ik kreeg op 8 feb te horen dat het hartje niet meer klopte van mijn baby ik was toen 13 weken zwanger en het klopte met de 11 weken niet meer.. ik dacht dat mijn wereld in stortte en wist me geen raad meer.. het blijft moeilijk maar kan er nu mee leven.. ik zal mijn engel nooit vergeten en het zal me altijd bij blijven.. had me er erg op verheugt .. ik werd op 22 feb gecurreteerd ik voelde me die dag echt helemaal leeg het was nu echt weg en het zou niet meer verder groeien.. en het zou er ook nooit meer komen.. die dag werd me toen te veel maar besefte wel dat ik ook verder moest voor mijn zoon.. dat doe ik ook ik moest verder en ik heb dat ook gedaan.. ik vergeet het nooit en nu de datum ook dichterbij komt word het ook weer moeilijker... dit was mijn korte verhaal.. groetjes
veel sterkte, helaas weet ik wat je doormaakt. praat er over meid dit heb je zeker nodig. het is niet niks. ik vond het heel moeilijk om dichter bij de uitgerekende datum te komen en keek er ook echt tegen op, gelukkig bleek ik enkele dg voor die datum weer zwanger en ik denk dat dit me er over heen gezet heeft. veel sterkte meid
Heel veeel sterkte, Manuela. Ja, de datum die dichterbij komt. Je denkt: nu had ik met een dikke buik moeten lopen... Ik weet hoe het voelt en ik leef met je mee.
ik zou 18 aug uit zijn gerekend en mijn schoonzus is ook zwanger die is over een paar weekjes al uitgeteld.. moeilijk moeilijk.. maar ik kan er gelukkig wel beter mee leven ik heb een lieve zoon en die maakt veel goed.. mijn tijd komt wel.. ik geef mijn lichaam nu effe rust to aug en dan gaan we weer beginnen... veel liefs, manuela