Hoi dames, Ik ben nieuw hier en ben benieuwd naar jullie ervaringen/mening. Ik kan weer eens geen knopen door hakken.. Wanneer maakten jullie de keuze om te proberen om zwanger te worden? Ik zal me even kort voorstellen, ben 25 jr, vaste baan, mooi huis, lieve man (bijna 10 jr. samen). Mijn man wil ontzettend graag kinderen, als het aan hem lag dan waren ze er al. Ook ik wil graag kinderen, ik kan alleen de knoop niet doorhakken om daadwerkelijk te gaan proberen om zwanger te worden. Wel ben ik al 1 jaar gestopt met de pil, maar dit was eigenlijk meer om medische redenen. Ik ben onzeker over alles, moet het huis niet eerst tot in de puntjes af? Wat als mijn man zonder werk komt te zitten? Redden we het dan wel met geld? Hoe ga ik dat met mijn eigen werk doen als er 1maal een kleine is? Etc. Etc. Etc. Ik wil weer eens te perfectionistisch zijn geloof ik.. Soms word ik helemaal gek van mezelf, aangezien ik echt wel graag kids wil, als ik vrouwen zie die zwanger zijn merk ik dat ik van binnen lichtelijk jaloers ben. Ik wil dat graag ook, maar ik blijf maar beren op de weg zien! Wat is jullie ervaring?
Welkom op het forum Wij wilden in ieder geval samen wonen en wat geld op de spaarrekening hebben, hebben gewoon een datum geprikt waarop we zouden beginnen, zodat je niet zo snel meer 'terug krabbelt'. Maar uiteindelijk raakte ik ondanks anticonceptie zwanger en we hadden het alsnog prima kunnen redden, helaas is onze dochter overleden. Ik zou zeggen: Volg je gevoel! Zo ver ik kan lezen hebben jullie een prachtige, stabiele basis
Hoi Micchan, bedankt voor je reactie! Ik zie dat het nog maar pas geleden is dat jullie de kleine verloren zijn. Heel veel sterkte zeg.. Ik probeer mn gevoel zoveel mogelijk te volgen, mn hart zegt ook we gaan ervoor... Maar die onzekere gedachten.. Kword er gewoon moe van! Met t spaarpotje heb je groot gelijk.. Daar werken we nu ook hard aan. Had jij geen onzekere gedachten? Mijn vriend heeft byv geen vast werk, niet dat dat tegenwoordig veel zegt maar toch.. Aan de andere kant.. Zonder vast werk nooit aan kinderen beginnen lijkt me ook wat krom..
Dankjewel meis! Lastig lijkt me dat, die tegenstrijdige gevoelens.. Vooral als ze er, wat je man betreft, al waren. Ervaar je een soort 'druk' of dat niet? Oh absoluut wel hoor, gedachtes in overvloed haha! Gaan we het wel echt redden, we zijn zoveel luxe gewend, word ik wel een goede moeder, is deze woning wel een goede basis, zullen we niet wat later beginnen.. En toen was er geen beslissing meer en zakte alles eigenlijk compleet weg en kwam 'het komt wel goed!' ervoor in de plaats.. Je hebt, vooral in deze tijden, nooit 100% zekerheid wat werk e.d. betreft Ik denk ook dat er nooit een perfect moment is om te beginnen, er ligt altijd wel iets op de loer.. Lastig lastig! Knuf
Jaa ik denk onbewust inderdaad een soort druk. Ik gun het hem ook zo.. En ik weet van mezelf dat ik wel vaker 'moeilijk' kan denken. Diep van binnen weet ik gewoon dat ik het wil! Waarschijnlijk ben ik gewoon bang voor het onbekende ofso. En wat jij ook zegt.. Er is altijd wel iets.. Dan blijf je uitstellen.. Thnx vr je bericht! ben blij met reactie op mn vraag! Hoe gaat t met jou verder? Heftige periode maak je door zeg.. Heel veel knuffels trg! Mag ik vragen hou oud je bent?