Andersom reageren vrienden/familie van mijn man op zijn profiel en die van mij op de mijne. Dus als mijn man gefeliciteerd wordt op zijn pagina omdat onze zoon jarig is dan mag ik aannemen dat ze mij ook feliciteren maar dat het dan niet nodig is om nog extra te reageren op mijn profiel. En andersom hetzelfde. En FB is niet gelijk aan het echte leven hè. Vage collega's nodigen je uit als vriend terwijl ze je never nooit op hun verjaardag zouden uitnodigen en je echte vrienden spreek je soms in het echt meer dan op FB. FB is gewoon om te netwerken, verder niet. En joh, een tante van je vriend, moet je daar nu perse dikke vrienden mee zijn? Hoeft toch helemaal niet perse?
prettymum, nee natuurlijk niet ik kan me ook niet zo druk maken over de reacties e.d. Ik heb dan iets van: dan toch lekker niet! Maar dat er niet eens even een felicitatie afkan. Dat vind ik wel raar, aangezien ze zaterdag wel gewoon hier binnen komt.
Ja ag op dat moment stond ik wel effe raar te kijken en vond het ook echt niet leuk. Maar goed, mijn baby is ook gewoon onwijs cute . Daar zal het wel aan liggen hoop ik .
Maar ze heeft je vriend toch wel gefeliciteerd? Ennzaterdag komt ze zelf dus dan kan ze jou feliciteren. Als het een tante van je vriend is het denk ik wel logisch om het zo te doen, als mijn neefje jarig is feliciteer ik ook mijn broer per sms en dan pas zijn vrouw op de verjaardag zelf. Ik vind het dan niet nodig om twee keer een sms te sturen maar daar is niets rot aan bedoeld. Dus dat zou ik niet zo zwaar opnemen, al snap ik het wel dat je het niet leuk vond dat ze je kind opeens van je schoonzus pakte. Maar ook daar denk ik, je jongste is toch nu al een jaar? Aan je onderschrift te zien? Dan zou ik het ook minder vervelend vinden dan bij een pasgeboren baby. Speelt er misschien nog meer waardoor je dit allemaal zo vervelend ervaart? Is zij misschien gewoon je type niet?
Ag dat zal het ook wel zijn joh. Ik had gewoon ff een klaagmoment haha. Meer omdat ik het idee had dat dit bewust ging.
Ik herken dit wel met schoonfamilie hoor....... Mijn schoonmoeder roept ook steeds hoeveel ons zoontje op z'n vader (haar zoon) lijkt en dat hij al "papa" zegt. (kind brabbelt nog maar wat...) Als hij dan rond kruipt in de kamer en mijn man komt terug van het toilet ofzo dan zegt ze: "Jaaaaaaaa...daar is papa weer, je zat al te wachten hè?? Kijk hij zoekt je echt!!" Ons zoontje lijkt toevallig meer op mij (niet dat het me iets uitmaakt) maar soms krijg ik ook het idee alsof ik niet echt "erkend" wordt als moeder...beetje moeilijk te omschrijven. Terwijl het toch eigenlijk hele lieve mensen zijn hoor!
Ja idd Kitty, misschien is dat het gevoel meer. Nu lijkt mijn zoon qua uiterlijk op zn vader. Echt bizar veel ook nog. Maar nu zijn zelfs de karakter trekken volgens sf van hem.
Ik zou me er niet te druk om maken. Familie van man mijn reageert ook meer op ZIJN FB op foto's van Thirza enzo, dan dat ze dat op de mijne doen. Vind ik eigenlijk wel logisch: hij is familie, ik ben erbij gekomen. Andersom gaat dat namelijk ook op, dat mijn familie meer op mijn FB reageert... Dat zomaar overnemen van de baby, ook daar niet TE zwaar aan tillen. Aan de kant van mijn man doen ze dat ook veel meer, geven de baby gewoon door enzo. Met Thirza gehad op de bruiloft van mijn schoonzusje. Schoonmoeder nam Thirza van me over en voor ik het wist lag die bij verschillende nichtjes, die we eigenlijk nog niet eerder gezien hadden (tijd geen contact mee geweest) in de armen. Heb daar niet gericht wat op gezegd, maar Thirza wel weer zelf overgenomen: Ik stel dan dus wel grenzen, maar ga dat niet expliciet benoemen ofzo. Aan hun kant is dat normaal. En als Thirza daar tegen had gekund, was dat ook wel best geweest even. Dus dat is vooral mijn advies: maak het niet te zwaar, stel gewoon subtiel je grenzen
Hahahaa dit herken ik zoooo! Mijn schoonmoeder zegt ook altijd als ze me spreekt, nou hoe gaat het mijn MIJN babies? Dan zeg ik ook altijd hoe het met Luckyman gaat weet ik niet ik zal het even vragen, maar met mijn kinderen gaat het prima! En indd,PAPA PAPA PAPAAAAAAAAAAA en ze lijken ze op PAPA!!! Mama bestaat niet. TS: Ik krijg wel een beetje een nare bijsmaak van wat ze doen. Vraag me niet waarom..
Nou het is gewoon het idee dat het bewust word gedaan. Niet onbewust. Voorheen werd er wel op mij gereageert en sinds de bbq met het overpakken niet meer. Nu mag iedereen hem pakken van mij. Maar waarom langs me heenkijken als je dat doet? Er was ook een nichtje die ik voor het eerst zag. Die benaderde het al anders. Van: geef hem maar ff aan mij, dan kan jij ook eten en ik knuffelen. Dan heb ik ook dat tijgerinstinct niet dan. Dit kwam over alsof ze vond dat ze het grootste recht had. Maar misschien vat ik het helemaal verkeerd op.
Dit heb ik ook met mijn schoonfam. Het gaat om de manier waarop het gebeurd. Dat uit de handen pakken heb ik heel vaak gehad met mijn schoonouders toen zoontje nog baby was. Dan liepen we buiten ofzo, en vroeg schoonvader: zal ik hem even overnemen? (terwijl die hele bezoek lang bij hem op schoot had gezeten) zei ik; nee hoor ik hou hem wel. En vervolgens trekt die hem gewoon uit mijn armen met een glimlach en de woorden; ik pak hem wel even van je over. HALLOOO?!? Uit eindelijk ben ik er gewoon wat van gaan zeggen. Toen kreeg ik ook nog opmerkingen van; ik mag hem toch niet vasthouden . Nu zoontje ouder is, is het allemaal wat bijgedraaid. Maar ik begrijp je 'gevoel'.
ik zou het ook niet erg vinden als ze zoonlief even vast willen houden (toen die van ons dat zelf nog toeliet )maar zo langs de moeder heen kijken, niet even netjes vragen of het mag en hem zo van schoonzus afpakken die je zelf net je zoon hebt gegeven? vind ik nogal respectloos!! Dat van die reacties op FB vind ik veel minder erg, maar het is dan wel weer heel frapant, dat als jij je beklag doet bij je schoonmoeder dat tante van je vriend de volgende dag gelijk op jouw foto's gereageerd heeft. Feliciteert ze jou wel uit zichzelf op FB waneer jij jarig bent? of is dat dan ook alleen als ze op verjaardagsvisite bij je is en je dan wel feliciteert omdat ze daar niet bepaald onder uit kan komen? Hoe reageerde ze op jou voordat je zoontje geboren was?