Naar aanleiding van een topic in het nieuws gedeelte deze vraag. In de zorg moet het personeel echt keihard werken om alles elke dag voor elkaar te krijgen ( respect daarvoor trouwens) Personeelstekort zal daar voor een groot deel mee te maken hebben. Nu de vraag aan mensen uit de zorg: Voor welke dingen hebben jullie eigenlijk geen tijd meer? Is dat echt alleen de persoonlijke aandacht? Dus na het "verzorgen"snel weer weg. Of zijn er nog veel meer dingen die blijven liggen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd.
Toen ik in een verpleegtehuis werkte had ik vaak tijd tekort doordat je met te weinig personeel zat. Nu werk ik in de thuiszorg sinds 2,5jaar en heb eerder tijd teveel dan te weinig douche beurt heb je 45/60 min voor dan kun je iemand wel 3 keer douchen... Het is oneerlijk verdeelt in de zorg dat zie ik nu ook wel in.
'Vriendin van mij liep vorig jaar stage in een verzorgingstehuis, waar ze echt schandalig met de patienten omgingen (gaan). Als ze iemand op de wc zette, ( ze liep met iemand mee ) gingen ze ondertussen wat anders doen. Omdat er personeel tekort was. Ondertussen werden ze vaaak opgepiept door de mevr op de wc. Elke keer als mn vriendin er wat over zei, zei haar begeleidster: aah we gaan dr zo heen. Uiteindelijk zijn ze, 2 uur!!!! later naar de vrouw heen gegaan. Die zat ondertussen huilend op de wc omdat niemand haar kwam helpen. Ze had nog veel meer van dit soort verhalen en vind het echt verschrikkelijk om te horen. Dus in sommige gevallen lijkt er niet eens ruimte te zijn voor persoonlijke verzorging, waar dan wel voor?
ja, altijd tijd te kort. mensen denken vaak dat het personeelstekort is,wat opgevuld kan worden door mensen aan te nemen. Helaas is dat niet zo, we hebben net als elk bedrijf te maken met inkomsten en uitgave. Hoe meer cliënten(=geld) we hebben, hoe meer personeel erop mag. maar dat is de afgelopen jaren sterk verminderd, de cliënten hebben steeds minder aan indicatie, en dus aan geld. Dus wij moeten met steeds minder op de groep staan. Ik werk overigens op een shortstay home voor verstandelijk beperkte kids/jongeren/jong volwassen. Dus tijdelijke woon en crisisopvang. Niet de makkelijkste cliënten. Waar ik het aan merk: De aandacht voor de cliënten. de "makkelijkere" cliënten die we noodgedwongen maar achter de tv moeten zetten 's avonds, omdat we bezig zijn met de "moeilijkere" cliënten. Cliënten die vanwege hun gedragsproblemen eigenlijk de constante nabijheid moeten hebben van de belangrijke ander, krijgen dit vaak niet. Er is geen geld meer voor 1 op 1 begeleiding en hierdoor krijg je flinke escalaties. De keren dat ik de afgelopen weken ben geslagen/geschopt/bespuugd/gebeten/gekrabt/poep naar me is gegooid/ borden en ander spul naar me toe heb gekregen is meer dan de afgelopen 4,5 jaar bij elkaar. Dit heeft ook te maken met het feit dat we steeds meer gedragsboeiende cliënten krijgen; kinderen waar een goede woonplek voor nodig is, maar die er gewoon niet zijn. ze komen dan bij ons, maar wij zijn altijd de beste van de slechte, qua opties.. verder merk ik dat de pb taken (zorgcoördinatie) erbij inschieten, veel moet afgeraffeld worden omdat we geen overuren meer mogen draaien. Maar ik sta gewoon al mijn uren op de groep, dus waar moet ik de tijd vandaan halen?? *zucht*.... dat was het wel geloof ik
Ook wij hebben geen tijd voor persoonlijke aandacht en extra's zoals nagelsknippen ofzo. S'ochtends zijn er afspraken gemaakt met de clienten hoe laat ze ongeveer geholpen willen worden. Maar tussendoor plassen of een keer vroeger uit bed zit er amper in. Anderen moeten dan weer wachten met veel bellen als gevolg. Ook regelzaken zoals huisartsen bellen, ander bed bestellen of whatever zit er ook maar krap in. Tijd voor een persoonlijk gesprekje zit er ook vaak niet in... al is het maar voor 5 minuten. We hebben nu het maximale aan aantal uren personeel per dag in gezet sinds kort, het zal me vanavond benieuwen.... Nee.... werken in de zorg is niet meer zoals het was. En de familie heeft daar vaak ook geen begrip voor. Op het moment is het wat betreft de clienten en de familie daarvan "ikke, ikke en de rest kan stikken" Een spoedgeval kan ze tegenwoordig vaak niets meer schelen, als ze zelf hun natje en droogje maar op tijd krijgen.... echt triest!
Ik heb 16 jaar als verpleegkundige gewerkt en daarvan 5 jaar op een IC. Op de afdelingen is het soms redelijk druk, maar goed te doen, op de IC is er ruim voldoende personeel (gebrek bij ziekte uitgezonderd). Op de ic werd er vaker gesproken over de werkdruk in verpleeghuizen, daar is veel te weinig personeel, in een ziekenhuis is dit niet aan de orde. Kijk naar het feit dat mensen in bejaarden- en verpleeghuizen amper buiten komen, daar is geen tijd voor, dat vind ik hartverscheurend. Er wordt niet voor niks vaak gezegd: in nederland hebben de gevangenen het beter dan de ouderen in een verpleeghuis. Die worden elke dag 'gelucht', hebben internet en een tv, een eigen kamer, enz. Mensen in een verpleeghuis liggen met 6 op een kamer, worden 1 a 2x per week gedouched, liggen vaak veel te lang in bed of zitten veel te lang in een stoel, ga zo maar door. Heeeel erg tegenstrijdig vind ik dat...
Hier werkzaam op kraam/verlosafdeling & gynaecologie in een ziekenhuis. Bij ons ook niet zozeer een personeelstekort....hoewel we graag een poule hadden gehad....maar wat te denken over alle administratieve handelingen Het is niet normaal meer hoeveel wij op moeten schrijven en in moeten voeren in de computer. En dan niet één programma....nee tig. Even wat voorbeelden: Ob-tracevue, Mosos O, Mosos P, het EPD, Sap....en ik kan er nog wel wat noemen. En dit gaat alleen maar meer worden. Dit alles gaat af van de tijd die je aan de patient wilt besteden. Patienten moeten steeds sneller alles zelf doen en gaan steeds sneller naar huis. Kwebbel
Kan die administratie niet worden uitbesteed aan vrijwilligers? Of is het daarvoor toch echt te persoonlijk en privé.
echt veel te weinig personeel of te laag opgeleid hierdoor: medicatie en alles wat daar bij komt kijken wat te laat word gegeven of zelfs soms door de te hoge werkdruk wordt vergeten geen tijd voor persoonlijke aandacht geen tijd voor vragen van familie etc. geen tijd om verslagen uit te kunnen werken, want ook papier werk gaat een hoop tijd in zitten niet kunnen troosten van patienten, even bij ze gaan zitten en een luisterend oor kunnen bieden. ik vind wel dat familie veel meer zou mogen doen vaak word het bij ons neergelegd ik ben nu zelf van ja maar dat kunnen jullie zelf ook regelen nou dan kijken ze me aan.... maar ik doe niks meer wat familie zou kunnen doen.
Ook ik werk in de zorg en de instelling is flink aan het bezuiningen. Tijd voor persoonlijke aandacht is er nauwelijks (en dat in een psychiatrisch ziekenhuis..) Ook loop ik er tegenaan dat er soms geen tijd is om mensen voor het ontbijt allemaal te helpen. Wat soms resulteert in het feit dat mensen soms tot na het ontbijt op bed liggen (alleen de mensen die volledige zorg nodig hebben) en later moeten eten. Ook heb ik soms gewoon geen tijd om mensen op de wc te helpen. Ik vind dat echt verschrikkelijk. Helaas zijn dit de harde feiten, ik heb maar twee handen, net als mijn andere collega. Als we allebei met iemand bezig zijn dan hebben we geen tijd om iemand anders te helpen. Wat me het zwaarst is gevallen is dat agressieve patienten soms gefixeerd worden ten gevolge van het personeelstekort. Als er redelijk wat agressie is op de afdeling, zoals bij ons, en je hebt een dienst met twee mensen gebeurd dit soms voor de veiligheid van de andere patienten en de verpleegkundigen... Ik vind het verschrikkelijk, het moet niet mogen. Helaas kan het niet anders, dat zie ik ook in. Het geen waar ik de zorg voor in ben gegaan, het mensenwerk, gaat steeds meer verloren. Het is meer rennen van hop naar her. Het voelt soms echt aan mensen 'afwerken'. Een goed gesprek kan ik nauwelijks voeren, dat moet in mijn vrije tijd. Ik probeer mijn voldoening te halen uit de manier waarop ik dingen die. Dus met een lach, een lief gebaar, een arm op de schouder.
In sommige ziekenhuizen doen secretaresses veel, maar helaas bij ons niet. Wij pleiten wel voor een aantal dingen die zij van ons over moeten nemen, maar bepaalde zaken zullen we echt zelf moeten doen.
Ik vind het zo vreselijk om dit te lezen, zowel voor het personeel als voor de mensen die zorgbehoevend zijn! Hoop echt dat hier snel iets aan gedaan wordt! (en ondertussen ook groot respect van mij voor jullie goede werk)
Ik liep 2 jaar stage in een verpleeghuis, we werkten dan met zijn 3en(waarvan vaak 2 stagaires) op een afdeling waar 10 mensen verbleven, we waren vaak pas klaar om 11 uur half 12 met het verzorgen van de ouderen. S'middags deden de stagaires leuke dingen met de bewoners zoals een schoonheidsdagje of spelletjes filmpje kijken,buiten wandelen enz... Dat viel mij eigenlijk altijd op, want de afdelinghoofden zeg maar die zaten vaak na het verzorgen van de mensen in hun kantoortje dingen te regelen.
tja, meer handen aan het bed, minder benen onder het bureau! (we hebben toch wel allemaal gestemd he? en niet op de . . . )
Het is ook niet voor niets dat een hoog percentage van de mensen die nu in de zorg werken er uit willen stappen.
Hier ook iemand die werkt in de zorg.. Gehandicaptenzorg. Met mijn 50% ben ik persoonlijk begeleider van 2 clienten, daarnaast werk je op de groep en heb je extra taak ( ik doe de financieen van 3 groepen).. Voor de pb'er taken en financieen moet ik tijd vrijmaken. Dit wil zeggen. Geen tijd voor extra verzorging etc.. Snel, snel begeleiding.. Soms voel ik me een " dure poetshulp" Je werkt je lijstje af in de hoop dat je een kwartiertje hebt om 20.00 om met clienten koffie te drinken en anders doe je dat tijdens andere werkzaamheden. Gelukkig hebben we nu stagaires.. De eerste 2 maanden is investeren maar de rest van het jaar heb je dan iets meer lucht.. Maar het is een blijft een geweldig vak!
Hoge werkdruk en relatief lage lonen... 't is dat ik zo bevlogen ben, anders was ik nooit de hulpverlening in gegaan... Ik doe het echt omdat ik er zelf ook blij van word, van dit werk doen. Alhoewel alle administratieve rompslomp van werkelijk waar elke minuut registreren voor de AWBZ me regelmatig helemaal de strot uit komt. Doe even normaal, het registreren van je handelingen kost bekant meer tijd dan het uitvoeren ervan....! De helft van mijn werk bestaat uit daadwerkelijk bij clienten thuis zitten, de andere helft is administratie, registratie, vergaderen en reistijd (ambulant hulpverlener, dus vandaar). Die verhouding zou wel eens anders mogen. Administratie uitbesteden is lastig: gaat toch om een stuk inhoudelijke (en dus ook vertrouwelijke) verslaglegging, en verder het registreren dus van je handelingen. Onze secretaresse weet echt niet wat ik elke dag uitvoer, dus dat zal ik toch echt zelf moeten doen
Ik werk ook in de zorg, werk op twee woongroepen met dementerende ouderen en heb daar de leiding over 12 bewoners en 12 medewerkers. Per dag mag ik 37uur inzetten(dit is excl. de nachtdienst) op de 12 bewoners. Daarintegen staat wel dat wij zelf het huishouden doen, activiteiten doen, de boodschappen doen en voor de maaltijden zorgen. Vaak is het druk en de inzet aan nivo 3 is minimaal, door de drukte is de toezicht in de huiskamer minimaal en kom je soms maar amper toe aan basiszorg. Doordat al je papierwerk kloppend moet zijn zit je veel achter de computer en dat is erg jammer, want soms lijkt het papierwerk belangrijker dan het werk dat je wilt besteden aan de bewoners. Maar toch blijft het heel erg leuk en zou ik niet anders willen en worden wij in het team wel erg gewaardeerd door de familieleden.