Als ik het goed begrijp is je stiefdochter dus niet gestraft voor diverse leugens? Als dit echt zo is denk ik dat je daar mee zou kunnen beginnen. Een excuus naar je eigen dochter is, vind ik, ook wel op zijn plaats.
Ik ken het van mijn jongste stiefzoontje, hij is pas 6. Hij zal ook alles doen om aandacht. En zeker negatieve dingen. Zo kan hij mama en papa tegen elkaar uitspelen, mama en haar vriend uitspelen en mijn vriend en mij uitspelen. Wij zijn gewoon heel kordaat nu, liegt hij dan krijgt hij straf. Zijn mama doet dat niet en daar is de oudste vaak de dupe van, heel triest. Het is ook even beter geweest, alleen hoe korter we bij de geboorte komen, hoe erger het weer wordt. Het is dus vooral wanneer hij denkt minder aandacht te krijgen als een ander.
Ik zou proberen een gesprek aan te gaan dat je haar helaas nu niet meer kan geloven. dat je je dochter ook geen straf meer geeft op haar woord. omdat ze liegt. verder haar dus via deze weeg geen aandacht meer geven. en mogelijk verder proffesioneel advies inwinnen op dit gebied. er zal toch wel iemand zijn die weet wat die hier mee moet.
Iig je andere dochter geen straf meer geven... Maak haar maar duidelijk dat door al haar leugens jullie haar niet meer geloven...
Dit is echt een heel goed advies! Ben je ergens en ze doet alsof ze heel erg veel buikpijn heeft en je weet dat dit niet zo is, spullen op paken en en zeggen nou dan gaan we maar naar huis. Thuis in bed leggen, want daar horen zieke kinderen en verder geen aandacht aan besteden. En inderdaad jouw dochter ook niet straffen op basis van wat ze zegt, je dochter gaat ook inzien dat dit gedrag toch "succes" geeft.... Helaas ervaring met een soortgelijke situatie, mijn zusje begon er aan het begin van de puberteit mee en het werd echt van kwaad tot erger. Mijn ouders wisten niet zo goed wat ze ermee aan moesten en hebben veel te lang aangemodderd. Ze liegt nu nog steeds alles bij elkaar, heeft geen vrienden, geen relatie, constant een andere baan.....
Doe ik met onze oudste ook: die wil nog wel eens verkondigen dat ze niet naar school kan, want buikpijn of te moe.... Mijn standaardreactie: als je daardoor niet naar school kunt, hoor je in bed en mag je de hele middag slapen. Ze wil stiekem gewoon graag bij mij zijn en heeft het gewoon nodig dat er iemand is die haar ertoe aanzet om de dingen die gedaan moeten worden, te gaan doen, (ze vindt school echt heel erg leuk en ze is gek op de juf, dus dat is het niet ), maar vanaf thuis bij mama je losmaken om naar school te gaan, dat blijft ze lastig vinden. Tja, dan moet ik als mama dus even zorgen dat 'thuis bij mama' onaantrekkelijker wordt dan 'naar school', zodat zij alsnog zelf kiest om naar school te gaan