Voordat wij ons 2e zoontje mochten krijgen, heb ik een miskraam gehad met 11 weken (gecuretteerd). Ik denk nog vaak aan ons vlindertje. van ons 2e zoontje ben ik na 5 maanden zwanger geworden. Hij is nu inmiddels alweer bijna 5 maanden oud. Als ons vlindertje geen vlindertje was geworden, dan was ons ventje er nooit geweest! Ik vind dat een hele mooie gedachte, dat dankzij ons vlindertje ons ventje kon komen. Maar denk ook wel vaak aan, wat als het goed was gegaan, wat voor een mensje was hij/zij dan geweest? Maar me voorstellen dat ons ventje er dan niet geweest zou zijn.... dat kan ik niet hoor! hoop dat jullie het een beetje snappen, tis heel dubbel allemaal en ik ben er de laatste dagen gewoon weer veel mee bezig. Ben gewoon zo dankbaar dat ik alsnog een gezond kindje heb mogen krijgen, dit ook dankzij ons vlindertje....
Meid ik snap je helemaal. Ik ben zo blij met mijn 3e zoon. En die was er ook niet geweest als het met mijn 2e zoon niet fout was gegaan. Het blijft zo dubbel.....
Ik ben met 7 weken geopereerd aan een bbz en ben met 1 cyclus ertussen weer zwanger geworden van Tim. Het voelt inderdaad heel dubbel aan. Tim is nu bijna anderhalf en ik vind het steeds moeilijker om te begrijpen dat Tim er niet zou geweest zijn als ons eerste kindje bij ons had mogen blijven. In november (operatie) en juni (uitgerekend) denk ik er wel vaker aan hoe hij/zij eruit zou zien.
Dit gevoel herken ik ook. Ik ben mijn eerste zoontje verloren met 24 weken en 3 maanden daarna opnieuw zwanger van een gezonde dochter. Als mijn zoontje gezond was dan was mijn meisje er niet geweest.
Dat gevoel is zeer herkenbaar! Hier voor mijn dochter 3 miskramen gehad met 16w, 8w en 5w.... Raar te bedenken dat als een van die zwangerschappen goed was verlopen mijn dochter er niet was geweest...
Dit gevoel heb ik ook een tijdje gehad na mijn miskraam (tweeling MA met 12 weken). Maar ik was in juli 2010 uitgerekend, inmiddels hadden ze geboren kunnen zijn en had ik alweer zwanger kunnen zijn van een derde.
Ben nu 35 wkn zwanger na twee mk's (9 wkn en 6 wkn), maar ik heb heel sterk het gevoel dat er een kindje wou komen en dat mijn lijf niet in staat was voor dat 'zieltje' een goed lijfje te 'bouwen'. Dus heb ik gezegd 'laat maar los als het niet goed zit; dan bouwt mama zo snel mogelijk weer een nieuw lichaampje voor jou. Als je bij ons wil komen probeer ik het nog één keer hierna'. Daarna is het weer opgehouden met groeien (met 6 wkn al, maar ik heb dat gezegd omdat ik zo'n klein beebje zien liggen echt niet meer aankon na die eerste keer dus als het niet goedzat beter gelijk loslaten) en werd meteen daarna ook heel snel weer zwanger, en ben nu 35 wkn. En het is een jongen en mijn dochtertje van 2 jaar gevraagd hoe de baby heet en zij kwam met drie namen die we hadden van de allereerste keer dat ik een mk kreeg. Zij was toen 10 mnd dus zij kon dat daar echt niet meer van weten. Ze had zelfs de 'werktitel' genoemd die ik niemand verteld had (was te pijnlijk voor mij). Echt bizar, ik geloof echt dat het hetzelfde kindje is die wou komen en nu is het gelukt om de omstandigheden ernaar te maken dat het mogelijk is. Klinkt wat zweverig, maar als je gelooft in zieltjes die hun ouders kiezen en die om je heen zweven totdat ze geboren kunnen worden, dan klinkt het wel aannemelijk. Ben normaal heel nuchter, maar had dit gevoel gewoon heel sterk. Maar er kunnen natuurlijk misschien ook meerdere zieltjes zijn en sommige die maar kort bij je blijven. Allicht voel je als moeder ook als het om eenzelfde kindje of een ander kindje gaat..?