tips nodig voor nierpatientje (kat)

Hoe oud is je kat? Wat vervelend dat het niet goed gaat met haar.. Helaas wel een veel voorkomend probleem hoor, nierproblemen.. (Zie het helaas heel vaak, ben dierenartsassistente..)

Hopelijk helpt het als je haar vocht kan geven onderhuids.. Neem aan dat je dierenarts dat voor gaat doen hoe het moet.. In principe doet het niet zoveel zeer hoor, omdat ze veel losse huid hebben.. Na die tijd in ieder geval niet aaien op de plek waar je injecteert en waar het vocht zit, dat kan wel pijnlijk zijn.. En niet teveel op 1 plek.. Ik zou al je vragen en zorgen gewoon bij de dierenarts neerleggen hoor, die kan je natuurlijk het beste instrueren hoe je het moet doen met het minste ongemak voor je lieve poezemeid!

Wil je nog wel even meegeven dat het allemaal vaak wel tijdelijke maatregelen zijn.. Je kan met de medicijnen en de voeding de achteruitgang van de nieren remmen, maar niet stoppen.. Maar hopelijk gaat het snel beter met haar en kan ze nog lang mee

Geef je oormijtdruppels die in het oor moeten? Zo ja dan kan je tegenwoordig ook pipetjes krijgen die in de nek moeten (net als voor de vlooien/teken) die ook tegen mijten werken, da's dan misschien wat makkelijker toedienen..

 

Wat zielig voor je poes en voor jullie!

Mijn kat is toen hij 10 was dood gegaan aan acuut nierfalen. Ik heb dit na de diagnose ook proberen te rekken met speciaal voer en vochtinfusen. Mijn kat had hier eigenlijk geen last van. We prikten hem in zn vel tussen zn schouderbladen. Als je de infuuszak goed hoog houdt, spoelt het snel door.

Maarrrr, wat Leo ook zegt, dit was allemaal tijdelijk. Hij knapte er een paar dagen van op maar uiteindelijk moesten we steeds vaker een infuus geven. Uiteindelijk heeft hij t nog een maand of 2 gered maar op het laatst bleef hij misselijk en viel steeds meer af. We hebben hem toen helaas in moeten laten slapen. Achteraf had ik het misschien eerder moeten doen...

Nou ja, niet zo'n positief verhaal dus. Hopelijk gaat jullie beestje nog heel lang mee!

 

Mijn lieve kat heeft het vorig jaar leverfalen gehad. dit omdat hij al een tijdje niet meer at.. hierdoor kreeg hij ook nog eens suiker.. achteraf zijn we er via de fabricant achter gekomen dat de brokken die ik notabene bij de dierenarts kocht een andere substantie bevatte.. veel meer olie in.. veel katten vonden het lekkerde.. de mijne niet.. en we zagen pas dat hij niet at toen hij steeds magerder werd.. en de andere kat steeds dikker... ook nog op een moment dat je net iets minder met je kat bezig bent omdat ons zoontje net geboren was.. met heel veel zorg.. operatie vlak na geboorte etc etc.. genoeg stress dus..

De eerste dierenarts (een vervanger van onze eigen ivm zwangerschapsverlof) kon niks vinden.. kon geen bloedafhemen de kat werd "te wild".. ze wou ook geen hulp van ons.. en wij dachten ze weet wel wat ze doet toch.. als het echt dringend is..

een paar dagen later toen we echt doorhadden dat hij niet meer at nam de 2de da gelukkig bloed af.. zag dat de lever niet meer werkte en stuurde ons naar huis met het idee dat we maar terugmoesten komen als de kat begon te lijden.. hij was stervende..

na lang speurwerk op internet ben ik de kat gaan dwangvoeren.. ergens geloofde ik het niet dat hij doodging. ik draaide ook zo;n beetje door.. ik had juist nu mijn beste vriendje hard nodig.. tussen de zorgen van mijn zoontje door kon ik niet even bij mijn beste vriendje uithuilen en mijn verhaal kwijt..
toen gaan rondbellen voor een dierenarts met meer instrumenten.. hier kon ik dezelfde dag nog terecht.. na 3 uur onderzoek kwam eruit dat hij leverfalen had.. ze konden zien acute leverfalen maar ook al op de lange termijn.. onduidelijk was of de lever onherstelbare schade had.. (vaak bij alcoholisten) of niet..
en.. de kat had suiker.. zware suiker..
hij kreeg spuiten tegen misselijk zijn..(zodat eetlust opgang zou komen) tabletten tegen misselijkheid.. astronauten voeding.. 2 maal daags een spuit insuline.. en 2 drankjes voor de lever..

2 weken later begon hij zijn eerste brokjes te eten.. en de testen bij de dierenarts wezen uit dat de lever zich heel langzaa aan het herstellen was.. maar of het genoeg zou zijn.. de insuline werd verhoogd en ik dwangvoerde steeds minder.. de kat was nog steeds levendig.. en vrolijk.. en vol met energie.. (mijn motivatie om door te gaan)

tot we konden stoppen met het dwangvoeren.. en we na een paar maanden heel langzaam minder drankjes en tabletten hoefden te geven...

ondertussen is hij een echte dikke kater.. ( door de suiker) maar is hij nog steeds mijn beeste maatje.. vrolijk.. vol energie en altijd aanwezig waar ik ben.. helaas moeten we nog steeds terug om af en toe de insuline te testen ivm de suiker en moet deze vaak omhoog.. soms ben ik bang dat hij er resistent voor wordt.. maar dan nog.. ben ik zooo dankbaar dat deze dierenarts hart voor dieren heeft en zo met ons heeft meegdacht.. ik ben zo blij en geniet elke dag weer van mijn dikke kater als hij me smorgens tegenmoed komt en zijn favoriete mauw laat horen.. en dat al anderhalf jaar langer dan ik ooit had durven dromen..

sorry voor mijn emo verhaal.. het zullen de hormonen wel zijn.. ik moest er gewoon meteen aan denken toen ik je stuk las..
ik hoop zo voor je dat het aanslaat en je nog jaren van je lieve kat mag genieten.. sterkte!

 

nou vergeet ik te reageren op het prikken van de kat.. wij moeten hem dus iedere dag 2 keer prikken, ivm insuline.. in het begin dachten we dat het ons noooit zou lukken.. hij werd immers "wild" volgends de dierenarts.. niets was minder waar..
in zijn nek voelt hij het nauwelijks.. hij liet het eigenlijk vanaf het begin toe.. alsof hij het wist dat het goed voor hem was..
nu anderhalf jaar later komt hij zelf vragen voor zijn spuit en zit hij er als het ware ook klaar voor..
ze kunnen veel hebben.. en soms denk ik ze weten echt wel dat we het beste met ze voor hebben..
maak je niet te druk om de spuiten zelf.. dat komt zeker goed!