Moeilijk te zeggen... Het ligt ook zo aan de situatie en je relatie... Ik heb het zelf meegemaakt en ik werd verliefd op een ander terwijl wij kleine kinderen hadden... Ik heb er niks meer mee gedaan dan een beetje fantaseren maar koos wel voor mijn relatie. Toen ik een paar maanden later verliefd werd op weer iemand anders vond ik dat wel echt een teken aan de wand. Want ook al hou je nog veel van je partner, je moet er nog wel mee samen kunnen leven en gelukkig zijn. Mijns inziens hebben kinderen meer aan een gelukkige vader en moeder die uit elkaar zijn dan ouders die ongelukkig samen zijn. In ons geval maakten we veel ruzie en dat heeft echt een enorme weerslag op kinderen. Bij de zoveelste ruzie heb ik toen gezegd dat het klaar was... Ik was niet gelukkig, voelde mij opgesloten en kreeg niet de ruimte mijzelf te ontwikkelen. Dit heb ik mijn ex ook meerdere keren duidelijk gemaakt en ik denk dat in ons geval het leeftijdsverschil ook meespeelde. Daarbij voelde ik mij niet gesteund toen ik erg ziek was, nou ja, allemaal zaken die mee speelden bij ons. Ik denk dat je dan ook meer openstaat voor het groene gras van de buren Bovendien wilde ik een vechtscheiding voorkomen want we hadden immers nog kinderen. We zijn redelijk in harmonie uit elkaar gegaan. We hebben nog steeds regelmatig contact en kunnen ook nog steeds leuk met elkaar praten, alleen geen relatie samen hebben. De verjaardagen van de kinderen doen we ook altijd samen en we hebben altijd de kinderen zoveel mogelijk voorop gesteld. Overigens heb ik niet voor de betreffende mannen gekozen op wie ik verliefd werd, ik vond namelijk wel dat ik eerst zelf moest kijken, zonder invloed van een andere liefde of er voor mij en mijn ex nog wat inzat. En bovendien, als het echt ware liefde is dan vind je elkaar ook wel als je een poosje uitstel hebt gehad. Mijn advies is dus, Zoek geen contact met de man in kwestie, helemaal niks en kijk of je relatie te redden is. Zo niet dan heb je het geprobeerd maar niet klakkeloos voor diegene gekozen van wie je op dat moment denkt dat het de ware is... Misschien heeft ie wel remsporen of tarrels en vreet ie uit zijn neus
Nee ik zou nooit mijn gezin aan de kant smijten dan voor een verliefdheid. Dan zou ik zorgen dat ik zorgen1 die persoon nooit meer zou zien en de tijd gaan investeren in mijn gezin of in dit geval mijn man. Mijn man en ik hebben een relatie delen al jaren lief en leed. Hebben ja gezegt tegen mekaar dat we tot de dood ons scheidt. Het is onze plicht te vechten voor elkaar en het onderste uit de kan te halen.
Ik denk dat wanneer je bij elkaar blijft terwijl je elkaar niet meer gelukkig maakt je op den duur alleen maar het slechtste in elkaar naar boven haalt. Wat me wel opvalt hier op ZP maar ook in mijn omgeving is dat ik denk dat mensen te weinig praten met elkaar. Blijven communiceren is ZO belangrijk om een goede relatie in stand te houden
Moeilijke situatie, die verschilt van relatie tot relatie. Ik spreek uit eigen ervaring. Ik was 3 jaar samen met mijn ex toen ik mijn huidige vriend heb leren kennen. (woonden samen, wel geen kinderen). Er zat al een tijdje iets scheef tussen mij en m'n ex. Verschillende keren heb ik hem dit duidelijk gemaakt maar bleek dat slechts 1 kant ervoor wilde vechten. En ja, ik heb toegegeven aan mijn gevoelens voor die andere. Ik heb er mij met mijn ogen dicht ingestort, baan opgegeven, vrienden en familie achtergelaten en naar het buitenland verhuisd. Het eerste jaar was ontzettend moeilijk. Maar wat ben ik blij dat ik deze beslissing heb genomen. Het gras was en is inderdaad groener aan de overkant (in mijn geval toch). Heel af en toe kom ik mijn ex nog tegen. Dan krijg ik alleen maar het gevoel dat ik de juiste beslissing heb genomen. En vandaag kan ik met trots zeggen dat mijn partner en ik ons eerste kindje verwachten! Maar zoals ik al zei in het begin van mijn bericht, het verschilt van relatie tot relatie. Voor mij was het de goede beslissing om er volledig voor te gaan...
Ik heb het in het verleden gedaan, ik was getrouwd (1 jaar) en werd verliefd... Gelukkig geen kinderen in het spel. Ik koos ervoor om iets met de verliefdheid te doen, open kaart te spelen naar mijn partner en hem de waarheid te vertellen. Met als gevolg een scheiding, hoop verdriet, veel mensen waaronder m'n ouders en schoonouders heel veel verdriet gedaan. Met die nieuwe liefde is het niks geworden... Nu ben ik inmiddels gelukkig getrouwd, heb een zoontje van 1 en ons 2e wonder is onderweg. Ik zou m'n gezin en huidige partner voor niets en niemand meer opgeven!!! Nee ik zou het nooit meer doen.
Moet ik er wel bij zeggen dat ik met mijn huidige partner ECHT gelukkig ben. Ik denk dat je nooit zomaar verliefd wordt op iemand anders of gevoelens krijgt voor een ander...
Heb er ervaring mee en nee heb mijn man en kind niet in de steek gelaten maar het was wel op het randje. Alles wat we opgebouwd hebben was me toch teveel waard om achter te laten. En nog meer redenen natuurlijk!
nee ik zou er niks mee doen ik vind het sowieso not done om van de ene relatie in de andere te springen en in het begin is het spannend en leuk maar ook dat gaat weer over
Overigens ts, in onze situatie zijn ik endie persoon niet verliefd.. Alleen sexsuele aantrekkingskracht... Dus maakt het voor mij ook wel weer wat makkelijker... Ook omdat ik weet dat we nooit iets zullen krijgen oid Deze persoon zou dus ook zeker niet de moeite waard zijn om uit mn huidige relatie te stappen, maar doet me wel beseffen dat ik niet voor mn vriend voel wat ik zou moeten voelen... Ondanks dat de situaties dus niet hetzelfde zijn snap ik dus wel de worsteling van binnen... Ik weet dus niet of dit over jouzelf gaat of niet, zowel, vraag jezelf dan wel af of het echt de moeite waard is om uit je huidige relatie stappen en of er echt een toekomst is zonder je man, het zij alleen of met een ander
Nou ik heb zeker wel de dingen aangegeven waar ik mee zit met betrekking tot onze aandelen in het gezin zeg maar... Ook verteld dat mn gevoelens minder zijn en dat ik hoop dat het terug komt door bepaalde dingen te veranderen En dt ging dan over dingen als huishouden, ons zoontje en zijn(in mijn ogen) egoisme En ook gezegd als er niet wat ging veranderen ik weg zou gaan... Nu zijn er dus wel een aantal digen veranderd, behalve mijn gevoel dus En dat is nog niet ter sprake gekomen, wil het eerst nog aankijken of mijn gevoel dus wel zal veranderen, dat verdient wel een kans vind ik en geen 3 maanden maar
Als je gelukkig bent in je relatie dan zou ik dat absoluut niet op het spel zetten! Ik zou in dat echt eerst proberen het gevoel voor die ander te blokkeren/negeren weet ik veel wat.. Mocht dat echt niet lukken na lange tijd (dat gevoel is vast niet 1,2,3, weg namelijk als je echt verliefd bent) dan pas zou ik erover nadenken wat die ander je nou te bieden heeft en of diegene het wel echt waard is om je relatie op zijn kop te zetten. Maar bovenal zou ik eerst kijken naar hoe het komt dat je voor die ander valt, wat mis je in je huidige relatie? Kunnen je dat samen oplossen?? Zomaar een leven met kindjes etc opzij zetten voor een nieuwe liefde is een hele ingrijpende keuze..