Ik vraag me af of jullie een bepaalde taakverdeling thuis hebben. Mijn man en ik werken allebei. Hij heeft 2 dagen met onze kleine alleen, ik heb er 3 met hem alleen, we hebben 1 dag samen en 1 dag oppas. 's Avonds als we allebei thuiszijn doen we natuurlijk de dingen samen. Maar hoe doen jullie dat bijv. met de nachten? Mijn man vind namelijk op een of andere manier altijd dat hij het zwaarder heeft op zijn werk of moeier is dan ik en daarom er 's avonds en 's nachts niet uithoeft voor de kleine en dat ik dat dan maar moet doen. :x Als ik de volgende dag niet hoef te werken vind ik dat prima, maar als ik wel moet werken en mijn man niet, dan vind ik inderdaad dat hij eruit moet gaan, ookal is het een paar keer op een nacht. Hij denkt daar helaas anders over en dat heeft al meerdere keren voor irritaties gezorgd. ](*,) Ben benieuwd, ben ik nou zo onredelijk en zie ik het verkeerd of hoe doen jullie dat thuis? Moet heel eerlijk zeggen dat ik vaak ook wel de neiging heb om het ff snel zelf te doen. Maar ja, ook ik heb soms m'n nachtrust wel gewoon nodig.
Hier was het voor de nachten simpel: als er één van de twee de dag erop niet hoefde te werken, was die de klos. Op dagen dat we beide vrij waren of alletwee moesten werken, deden we het vaak om en om (tenzij manlief het niet hoort, dan doe ik het zelf; word ik minder wakker van dan om hem wakke te maken). Lastig dat je man zo koppig is. Volgens mij kan je er niks anders aan doen dan gewoon tegen hem zeggen dat het voor jou net zo vervelend is om eruit te moeten als voor hem en dat jij net zo moe bent. Dat het niet fijn is dat hij er altijd maar vanuit gaat dat jij het wel doet. Of misschien een keer boycotten? Kijken of hij er nog steeds niet uitgaat als jij gewoon blijft doen alsof je slaapt?
Ja dat doe ik ook altijd. Maar helaas verzanden we dan altijd in de discussie over wie er het meest moe of het meest druk is.... En daar gaat het gewoon niet om, ik wil gewoon ook een keer het 'recht' op een goede nachtrust. Maar als ik daarover begin, vindt hij dat ik het verkeerd zie en wordt hij prikkelbaar en bozig... zucht.......
Oh ja, wat hij ook altijd zegt 'ja, maar jíj bent de moeder!' En dan denk ik 'ja, en? Jij bent de vader!'.
pffff ja dat zijn discussies waar je niet uitkomt. Zeker niet als hij blijkbaar diep in zijn hart toch vind dat dit soort dingen de taak van een moeder zijn. Zolang daar niks aan verandert, kan je ruzieen wat je wilt, maar kom je er niet uit. Vervelend hoor! Ik ben bang dat ik geen goede tips voor je heb... Ik moet zeggen dat ik ook wel iets meer aan de verzorging van ons kind doe dan mijn man, maar hij staat in elk geval wel open voor meer en als ik hem iets vraag is het meestal geen probleem. En de nachten verdelen we dus sowieso! Sterkte ermee, ik hoop dat hij zich ooit (als de eerste hectische maanden overgaan in een wat meer regelmatig leventje) realiseert hoe zwaar dit ook voor jou is en dat hij dan ook wat meer op zich wil nemen.
Bedankt! Hoop ik ook. Op zich heb ik niet echt te klagen hoor, maar dit is gewoon soms best heel irritant. En vooral irritant dat hoe ik het ook zeg of uitleg, hij gewoon niet begrijpt wat ik bedoel.
Mijn vriend en ik gaan er allebei 1 keer per nacht uit. Komt mooi uit want Yelena komt maar 2 keer per nacht. Meestal doe ik de vroege ronde en mijn vriend de late, maar dit staat op zich niet vast. We ruilen ook weleens. Misschien kun je dat ook proberen? Das niet een hele nacht maar slechts 1 keertje per nacht (ligt erook ff aan hoe vaak je kindje 's nachts komt).
Ik ben (bijna) altijd degene die er 's nachts uit gaat. Maar ik heb er ook voor gekozen om BV te geven en ik vind het echt zinloos om allebei 's nachts wakker te zijn. Alleen als ik echt gesloopt ben, spreken we af dat hij er uit gaat om de kleine te halen als die 's nachts een voeding wil.
^^ Hier ook! Ik vind het verder ook niet erg, ik moet er sowieso uit voor het voeden. En verschonen moet ik ook doen, want dat kan m'n vriend niet :S haha. Overdag doe ik eigenlijk ook alles. Mijn vriend is meer voor de leuke dingen, lekker op de bank zitten met Milan, knuffelen en spelen enzo. Andere dingen (badje, etc.) vind 'ie eng.
IN de eerste paar weken legde hij haar altijd bij me neer als ze gevoed moest worden en legde haar weer terug als ze klaar was. Daarna ben ik het zelf gaan doen. Mijn man komt heel laat thuis snachts van zn werk, soms kwam ht zo uit dat hij net thuis was als zij kwam. Dus dan gaf hij haar de fles. Maar ik ben sowieso degene die er van wakker wordt, dus dan kan ik net zo goed zelf voeden. Nooit moeite mee gehad, ook niet toen ik zelf weer aan het werk was.
Ja, bij BV is het een ander verhaal; de nachtvoedingen (tot 7 maanden) waren gewoon voor mij. Ik vind het ook echt onzin om daar met z'n tweeen voor bezig te zijn. Maar andere redenen om er 's nachts uit te moeten (speentje terug, poepbroek en elke onduidelijke reden die je maar kan verzinnen) verdeelden en verdelen we als het enigszins kan wel.
Nee hoor, vind niet dat je onredelijk bent. Je vriend daarentegen wel. Hoezo heeft hij het zwaarder dan jij? Hier was het als volgt: als we samen vrij waren gingen we allebei uit. Het was niet nodig maar het ging vanzelf en het was nog gezellig ook. Toen mijn man weer ging werken en ik nog zwangerschapsverlof had ging ik er elke keer uit. Ik kon de volgende dag wel bijslapen als mijn kleine sliep en hij niet dus het leek me wel logisch. In het weekend gingen we meestal wel allebei uit, maar vaak was 1 van ons klaar wakker en ander helemaal gebroken dus sliep diegene door en voedde de ander. We bekeken het per keer. Er was gelukkig nooit irritaties hierover. Ach, zo meteen slaapt je kleine door en is het probleem vanzelf opgelost.
mijn man heeft ook veel zwaarder werk als mij dus vind ik het logisch dat ik eruit ga (en toch ging hij vaak mee toen onze dean nog klein was, voor de gezelligheid, ik stuurde hem dan altijd terug naar bed) mijn man werkt lichamelijk zwaar en vaak van 4 uur sochtends tot 19-22 uur savonds.. en ik "maar" 4 uur per dag kantoorwerk (zonder KDV het eerste jaar) ik heb altijd gewoon de kleine tijdens mijn werk verzorgd, dat verzorgen komt natuurlijk zie ik niet als werk of zwaar (of iets dat verdeeld moet worden trouwens) ik vind het een eer om te mogen doen, dan maar geen slaap, dat wist ik van te voren..
Ik werkte niet, maar mijn vriend ging er ook uit.. Ik kon overdag niet echt bijslapen. Daar word ik echt duf en misselijk van. Chris zat al snel op 2 nachtvoedingen. Dus dan deden we er elk 1. Toen we nog maar 1 nachtvoeding hadden gingen we elk om de nacht eruit. Al ging ik iets vaker, als mijn vriend een lekker nachtje slapen kon gebruiken. Nou moet ik zeggen dat hij 's nachts ook eerder wakker wordt, en hij dus al bij de deur staat, voordat ik fatsoenlijk besef wat er aan de hand is. En hij heeft minder last van het nachtelijk opstaan. Ik voel me dan echt een brak konijn 's ochtends, ondanks dat ik wel genoeg uren heb gemaakt. Alleen de eerst 4a5 maanden had ik daar geen last van.
Ik vind dat je vriend ook erg onredelijk is... Eigenlijk zou hij er vaker uitmoeten want jij hebt al 9 maanden alleen voor jullie kindje gezorgd met een waarschijnlijk niet heel prettige bevalling Maar zonder gekheid, wij doen het ook dat als een van ons de volgende dag vrij is, die persoon snachts dus ook de zorg neemt. Nu is dat bij Louise in principe niet meer nodig maar de laatste weken kampt ze met een fikse oorontsteking en dus huilde ze soms wel 4 keer per nacht. Soms kwam mijn vriend er dan ook uit terwijl het mijn beurt was. We doen echt alles samen afgezien van wanneer we moeten werken.
Wij doen alles samen.. De ene keer gaat mijn vriend eruit, en de keer erna ga ik. Het maakt hem echt niet uit of hij nou wel of niet moet werken de dag erna.
De eerste weken ben ik er altijd zelf uitgegaan. Ik had zoiets van ik heb nog kraamverlof en manlief is weer aan het werk (hij werkt 3 ploegen diensten ,dus dat was al lastig) Maar mijn kleine ventje sliep met 8 wkn door. Vind als je beide weer werkt dat toch echt je partner ook wel de nachten moet doen. Mits je zelf anders wilt natuurlijk.
Ik vind je vriend erg onredelijk en eigenlijk ook egoistisch. Wij gaan het zo doen dat degene die niet hoeft te werken de volgende dag, er 's nachts uitgaat. Dat betekent de eerste 3,5 maand dat ik eruit ga, omdat ik dan nog verlof heb. Mijn man zal dan ook heus wel eens eruit gaan, zeker als hij de volgende dag vrij heeft, (hij werkt 4 dagen) en ik een goede nacht wel kan gebruiken. Maar aangezien ik borstvoeding ga geven zal het leeuwendeel daarvan wel voor mijn rekening komen. Is ook niet erg: momenteel doet hij bijna het hele huishouden omdat ik fysiek bijna nergens meer toe in staat ben. Maar als ik weer aan het werk ga, gaat diegene eruit die de volgende dag vrij heeft en de rest zullen we in principe om-en-om doen, tenzij eentje zo moe is, of ziek, of zo'n soort uitzondering. Leeft je vriend nog in de middeleeuwen ofzo, met z'n: Jij bent de moeder? Ja, hij is de VADER! Kom op, je hebt beide evenveel verantwoordelijkheid over je kind. Hij zal verder best lief zijn enzo, maar wat een luie, egoistische, ongevoelige eikel is ie op dit vlak zeg! Ik zou zeggen: Hou voet bij stuk. Mannen zijn er nu eenmaal goed in om zich niet in te leven in de ander en dan bereik je je doel vaak alleen door echt voet bij stuk te houden. Ik heb ook een lieve vent, maar af en toe dan kan ik hem wel aanvliegen als hij weer eens alleen aan zichzelf denkt en er gewoon niet op komt om zich in te leven in mijn situatie. Ik houd dan voet bij stuk en ga dingen die hij hoort te doen echt niet opknappen dan. Wat iemand hierboven dus ook al zegt: Blijf dan maar eens gewoon liggen en doe alsof je slaapt. Kijken of hij er dan toch niet uitgaat... En in gesprekken voet bij stuk houden. Het gaat er niet om wie het het zwaarste heeft, (sowieso zul jij er al het vaakst uitgaan als je elk de nachten voor je vrije dagen voor je rekening neemt), maar het gaat er gewoon om welke afspraken je maakt en daar hou je je dan aan. Wat een onzin om er met zulke puberale smoezen als: Ik heb het zwaarder, ik ben vermoeider, enz. aan te komen... Alsof alles op een weegschaaltje moet. Zo werkt het toch niet? Met zulke subjectieve dingen kun je niet werken en geen afspraken maken, want dan gaat het er uiteindelijk om wie er het hardste kan zeuren. Bij jullie thuis kan hij blijkbaar erg goed zeuren.... Als ik dan weer aan
Uhhhhh, moet toch even wat rechtzetten hoor. Hij kan in dit soort dingen inderdaad soms een beetje moeilijk doen (vooral als hij zelf ook al wat slaaptekort heeft), en ik vind jullie reacties ook heel lief en meelevend, maar hij is echt niet lui, egoïstisch of ongevoelig hoor! hahhahaha. Valt allemaal reuze mee! Het is een lieverd, maar soms zijn mannen gewoon mannen ben ik bang en denken ze wat meer in hun eigen straatje dan in dat van een ander......
Ik vind het ook niet erg redelijk hoor. Als jij nou aangeeft dat je zo'n behoefte hebt aan een keertje goede nachtrust, lijkt het me nogal logisch dat hij de nachtvoeding eens extra voor zijn rekening neemt. Je hebt toch zeker samen een kind gekregen? Toen ik verlof had, ging ik er 's nacths altijd uit. Alleen als ik echt heel moe was, (door het om de 2 á 3 uur voeden en dan min. een uur wakker zijn) nam hij een voeding over, die ik dan vantevoren wel weer moest afkolven. Toen ik ging werken bleef ik zelf de nachtvoedingen doen, omdat het kolven toch al niet zo flitsend ging en ik het zonde vond om een moeizaam gekolfde fles te gebruiken als ik zelf aanwezig was. Gelukkig hoefde het toen nog maar 1x per nacht. En ook toen nam hij het wel over als ik echt aan het eind van mijn Latijn was of als zoontje een slechte nacht had met veel huilen. Later had mijn zoontje een periode waarin hij 10x per nacht wakker werd van dromen/speen etc. Toen gingen we om de beurt, hoewel ik vaak wel wakker werd als het niet mijn beurt was. Degene die de volgende dag vrij was, ging vaak wel een keertje extra. Nogmaals, je hebt samen een kind, jouw lijf heeft al een optater van zwangerschap en bevalling gehad en ik vind dat hij je gewoon die extra rust zou moeten gunnen als je dat nodig hebt.