Waar een mens zich al niet druk om kan maken, en toch... Ik weet niet of het aan mijn hormonen ligt (25 wk zwanger), maar ik word de laatste tijd zo enorm kriegelig van mijn schoonmoeder. Onze dochter van bijna 17 maanden was haar eerste jaar extreem eenkennig en gericht op mama. Vasthouden was voor opa's en oma's nauwelijks een optie. Heel sneu, gelukkig gaat het sinds een aantal maanden een stuk beter. Dochter is dol op schoonmoeder, die ook echt een hele lieve en enthousiaste oma is. Maar... de laatste 2 maand wordt het echt té. De eerste 4 maanden van deze zwangerschap ben ik erg veel ziek geweest, schoonouders kwamen iets vaker om mij te willen ontlasten en dat was natuurlijk ontzettend lief. Maar sindsdien staan ze, om dochter te zien en mij 'te helpen', het liefst elke week een dag op de stoep om dan een hele dag te willen blijven (ze wonen een uur verderop). Schoonmoeder duikt volledig op dochter; enorm druk doen (wat mij niet erg 'helpt' met weinig energie), ik kan niets meer zelf doen met dochter want schoonmoeder pakt alles uit mijn handen en ze luistert vaak niet naar wat ik zeg. Geef ik aan dat het een keertje niet uitkomt, hoor ik de week erop direct opmerkingen dat ze haar niet genoeg zien etc. Even voorop gesteld: ik ken mijn schoonouders ruim 12 jaar. Het zijn lieve mensen en ik heb altijd goed met ze overweg gekund. Ik vind het super dat dochter zo'n lieve opa en oma heeft, die ook nog eens altijd voor ons klaarstaan. Maar soms wordt het me echt even te gek. Afgelopen weekend hebben wij bij ons thuis voor het eerst Sinterklaas gevierd met ons meisje en ik heb geen één cadeautje zélf met haar uit kunnen pakken. Oma zat er letterlijk middenin, eiste alle aandacht op, staat op alle foto's en ik voelde me aan de kant gezet en daarna echt verdrietig. Ik wou ook dat blije snoetje zien bij het uitpakken van haar cadeautjes! Vriend en schoonvader merken het ook een beetje op af en toe. Schoonvader maakt soms een opmerking richting schoonmoeder en snapt het heel goed wanneer ik voorzichtig een grens aangeef. Maar richting schoonmoeder vind ik dat heel lastig. Met de komende bevalling zullen schoonouders waarschijnlijk op dochter passen, omdat dochter zich bij hen echt veruit het beste op haar gemak voelt. De eerste keer riepen ze al een paar nachtjes te willen blijven slapen (no way, ook volgens vriend), maar ik ben er nu echt bang voor dat ze zich dan echt op gaat dringen. Wij willen dat dochter als allereerste en in alle rust kennis maakt met haar zusje na geboorte, zonder iemand anders daarbij. Maar ik ben bang dat schoonmoeder, zoals ze nu is, dat dus niet gaat begrijpen en gewoon naar binnen komt stormen. Pff, heel verhaal, maar het zit me zo dwars, vooral dat ik gewoon niet goed weet hoe ik mijn (onze) grenzen aangeef zónder schoonmoeder te kwetsen, maar wél dat het aankomt en geaccepteerd wordt...?
Lastig dit soort dingen. Ik zou ervoor zorgen dat je man zijn ouders en jullie dochter opwacht, dan kan hij ter plekke aangeven dat hij eerst jullie dochter meeneemt naar jou en haar zusje en dat hij ze daarna komt halen. Bespreek dit ook even van tevoren. Hebben wij ook zo gedaan, gelukkig geen opdringerige (schoon)ouders. Na een minuut of 10 mochten ze erbij komen.
Herkenbaar geef snel aan dat je wat afstand wil anders bouwen de irritaties zo erg op dat het er alleen maar rotter uit komt op het verkeerde moment. Je schoonmoeder is oma en niet haar moeder daar hoort oma aandacht bij maar ook gepaste afstand, hoe goed bedoeld het ook is. Jij bent haar moeder en bepaald.
Lastige situatie, maar je hebt denk ik als voordeel dat je zwanger bent. Het lijkt me toch het beste om aan te geven dat het je te druk is als zij een hele dag er zijn en dat je dat niet volhoudt omdat je dochter dan te druk is enz. Je kunt beter iemand kwetsen dan dat je er zelf helemaal doorheen zit straks en je je doorirriteert want als je dán uitbarst zal het harder aankomen dan dat je het normaal maar duidelijk zegt.
Wat betreft het oppassen op je dochter als je moet bevallen: ik zou voorzichtig, maar wel duidelijk aangeven hoe jij het voor je ziet. Heb je het idee dat ze zich daar niet aan gaat houden, dan zou ik toch echt iets anders verzinnen voor je dochter. Over de hele situatie zou ik eigenlijk hetzelfde doen. Op het moment dat sm bijv alle aandacht opeist tijdens sinterklaas, dochter oppakken en zeggen, zo nu even samen met mama een cadeautje uitpakken. Oftewel: duidelijk zijn en actie ondernemen op het moment zelf.
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb er even een paar dagen over nagedacht, besef dat mijn sterke reactie (irritatie) deels door hormonen komt, maar ik me inderdaad ook gewoon echt niet prettig voel bij sommige dingen en daarin dus duidelijker moet gaan zijn. Morgen zijn ze er weer , maar gewoon zien hoe het gaat. Vooral de tip over zelf in actie komen is wel een goede om te onthouden, vriend zegt hetzelfde.
ze kan het niet ruiken he dat jij het genoeg vind en subtiel kijken werkt dus ook niet gewoon zeggen. zo en nu is het mama tijd. kom je even lekker bij mama zitten schatje.