Ons dochtertje was altijd al een moeilijke slaper, heeft als heel kleine baby weinig geslapen, en vanaf 3maanden was t elke nacht brullen, 1,5u tot 2u wakker en dan weer verder slapen, nu is dit iets beter geworden gelukkig. Ik kon haar ook overdag wakker wegleggen, ze kroop wel even door t bedje, beetje spelen, maar na ongeveer 10minuten gaf ze een jengeltje en dan gaf ik dr dr speentje en ging ze lekker slapen, nooit erg lang maar goed. Toen kwam de 6maanden sprong, waar we nu doorheen zijn )heb ik t idee, ze kan opeens kruipen, zelf gaan zitten en is veel vrolijker overdag! Alleen nu heb ik t idee dat de verlatings-angst periode er is, s morgens gaat t nog wel, ze speelt heerlijk in dr eentje, ontdekt de hele woonkamer. maar s middags is t niet leuk dat mama even naar de keuken loopt. zo ook de slaapjes... ze speelt even, ik geef later speen, maar als ik wegga is t meestal brullen, niet rustig te krijgen in t bedje, dus even op arm naast t bed 1/2 minuten en dan weer terug, na 2 of 3 keer zo gaat ze slapen. en s nachts wordt ze ook nog wakker, als ik dan niet meteen even op de arm knuffel worden t weer de 1,5 tot 2uur die we hadden en die ik zo langzaam niet meer trek, ik ben gebroken. Laten huilen hebben we geprobeerd (10 minuten regel, maar dan om de 3 minuten), maar werkt niet, ze gaat echt niet slapen. bij ons in bed wil ik niet, ik slaap dan zelf niet, en ben bang dat ze eruit valt. En nu ben ik dus bang dat ik dr verwen met op de arm, we gaan niet spelen en komen de kinderkamer niet uit, gewoon even vasthouden, overdag zing ik wel eens zacht een liedje om dr gerust te stellen. Iemand ervaring? Pff, je weet als moeder ook nooit of je t goed doet....
Ik heb helaas niet echt tips voor je. Volg je gevoel en volhouden..Mijn zoon heeft dit slaapgedrag van 6mnd tot 1,5jr volgehouden en opeens was het over. Van het een op het andere moment..nu is hij 2,5 en als hij wakker wordt kun je hem weer geruststellen en gaat hij wel slapen..het is gewoon ontzettend lastig omdat ze het je niet kunnen vertellen en je vanalles gaat uitproberen. Meer kun je niet doen denk ik! En als je zeker weet dat er geen verklaring voor is (niet ziek, luier, tanden, honger etc) dan toch hard zijn en laten huilen dat is denk ik wel de enige manier..maar dat is hier ook geen succes geweest hoor! Kan je dus alleen veel sterkte wensen en het gaat echt weer over..
maar zou ik haar verwennen op deze manier? omdat geruststellen in bed echt niet werkt en ze echt huilt tot ze bijna stikt. Laten huilen is dus echt geen optie, heb t 3 dagen achter elkaar geprobeerd bij alle slaapjes, maar geen enkele vooruitgang....
Hier werkte het laten huilen ook nooit op die leeftijd. Even oppakken, uit het raam kijken (o.i.d.) en weer wegleggen was een stuk sneller. En het waren echt fases waarin dit nodig was. Na een paar weken/maanden ging het vanzelf weer over (en kwam het later wel weer eens terug) (toen m'n dochter wat ouder was, rond een jaar denk ik, heb ik haar uiteindelijk wel laten huilen omdat er geen eind meer kwam aan het even knuffelen/uit het raam kijken)